آشنایی با امتوفوبیا یا ترس از استفراغ

داشتن امتوفوبیا به این معنی است که شما احتمالاً تلاش های قابل توجهی انجام می دهید تا در موقعیت هایی قرار نگیرید که ممکن است شما یا شخص دیگری دچار پریشان شوید. ممکن است متوجه شوید که روزهای خود را با دوری از این سناریوها می سازید.

سایر رفتارهایی که ممکن است به امتوفوبیا اشاره کنند عبارتند از:

• حذف غذاها یا مکان هایی که با استفراغ مرتبط هستند
• نخوردن غذاهای جدید یا نوشیدن نوشیدنی های جدید
• آهسته غذا خوردن، خیلی کم غذا خوردن یا فقط در خانه غذا خوردن
• بو کردن یا چک کردن غذا اغلب برای اطمینان از خراب نشدن آن یا دور انداختن غذا قبل از انقضا
• پختن بیش از حد غذا
• دست نزنید به سطوحی که می‌توانند دارای میکروب‌هایی باشند که منجر به بیماری می‌شوند، مانند دستگیره‌های در، صندلی توالت یا فلاش، نرده‌ها یا رایانه‌های عمومی
• اجتناب از بیمارستان ها یا کلینیک هایی که ممکن است افراد بیمار باشند یا ممکن است استفراغ کنند
• استفاده از آنتی اسیدها برای جلوگیری از احساس تهوع یا ناراحتی معده قبل از وقوع
• نظارت بیش از حد بر سلامت خود از طریق اندازه گیری دما و فعالیت های مشابه
• شستن بیش از حد دست ها، ظروف، غذا و ابزار آماده سازی غذا
• اجتناب از نوشیدن الکل یا مصرف داروهایی که می تواند باعث تهوع شود
• اجتناب از سفر، مدرسه، مهمانی ها، وسایل نقلیه عمومی یا هر فضای عمومی شلوغ
• اجتناب از استفاده از برخی کلمات، مانند “استفراغ” یا “پوک”
• بررسی سلامت دیگران و اجتناب از آنها در صورت بیماری
• اجتناب از بوی بد مانند زباله یا اقلام کثیف
• مشکلات تنفسی، سفتی در قفسه سینه، یا افزایش ضربان قلب در هنگام فکر استفراغ

این رفتارها با علائم سلامت روان همراه است، مانند:

• ترس شدید از دیدن استفراغ کسی
• ترس شدید از اینکه مجبور به بیرون ریختن و نتونستن دستشویی پیدا کنید
• ترس شدید از عدم توانایی در توقف پرفشار
• ترس شدید از خفگی در اثر استفراغ
• ناراحتی از فکر خجالت به دلیل بیرون انداختن
• از این فکر که در صورت استفراغ فردی قادر به ترک یک منطقه شلوغ نباشید وحشت کنید
• اضطراب و پریشانی هنگام احساس تهوع یا فکر کردن به استفراغ
• ترس شدید از بیمار شدن و رفتن به بیمارستان
• افکار مداوم و غیرمنطقی که یک عمل را به یک تجربه قبلی شامل استفراغ مرتبط می کند (به عنوان مثال، اجتناب از هرگونه لباس چهارخانه پس از بیرون آمدن در مکان عمومی در حالی که پیراهن چهارخانه پوشیده است)

به خاطر داشته باشید که مردم اغلب فوبیا از جمله امتوفوبیا را به روش های مختلف تجربه می کنند. برای مثال، ممکن است بیشتر نگران استفراغ خود باشید تا اینکه ببینید دیگران استفراغ می کنند.

علاوه بر این، افراد مبتلا به فوبیای خاص معمولاً می دانند که واکنش آنها نسبت به موضوع فوبیا معمولی نیست. برای مثال، ممکن است تمام تلاش خود را انجام دهید تا از خوردن غذاهای پخته شده توسط شخص دیگری اجتناب کنید، اما می‌دانید که زندگی اکثر مردم اینگونه نیست.

این دانش معمولاً مفید نیست و اغلب فقط تجربه را ناراحت‌کننده‌تر می‌کند. همچنین می تواند به احساس شرم منجر شود و باعث شود علائم خود را از دیگران پنهان کنید.

فوبیای خاص اغلب پس از یک حادثه خاص ایجاد می شود. حادثه ارتباط بین یک چیز – که ممکن است یک شی، یک موقعیت یا یک رویداد باشد – و ترس ایجاد می کند.

