دستورالعمل‌های مؤسسه ملی بهداشت و مراقبت عالی (NICE) 2015، آرام‌سازی سریع (RT) را به‌عنوان استفاده از دارو برای آرام کردن/آرام‌سازی خفیف کاربر خدمات، کاهش خطر برای خود و/یا دیگران و دستیابی به کاهش بهینه در بی‌قراری و بی‌قراری تعریف می‌کند. پرخاشگری، در نتیجه اجازه می دهد تا یک ارزیابی روانپزشکی کامل انجام شود و امکان درک و پاسخ به پیام های گفتاری در طول مداخله فراهم شود.
هدف باید حفظ کاربر سرویس در آرامش تا حد امکان باشد و در عین حال قادر به حفظ ارتباط با آنها باشد. مشخص شده است که RT ممکن است به آرامبخشی/بیهوشی عمیق منجر شود، اگرچه این هدف آشکار نیست.[۱] .
همیشه شرایط حاد را در نظر بگیرید: آیا ارتباط ضعیف، نبود حریم خصوصی، شلوغی بیش از حد، کسالت، زمان انتظار طولانی یا کمبود اطلاعات، وضعیت را تشدید کرده است؟ انجمن بریتانیا برای داروسازی روانی و انجمن ملی مراقبت‌های ویژه روانپزشکی و واحدهای کم‌ایمن یک دستورالعمل مشترک مبتنی بر شواهد در سال ۲۰۱۸ ایجاد کردند که تنش‌زدایی را به عنوان یک اقدام پیشگیرانه توصیه می‌کند.[۲] .
راهنمایی NICE توصیه می کند که پس از یک قسمت RT، بیمار باید برای ثبت تجربه خود از حادثه دعوت شود.[۳] .
ارزیابی اولیه
این به طور ایده آل باید شامل موارد زیر باشد:
- تاریخچه کامل – از منابع بسیاری که ممکن است.
- وضعیت حقوقی – مشخص کنید که آیا بیمار قبلاً تحت قانون ظرفیت ذهنی است یا خیر.
- اگر بیمار در حال حاضر در بخش روانپزشکی است (به طور غیررسمی یا تحت بخش ۵(۲))، درمان RT می تواند تحت قانون معمول انجام شود.
- معاینه وضعیت روانی
- سابقه روانپزشکی قبلی
- سابقه کامل دارو – از جمله سوء مصرف الکل و مواد.
- معاینه فیزیکی (در صورت بی خطر بودن انجام این کار).
- غربالگری دارویی اخیر (در صورت وجود).
همیشه به علل ارگانیک فکر کنید (مخصوصاً اگر سطوح نوسانی از هوشیاری، بی نظمی، توهمات بینایی وجود دارد) یا هر آسیب قبلی به سر.
مسائل حقوقی
- RT باید انسانی، اخلاقی، قانونی و از نظر بالینی موثر باشد.
- وجود هرگونه برنامه ریزی مراقبت از قبل را در نظر بگیرید.
- نگرانی اصلی در موقعیت های خشونت آمیز باید برای ایمنی همه باشد. تصمیماتی که با حسن نیت توسط کادر پزشکی در شرایط حاد گرفته می شود و برای جلوگیری از خطرات جدی اتخاذ می شود، می تواند توسط قانون عادی بدون توسل به قانون ظرفیت ذهنی مورد تحریم قرار گیرد. همه درمان ها باید معقول و متناسب باشد. در صورت امکان، درمان بدون رضایت باید تحت یکی از بخش های درمانی قانون ظرفیت ذهنی (معمولاً بخش ۳) باشد.
ریسک ها را ارزیابی کنید
خطرات در کودکان، سالمندان ضعیف، حاملگی، زوال عقل بادی لوی یا بیماری های پزشکی همزمان افزایش می یابد.
این خطرات عبارتند از:
- از دست دادن هوشیاری.
- انسداد راه هوایی.
- دپرسیون تنفسی ± ایست.
- افت فشار خون یا فروپاشی قلبی عروقی.
- ایست قلبی.
- تشنج.
- عوارض جانبی اکستراپیرامیدال (EPSEs) یا سندرم بدخیم نورولپتیک.
موارد منع پزشکی برای RT را حذف کنید (مثلاً بیماری قلبی یا اختلالات تنفسی) و اطمینان حاصل کنید که امکانات اولیه CPR و فلومازنیل در دسترس است.
رژیم های خوراکی[۱]
- در صورت امکان، مصرف داروی خوراکی به داروهای تزریقی ترجیح داده می شود.
- NICE لورازپام، اولانزاپین یا هالوپریدول را پیشنهاد می کند (در صورت استفاده از هالوپریدول، یک داروی آنتی کولینرژیک را در نظر بگیرید).
