آرتریت تورم یا التهاب مفاصل است. آرتریت به طور کلی به عنوان سفتی یا درد مفاصل مشخص می شود و معمولا با افزایش سن بدتر می شود. آمارها حاکی از آن است که از هر ۴ بزرگسال، ۱ نفر مستعد ابتلا به آرتروز است. ممکن است یک یا چند مفصل را به طور همزمان تحت تاثیر قرار دهد. علاوه بر این، همچنین یکی از دلایل اصلی درد است که منجر به ناتوانی شدید می شود. قسمت‌های رایج بدن که تحت تأثیر آرتریت و درد ناشی از آن قرار می‌گیرند، دست‌ها، پاها، زانوها، باسن و کمر هستند.
چه چیزی باعث آرتریت می شود؟
غضروف‌های اسفنجی استخوان‌های مفاصل سالم شما را می‌پوشانند و استخوان‌ها و ماهیچه‌ها را محو می‌کنند. این تنظیم و مایع سینوویال امکان حرکت صاف و بدون اصطکاک زیاد را فراهم می کند. با این حال، هر آسیبی منجر به التهاب یا تورم می شود که مکانیسم های دفاعی طبیعی بدن هستند. اما اگر این التهاب طولانی مدت باشد یا به طور مکرر رخ دهد، می تواند به یک مورد آرتریت تبدیل شود. در نهایت منجر به آسیب بافتی می شود.
التهاب همراه با قرمزی، سفتی، درد و مشکل در حرکت است. تورم، سفتی و درد مفاصل علائم معمول و مکرر هستند. این علائم ممکن است در اوایل صبح که از رختخواب خود بیرون می آیید و حتی پس از مدتی استراحت از خواب بیدار می شوید، بدتر شوند.
علل شایع آرتریت
- سابقه خانوادگی یا وراثت ژنتیکی
- اختلالات خود ایمنی
- ضعف عضلانی
- استفاده بیش از حد از یک مفصل که منجر به ساییدگی و پارگی آن می شود
- سن (استئوآرتریت در افراد بالای ۵۰ سال شیوع بیشتری دارد)
- اضافه وزن و چاقی
- صدمات ناشی از دلایل مختلف مانند تصادفات
انواع آرتروز و علائم آن
بیش از صد نوع از این عارضه وجود دارد که هر کدام درمان ها و علل متفاوتی دارند.
با این حال، برخی از رایج ترین آنها عبارتند از:
آرتروز
استئوآرتریت به دلیل ساییدگی و پارگی عمومی بافت ها اتفاق می افتد. این یکی از رایج ترین انواع شناخته شده است. با تجزیه طبیعی بافت های غضروفی شروع می شود که می تواند در اثر آسیب یا عفونت مفصل تحریک شود. در نتیجه باعث اصطکاک بیش از حد در استخوان ها می شود. علاوه بر این، استخوان های ریز به نام استئوفیت می توانند از انتهای استخوان در داخل مفاصل ظاهر شوند.
یک بافت همبند انعطاف پذیر و در عین حال سفت به نام غضروف از مفاصل شما محافظت می کند. این شوک و فشار وارد شده در هنگام حرکت یا اعمال فشار بر آنها را جذب می کند. کاهش مقادیر معمول این بافت های غضروفی باعث ایجاد چندین نوع آرتریت می شود. در صورت داشتن سابقه خانوادگی احتمال ابتلا به این بیماری ممکن است بیشتر باشد.
استئوآرتریت، که به نام OA نیز شناخته می شود، معمولاً بعد از ۵۰ یا ۶۰ سالگی رخ می دهد. با این حال، تحقیق شواهد رادیوگرافیک از ابتلا به آرتروز در زنان را نشان می دهد. دهه ۴۰ علاوه بر این، این وضعیتی است که در افراد دارای اضافه وزن بیشتر شایع است. OA عمدتا در دست ها، زانوها و باسن رخ می دهد.