در زمینه امتوفوبیا، این ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• به شدت بیمار شدن در ملاء عام
• داشتن یک مورد بد مسمومیت غذایی
• استفراغ در حین تعطیلات مهم
• دیدن یکی دیگر از پرت کردن
• داشتن یک نفر روی شما استفراغ
• داشتن حمله پانیک در هنگام استفراغ

آمتوفوبیا همچنین می‌تواند بدون دلیل مشخصی ایجاد شود، و کارشناسان معتقدند که ژنتیک و محیط شما ممکن است نقشی داشته باشند. به عنوان مثال، داشتن سابقه خانوادگی فوبیای خاص یا سایر اختلالات اضطرابی می تواند خطر ابتلا را افزایش دهد.

همچنین اغلب  در دوران کودکی آغاز می شود، و برخی از بزرگسالانی که ده ها سال با امتوفوبیا زندگی کرده اند، ممکن است اولین رویداد محرک را به خاطر نداشته باشند.

اگر نمی‌توانید تجربه‌ای را که ممکن است منجر به امتوفوبیا شده باشد، مشخص کنید، نگران نباشید. حتی اگر ندانید که چه چیزی باعث فوبیا شده است، درمان همچنان می تواند کمک کند.

زندگی با امتوفوبیا یا اضطراب عمومی اغلب به این معناست که حالت تهوع، سرگیجه و احساس بیماری را تجربه می کند. اینها برخی از علائم فیزیکی حملات پانیک و بسیاری از انواع اضطراب هستند.

برای افراد مبتلا به امتوفوبیا، دیدن حالت تهوع و درد معده به عنوان علائم اضطراب و نه علائمی که ممکن است استفراغ کند، چالش برانگیز است.

این می تواند یک چرخه معیوب باشد که در آن علائم امتوفوبیا تجربه را بدتر می کند.

با کار با یک درمانگر، یا استفاده از تکنیک های تمرکز حواس یا مدیتیشن، ممکن است علائم اضطراب خود را کاهش دهید و در نتیجه حالت تهوع و درد معده کمتری را تجربه کنید.

برخی از پزشکان شروع به ترکیب کردن ذهن آگاهی با درمان های شناختی و رفتاری مطالعه ۲۰۲۰ با ۳۳ شرکت‌کننده دریافتند که دوره‌های کوتاه مدیتیشن ۶ روز در هفته در طول ۸ هفته باعث کاهش شاخص‌های استرس، اضطراب و تغییرات ضربان قلب می‌شود.

ترس یا اضطراب شدید در اطراف یک شی یا موقعیت خاص معمولاً زمانی به عنوان یک فوبیا تشخیص داده می شود که شروع به ایجاد ناراحتی کند که بر زندگی شما در خانه، مدرسه یا محل کار تأثیر منفی بگذارد.

معیارهای دیگر برای تشخیص امتوفوبیا عبارتند از:

• یک واکنش ترس و اضطراب قابل توجه که بلافاصله پس از دیدن یا فکر کردن به استفراغ رخ می دهد
• اجتناب فعال از موقعیت هایی که می تواند شامل استفراغ باشد

برخی از علائم اصلی امتوفوبیا شامل رفتار وسواس فکری-اجباری است، بنابراین امتوفوبیا ممکن است ابتدا به عنوان اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) ظاهر شود.

امتوفوبیا نیز می تواند شبیه آگورافوبیا به نظر می رسد.ترس از استفراغ یا دیدن استفراغ دیگران می تواند آنقدر قوی شود که منجر به وحشت شود و خروج از خانه را دشوار یا حتی غیرممکن کند.

اما اگر تنها دلیل شما برای پرهیز از مکان‌های عمومی ترس از استفراغ باشد، احتمالاً مبتلا به امتوفوبیا هستید، نه آگورافوبیا.

روانشناسان می توانند امتوفوبیا با گفتار درمانی و با بررسی الگوهای فکری در مورد استفراغ درمان کنند. بسیاری از درمانگران نیز افراد را به تدریج از طریق فیلم ها و تکنیک های مشابه در معرض استفراغ قرار می دهند.

فوبیا همیشه نیاز به درمان ندارند. در برخی موارد، افراد راه هایی برای کار در اطراف خود پیدا می کنند. اما اجتناب از برخی اشیا یا موقعیت‌های ترسناک، مانند آسانسور یا شنا، آسان‌تر از دیگران است.

از آنجایی که امتوفوبیا می‌تواند باعث تعدادی از رفتارهای ناراحت‌کننده شود که بر بخش‌های اساسی زندگی شما تأثیر می‌گذارد، مانند غذا خوردن یا جستجوی درمان پزشکی، ممکن است کار برای مقابله با این فوبیا سخت باشد.

به طور کلی، اگر فوبیای شما کیفیت زندگی شما را تحت تاثیر قرار می دهد یا اینکه در حال تعجب هستید که اگر فوبیا نداشتید چگونه اوضاع متفاوت بود، ایده خوبی است که به دنبال کمک باشید.

اکثر مردم دریافتند که مواجهه درمانی و در برخی موارد دارو درمانی باعث تسکین می شود.