- از “کوکتل های دارویی” استفاده نکنید و تا حد امکان در دوزهای توصیه شده سازنده (از حداقل دوز موثر استفاده کنید) نگه دارید. NICE می پذیرد که ممکن است موارد نادری وجود داشته باشد که ممکن است نیاز باشد از محدوده دوز توصیه شده توسط سازنده فراتر رود. در این شرایط باید تحلیل ریسک و فایده انجام و ثبت شود. در این صورت نیاز به نظارت شدیدتر نسبت به زمانی است که دوز در محدوده توصیه شده باشد.
- لورازپام باید ابتدا برای اختلالات رفتاری غیر روان پریشی در نظر گرفته شود – در صورت امکان خوراکی اما در صورت لزوم عضلانی.
- اختلال رفتاری در زمینه روان پریشی باید با لورازپام همراه با یک داروی ضد روان پریشی درمان شود.
- به دلیل افزایش خطر سکته مغزی و مرگ، باید از مصرف اولانزاپین (و ریسپریدون) در بیماران مبتلا به زوال عقل اجتناب شود.
رژیم های تزریقی[۱, ۲]
- خطرات و مزایای مسیر عضلانی در مقابل وریدی باید برای بیماران جداگانه سنجیده شود، یعنی مشکلات قرار دادن کانولا در مقابل سرعت شروع اثر.
- درمان خوراکی باید در اسرع وقت شروع شود.
- هرگز لورازپام را با سایر داروها در همان سرنگ مخلوط نکنید. استفاده همزمان از اولانزاپین با لورازپام توصیه نمی شود. اگر هالوپریدول داده می شود، به طور ایده آل یک داروی ضد موسکارینی (مثلاً پروسیکلیدین) بدهید[۴] .
نمودار برای آرامش سریع
| دارو | زمان رسیدن به حداکثر غلظت پلاسما | نیمه عمر تقریبی |
| هالوپریدول تزریق |
۱۵-۶۰ دقیقه | ۱۰-۳۶ ساعت |
| هالوپریدول محلول خوراکی |
۲-۶ ساعت | ۱۰-۳۶ ساعت |
| هالوپریدول قرص ها |
۲-۶ ساعت | ۱۰-۳۶ ساعت |
| لورازپام تزریق |
۶۰-۹۰ دقیقه | ۱۲-۱۶ ساعت |
| لورازپام قرص ها |
۲ ساعت | ۱۲ ساعت |
| اولانزاپین پراکنده قرص ها |
۵-۸ ساعت | ۳۲-۵۰ ساعت |
| اولانزاپین تزریق |
۱۵-۴۵ دقیقه | ۳۲-۵۰ ساعت |
| ریسپریدون پراکنده قرص ها |
۱-۲ ساعت | ۲۴ ساعت |
| ریسپریدون مایع |
۱-۲ ساعت | ۲۴ ساعت |
| ریسپریدون قرص ها |
۱-۲ ساعت | ۲۴ ساعت |
نظارت بر
- فشار خون / نبض / تعداد تنفس هر ۵ دقیقه، درجه حرارت هر ۳۰ دقیقه و به دنبال شواهدی از دیستونی باشید.
- انتقال (با همراهی پرسنل) فقط زمانی که بیمار حداقل ۳۰ دقیقه پایدار باشد (آرام و مشاهدات قلبی عروقی و تنفسی پایدار است).
مستندات
اطمینان حاصل کنید که حداقل حداقل زیر ثبت شده است[۱] :
دلایل استفاده از RT
- وضعیت حقوقی (یعنی از کدام بخش از قانون بهداشت روان استفاده شده است).
- ارزیابی فیزیکی – هر گونه خطر پزشکی شناسایی شده است.
- تشخیص بیمار
- داروهای داده شده – به چه ترتیب و دوز.
- نتیجه.
- نمودار نظارت و برنامه در حال انجام.
نامه
به عنوان یک رویداد مهم، در مورد اینکه آیا نیاز به RT می‌توان پیش‌بینی و از آن جلوگیری کرد، بحث کنید. در صورت وجود، درباره حساب بیمار بحث کنید.
پیشگیری: تنش زدایی[۲]
شواهد کمی برای تنش زدایی وجود دارد، اما عملکرد آن به عنوان یک عمل بالینی خوب پذیرفته شده است و تصور می شود که با عود کمتر رفتارهای پرخاشگرانه یا خشونت آمیز همراه باشد.[۵] . در واحدها متفاوت است اما اجزای کلیدی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- برقراری ارتباط کلامی
- پرهیز از تحریک آمیز بودن
- مختصر بودن
- گوش دادن از نزدیک به بیمار
- احترام به بیمار و فضای شخصی او.
- مذاکره و تلاش برای موافقت یا موافقت با مخالفت.
- پیشنهاد انتخاب و خوش بینی.
- تعیین محدودیت های واضح
- شناسایی خواسته ها یا احساسات بیمار.
- توضیح دادن به بیمار و پرسنل
- برنامه ریزی پیشگیرانه تنش زدایی