علائم شایع آرتروز به شرح زیر است:
- دست های استخوانی
- هنگام خم شدن صداهای کلیک و ترکیدن به گوش می رسد
- دامنه حرکتی محدودی که گاهی پس از حرکت از بین می رود
- احساس خراشیدن یا رنده شدن در داخل و اطراف زانو
- ضعف عضلانی، به ویژه در اطراف مفصل
- کمانش و ناپایداری مفصل
روماتیسم مفصلی
یکی دیگر از انواع شناخته شده آرتریت، آرتریت روماتوئید (RA) است. این یک اختلال خود ایمنی است. این بیماری زمانی ایجاد می شود که سیستم ایمنی بدن ما به بافت های بدن ما حمله می کند که منجر به التهاب مفاصل در کنار سایر عناصر حیاتی بدن می شود. داده ها نشان می دهد که RA عمدتاً زانوها، دست ها و مچ دست را تحت تاثیر قرار می دهد. با این حال، موارد شدید RA روی چشم ها و سیستم عصبی نیز تأثیر می گذارد.
علاوه بر این، این پاسخ التهابی در مفاصل ما بر سینوویوم تأثیر می گذارد. این یک بافت ظریف در مفاصل است که مایع حیاتی ترشح می کند که مفاصل را روان و غضروف ها را تغذیه می کند. RA در نهایت هم غضروف و هم استخوان داخل مفصل را از بین می برد. علت دقیق این حمله هنوز مشخص نیست. با این حال، کارشناسان نشانگرهای ژنتیکی را کشف کرده اند که احتمال ابتلا به آرتریت روماتوئید را تشدید می کند.
علائم رایج آرتریت روماتوئید به شرح زیر است:
- سفتی در صبح که حدود ۳۰ دقیقه یا بیشتر طول می کشد
- بیش از یک مفصل به طور همزمان تحت تأثیر قرار می گیرد
- خستگی
- شروع در مفاصل کوچک مانند دست و پا
- التهاب اطراف دهان و چشم
- مفاصل مشابه در هر دو طرف بدن ما تحت تأثیر قرار می گیرند
- تب خفیف
- تعداد RBC پایین
- التهاب رگ های خونی و همچنین عضلات قلب
نقرس
یک علامت رایج، حمله درد شدید و ناگهانی، قرمزی، حساسیت و تورم در یک یا چند مفاصل، اغلب انگشت شست پا است. این التهاب و درد به دلیل کریستالیزاسیون و رسوب بیش از حد اسید اوریک در مفاصل ایجاد می شود. تحقیق نشان می دهد که نقرس عمدتاً در زانو و مچ دست رخ می دهد. بنابراین یک اتفاق کاملاً رایج است. اما شکل پیچیده ای از این بیماری می تواند هر کسی را تحت تاثیر قرار دهد.
علائم رایج نقرس به شرح زیر است:
- سرخی
- تورم در داخل و اطراف مفاصل، اغلب انگشت شست پا
- درد شدید در مفصل
- حملات ناگهانی، مکرر در شب
درمان آرتروز: آیا شما خوب می شوید؟
هدف اصلی درمان کاهش درد همراه با جلوگیری از هر گونه آسیب اضافی مفصلی است. به طور کلی، درمان آرتریت شامل ترکیبی از داروها و درمان‌ها است. فقط در شرایط شدید جراحی آرتریت ارجح است. استراحت، ورزش و چند تغییر سبک زندگی می تواند درد آرتریت را به طور موثر کاهش دهد.
داروها
انواع مختلفی از داروها به درمان آرتریت کمک می کنند:
- مطالعات نشان می‌دهد که داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) بیشترین داروها برای مدیریت التهاب و درد هستند. برخی از این داروها سالیسیلات یا ایبوپروفن (ادویل) هستند. سالیسیلات ها به رقیق شدن خون کمک می کنند، به همین دلیل است که نباید آنها را با هیچ داروی رقیق کننده خون مصرف کرد. NSAID ها در قوام های مختلف مانند ژل و کرم در دسترس هستند. می توانید آنها را روی نواحی آسیب دیده بمالید. با این حال، چنین داروهایی ممکن است بر سلامت قلب شما تأثیر بگذارد.
- برخی از استروئیدها مانند پردنیزون در درمان آرتریت برای تسکین درد مفاصل و آسیب مفاصل استفاده می شود. علاوه بر این، آنها به کاهش التهاب کمک می کنند. این استروئیدها به صورت تزریقی یا قرص در دسترس هستند. با این حال، شما باید آنها را با دقت و فقط برای دوره های کوتاه مصرف کنید. استروئیدها عوارض جانبی مانند افزایش وزن و دیابت دارند. گاهی اوقات، این داروها منجر به نازک شدن استخوان ها نیز می شوند.
