آرتریت الیگوارتیکولار که الیگوآرتریت نیز نامیده می شود، شایع ترین و خفیف ترین شکل آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان (JIA) است. به آن آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان الیگوارتیکولار نیز می گویند.
اصطلاح “جوان” به این معنی است که در کودکان یا نوجوانان زیر ۱۶ سال ایجاد می شود. اصطلاح “ایدیوپاتیک” به این معنی است که علت آن به طور کامل شناخته نشده است. محققان فکر می کنند ممکن است زمانی ایجاد شود که افراد مستعد ژنتیکی با محرک های محیطی که باعث واکنش خود ایمنی می شوند، تماس پیدا کنند.
آرتریت الیگوارتیکولار با درد و تورم در چند مفصل مشخص می شود، مانند:
- زانو
- آرنج ها
- مچ پا
دارو اغلب می تواند واکنش ایمنی را کاهش دهد و به بهبود وضعیت کمک کند، اما برخی از کودکان ممکن است علائم طولانی مدت داشته باشند.
بیایید آرتریت اولیگوارتیکولار را با جزئیات بیشتری از جمله علائم، علل و گزینه های درمانی بررسی کنیم.
الیگوآرتریت معمولاً علائمی ایجاد می کند که حداقل ۶ هفته طول می کشد و بین یک تا چهار مفصل را تحت تأثیر قرار می دهد. مطالعه ۲۰۲۲. این مطالعه اشاره می کند که زانو شایع ترین مفصلی است که درگیر می شود. مچ پاها نیز هستند معمولا تحت تاثیر قرار می گیرد.
کودک شما ممکن است علائم مفصلی مانند:
- درد مفاصل
- سفتی مفصل
- تورم
- لطافت
برخی از افراد مبتلا به الیگوآرتریت نیز دچار خستگی یا یووئیت مزمن می شوند. یووئیت التهاب لایه میانی چشم شما است. می تواند باعث شود علائم پسندیدن:
- درد چشم که اغلب هنگام مطالعه بدتر می شود
- چشم های قرمز یا آبریزش
- تاری دید
- کاهش دید
- حساسیت به نور
- در گوشه چشم شما برق می زند
- شناورها
برای جلوگیری از از دست دادن دائمی بینایی، تشخیص و درمان یووئیت بسیار مهم است.
در باره ۲ در ۵ کودکان مبتلا به الیگوآرتریت مداوم، رشد متوسطی را از دست می دهند. الیگوآرتریت مداوم به این معنی است که آنها بیش از ۶ ماه علائم داشته اند.
علت دقیق JIA مشخص نیست، اما علائم ممکن است زمانی ایجاد شوند که سیستم ایمنی کودک شما به سلول های سالم در مفاصل او حمله کند. در باره نیم از همه موارد JIA الیگوآرتریت است.
تصور می شود که ژنتیک نقش بزرگی در توسعه JIA ایفا می کند. برخی عفونتها نیز ممکن است در ایجاد آن در کودکان مستعد ژنتیکی نقش داشته باشند. تحقیقات هنوز قطعی نیست، اما مطالعات در حال بررسی نقش بالقوه موارد زیر هستند:
- پاروویروس B19
- ویروس اپشتین بار
- باکتری های روده ای
- کلامیدیا پنومونیه
- باکتری استرپتوکوک
عوامل خطر الیگوآرتریت عبارتند از زن بودن و زیر ۶ سال
محیطی بالقوه عوامل که ممکن است خطر ابتلا به JIA را افزایش دهد شامل قرار گرفتن در معرض آنتی بیوتیک و زایمان سزارین است.
عواملی که خطر را کاهش می دهند ممکن است شامل شیردهی و داشتن خواهر و برادر خانواده باشد.
کودکان مبتلا به JIA می توانند توسعه دهند:
- یک پا که از پای دیگر بلندتر است
- بی نظمی های ساختاری در مفصل
- کوتاه قد
یک عارضه بالقوه جدی سندرم فعال سازی ماکروفاژ (MAS) است که ممکن است تا ۱۰% کودکان مبتلا به JIA MAS یک واکنش التهابی شدید تمام بدن است که می تواند منجر به آسیب اندام شود و ممکن است تهدید کننده زندگی باشد.
اگر کودک شما علائم مفصلی غیرقابل توضیحی مانند درد یا تورم دارد، یا اگر تغییراتی در بینایی خود تجربه می کند، مهم است که به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. اگر پزشک شما مشکوک به JIA باشد، ممکن است شما را به یک متخصص به نام روماتولوژیست کودکان ارجاع دهد.
