آناتومی گانگلیون

آناتومی

گانگلیون ها مجموعه ای از سلول های عصبی هستند. بیایید نگاهی به ساختار و مکان آنها در بدن بیندازیم.

ساختار

دو نوع گانگلیون در بدن ما وجود دارد – حسی و حرکتی. عقده های حسی بیضی شکل هستند و دارای سلول های بیضی شکل با هسته هایی هستند که به صورت دایره ای شکل می گیرند.

در ستون فقرات، عقده های حرکتی یک زنجیره بلند از پایه جمجمه تا انتهای دم ستون فقرات تشکیل می دهند. عقده های حرکتی حاوی بدنه های سلولی نامنظم هستند.

محل

مکان های عقده های حسی عبارتند از:

بخشی از این عقده های حسی به سیستم عصبی محیطی متصل می شود. دیگری از طریق مغز یا نخاع به سیستم عصبی مرکزی متصل می شود.

عقده های حرکتی بخشی از سیستم عصبی خودمختار (ANS) هستند. ANS حرکات و عملکردهای غیر ارادی مانند تنفس شما را کنترل می کند. مکان های عقده های حرکتی عبارتند از:

• طناب نخاعی: به این گانگلیون های پاراورتبرال گفته می شود.
• اندام های داخلی: شامل گانگلیون های پیش مهره ای و عقده های انتهایی است.

عملکرد

در اینجا بیشتر در مورد عملکرد گانگلیون در بدن است. عقده ها را به عنوان ایستگاه های رله سیستم عصبی بدن در نظر بگیرید: وقتی یک عصب وارد یک گانگلیون می شود، عصب دیگری از آن خارج می شود. گانگلیون ها نقش اساسی در اتصال بخش های سیستم عصبی محیطی و مرکزی دارند.

عملکرد موتور

عقده های حرکتی اطلاعاتی را از سیستم عصبی مرکزی برای تنظیم و کنترل حرکات و عملکردهای غیر ارادی دریافت می کنند. عملکردهای غیر ارادی شامل اندام هایی مانند قلب و ریه ها می شود. عقده های حرکتی نیز اطلاعاتی را از این اندام ها به سیستم عصبی مرکزی ارسال می کنند.

عملکرد حسی

عقده های حسی یا عقده های ریشه پشتی، اطلاعات حسی را به سیستم عصبی مرکزی ارسال می کنند. این اطلاعات شامل محرک های لمسی، بویایی، چشایی، صدا و بصری است. آنها همچنین اطلاعاتی در مورد موقعیت بدن و بازخورد حسی مربوط به اندام ها ارائه می دهند.

به عنوان مثال، اگر معده شما درد می کند، نورون های حسی سیستم عصبی محیطی از طریق عقده های حسی به سیستم عصبی مرکزی شما پیام می دهند مبنی بر اینکه چیزی درست نیست.

شرایط مرتبط

شرایط یا آسیب هایی که ممکن است بر گانگلیون های پایه تاثیر بگذارد عبارتند از:

شرایط زیر بر گانگلیون های پایه در مغز و حرکت ارادی تأثیر می گذارد:

جای تعجب نیست که شرایط یا آسیب های مربوط به عقده های قاعده ای بسیار جدی است و اغلب منجر به ناتوانی دائمی یا مرگ می شود.

آسیب به سایر گانگلیون ها در سراسر بدن نیز می تواند مشکلاتی ایجاد کند. به عنوان مثال، گلوکوم نتیجه آسیب گانگلیون های مربوط به بینایی است. به طور مشابه، آسیب به گانگلیون های ریشه پشتی در ستون فقرات، مانند فشردگی مهره های نخاعی، می تواند باعث مشکلات حسی مانند گزگز در پا شود.

شرایطی که بر سیستم عصبی محیطی تأثیر می گذارد ممکن است بر گانگلیون ها تأثیر بگذارد. آسیب به سیستم عصبی محیطی ممکن است به دلایل زیر رخ دهد:

• صدمات
• عفونت ها
• ناهنجاری های ژنتیکی
• اختلالات ارثی ژنتیکی
• تومورها
• مشکلات در جریان خون

توانبخشی

درمان بسته به علت آسیب گانگلیون متفاوت است. همچنین بستگی به این دارد که کدام گانگلیون آسیب دیده است.

به عنوان مثال، برخی از علل آسیب گانگلیون های پایه برگشت پذیر هستند و به خوبی به توانبخشی پاسخ می دهند. درمان هایی نیز برای مسمومیت با فلزات سنگین موجود است. بسته به فرد، ممکن است پس از درمان هیچ گونه علائم ماندگاری وجود نداشته باشد.

با این حال، در مورد بیماری پارکینسون، آسیب به عقده های پایه بخشی از یک بیماری پیشرونده است. در حال حاضر هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد. بیماری‌های دژنراتیو که بر گانگلیون‌ها در سیستم عصبی محیطی تأثیر می‌گذارند، ممکن است قابل درمان نباشند.

افراد مبتلا به ضربه شدید سر که بر عقده های قاعده ای تاثیر می گذارد، ممکن است بهبودی نداشته باشند. اگر این کار را انجام دهند، ممکن است در نهایت دچار ناتوانی دائمی شوند.