آبسه پوستی: علل، تشخیص و درمان.

آبسه پوست معمولاً نتیجه بریدگی یا بریدگی در پوست شما است که به باکتری‌های معمولی موجود در پوست شما اجازه می‌دهد، مانند استافیلوکوکوس اورئوس و استرپتوکوک پیوژنز، وارد زخم شده و باعث التهاب شود.

اگر شما در معرض خطر این عفونت باکتریایی هستید:

• تماس نزدیک با فردی که دارای یک استافیلوکوک (استاف) عفونت، به همین دلیل است که این عفونت ها در بیمارستان ها شایع تر است
• با یک بیماری پوستی مزمن مانند آکنه یا اگزما زندگی می کنند
• با دیابت زندگی می کنند
• با سندرم متابولیک زندگی می کنند
• دود
• سیستم ایمنی ضعیفی دارند

سایر علل کمتر شایع آبسه های پوستی عبارتند از:

• ویروس ها
• قارچ
• انگل ها
• بیماری سل

اصطلاح بالینی برای آبسه پوستی.

وقتی صحبت از آبسه های پوستی می شود، چند نوع رایج هستند:

• می جوشدکه برجستگی ها یا ندول های دردناک هستند
• فورونکل ها که معمولاً به دلیل فولیکول موی عفونی ایجاد می شوند، پر از چرک هستند و می توانند به بافت اطراف گسترش یابند.
• کاربونکل ها که خوشه هایی از فورونکل ها هستند

در موارد نادر، آبسه نیز می تواند در داخل ایجاد شود.

چند نوع آبسه داخلی عبارتند از:

• آبسه های شکمی
• آبسه های مغزی
• آبسه دندان
• آبسه های نخاعی

آبسه پوستی اغلب به صورت یک برآمدگی روی پوست شما ظاهر می شود، شبیه به یک جوش.

با این حال، می تواند به مرور زمان رشد کند و قرمز و دردناک شود. ناحیه بالای آبسه معمولاً ملتهب است و مرکز آن نرم یا “لرزیده” است. پوست اطراف آبسه نیز ممکن است در لمس گرم باشد.

بسته به علت آبسه، علائم دیگری نیز ممکن است وجود داشته باشد. این علائم ممکن است عبارتند از:

• تب
• لرز
• تورم
• تخلیه مایع از آبسه

یک آبسه کوچک و گاه به گاه پوست معمولاً در خانه قابل درمان است. با این حال، اگر فکر می کنید که عفونت یا آبسه دارید و هر یک از شرایط زیر برای شما صدق می کند، مهم است که در اسرع وقت با پزشک تماس بگیرید:

• سیستم ایمنی ضعیفی دارید یا اخیرا در بیمارستان بستری شده اید.
• شما پیوند عضو دریافت کرده اید.
• شما در حال حاضر شیمی درمانی می کنید یا اخیراً شیمی درمانی دریافت کرده اید.
• آبسه بزرگ است، در عرض ۲ هفته بهبود نیافته است و همچنین تب دارید.
• به نظر می رسد آبسه در حال گسترش به سایر قسمت های بدن شماست.
• آبسه دردناک تر می شود یا ضربان دارد.
• پوست اطراف آبسه شما متورم یا به شدت قرمز شده است.

هنگامی که با پزشک خود قرار ملاقات گذاشتید، آنها سابقه پزشکی شما را بررسی می کنند و یک معاینه فیزیکی برای بررسی چشمی آبسه انجام می دهند.

یک معاینه فیزیکی کامل بهترین راه برای پزشک شما است تا تشخیص دهد که آیا آسیب دیدگی یا موهای زیر پوستی علت آبسه است یا خیر.

آنها همچنین به احتمال زیاد از شما در مورد علائم مرتبط مانند تب می پرسند.

حتی اگر مطمئن نیستید که آبسه دارید، مهم است که آن را با پزشک خود در میان بگذارید، زیرا آبسه درمان نشده می تواند منجر به عوارض جدی شود و می تواند زندگی را تهدید کند.

پزشک شما ممکن است کشت یا مقدار کمی مایع یا چرک از آبسه بگیرد تا وجود باکتری را آزمایش کند. هیچ روش آزمایش دیگری برای تشخیص آبسه لازم نیست.

با این حال، پزشک شما ممکن است تصمیم به انجام آزمایش خون برای رد احتمال سپسیس بگیرد.

در برخی موارد، آبسه ممکن است عوارض جدی ایجاد کند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تب و تورم غدد لنفاوی
• گسترش عفونت
• مسمومیت خون یا سپسیس
• اندوکاردیت، که عفونت پوشش داخلی قلب است
• ایجاد کاربونکل یا آبسه های متعدد
• مرگ بافت در ناحیه آبسه
• عفونت حاد استخوان یا استئومیلیت

گزینه های درمان خانگی

معمولاً می توانید آبسه پوست را در خانه درمان کنید. اعمال گرما روی آبسه می تواند به جمع شدن و تخلیه آن کمک کند.

مفیدترین روش اعمال گرما قرار دادن الف است کمپرس گرم روی آبسه می توانید با ریختن آب گرم روی حوله صورت و تا زدن آن قبل از قرار دادن آن روی آبسه چند بار در روز به مدت ۱۰ دقیقه یک کمپرس گرم درست کنید.

زه کشی

اگر آبسه با استفاده از روش های خانگی بهبود نیافت، با پزشک خود تماس بگیرید. ممکن است بخواهند آن را تخلیه کنند.

برای تخلیه آبسه، پزشک از یک ماده بی حس کننده موضعی مانند لیدوکائین استفاده می کند و سپس آبسه را باز می کند تا مایع خارج شود. سپس آبسه باز با سرم نمکی شسته می شود.

پس از تخلیه آبسه، پزشک زخم را با مواد جراحی بسته بندی می کند. این به بهبود آن کمک می کند و از عود مجدد آبسه جلوگیری می کند.

پس از پایان عمل، پزشک احتمالاً آنتی بیوتیک تجویز می کند تا از عفونی شدن زخم جلوگیری کند.

آنتی بیوتیک ها

پزشک ممکن است بسته به ظاهر و علائم آبسه، یک آنتی بیوتیک خوراکی تجویز کند. آنتی بیوتیک هایی که معمولاً در این مورد تجویز می شوند عبارتند از:

• کلیندامایسین
• سفالکسین
• دیکلوکساسیلین
• داکسی سایکلین
• تری متوپریم-سولفامتوکسازول (Bactrim)

در برخی موارد، یک فرد مبتلا به بیماری های همراه (که همزمان رخ می دهد) یا عفونت شدید ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشد و از طریق رگ به او آنتی بیوتیک داده شود.

پس از درمان، آبسه نباید عود کند.

ممکن است همیشه نتوانید از آبسه پوستی جلوگیری کنید. با این حال، راه هایی برای به حداقل رساندن احتمال ابتلا به عفونت استاف که معمولاً منجر به آبسه می شود وجود دارد.

برای به حداقل رساندن خطر عفونت استاف:

• دست های خود را مرتب بشویید.
• تمام بریدگی ها و خراش ها، حتی خراش های کوچک را با آب و صابون تمیز کنید و از یک پماد آنتی باکتریال OTC استفاده کنید.
• بریدگی ها و زخم های خود را بانداژ نگه دارید.
• از سیگار کشیدن خودداری کنید.
• از یک رژیم غذایی غنی از مواد مغذی استفاده کنید.

همچنین بهتر است وسایل شخصی را به اشتراک نگذارید، مانند:

• حوله ها
• ورق ها
• تیغ
• تجهیزات ورزشی
• آرایش
• تن پوش

اگر بریدگی یا زخم دارید، ملافه ها و حوله های خود را به طور مرتب با آب داغ، مواد شوینده و سفید کننده بشویید و اگر می توانید آنها را در حالت گرم خشک کنید.
Source link