آمبولی هوا که به آن آمبولی گازی نیز می گویند، زمانی رخ می دهد که یک یا چند حباب هوا وارد سیاهرگ یا شریان شده و آن را مسدود کند. هنگامی که یک حباب هوا وارد ورید می شود، به آن آمبولی هوای وریدی می گویند. هنگامی که یک حباب هوا وارد یک سرخرگ می شود، به آن آمبولی هوای شریانی می گویند.
این حباب های هوا می توانند به مغز، قلب یا ریه های شما بروند و باعث حمله قلبی، سکته مغزی یا نارسایی تنفسی شوند. آمبولی هوا نسبتاً نادر است.
آمبولی هوا زمانی رخ میدهد که رگها یا شریانهای شما در معرض دید قرار میگیرند و فشار اجازه میدهد هوا به داخل آنها برود. این می تواند به چندین روش اتفاق بیفتد، مانند:
تزریقات و روش های جراحی
یک سرنگ یا IV می تواند به طور تصادفی هوا را به رگ های شما تزریق کند. هوا همچنین میتواند از طریق یک کاتتر وارد رگها یا شریانها شود.
هوا می تواند در طی عمل جراحی وارد رگ ها و شریان های شما شود. این بیشتر در طول جراحی مغز مشاهده می شود. طبق مقاله ای در مجله جراحی حداقل دسترسیتا ۸۰ درصد از جراحی های مغز منجر به آمبولی هوا می شود. با این حال، متخصصان پزشکی معمولاً آمبولی را در طول جراحی قبل از تبدیل شدن به یک مشکل جدی تشخیص داده و اصلاح می کنند.
پزشکان و پرستاران برای جلوگیری از ورود هوا به رگ ها و شریان ها در طول اقدامات پزشکی و جراحی آموزش دیده اند. آنها همچنین آموزش دیده اند تا آمبولی هوا را تشخیص دهند و در صورت وقوع آن را درمان کنند.
ترومای ریه
در صورت وارد شدن ضربه به ریه گاهی اوقات آمبولی هوا ممکن است رخ دهد. به عنوان مثال، اگر ریه شما پس از تصادف آسیب ببیند، ممکن است شما را در دستگاه تنفس مصنوعی قرار دهند. این ونتیلاتور می تواند هوا را وارد ورید یا شریان آسیب دیده کند.
غواصی
همچنین می توانید در حین غواصی دچار آمبولی هوا شوید. اگر زمانی که زیر آب هستید یا اگر خیلی سریع از آب خارج شوید، نفس خود را برای مدت طولانی حبس کنید، ممکن است.
این اعمال می تواند باعث پارگی کیسه های هوایی در ریه ها به نام آلوئول شود. هنگامی که آلوئول پاره می شود، هوا ممکن است به سمت شریان های شما حرکت کند و در نتیجه آمبولی هوا ایجاد شود.
آسیبی که به دلیل انفجار بمب یا انفجار رخ می دهد می تواند باعث باز شدن رگ ها یا شریان های شما شود. این آسیبها معمولاً در موقعیتهای جنگی رخ میدهند. نیروی انفجار می تواند هوا را به داخل سیاهرگ ها یا شریان های آسیب دیده فشار دهد.
بر اساس مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)شایع ترین آسیب کشنده برای افرادی که در جنگ زنده می مانند، “ریه انفجار” است. انفجار ریه زمانی است که یک انفجار یا انفجار به ریه شما آسیب می رساند و هوا با فشار وارد ورید یا شریان ریه می شود.
دمیدن در واژن
در موارد نادر، دمیدن هوا در واژن در حین رابطه جنسی دهانی می تواند باعث آمبولی هوا شود. در این مورد، در صورت پارگی یا آسیب در واژن یا رحم، آمبولی هوا ممکن است رخ دهد. این خطر در زنان باردار بیشتر است که ممکن است جفتشان پارگی کند.
اگر علائمی را تجربه می کنید و اخیراً اتفاقی برای شما افتاده است که می تواند باعث ایجاد چنین شرایطی شود، مانند جراحی یا آسیب ریه، ممکن است پزشکان مشکوک به آمبولی هوا باشند.