- تزریق کورتیکواستروئید استروئیدهایی هستند که سفتی و درد مفاصل را تسکین می دهند.
- کرم های منتول یا کپسایسین حاوی موادی هستند که به تسکین درد مفاصل کمک می کنند. علاوه بر این، این کرم ها به جلوگیری از انتقال سیگنال درد از مفاصل به دلیل آرتروز کمک می کنند. به چنین داروهایی ضد تحریک کننده می گویند.
- مسکن هایی مانند استامینوفن (تیلنول) و هیدروکودون (ویکودین) به مدیریت درد کمک می کنند. اما آنها به کاهش التهاب کمکی نمی کنند.
- داروهای بیولوژیک و سرکوب کننده های ایمنی برای شرایطی مانند آرتریت روماتوئید که در آن سطوح التهاب متوسط تا شدید است، مناسب هستند.
- در صورت تشخیص RA، پزشک ممکن است داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs) را پیشنهاد کند. طبق یک مطالعه، آنها از آسیب بافتی ناشی از آرتریت جلوگیری می کنند.
- داروهای آرتریت روماتوئید آباتاسپت، آناکینرا، اتانرسپت، اینفلیکسیماب، ریتوکسیماب و غیره هستند.
فیزیوتراپی
فیزیوتراپی یک جزء اصلی برای درمان آرتریت است. این شامل تمرینات خاصی است که به تقویت عضلات اطراف مفصل کمک می کند. یک مطالعه بیان می کند که فیزیوتراپی و توانبخشی می تواند برای بیماران آرتریت مفید باشد.
به غیر از ویزیت‌های پزشکی شما، فیزیوتراپ احتمالاً برنامه‌ای را پیشنهاد می‌کند که شامل حرکت روزانه در کنار تمرین‌هایی باشد که می‌توانید به سرعت در خانه انجام دهید. علاوه بر این، آنها فعالیت ها و تکنیک هایی را برای تقویت مفاصل و استخوان ها ارائه می دهند. در مجموع، این به ایجاد انعطاف‌پذیری، قدرت و تعادل برای بهبود تحرک در کنار جلوگیری از سقوط کمک می‌کند.
به گفته درمانگران، برخی از تکنیک های استاندارد عبارتند از:
- وضعیت ها و وضعیت هایی را که فشار روی مفاصل را کاهش می دهد، بهبود بخشید
- استفاده از ماهیچه ها و مفاصل قوی تر (قوی تر) به جای عضلات ملتهب
- کمک به خود با ماشین‌ها برای انجام فعالیت‌های روزانه مانند دستگیره‌های درب اصلاح‌شده، واکرها، میله‌های دستگیره در حین حمام، دستگاه‌های ویژه برای باز کردن شیشه‌ها و غیره.
عمل جراحی
در موارد شدید که داروها و مکمل ها به اندازه کافی درد را تسکین نمی دهند، جراحی آخرین گزینه است.
جراحی برای جایگزینی مفصل با یک پروتز در درمان آرتریت رایج است. این اشکال جراحی جایگزین مچ پا، شانه ها، زانوها و باسن می شوند.
اگر آرتریت شدید باشد، به طور عمده در مچ دست یا انگشتان، پزشک ممکن است فیوژن مفصل را انجام دهد. این روش انتهای استخوان ها را جوش می دهد و حرکت مفاصل را محدود می کند. در نتیجه محل التهاب را خاتمه داده و درد مفاصل را کاهش می دهد.
ترمیم مفصل یکی دیگر از روش های جراحی است که در آن جراحان مفاصل ملتهب را برای کاهش درد و التهاب صاف می کنند.
راه های طبیعی برای مدیریت درد آرتریت
مدیریت وزن
وزن اضافی فشار بیشتری بر استخوان ها و مفاصل، به خصوص در ناحیه پشت، باسن، پاها و زانوها وارد می کند. از دست دادن این پوندهای اضافی و حفظ وزن سالم احتمال ابتلا به بیماری هایی مانند آرتروز را کاهش می دهد. همچنین اگر قبلاً از این اختلال رنج می برید، می تواند به کاهش علائم کمک کند. همچنین تحرک بدن را بهبود می بخشد. علاوه بر این، مطالعات نشان می دهد که کاهش وزن در نهایت درد را کاهش می دهد و هرگونه عارضه آتی را رد می کند.
