آدنوئیدهای بزرگ شده

آدنوئیدها در بدو تولد وجود دارند. آنها تا زمانی که کودک بین سن ۳ تا ۵ سالگی است رشد می کنند. به طور معمول، پس از حدود ۷ سالگی شروع به کوچک شدن می کنند. در بزرگسالی به طور قابل توجهی کوچک می شوند.

آنها در گذرگاهی قرار دارند که پشت حفره بینی را به گلو متصل می کند. آنها آنتی بادی تولید می کنند تا به بدن شما کمک کنند تا با عفونت ها مبارزه کند. در سال‌های اولیه، آدنوئیدها با به دام انداختن باکتری‌ها و ویروس‌هایی که از طریق بینی وارد بدن می‌شوند، از نوزادان در برابر عفونت محافظت می‌کنند.

آدنوئیدهایی که عفونی می شوند معمولاً بزرگ می شوند، اما با کاهش عفونت به اندازه طبیعی خود باز می گردند. با این حال، در برخی موارد، آدنوئیدها حتی پس از از بین رفتن عفونت نیز بزرگ می‌شوند.

بزرگ شدن آدنوئیدها نیز می تواند ناشی از آلرژی باشد. برخی از کودکان از بدو تولد دارای آدنوئید بزرگ شده اند.

بزرگ شدن آدنوئید می تواند علائم مختلفی ایجاد کند، از جمله:

• بینی گرفتگی و گرفتگی
• آپنه خواب (وقفه در تنفس در هنگام خواب)
• تنفس دهانی
• خرناس
• گلو درد
• مشکل در بلع
• غدد متورم در گردن
• “گوش چسبنده” یا اوتیت میانی همراه با افیوژن (جمع شدن مایع در گوش میانی، که می تواند باعث مشکلات شنوایی شود)
• لب های ترک خورده و خشکی دهان (به دلیل مشکلات تنفسی)

پزشک ابتدا در مورد علائمی که کودک شما تجربه می کند می پرسد. سپس فرزند شما یک معاینه فیزیکی دریافت خواهد کرد. پزشک یک تلسکوپ کوچک و منعطف (معروف به آندوسکوپ) را از طریق بینی وارد می کند تا آدنوئیدها را مشاهده کند.

بسته به آنچه که پزشک شما پیدا می کند، ممکن است یک معاینه اشعه ایکس از گلو ضروری باشد.

در موارد شدید، ممکن است کودک شما نیاز به مطالعه خواب داشته باشد. این مشخص می کند که آیا آنها از آپنه خواب رنج می برند یا خیر.

در طول مطالعه، کودک شما یک شب در یک مرکز می خوابد در حالی که تنفس و فعالیت مغز او با استفاده از الکترودها کنترل می شود. این مطالعه بدون درد است، اما خوابیدن در یک مکان عجیب برای برخی از کودکان ممکن است دشوار باشد.

درمان بستگی به شدت بیماری دارد. اگر آدنوئیدهای بزرگ شده کودک شما عفونی نشده باشد، ممکن است پزشک جراحی را توصیه نکند. در عوض، پزشک ممکن است به سادگی صبر کند و ببیند که آیا آدنوئیدها خود به خود با بزرگتر شدن کودک شما کوچک می شوند یا خیر.

در موارد دیگر، پزشک ممکن است داروهایی مانند استروئید بینی را برای کوچک کردن آدنوئیدهای بزرگ شده توصیه کند. با این حال، اگر آدنوئیدهای بزرگ شده با وجود درمان با دارو همچنان به ایجاد مشکل ادامه دهند، معمولا برداشته می شوند.

این روش نسبتاً ساده است و خطرات زیادی ندارد. این جراحی را آدنوئیدکتومی می نامند. درباره حذف آدنوئید بیشتر بدانید.

اگر کودکی مکرراً دچار عفونت لوزه‌ها شده است، پزشک ممکن است لوزه‌ها را نیز خارج کند. لوزه ها و آدنوئیدها اغلب به طور همزمان برداشته می شوند، اما نه همیشه. برداشتن لوزه با افزایش خطرات و بهبود قابل توجهی همراه است.

اگر کودک شما دچار عفونت های مکرر که منجر به عفونت سینوس و گوش می شود، ممکن است نیاز به برداشتن آدنوئید باشد. آدنوئیدهایی که به شدت متورم هستند نیز می توانند منجر به عفونت یا مایع گوش میانی شوند که می تواند به طور موقت باعث کاهش شنوایی شود.

به کودک شما قبل از جراحی یک آرامبخش خفیف داده می شود تا به آرام کردن او کمک کند. سپس تحت بیهوشی عمومی قرار می گیرند. عمل جراحی بیش از دو ساعت طول نمی کشد.

پس از برداشتن آدنوئیدها، کودک شما ممکن است این موارد را تجربه کند:

• گلو درد
• بوی بد دهان
• گوش درد
• بینی مسدود شده

همچنین ممکن است کودک شما در چند روز اول یک مسکن خفیف دریافت کند. علائم باید طی چند هفته از بین بروند.

اگرچه آدنوئیدهای بزرگ شده معمولاً در دوران کودکی ظاهر می شوند، اما ممکن است در موارد نادر در بزرگسالان ایجاد شوند. این می تواند در نتیجه تحریک ناشی از آلودگی هوا یا سیگار کشیدن باشد. که در برخی مواردتومورهای سینوسی، لنفوم یا HIV با بزرگ شدن آدنوئید در بزرگسالان مرتبط هستند.

بزرگ شدن آدنوئید در کودکان شایع است. اگر متوجه شدید که فرزندتان هر یک از علائم بزرگ شدن آدنوئید را دارد، حتماً در اسرع وقت معاینه شوید. بزرگ شدن آدنوئید یک بیماری بسیار قابل درمان است و برخی موارد را می توان با یک آنتی بیوتیک ساده درمان کرد.

Source