نمونه رژیم غذایی در سوختگی به همراه توضیحات

نمونه رژیم غذایی بیمار دچار سوختگی

بیمار آقای ک.ح. ۲۴ ساله دچار سوختگی ناحیه اندام تحتانی درجه II و III شده است، فرد پس از جراحی در بخش بستری می باشد.

قد:cm ۱۷۲
وزن :Kg ۶۵

پروفایل بیوشیمیایی بیمار به شرح زیر است:

Platelets = 328
WBC = 5.9
RBC = 3.16
Hb = 9.2
Hct = 30.8
MCV=97.5
MCH = 29.1
MCHC = 29.9
Blood Urea = 29
FBS = 100mg/dl
Na = 144MEq/L
K = 4MEq/L
Alb = 3
Urea Protein = 6.5
Creatinine = 1.1

نیاز انرژی بر اساس فرمول Ireton – Jones محاسبه می شود:

Energy = 1925-10 A+5 W+281 S+292 T+851B

A: سن به سال
S: جنسیت (مذکر=۱، مونث = ۰)
T: آسیب (باشد= ۱، نباشد = ۰)
B: سوختگی (باشد= ۱، نباشد = ۰)
W: وزن به کیلوگرم (واقعی)

EE=1925- 240+325+281+292+851=3434 kcal

Pro = 23% =197.5 g
CH0 = 50% = 429.2 g
Fat = 27% = 103.28g

پروتئین رژیم غذایی باید دارای ۶۶٪ پروتئین با کیفیت بالا (HBV) می باشد.

محاسبه میزان سهم هر گروه در فهرست جانشینی:

گروه لبنیات : ۴ واحد
گروه سبزی: ۵ واحد
گروه میوه: ۵ واحد
گروه نان و غلات: ۱۸.۵ واحد
گروه گوشت: ۱۴ واحد
گروه چربی : ۴ واحد

رژیم غذایی پیشنهادی در نمونه رژیم غذایی بیمار دچار سوختگی

صبحانه: گروه نان و غلات ۲ سهم + گروه روغن ها ۱ سهم + گروه گوشت ۲ سهم
میان وعده: گروه میوه ۱ سهم + گروه نان و غلات ۳ سهم
نهار: گروه نان و غلات ۵ سهم +گروه گوشت ۴ سهم + گروه روغن ها ۲ سهم + گروه سبزی ۲ سهم + گروه لبنیات ۱ سهم
عصرانه: گروه میوه ۱ سهم + گروه لبنیات ۱ سهم + گروه غلات ۲ سهم + گروه گوشت ۲ سهم
شام: گروه نان و غلات ۴ سهم + گروه گوشت ۴ سهم + گروه روغن ها ۱سهم + گروه سبزی ۳ سهم + گروه لبنیات ۱ سهم
بعد از شام: گروه میوه ۲ + سهم گروه غلات ۲.۵ سهم + گروه گوشت ۲ سهم

توصیه ها در نمونه رژیم غذایی بیمار دچار سوختگی

دریافت مکمل های ویتامین های C و A، آرژنین، گلوتامین، Ca، آهن، اسید فولیک، روی، امگا ۳ و ویتامین E
دریافت اسید های چرب متوسط زنجیر(MCT)، به عنوان مثال روغن نارگیل.
پروتئین های شیر، تخم مرغ و آب پنیر برای بیمار مفید است.
فسفر و منیزیم باید ارزیابی شود و در صورت کمبود مکمل یاری گردد.
از مصرف ۱سی سی آب به ازای هر کیلو کالری از انرژی مصرفی که نیمی از آن از طریق غذا مصرف می شود.

در ادامه مقاله به تمام نکات تغذیه‌ای در سوختگی پرداخته می‌شود.

ازجمله اهداف تغذیه‌ای، میزان انرژی، کربوهیدرات، پروتئین و چربی و نیز در خصوص ویتامین‌ها، مواد معدنی، گلوتامین و آرژنین در سوختگی صحبت می‌شود.

سوختگی شدید باعث تروما می‌شود. نیازهای انرژی بسته به وسعت و عمق سوختگی می‌تواند افزایش یابد. کاتابولیسم پروتئین افزایش می‌یابد و نیتروژن در ادرار به علت افزایش متابولیسم افزایش خواهد یافت.

