آرتریت به تورم و حساسیت در هنگام لمس یک یا چند مفصل بدن گفته می شود. علائم اصلی آن درد و سفتی مفاصل است و با افزایش سن بدتر می شود. دو نوع رایج آرتریت، آرتروز و آرتریت روماتوئید هستند.
استئوآرتریت باعث تجزیه غضروف می شود. این یک بافت سخت و لغزنده است که انتهای استخوان ها را در محل مفصل می پوشاند. آرتریت روماتوئید بیماری است که در آن سیستم ایمنی بدن به مفاصل حمله می کند و از پوشش مفاصل شروع می شود.
کریستال های اسید اوریک که با وجود اسید اوریک بیش از حد در خون تشکیل می شوند، می توانند باعث نقرس شوند. عفونتها و بیماریهای زمینهای مانند پسوریازیس یا لوپوس نیز میتوانند باعث انواع دیگر آرتریت شوند.
روش های درمان بسته به نوع آرتریت متفاوت است. هدف اصلی درمان آرتریت کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی است.
- آرتریت روماتویید جوانان
- اسپوندیلیت آنکیلوزان
- آرتریت سپتیک؛
- آرتریت واکنشی
- روماتیسم مفصلی
- آرتریت پسوریاتیک؛
- آرتریت انگشت شست
- آرتروز
- نقرس
علائم
شایع ترین علائم و نشانه های آرتریت در مفاصل است. بسته به نوع آرتریت، علائم و نشانه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- درد
- سفتی
- تورم
- سرخی
- کاهش دامنه حرکتی
دلایل
دو نوع اصلی آرتریت – استئوآرتریت و آرتریت روماتوئید – به روشهای مختلف به مفاصل آسیب میرسانند.
آرتروز
یکی از رایج ترین انواع آرتریت، آرتروز است که باعث آسیب به شکل ساییدگی و پارگی غضروف مفصل می شود. این لایه سخت و صاف در انتهای استخوان ها است که در آن مفصل تشکیل می شود. غضروف به عنوان بالشتک برای انتهای استخوان ها عمل می کند و به مفصل اجازه می دهد تقریباً بدون اصطکاک حرکت کند، اما آسیب به مفصل می تواند منجر به فرسایش استخوان به دلیل اصطکاک بین یکدیگر شود. این باعث درد و محدودیت حرکت می شود. این شکل از ساییدگی میتواند در طول سالها رخ دهد یا ممکن است در اثر تصادف یا عفونت تسریع شود.
استئوآرتریت همچنین باعث تغییر در استخوان ها و زوال بافت های همبند می شود که ماهیچه را به استخوان متصل می کند و انتهای یک مفصل را در کنار هم نگه می دارد. اگر غضروف مفصل به شدت آسیب ببیند، می تواند منجر به التهاب و تورم پوشش داخلی مفصل شود.
روماتیسم مفصلی
در آرتریت روماتوئید، سیستم ایمنی بدن به پوشش کپسول مفصلی حمله می کند، غشایی ضخیم که تمام قسمت های مفصل را احاطه کرده است. این پوشش (سینوویوم) ملتهب و متورم می شود. این بیماری در نهایت می تواند منجر به آسیب به غضروف و استخوان نزدیک مفصل شود.
عوامل خطر
برخی از عوامل خطر برای آرتریت عبارتند از:
- سابقه خانوادگی برخی از انواع آرتریت در خانواده ها دیده می شود، بنابراین اگر هر دو والدین یا یکی از بستگان نزدیک به این اختلالات مبتلا باشند، خطر ابتلا به آرتریت افزایش می یابد.
- سن. خطر ابتلا به چندین نوع آرتریت – از جمله استئوآرتریت، آرتریت روماتوئید و نقرس – با افزایش سن افزایش می یابد.
- جنسیت شما. زنان بیشتر از مردان در معرض ابتلا به آرتریت روماتوئید هستند، در حالی که اکثر افرادی که به نقرس، نوع دیگری از آرتریت، مبتلا هستند، مردان هستند.
- آسیب قبلی به مفصل. افرادی که دچار آسیب مفصلی شده اند، که ممکن است در حین ورزش رخ دهد، احتمال بیشتری دارد که در آن مفصل دچار التهاب شوند.
- چاقی. افزایش وزن چند پوندی اضافی به مفاصل، به ویژه مفاصل زانو، مفصل ران و ستون فقرات فشار وارد می کند. افرادی که چاق هستند بیشتر در معرض ابتلا به آرتریت هستند.
عوارض
اگر آرتریت شدید دارید، انجام فعالیتهای روزانهتان دشوار است، بهویژه اگر روی دستها یا بازوها تأثیر بگذارد. آرتریت متحمل وزن ممکن است مانع از راه رفتن صاف یا راست نشستن شما شود. در برخی موارد مفاصل به تدریج صاف و شکل خود را از دست می دهند.