درمان از طریق مواجهه

مواجهه درمانی به عنوان یکی از موثرترین درمان ها برای فوبیای خاص در نظر گرفته می شود. در این نوع درمان، شما با یک درمانگر کار خواهید کرد تا به آرامی خود را در معرض آنچه از آن می ترسید قرار دهید.

برای درمان امتوفوبیا، این ممکن است شامل خوردن غذای جدید در رستوران یا چرخیدن تا زمانی باشد که کمی حالت تهوع داشته باشید. همانطور که این چیزها را امتحان می کنید، تکنیک هایی نیز به شما داده می شود که به شما کمک می کند با احساس اضطراب و ترس در طول مواجهه کنار بیایید.

اگر این به نظر طاقت فرسا به نظر می رسد، به دنبال حساسیت زدایی سیستماتیک باشید. این یک نوع مواجهه درمانی است که شامل مقابله با ترس های شما در طول مواجهه های متعدد است که به تدریج شدیدتر می شوند.

درمان شناختی رفتاری (CBT)

CBT نوعی درمان است که به شما کمک می کند یاد بگیرید چگونه افکار منفی را که باعث ناراحتی می شوند شناسایی و به چالش بکشید.

CBT برای فوبیای خاص نیز شامل قرار گرفتن در معرض فوبیای شما است. همانطور که به تدریج در معرض استفراغ قرار می گیرید، با درمانگر خود کار خواهید کرد تا به اضطراب و پریشانی که هنگام فکر کردن در مورد استفراغ تجربه می کنید رسیدگی کنید و راه های مقابله با آن را به تنهایی یاد بگیرید.

نتایج یک مطالعه ۲۰۱۶ بررسی ۲۴ فرد مبتلا به امتوفوبیا نشان می دهد که CBT به عنوان یک درمان مزایایی دارد. این کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده اولین کارآزمایی در نوع خود بود، بنابراین تحقیقات بیشتر ممکن است به حمایت از این یافته کمک کند.

چگونه یک درمانگر پیدا کنیم

پیدا کردن یک درمانگر می تواند دلهره آور باشد، اما لازم نیست. با پرسیدن چند سوال اساسی از خود شروع کنید:

• به چه مسائلی می خواهید بپردازید؟ اینها می توانند خاص یا مبهم باشند.
• آیا ویژگی خاصی وجود دارد که در یک درمانگر می خواهید؟ به عنوان مثال، آیا با کسی که جنسیت شما را به اشتراک می گذارد، راحت تر هستید؟
• واقعاً چقدر می توانید در هر جلسه هزینه کنید؟ آیا کسی را می خواهید که قیمت های کشویی یا طرح های پرداخت را ارائه دهد؟
• درمان کجا در برنامه شما قرار می گیرد؟ آیا به درمانگری نیاز دارید که بتواند شما را در روز خاصی از هفته ببیند؟ یا کسی که جلسات شبانه دارد؟

دارو

از آنجایی که امتوفوبیا یک وضعیت سلامت روان نسبتاً نادر است،  استاندارد درمان دارویی وجود ندارد

همچنین استفاده از دارو برای از بین بردن فوبیای خاص دشوار است، اما برخی داروها ممکن است کمک کنند علائم اضطراب یا وحشت کاهش دهند.

مسدود کننده های بتا می توانند به جلوگیری از افزایش فشار خون و ضربان قلب و سایر علائم اضطراب فیزیکی ناشی از آدرنالین کمک کنند. اینها معمولاً قبل از وارد شدن به موقعیت هایی که ممکن است فوبیای شما را تحریک کند، مصرف می شوند.

بنزودیازپین ها آرام بخش هایی هستند که می توانند به شما کمک کنند احساس اضطراب کمتری داشته باشید، اما می توانند اعتیادآور باشند و برای استفاده طولانی مدت توصیه نمی شوند.

دارویی به نام d-Cycloserine (DCS) ممکن است در طول درمان قرار گرفتن در معرض فواید استفاده شود.  بررسی ادبیات ۲۰۱۷ از ۲۲ مطالعه که بر روی افرادی که با اضطراب، OCD یا اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) زندگی می کردند، نشان دادند که به نظر می رسد DCS اثربخشی مواجهه درمانی را افزایش می دهد.

با این حال، مواجهه درمانی به طور کلی برای درمان فوبیا به خودی خود بسیار مؤثر است، بنابراین مکمل درمانی با دارو ممکن است ضروری نباشد.

آمتوفوبیا می تواند تأثیر زیادی بر فعالیت های روزانه شما داشته باشد، اما درمان می تواند به شما کمک کند تا کنترل را دوباره به دست آورید. یافتن درمانگر و رویکرد درمانی مناسب برای نیازهایتان ممکن است کمی طول بکشد، اما برای کاهش ناراحتی زندگیتان ارزشش را دارد.