برنامه غذایی
مصرف یک رژیم غذایی سالم و غنی از مواد مغذی برای کاهش وزن ضروری است. یک تحقیق نتیجه می گیرد که انتخاب غذاهای غنی از آنتی اکسیدان ها مانند گیاهان، سبزیجات و میوه های تازه به کاهش التهاب کمک می کند. یک سیستم ایمنی سالم برای عملکرد مناسب پاسخ های التهابی ضروری است. میوه ها و سبزیجات غنی از آنتی اکسیدان این مزیت را دارند. از دیگر غذاهایی که به کاهش التهاب کمک می کند می توان به آجیل و ماهی اشاره کرد.
غذاهایی که باید در رژیم غذایی آرتروز گنجانده شود
رژیم غذایی بدون گلوتن ممکن است به بهبود علائم و کند کردن پیشرفت بیماری کمک کند. یک مطالعه پیشنهاد می کند که برای افراد مبتلا به بیماری بافت همبند تمایز نیافته، یک رژیم غذایی بدون گلوتن انتخاب کنید.
سبزیجات برگ سبز مانند اسفناج سرشار از آنتی اکسیدان ها به نام کامفرول هستند. داده ها نشان می دهد که این ترکیب با تسکین آرتریت روماتوئید و آرتروز مرتبط است. مطالعات اولیه تاثیر کلم بروکلی در درمان آرتریت نتایج مثبتی را نشان داده است. این به دلیل سولفورافان، یک ترکیب ضد التهابی است.
میوه هایی مانند انگور و انواع توت ها آنتی اکسیدان های عالی مانند رسوراترول و پروآنتوسیانیدین هستند. تحقیق نشان می دهد که این ترکیب می تواند منجر به ضد التهاب در آرتریت روماتوئید شود. کوئرستین موجود در انواع توت ها نیز فعالیت مشابهی را انجام می دهد.
ماهی هایی مانند سالمون و ساردین سرشار از چربی های سالم هستند که اثرات ضد التهابی دارند. علاوه بر این، مطالعات نشان می دهد که چربی های امگا ۳ برای آرتریت روماتوئید مفید هستند. همچنین ویتامین D موجود در ماهی باعث بهبود سلامت استخوان ها می شود.
ادویه هایی مانند زنجبیل، سیر و زردچوبه اثرات مثبتی در درمان آرتروز دارند. مطالعات نشان می دهد که زردچوبه نقش قابل توجهی در درمان آرتروز دارد. مطالعات انجام شده در مورد تاثیر عصاره زنجبیل بر بیماران مبتلا به آرتروز، بهبود درد مفاصل را نشان داد.
یک تحقیق دیگر نشان می دهد که سیر دارای خواص ضد التهابی بسیار زیادی است. از این رو، مردم از آن به عنوان یک دارو در درمان سرطان استفاده می کنند. علاوه بر این، حبه های سیر به بهبود پاسخ های ایمنی کمک می کند.
غذاهایی که باید در رژیم غذایی آرتریت محدود شوند
- غذاهای فرآوری شده با محتوای نمک و شکر بالا
- محصولات لبنی
- غذاهای سرخ شده حاوی چربی های اشباع شده
- محصولات گوشتی
- غذاهای غنی از گلوتن
- الکل و محصولات نیکوتین
مکمل
شواهد بسیار کمی نشان داده است که مکمل های گیاهی ممکن است به کاهش درد آرتریت کمک کنند. برخی از آنها عبارتند از زردچوبه، سیر، زنجبیل، پنجه شیطان، جینگو و غیره.
تمرین منظم
ورزش منظم به انعطاف پذیری مفاصل کمک می کند. فعالیت بدنی نیز باعث تقویت عضلات می شود. شنا برای افراد مبتلا به آرتریت ورزش ترجیحی نسبت به پیاده روی یا دویدن است. به مفاصل فشار وارد نمی کند.
تحقیق ثابت می کند که بودن در حالت فعال بسیار مهم است. با این وجود، توجه به بدن در هنگام علامت دادن به استراحت و اجتناب از فعالیت بیش از حد ضروری است. تمرینات در خانه عبارتند از:
- شست و انگشت خم می شود که به کاهش درد در دست ها کمک می کند.
- چرخش گردن، کج شدن سر در کنار سایر تمرینات به تسکین کمردرد کمک می کند.
- کشش همسترینگ، بالا بردن ساق پا و سایر تمرینات به راحتی قابل انجام به آرتریت زانو کمک می کند.
- تای چی و چند حرکت یوگا برای آرتروز مفید هستند.
کمپرس سرد و گرم
درمان های گرم مانند دوش آب گرم یا قرار دادن کیسه آب گرم روی نواحی التهابی می تواند درد را تا حدی تسکین دهد. به طور مشابه، درمان های سرماخوردگی مانند کیسه های یخ می توانند تورم و التهاب عضلات دردناک را کاهش دهند. این تکنیک ها به راحتی در خانه برای از بین بردن سفتی مفاصل استفاده می شوند. از هیچ یک از روش ها به طور مداوم برای یک دوره بسیار طولانی استفاده نکنید. مراقب باش خودت را نسوزانی. هرگز یخ را مستقیماً روی قسمت در معرض بدن قرار ندهید.
طب سوزنی و ماساژ
طب سوزنی یک روش قدیمی است که در آن درمانگران سوزن‌ها را در نواحی خاصی از بدن فرو می‌کنند. به طور مشابه، ماساژ یک گزینه عالی برای از بین بردن سفتی بدن است. اگرچه رویکرد علمی کافی برای این تکنیک ها وجود ندارد، اما درد مفاصل و عضلانی را تسکین می دهند.
چه کسانی ممکن است به آرتروز مبتلا شوند؟
هر کسی می تواند به آن مبتلا شود و عوامل مختلفی مانند سن، جنس، وراثت، سابقه آسیب احتمال ابتلا به آرتریت را افزایش می دهد.
ژن ها
ارث ژنتیکی یا سابقه خانوادگی هر بیماری خودایمنی ممکن است خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید و سایر انواع مرتبط را افزایش دهد.
چاقی
چاقی که به طور خاص با آرتروز مرتبط است، به مفاصلی که وزن بدن ما را تحمل می کنند، استرس بیشتری می افزاید. اینها شامل مفاصلی مانند باسن و زانوهای ما هستند. بنابراین، کاهش وزن اضافی به کاهش احتمال ابتلا به آرتریت کمک می کند و در صورتی که فرد قبلاً مبتلا به آرتریت باشد، مفید خواهد بود.
سن و جنسیت
احتمال ابتلا به آرتریت با افزایش سن در هر فردی افزایش می یابد. همچنین، احتمال ابتلای زنان به اشکال مختلف این بیماری بیشتر از مردان است. تنها استثناء نقرس است که در مردان بیشتر از زنان شایع است.
صدمات
آسیب ناشی از تصادفات و استرس مکرر در حین ورزش، وزنه برداری، مشاغل سخت یا هر فعالیت دیگری ممکن است شانس ابتلا به استئوآرتریت را در مفاصل آسیب دیده در آینده افزایش دهد.
عفونت
عفونت های ناشی از میکروب هایی مانند باکتری ها، ویروس ها و قارچ ها باعث التهاب اطراف مفاصل می شوند. باعث پیشرفت آرتریت می شود.
سیگار کشیدن
سیگار خطر ابتلا به RA را افزایش می دهد. همچنین اختلال خود ایمنی را بدتر می کند.
تشخیص: برای دیدن اینکه آیا آرتروز دارید چه کاری می توانید انجام دهید؟
اگر مطمئن نیستید که برای تشخیص آرتریت به چه کسی مراجعه کنید، مشورت با یک پزشک عمومی باید اولین قدم باشد. پزشک شما یک آزمایش سریع برای بررسی هرگونه مفاصل متورم، قرمز یا گرم و تجمع مایع در اطراف مفاصل انجام می دهد و دامنه حرکات مفصل را ثبت می کند. در صورت لزوم، پزشک حتی ممکن است شما را به یک متخصص ارجاع دهد.
در صورت مشاهده علائم یا نشانه های شدید، می توانید ابتدا به روماتولوژیست مراجعه کنید. همچنین به تشخیص بهتر و همچنین درمان کمک خواهد کرد.
پزشکان معمولاً از ام آر آی، سی تی اسکن و اشعه ایکس برای تولید تصاویری از غضروف ها و استخوان ها استفاده می کنند. این به آنها کمک می کند تا هر دلیل دیگری از علائم، مانند خار استخوان را از بین ببرند.
تجزیه و تحلیل و تنفس مایعات مفصلی که ممکن است وجود داشته باشد و بررسی سطح التهاب در خون به پزشک کمک می کند تا نوع آرتریت را تعیین کند.
آزمایش‌های خون تشخیصی خاص آنتی‌بادی‌هایی مانند آنتی‌بادی ضد هسته‌ای، فاکتور روماتوئید و پپتید سیترولین دار ضد حلقوی را بررسی می‌کنند. این عوامل نشان دهنده انواع خاصی از آرتریت هستند.
عوامل خطر احتمالی مرتبط با آرتریت
در صورت عدم درمان، علائم آرتریت می تواند با گذشت زمان بدتر شود و بر سبک زندگی روزانه فرد تأثیر بگذارد. برخی از عوارض احتمالی مرتبط با آرتریت عبارتند از:
کاهش در تحرک
با پیشرفت این وضعیت، افراد ممکن است حرکت ناخوشایندی را تجربه کنند. این شیوه زندگی روزانه شما را تحت تاثیر قرار می دهد و ممکن است شما را از معاشرت و انجام برخی فعالیت ها محدود کند.
اثرات بر سلامت روان
این وضعیت ممکن است احتمال تجربه افسردگی یا اضطراب را به دلیل التهاب مداوم، انزوای اجتماعی و درد افزایش دهد.
بی ثباتی فیزیکی
خطر افتادن و شکستگی در افراد مبتلا به آرتروز افزایش می یابد. علت اصلی آن ضعف عضلانی و سرگیجه است. علاوه بر این، داروهای ضد درد نیز ممکن است منجر به بی ثباتی در بدن شوند.
التهاب
فرض کنید آرتریت به دلیل یک بیماری خودایمنی مانند آرتریت روماتوئید است. در این صورت، التهاب ممکن است افزایش یابد و بر اندام هایی مانند ریه ها، پوست، رگ های خونی، چشم ها و غیره تاثیر بگذارد.
افزایش وزن
افزایش وزن به طور کلی در بیماران آرتریت دیده می شود. به دلیل کاهش تحرک و ناراحتی که هر ورزش را محدود می کند، تمایل به حرکت بسیار کمی دارند.
کاهش کارایی
آرتروز بر تحرک تأثیر می گذارد و در نتیجه جابجایی از مکانی به مکان دیگر، استفاده از وسایل حمل و نقل و موارد اولیه محدود می شود.
افزایش خطر اختلالات متابولیک
افزایش وزن و ابتلا به آرتریت، یک بیماری التهابی، ممکن است خطر ابتلا به بیماری های قلبی، دیابت نوع ۲، کلسترول بالا و فشار خون بالا را افزایش دهد.
خلاصه
آرتریت شرایطی است که عوارضی مانند کاهش تحرک، افزایش خطر شکستگی، درد شدید، التهاب و غیره را به همراه دارد. با تشخیص زودهنگام، مدیریت و درمان آرتریت موثرتر بوده و می تواند از عوارض مرتبط و سایر خطرات سلامتی جلوگیری کند. اگرچه درمان دقیقی برای این عارضه وجود ندارد، اما درمان مناسب علائم آرتریت را به شدت کاهش می دهد.
شما می توانید تغییرات خاصی در سبک زندگی ایجاد کنید، مانند کاهش وزن، پیروی از یک رژیم غذایی متعادل سالم، و تمرین وضعیت ها و تکنیک های خاص برای کمک به مدیریت آرتریت. پزشک شما همچنین ممکن است ترکیبی از درمان ها را برای بهترین نتایج پیشنهاد دهد. در موارد شدید، همراهی با جراحی نیز باعث تسکین آرتریت می شود.