پزشکان از تجهیزاتی استفاده میکنند که صداهای راه هوایی، صداهای قلب، ضربان تنفس و فشار خون را برای تشخیص آمبولیهای هوا در حین جراحی کنترل میکنند.
اگر پزشک مشکوک به آمبولی هوا باشد، ممکن است یک سونوگرافی یا سی تی اسکن برای تایید یا رد وجود آن و همچنین شناسایی محل دقیق آناتومیکی آن انجام دهد.
در برخی موارد، پزشک می داند که هوا چگونه وارد بدن شما می شود. در این مواقع برای جلوگیری از آمبولی های بعدی مشکل را اصلاح می کنند.
پزشک شما همچنین ممکن است شما را در وضعیت نشسته قرار دهد تا به جلوگیری از حرکت آمبولی به مغز، قلب و ریهها کمک کند. همچنین ممکن است از داروهایی مانند آدرنالین استفاده کنید تا قلب خود را به حرکت درآورد.
در صورت امکان، پزشک شما آمبولی هوا را از طریق جراحی برمی دارد. یکی دیگر از گزینه های درمانی، اکسیژن درمانی هایپرباریک است. این یک درمان بدون درد است که در طی آن شما یک اتاق فولادی و با فشار بالا را اشغال می کنید که ۱۰۰ درصد اکسیژن را ارائه می دهد. این درمان میتواند باعث کاهش آمبولی هوا شود تا بدون ایجاد آسیب وارد جریان خون شما شود.
گاهی اوقات آمبولی هوا یا آمبولی کوچک است و وریدها یا شریان ها را مسدود نمی کند. آمبولی های کوچک معمولاً در جریان خون پخش می شوند و مشکلات جدی ایجاد نمی کنند.
آمبولی های بزرگ هوا می توانند باعث سکته مغزی یا حمله قلبی شوند و می توانند کشنده باشند. درمان فوری پزشکی برای آمبولی ضروری است، بنابراین اگر در مورد آمبولی احتمالی هوا نگرانی دارید، فوراً با ۹۱۱ تماس بگیرید.
آمبولی هوا چیست؟
آمبولی هوا که به آن آمبولی گازی نیز می گویند، زمانی رخ می دهد که یک یا چند حباب هوا وارد سیاهرگ یا شریان شده و آن را مسدود کند. هنگامی که یک حباب هوا وارد ورید می شود، به آن آمبولی هوای وریدی می گویند. هنگامی که یک حباب هوا وارد یک سرخرگ می شود، به آن آمبولی هوای شریانی می گویند.
این حباب های هوا می توانند به مغز، قلب یا ریه های شما بروند و باعث حمله قلبی، سکته مغزی یا نارسایی تنفسی شوند. آمبولی هوا نسبتاً نادر است.
آمبولی هوا زمانی رخ میدهد که رگها یا شریانهای شما در معرض دید قرار میگیرند و فشار اجازه میدهد هوا به داخل آنها برود. این می تواند به چندین روش اتفاق بیفتد، مانند:
تزریقات و روش های جراحی
یک سرنگ یا IV می تواند به طور تصادفی هوا را به رگ های شما تزریق کند. هوا همچنین میتواند از طریق یک کاتتر وارد رگها یا شریانها شود.
هوا می تواند در طی عمل جراحی وارد رگ ها و شریان های شما شود. این بیشتر در طول جراحی مغز مشاهده می شود. طبق مقاله ای در مجله جراحی حداقل دسترسیتا ۸۰ درصد از جراحی های مغز منجر به آمبولی هوا می شود. با این حال، متخصصان پزشکی معمولاً آمبولی را در طول جراحی قبل از تبدیل شدن به یک مشکل جدی تشخیص داده و اصلاح می کنند.
پزشکان و پرستاران برای جلوگیری از ورود هوا به رگ ها و شریان ها در طول اقدامات پزشکی و جراحی آموزش دیده اند. آنها همچنین آموزش دیده اند تا آمبولی هوا را تشخیص دهند و در صورت وقوع آن را درمان کنند.
در صورت وارد شدن ضربه به ریه گاهی اوقات آمبولی هوا ممکن است رخ دهد. به عنوان مثال، اگر ریه شما پس از تصادف آسیب ببیند، ممکن است شما را در دستگاه تنفس مصنوعی قرار دهند. این ونتیلاتور می تواند هوا را وارد ورید یا شریان آسیب دیده کند.