ممکن است کودک شما به دلایل زیادی دچار این علائم شود، اما دریافت یک تشخیص مناسب می تواند اطمینان حاصل کند که در صورت نیاز به درمان در اسرع وقت ممکن است. تاخیر در درمان JIA ممکن است پاسخ کودک شما به داروها کم کند.
پزشک فرزند شما احتمالاً روند تشخیصی الیگوآرتریت را آغاز خواهد کرد:
- با معاینه فیزیکی
- با مروری بر سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی فرزندتان
- با پرسیدن علائم کودک از او
اگر مشکوک به JIA باشد، پزشک ممکن است آزمایش خون را برای بررسی یا جستجوی موارد زیر تجویز کند:
- سطوح پروتئین واکنشی C
- سرعت رسوب گلبول قرمز
- آنتی بادی های ضد هسته ای
- ژن HLA-B27 که با JIA مرتبط است
تصویربرداری می تواند شواهد حمایتی را برای تایید تشخیص به پزشک ارائه دهد. فرزند شما ممکن است دریافت کند:
- سونوگرافی
- اشعه ایکس
- ام آر آی
هدف درمان الیگوآرتریت کاهش التهاب کودک و جلوگیری از آسیب طولانی مدت مفاصل است. اکثر کودکان دریافت می کنند داروها، مانند:
- داروهای ضد التهاب و درد
- داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs)
- بیولوژیک
- کورتیکواستروئیدها
سایر گزینه های درمانی عبارتند از:
- حمایت تغذیه ای برای حمایت از سلامت مفاصل و چشم
- فیزیوتراپی
- عمل جراحی
- مراقبت های معمول چشم با اپتومتریست یا چشم پزشک
معلولیت با الیگوآرتریت نسبت به سایر زیرگروه های JIA نادرتر است . تشخیص زودهنگام می تواند آسیب و عوارض مفصلی را کاهش دهد. برخی از کودکان مبتلا به JIA فقط چند ماه علائم دارند، در حالی که برخی دیگر علائمی دارند که تا بزرگسالی ادامه مییابند.
در یک مطالعه ۲۰۱۹محققان دریافتند که ۴۸.۸ درصد از افراد مبتلا به JIA بدون نیاز مداوم به دارو به بهبودی مبتلا شدند. ۴۹.۹٪ دیگر در حالی که به مصرف داروها ادامه می دادند بهبودی حاصل کردند. تنها ۱.۷۸ درصد به دارو پاسخ ندادند و بر اثر MAS فوت کردند.
نحوه پیشگیری از الیگوآرتریت شناخته نشده است. دریافت درمان زودهنگام به طور بالقوه می تواند آسیب مفاصل را کاهش دهد و علائم کودک شما را کاهش دهد.
در اینجا چند سوال متداول در مورد اولیگوآرتریت وجود دارد.
تفاوت بین پلی آرتریت و اولیگوآرتریت چیست؟
پلی آرتریت نوع خاصی از آرتریت نیست. در عوض، به این معنی است که پنج یا بیشتر از مفاصل کودک شما آسیب دیده است. الیگوآرتریت چهار یا کمتر از مفاصل را در طول ۶ ماه اول بیماری تحت تاثیر قرار می دهد.
الیگوآرتریت چند مفصل را تحت تاثیر قرار می دهد؟
الیگوآرتریت چهار یا کمتر از مفاصل را در ۶ ماه اول بیماری تحت تاثیر قرار می دهد. اگر علائم بیش از ۶ ماه طول بکشد، به عنوان اولیگوآرتریت مداوم و اگر بیش از ۴ ماه طول بکشد و بیش از چهار مفصل را تحت تاثیر قرار دهد، الیگوآرتریت گسترده نامیده می شود.
آیا بزرگسالان می توانند به الیگوآرتریت مبتلا شوند؟
طبق تعریف، الیگوآرتریت و سایر اشکال JIA قبلا سن ۱۶ سال شروع می شود.
الیگوآرتریت نوعی آرتریت است که کودکان و نوجوانان زیر ۱۶ سال را تحت تاثیر قرار می دهد. این می تواند باعث درد و تورم بین یک تا چهار مفصل شود، که بیشتر در زانوها یا مچ پاها است.
تصور می شود که الیگوآرتریت در اثر یک واکنش خود ایمنی در کودکان مستعد ژنتیکی ایجاد می شود. داروهایی برای کاهش فعالیت سیستم ایمنی به طور بالقوه می توانند علائم را کاهش دهند و ممکن است روند بیماری را بهبود بخشند.