هم‌چنین پروتئین از زخم‌های سوختگی نیز دفع می‌شود. این بیماران مستعد عفونت هستند که همین امر موجب افزایش نیاز آن‌ها به انرژی و پروتئین می‌شود.

مدیریت پزشکی ۲۴ تا ۴۸ ساعت اول سوختگی باید صرف احیا مایعات و الکترولیت‌ها شود. نصف مایع موردنیاز در ۲۴ ساعت باید در ۸ ساعت اول جایگزین شود. برون ده ادراری، میزان جایگزینی مایعات را تعیین می‌کند. حجم مایع موردنیاز بر اساس سن، وزن بیمار و وسعت سوختگی (بر اساس TBSA) معین می‌شود.

بعد از تکمیل شدن احیا، مایعات اضافی برای تأمین نیازها و میزان تبخیر شده از محل سوختگی‌ها، باید تجویز شود.

از میزان سدیم سرمی، غلظت اسمولار و وزن بدن برای کنترل وضعیت مایعات استفاده می‌شود.

رژیم غذایی و تغذیه در سوختگی

هم‌زمان با پوشاندن زخم و کنترل عفونت، رژیم غذایی و تغذیه یکی از جنبه‌های درمان سوختگی است.

کاهش وزن یکی از عوارض شایع در این بیماران است. درمان زخم‌ها تنها در حالت آنابولیک صورت می‌گیرد.

شروع زودهنگام تغذیه دهانی (۴ تا ۱۲ ساعت بعد از بستری شدن) در کاهش پاسخ افزایش متابولیک ازجمله کاهش آزادسازی کاتکول آمین، کاهش گلوکاگن، کاهش وزن، و کاهش مدت‌زمان بستری شدن در بیمارستان موفقیت‌آمیز است.

اهداف رژیم غذایی و تغذیه در سوختگی:

کاهش پاسخ‌های متابولیک شامل

کنترل دمای محیط
حفظ تعادل مایعات و الکترولیت‌ها
کنترل درد و استرس
پوشاندن زودهنگام زخم‌ها

تأمین پروتئین کافی موردنیاز

پیشگیری از زخم با استفاده از آنتی‌اسیدها

کالری اضافی به علت تب، سپسیس، مالتیپل تروما، استرس و جراحی ممکن است نیاز باشد. حفظ وزن در بیماران چاق تا زمان بهبودی باید مدنظر باشد. برای بیماران کم‌وزن، افزایش وزن تا زمان بهبودی ممکن است مقدور نباشد.

نیازهای انرژی بیماران چاق زمانی که از وزن ایده آل استفاده می‌شود ممکن است بیشتر و در زمان استفاده از وزن واقعی کمتر از مقادیر واقعی موردنیاز محاسبه می‌شود.
کالری متری غیرمستقیم بهترین روش برای محاسبه انرژی در بیماران چاق سوخته است.

منابع انرژی یعنی درشت مغذی‌ها در رژیم غذایی و تغذیه در سوختگی چگونه باید باشد

کربوهیدرات در سوختگی

کربوهیدرات بهترین منابع تأمین انرژی هستند بیشترین بار گلوکز ۷ میلی‌گرم بر کیلوگرم در دقیقه است. مقادیر بیشتر اکسیده نمی‌شود و بیشتر به چربی تبدیل می‌شود وضعیت لیپوژنز (ساخت سلول چربی) مصرف اکسیژن و تولید کربن دی‌اکسید را افزایش می‌دهد.

کربوهیدرات اضافی وضعیت هایپرگلیسمی (افزایش قند) را بدتر می‌کند و باعث دهیدراته، دیورز اسموتیک و مشکل شدن تنفس می‌شود.

چربی در سوختگی

اگرچه لیپیدها منابع غنی از کالری هستند، سطوح بالای لیپید باعث آسیب رساندن به پاسخ‌های ایمنی و افزایش استعداد ابتلا به عفونت می‌شود.

رژیم با سطوح بالای امگا ۳ می‌تواند پاسخ‌های ایمنی و تحمل تغذیه لوله‌ای را در سوختگی بهبود بخشد. البته امگا ۳ به علت خاصیت ضدالتهابی که دارد از همان ابتدای درمان به رژیم این بیماران اضافه نمی‌شود.

هر دوی فرمولای انترال و پاراانترال باعث کاهش پنومونی، بهبود وضعیت تنفسی، تسریع ریکاوری تغذیه‌ای و کاهش طول درمان می‌شود.

۱۲ تا ۱۵ درصد از کالری غیر پروتئینی از لیپید باید تأمین شود استفاده از هر دو روغن MCT و لیپیدهای مصنوعی به تحقیقات بیشتری نیاز دارد.

پروتئین در سوختگی

نیاز به پروتئین در بیماران سوخته افزایش می‌یابد.۲۰ تا ۲۵ درصد کالری از پروتئین به‌خصوص پروتئین باارزش بیولوژیکی بالا توصیه می‌شود.

تأمین ۲.۵ تا ۳ گرم به ازاء وزن بدن ۵ برای کودکان توصیه می‌شود.

آرژنین در سوختگی پاسخ ایمنی باواسطه سلولی، درمان زخم و اثرات هورمون‌های متابولیک را بهبود می‌بخشد. گلوتامین در سوختگی توانایی نوتروفیل ها را در از بین بردن باکتری‌ها افزایش می‌دهد.

ویتامین و مواد معدنی در سوختگی

مکمل‌ها ممکن است برای بیماران سوختگی که تغذیه دهانی دارند، موردنیاز باشد.

ویتامین C در سنتز کلاژن و عملکرد ایمنی نقش دارد و برای درمان زخم‌ها ممکن است مفید باشد. دوز ۵۰۰mg دو بار در روز جزو پروتکل درمانی در مراکز سوختگی است.

ویتامین A نیز در سوختگی برای عملکرد ایمنی و اپیتلیزاسیون مفید است، ۵۰۰۰ واحد ویتامین A به ازای هر ۱۰۰۰ کالری از تغذیه انترال موردنیاز است.

برای بهبودی از کاهش سدیم باید از خوردن آب و مایعات فاقد سدیم جلوگیری نمود.

کاهش کلسیم در سوختگی‌های بالای ۳۰٪ معمولاً دیده می‌شود که با کاهش آلبومین همراه است. استفاده از صابون نیترات نقره برای شستشو باعث کاهش سدیم و کلسیم بدن می‌شود. بنابراین ممکن است نیاز به مصرف مکمل کلسیم مخصوصاً در افرادی که تحرک ندارند باشد.

معمولاً کمبود پتاسیم و فسفر (استفاده از آنتی‌اسیدها) نیز رخ می‌دهد. مکمل منیزیم و فسفر نیز معمولاً در فرموله‌ای تغذیه‌ای وجود دارد.

در مورد روی و آهن نیز باید مانیتورینگ صورت گیرد. ۲۲۰ میلی‌گرم روی به‌صورت مکمل در سوختگی داده شود.

نوع رژیم غذایی در سوختگی

بیماران با درصد سوختگی کمتر از ۲۰٪ معمولاً رژیم‌های پر پروتئین-پرکالری را از طریق دهان دریافت می‌کنند.

در بیماران با درصد سوختگی بالاتر از روش‌های لوله‌ای یا وریدی استفاده می‌شود. معمولاً یک رژیم تغذیه با لوله با چگالی کالری معادل ۱.۵ تا ۲ کیلوکالری در میلی‌لیتر تجویز می‌شود.

در بیمارانی که دارای سوختگی در ناحیه کپل‌ها و ران هستند به‌منظور کاهش خطر آلودگی زخم‌ها از طریق مدفوع احتمالاً یک تغذیه با لوله حاوی فرمول‌های المنتال مناسب‌تر خواهد بود.

فهرست مواد غذایی پرکالری پرپروتئین در سوختگی

نان و غلات: غلات پخته مانند فرنی، حلیم با شیر، کره و شکر- برنج، ماکارونی با کره

سبزی‌ها: تمام سبزی‌ها با کره یا خامه

میوه‌ها: کمپوت انواع میوه‌ها، خشکبار

گوشت و مواد پروتئینی: گوشت‌های سرخ‌کرده با سس تهیه‌شده با کره یا خامه، افزودن شیر خشک به انواع سوپ و سس

شیر و فرآورده‌های آن: شیر و ماست پرچرب، خامه، بستنی، پنیر خامه‌ای، افزودن پودر شیر خشک به شیر

نوشابه‌ها: عصاره میوه‌ها، انواع آبمیوه تجاری، نوشابه‌های گازدار، انواع معجون، مکمل‌های تجاری

سوپ‌ها: سوپ خامه‌دار با گوشت

چربی‌ها: انواع روغن، کره، مارگارین، مایونز، انواع سس سالاد

رژیم درمانی در سوختگی

رژیم درمانی

در سوختگی، متابولسیم قویاً تشدید شده و نیاز به انرژی، کربوهیدرات ها، پروتئین ها، چربی ها، ویتامین ها، مواد معدنی و همچنین آنتی اکسیدانها هم برای التیام و پیشگیری از ایجاد سیکل زیان آور و معیوب افزایش می یابد.

وجود یک کبد سالم نیز ضروری است. پروتئینهای مرحله حاد کبدی به خاطر نقشی که در فرآیندهای گلوکونئوژنز، گلیکوژنولیز، لیپولیز و پروتئولیز دارند، از معیارهای قوی برای پیش بینی میزان بقای بیماران سوخته به شمار می روند.

کالری کافی برای مرتفع ساختن مطالبات انرژی به همراه تقلیل عوارض متابولیک مربوطه، پیشگیری یا اصلاح کمبودهای تغذیه ای مشخص و همچنین جایگزینی مایعات و الکترولیتها در جهت استمرار برون ده ادراری کافی و هموستاز طبیعی از اهداف درمان حمایت تغذیه ای پس از سوختگی ماژور هستند.

چه مواردی قبل از تهیه رژیم غذایی بایستی مد نظر قرار گیرد؟

مراقبت جراحی مطلوب، کنترل عفونت و تغذیه مناسب باید در کوتاهترین زمان ممکن پس از احیای بیمار سوختگی صورت گیرد.

تاخیر در پذیرش بیمار توسط مرکز سوختگی سازماندهی شده می تواند مضر و زیان آور باشد، به ویژه برای کودکان، زیرا در این موارد بروز سوء تغذیه نگرانی شایعی به شمار می رود.

ارزیابی هر گونه سوء استفاده قبلی از مواد، بیماری روانی یا مزمن قبلی که ممکن است با سوء تغذیه در ارتباط باشد و بتواند بر نیاز به انرژی و غذا تاثیر نماید نیز باید در بررسی بیمار بزرگسال دچار سوختگی گنجانده شود.

مشاوره تغذیه های بر اساس شرایط فرد است

بسیاری از بیماران دچار سوختگی می توانند غذا بخورند و مشاوره تغذیه ای نیز باید مبتنی بر انتخاب غذای با مقدار پروتئین بالا، پر کالری (متراکم از نظر کالری) و مایعات باشد.

تغذیه روده ای نیز باید برای بیمارانی در نظر گرفته شود که توانایی خوردن ندارند و یا اینکه نمی توانند صرفا توسط خوردن، به مصرف غذای کافی دستیابی پیدا کنند.

در بیمار سوختگی به شدت بد حال دستیابی به روش تغذیه ای لوله ای و فراهم ساختن حجمی کافی از مواد غذایی در همان ابتدای دوره بستری در بیمارستان، فرصت مناسبی را برای اصلاح عواقب ناشی از سوختگی فراهم می آورد (۱).

انرژی مورد نیاز

میزان انرژی مورد نیاز در بیماران دچار سوختگی بسته به وسعت و شدت سوختگی متنوع است به طوری که در سوختگی های شدید اغلب قریب به دو برابر مقدار انرژی مصرفی پیش بینی شده است.

وسعت سوختگی و پس از آن سن بیمار مهمترین شاخص سهیم در سنجش مصرف انرژی به شمار می رود (۲).

بیشتر معادلات پیش بینی که برای محاسبه مصرف انرژی در بزرگسالان شدیدا سوخته به کار می روند، نیز قویاً با مقدار انرژی مصرفی سنجش شده مطابقت ندارد.

بنابراین قابل اعتمادترین روش بررسی مقدار انرژی مصرفی در بیماران دچار سوختگی، سنجش انرژی مصرفی توسط کالریمتری غیر مستقیم (IC) است. جهت مرتفع ساختن مقدار انرژی لازم برای فرایندهای التیام زخم و درمان فیزیکی، افزایش مطالبه انرژی تا مقادیر ۲۰٪ تا ۳۰٪ ضرورت دارد.

برای مرتفع ساختن نیاز انرژی در وضعیتهای تب، سپسیس، ترومای متعدد و استرس جراحی، کالری بیشتر نیز ممکن است مورد نیاز باشد. اگر چه وزن گیری ممکن است که برای بیماران شدید کم وزن مطلوب باشد، اما این وضعیت عموماً تا زمان برطرف شدن اختلال یا ناخوشی حاد امکان پذیر نیست. به طور کلی میزان کالری هدف نباید فراتر از دو برابر مقدار انرژی مصرفی در زمان استراحت (REE) باشد.

در بیمارانی که مقادیر حجیمی از محلول های دکستروز وریدی و پروپوفول دریافت می کنند، ممکن است که تعدیل اهداف کالری مورد نیاز، باشد.

در بیماران دارای اضافه وزن، کنترل وزن تا تکمیل شدن مرحله التیام و بهبودی ادامه می یابد.

افراد چاق نیز در معرض خطر عفونت زخم و از هم گسیختگی گرافت قرار دارند. مقدار انرژی مورد نیاز برای بیمارن چاق دچار سوختگی بیشتر از مقدار انرژی محاسبه شده بر اساس وزن ایده آل آنهاست، ولی در زمان استفاده از وزن واقعی شان، مقدار انرژی مورد نیاز کمتر است. کالریمتری غیر مستقیم (IC) دقیق ترین روش تعیین انرژی مورد نیاز در افراد چاق دچار سوختگی است.

پروتئین

نیاز به پروتئین در بیماران دچار سوختگی افزایش می یابد که این ناشی از اتلاف پروتئین از طریق ادرار و زخم و افزایش استفاده از آن در روند گلوکونئوژنز و التیام زخم است. شواهد اخیر دریافت مقادیر زیاد پروتئین را مورد توصیه می دهند، همچنین تامین ۲۰ تا ۲۵٪ از کالری از پروتئین با ارزش بیولوژیک بالا نیز توصیه شده است.

کفایت و دریافت پروتئین را می توان به وسیله پایش روند التیام زخم، پذیرش گرافت و پارامترهای تغذیه ای پایه به خوبی مورد ارزیابی قرار داد.

در صورتی که کاهش وزن بیشتر از ۱۰٪ وزن معمول باشد، ممکن است که التیام زخم یا پذیرایش گرافت به تاخیر بیفتد. ارزیابی دقیق میزان اتلاف وزن ممکن است که به خاطر شیفت مایعات، ادم و یابه خاطر اختلاف وزن پانسمان ها و اسپلیینتها مشکل باشد با تعدیل تغییرات وزن ناشی از پانسمان یا هیدروتراپی، ثبت وزن واقعی میسر می گردد.

عموماً تجمع و اضافه شدن مایع در خلال دوره احیاء نیز طی دو هفته برطرف می شود. سیر تغییرات وزن را هم می توان متعاقباً مشخص نمود.

برای ارزیابی کفایت یک رژیم غذایی اغلب از رویکرد موازنه نیتروژن استفاده می شود، اما بدون محاسبه مقدار پروتئین اتلاف شونده از طریق زخم که سنجش آن هم در حوزه بالینی مشکل است، آن را نمی توان به عنوان یک رویکرد دقیق در نظر گرفت.

دفع نیتروژن نیز باید با ترمیم یا گرافت زخم و یا پوشاندن آن سیر کاهشی پیدا کند. با اینحال، تا زمان التیام سوختگیهای وسیع، سطوح آلبومین سرم معمولا پایین باقی می ماند.

سنجش پروتئین واکنشگر یا CRP به همراه پروتئین های با نیمه عمر کوتاهتر از قبیل پره آلبومین و پروتئین متصل شونده به رتینول (RBP) به بررسی کاهش یا بر طرف شدن پاسخ التهابی کمک می کند و تفسیر کفایت یا تاثیر درمان حمایت تغذیه ای در بیماران دچار سوختگی را هم مسیر می سازد.

ریز مغذی ها و آنتی اکسیدانها

عموماً نیاز به ویتامین در بیماران دچار سوختگی افزایش می یابد، اما مقدار ویتامین مورد نیاز واقعی در این بیماران مشخص نشده است. مکمل ها ممکن است که برای بیمارانی که غذا می خورند مورد نیاز باشند، با این حال در بیشتر بیمارانی که تغذیه لوله ای یا PN با ویتامین و املاح مصرف می کنند، مقدار ویتامین و املاح دریافتی در نتیجه دریافت کالری بالا فراتر از مقدار توصیه شده رژیمی (DRI) است.

ویتامین سی در سوختگی

ویتامین C در سنتز کلاژن، تشکیل فیبروبلاست و مویرگ و پایداری سیستم ایمنی مشارکت می نماید و همچنین به عنوان یک آنتی اکسیدان قدرتمند نیز عمل می کند (۳).

علاوه بر این، سطوح ویتامین C بعد از آسیب سوختگی کاهش می یابد که این وضعیت ممکن است که ناشی از اتلاف پوستی ویتامین C باشد (۴).

نوعاً برای ارتقای روند ترمیم و التیام زخم، مکمل یاری با ویتامین C انجام می شود، ولی به خاطر متناقض بودن نتایج مطالعاتی که در این باره صورت گرفته است، دوزهای بالای ویتامین سی تجویز نمی شوند (۵).

بررسی ۶۵ مرکز سوختگی نشان می دهد که در ۱۰% این مراکز، یک مولتی ویتامین پس از سوختگی داده می شود و در بیشتر از نیمی این مراکز نیز مکمل یاری ویتامین C و روی انجام می گردد (۶).

ویتامین آ

همچنین ویتامین A نیز فاکتور تغذیه ای مهمی برای عملکرد ایمنی و اپیتلیالیزاسیون (epithelialization) به شمار می رود.

کمبود ویتامین A، سنتز کلاژن را مختل می سازد و ممکن است که اثری منفی بر روند ترمیم و التیام زخم داشته باشد. تعداد کمی از داده های بالینی، مکمل یاری روتین ویتامین A را در سوختگیها پیشنهاد کرده اند بعضی از فرمولاهای روده ای تعدیل کننده سیستم ایمنی حاوی بتا کاروتن اضافی هستند، از اینرو بررسی محتویات آنها، قبل از توصیه مکمل یاری بیشتر و اضافی اهمیت دارد.

ویتامین دی 

کمبود ویتامین D نیز در بیماران کودک دچار سوختگی گزارش شده است، با اینحال، در این باره برای بیماران بزرگسال داده های محدودی وجود دارند.
بازماندگان سوختگی در معرض افزایش خطر کمبود ویتامین D قرار دارند، زیرا منبع اصلی و عمده برای سنتز ویتامین D پوست می باشد (۷).

سدیم و پتاسیم 

معمولا عدم تعادل الکترولیتی مربوط به سدیم و پتاسیم نیز به وسیله تعدیل مایع درمانی اصلاح می شود. در بیمارانی که میزان تبخیر مایع در آنها به واسطه انجام پانسمان یا گرافت به شدت کاهش می یابد و در افرادی که حجم مایع نگهدارنده آنها تغییراتی یافته ممکن است که کمبود سدیم دیده شود.

اغلب کمبود پتاسیم پس از شروع احیاء مایعات و طی سنتز پروتئین رخ می دهد. افزایش مختصر پتاسیم سرم ممکن است که بر هیدراسیون ناکافی دلالت داشته باشد.

کلسیم و فسفر 

کاهش سطوح کلسیم سرم ممکن است که در آن دسته از بیماران دچار سوختگی دیده شود که وسعت سوختگی در آنها بیشتر از ۳۰٪ سطح کل بدن است.
کمبود کلسیم اغلب با هیپوآلبومینمی توام است. در صورت بی حرکت بودن بیمار و قرار گرفتن تحت درمان با پلها یا گازهای حاوی نیترات نقره، ممکن است که اتلاف کلسیم تشدید شود.

تحریک و فعالیت بدنی زودرس می تواند میزان اتلاف این عناصر را به حداقل برساند. همچنین برای درمان کمبود کلسیم علامتدار، تجویز مکمل های کلسیم ضروری است.

کمبود فسفر نیز در بیمارن دچار سوختگی ماژور دیده می شود. در بیمارانی که طی احیاء، مقادیر زیادی مایع، محلولهای گلوکز و آنتی اسید (برای جلوگیری از بروز زخم استرس) دریافت می کنند، این وضعیت معمول تر است. همچنین نیاز به پایش سطوح سرمی و مکمل یاری متناسب با فسفات نیز وجود دارد.

منیزیوم 

از آنجا که مقادیر قابل توجهی از منیزیم می تواند به خاطر زخم سوختگی اتلاف شود، سطوح منیزیم سرمی نیز نیاز به پایش دارد. اغلب برای جلوگیری از تحریک گوارشی، مکملهای فسفر و منیز نیز به صورت لوله ای تجویز می شوند.

روی

در بیماران دچار سوختگی، کاهش سطح سرمی روی (Zn) نیز گزارش شده است، اما از آنجا که روی به آلبومین سرمی متصل می شود، واضح نیست که این وضعیت نشانگر وضعیت کلی روی بدن است یا اینکه نتیجه کاذبی از کاهش آلبومین است.

روی (Zn) کوفاکتوری برای متابولسیم انرژی و سنتز پروتئین است. مکمل یاری با ۲۲۰ میلی گرم سولفات روی (۵۰ میلی گرم روی المنتال) نیز معمول می باشد (۸).

آهن 

البته کم خونی که در آغاز و متعاقب سوختگی دیده می شود هیچ ارتباطی با فقر آهن ندارد و با تجویز گلبول قرمز فشرده ( Packed red blood cells) درمان می شود.

روشهای درمان حمایت تغذیه ای

روشهای درمان تغذیه ای پزشکی باید به صورت انفرادی و مبتنی بر فرد اعمال شوند. بیشتر بیماران با سوختگیهای کمتر از ۲۰٪ سطح کل بدن ( TBSA) می توانند با داشتن رژیم غذایی عادی پر کالری و پر پروتئین خوراکی، نیازهای خود را مرتفع سازند.

اغلب اضافه کردن مواد مغذی به غذاها مانند پروتئین اضافه شده به پودنیگ ها، شیرها و ژلاتین نیز سودمند است، زیرا مصرف مقادیر حجیم غذا برای بیمار می تواند توان فرسا و دشوار باشد. همچنین بیماران باید در کنار بستر خود به غذا و مایعات دسترسی سریع داشته باشند.

آنها باید نسبت به مصرف نوشیدنیهای پرکالری و پر پروتئین مورد تشویق قرار گیرند. مشارکت اعضای خانواده و مراقبین در زمان وعده های صرف غذا به ارتقای دریافت خوراکی بهتر کمک می کند.

بیماران دچار سوختگی های وسیع (ماژور)، افزایش مصرف انرژی و دارای اشتهای ضعیف ممکن است به تغذیه لوله ای یا PN نیاز داشته باشند.

تغذیه انترال (EN) روشی ارجح برای درمان حمایت تغذیه ای در بیماران دچار سوختگی به شمار می رود، اما ممکن است که در زمان دبرید و گرافت زودرس از طریق جراحی و همچنین جهت اجتناب از دفعات انسداد یا قطع جریان لوله غذا که در طی بیهوشی هم الزام اور است، تغذیه PN مورد نیاز واقع شود.

از آنجایی که ایلئوس (یا فلج سیستم گوارش) اغلب و تنها در معده وجود دارد، بیماران دچار سوختگی های شدید را می توان از طریق قرار دادن لوله غذایی در روده کوچک به صورت موفقیت آمیز تغذیه کرد. تغذیه PN ممکن است که برای بیماران داری ایلئوس مقاوم که تغذیه لوله ای را تحمل نمی کنند و یا در معرض خطر بالای آسپیراسیون قرار دارند، ضرورت پیدا کند.

همچنین به وسیله پایش دقیق می توان مسیرهای مرکزی برای تغذیه PN را از میان زخمهای سوختگی مدیریت و کنترل نمود.