غواصی
همچنین می توانید در حین غواصی دچار آمبولی هوا شوید. اگر زمانی که زیر آب هستید یا اگر خیلی سریع از آب خارج شوید، نفس خود را برای مدت طولانی حبس کنید، ممکن است.
این اعمال می تواند باعث پارگی کیسه های هوایی در ریه ها به نام آلوئول شود. هنگامی که آلوئول پاره می شود، هوا ممکن است به سمت شریان های شما حرکت کند و در نتیجه آمبولی هوا ایجاد شود.
جراحات انفجار و انفجار
آسیبی که به دلیل انفجار بمب یا انفجار رخ می دهد می تواند باعث باز شدن رگ ها یا شریان های شما شود. این آسیبها معمولاً در موقعیتهای جنگی رخ میدهند. نیروی انفجار می تواند هوا را به داخل سیاهرگ ها یا شریان های آسیب دیده فشار دهد.
بر اساس مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)شایع ترین آسیب کشنده برای افرادی که در جنگ زنده می مانند، “ریه انفجار” است. انفجار ریه زمانی است که یک انفجار یا انفجار به ریه شما آسیب می رساند و هوا با فشار وارد ورید یا شریان ریه می شود.
دمیدن در واژن
در موارد نادر، دمیدن هوا در واژن در حین رابطه جنسی دهانی می تواند باعث آمبولی هوا شود. در این مورد، در صورت پارگی یا آسیب در واژن یا رحم، آمبولی هوا ممکن است رخ دهد. این خطر در زنان باردار بیشتر است که ممکن است جفتشان پارگی کند.
اگر علائمی را تجربه می کنید و اخیراً اتفاقی برای شما افتاده است که می تواند باعث ایجاد چنین شرایطی شود، مانند جراحی یا آسیب ریه، ممکن است پزشکان مشکوک به آمبولی هوا باشند.
در برخی موارد، پزشک می داند که هوا چگونه وارد بدن شما می شود. در این مواقع برای جلوگیری از آمبولی های بعدی مشکل را اصلاح می کنند.
پزشک شما همچنین ممکن است شما را در وضعیت نشسته قرار دهد تا به جلوگیری از حرکت آمبولی به مغز، قلب و ریهها کمک کند. همچنین ممکن است از داروهایی مانند آدرنالین استفاده کنید تا قلب خود را به حرکت درآورد.
در صورت امکان، پزشک شما آمبولی هوا را از طریق جراحی برمی دارد. یکی دیگر از گزینه های درمانی، اکسیژن درمانی هایپرباریک است. این یک درمان بدون درد است که در طی آن شما یک اتاق فولادی و با فشار بالا را اشغال می کنید که ۱۰۰ درصد اکسیژن را ارائه می دهد. این درمان میتواند باعث کاهش آمبولی هوا شود تا بدون ایجاد آسیب وارد جریان خون شما شود.
گاهی اوقات آمبولی هوا یا آمبولی کوچک است و وریدها یا شریان ها را مسدود نمی کند. آمبولی های کوچک معمولاً در جریان خون پخش می شوند و مشکلات جدی ایجاد نمی کنند.
آمبولی های بزرگ هوا می توانند باعث سکته مغزی یا حمله قلبی شوند و می توانند کشنده باشند. درمان فوری پزشکی برای آمبولی ضروری است، بنابراین اگر در مورد آمبولی احتمالی هوا نگرانی دارید، فوراً با ۹۱۱ تماس بگیرید.
لطفا توجه فرمایید این مطالب صرفا جهت جمع آوری تمام مطالب علمی معتبر است و توسط ربات از مقالات خارجی معتبر بصورت اتوماتیک ترجمه شده بنابراین ممکن است مشکلات داشته باشد. لذا می توانید در زیر همین مقاله اگر مشکلی وجود دارد کامنت بگذارید تا پاسخ داده شود.
لطفاً به این مطلب امتیاز دهید. اینکار به بهبود ارائه مطالب کمک خواهد کرد.
مطالب مرتب به این موضوع که ممکن است به مطالعه آنها علاقهمند باشید: