آتروفی عضلانی زمانی است که عضلات به دلیل کمبود بافت عضلانی کوچکتر از حد معمول به نظر می رسند. فعالیت بدنی کم به دلیل آسیب یا بیماری، کمبودهای تغذیه ای، عوامل ژنتیکی و برخی شرایط پزشکی ممکن است در این امر نقش داشته باشد.
آتروفی عضلانی می تواند پس از دوره های طولانی عدم فعالیت رخ دهد. اگر از عضله ای استفاده نشود، بدن در نهایت آن را تجزیه می کند تا انرژی خود را حفظ کند.
آتروفی عضلانی که به دلیل عدم تحرک ایجاد می‌شود، اگر فرد در حین بهبودی از بیماری یا آسیب، بی‌حرکت بماند، ممکن است رخ دهد. انجام ورزش منظم و انجام فیزیوتراپی ممکن است این شکل از آتروفی عضلانی را معکوس کند.
افراد می توانند آتروفی عضلانی را با ایجاد تغییرات خاصی در سبک زندگی، انجام فیزیوتراپی یا انجام عمل جراحی درمان کنند.
در این مقاله به برخی دیگر از علل، علائم و درمان‌های آتروفی عضلانی می‌پردازیم.
علل
عوامل زیادی می توانند باعث آتروفی عضلانی شوند، از جمله:
تغذیه نامناسب
تغذیه نامناسب می تواند منجر به بیماری های متعددی از جمله آتروفی عضلانی شود.
به طور خاص، بنیاد بین المللی پوکی استخوان هشدار می دهد که رژیم های کم پروتئین بدون چربی، میوه ها و سبزیجات می تواند منجر به کاهش توده عضلانی شود.
آتروفی عضلانی مرتبط با سوء تغذیه ممکن است در نتیجه شرایط پزشکی ایجاد شود که توانایی بدن برای جذب مواد مغذی را مختل می کند، مانند:
- سندرم روده تحریک‌پذیر
- بیماری سلیاک
- سرطان
کاشکسیا یک وضعیت متابولیکی پیچیده است که باعث کاهش شدید وزن و آتروفی عضلانی می شود. کاشکسی می تواند به عنوان یک علامت بیماری زمینه ای دیگر مانند سرطان، HIV یا ام اس (MS) ایجاد شود.
افرادی که کاشکسی دارند ممکن است علیرغم مصرف کالری زیاد، کاهش اشتها یا کاهش وزن ناخواسته را تجربه کنند.
سن
با افزایش سن، بدن او پروتئین های کمتری تولید می کند که باعث رشد عضلات می شود. این کاهش پروتئین موجود باعث کوچک شدن سلول های عضلانی می شود و در نتیجه وضعیتی به نام سارکوپنی ایجاد می شود.
با توجه به سازمان غذا و دارو (FDA) گزارش، سارکوپنی تا یک سوم افراد ۶۰ سال و بالاتر را تحت تاثیر قرار می دهد.
علاوه بر کاهش توده عضلانی، سارکوپنی می تواند علائم زیر را ایجاد کند:
- ضعف یا ضعف
- تعادل ضعیف
- مشکل در حرکت
- استقامت کمتر
از دست دادن توده عضلانی ممکن است نتیجه اجتناب ناپذیر روند طبیعی پیری باشد. با این حال، می تواند خطر صدمات را افزایش دهد و بر کیفیت کلی زندگی فرد تأثیر منفی بگذارد.
ژنتیک
آتروفی عضلانی نخاعی (SMA) یک اختلال ژنتیکی است که باعث از بین رفتن سلول های عصبی حرکتی و آتروفی عضلانی می شود.
انواع مختلفی از SMA وجود دارد که در دسته های زیر قرار می گیرند:
- SMA مرتبط با کروموزوم ۵: این نوع SMA به دلیل جهش در ژن های SMN1 در کروموزوم ۵ رخ می دهد. جهش ها منجر به کمبود پروتئین نورون حرکتی بقا می شود. SMA معمولا در دوران کودکی ایجاد می شود، اما می تواند در هر مرحله از زندگی ایجاد شود.
- SMA به کروموزوم ۵ مرتبط نیست
دیستروفی عضلانی به گروهی از شرایط پیشرونده اطلاق می شود که باعث کاهش توده عضلانی و ضعف می شود.
دیستروفی عضلانی زمانی رخ می دهد که یکی از ژن های دخیل در تولید پروتئین جهش پیدا کند. یک فرد می تواند جهش های ژنتیکی را به ارث ببرد، اما بسیاری از آنها به طور طبیعی با رشد جنین رخ می دهند.
شرایط پزشکی
بیماری ها و شرایط مزمنی که می توانند به آتروفی عضلانی کمک کنند عبارتند از:
- اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS): همچنین بیماری لو گریگ نامیده می شود، ALS شامل چندین نوع که به سلول های عصبی حرکتی که ماهیچه ها را کنترل می کنند آسیب می رساند.
- ام اس: این بیماری مزمن زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن به سیستم عصبی مرکزی حمله می کند و باعث می شود التهاب مضر در رشته های عصبی
- آرتریت: آرتریت به التهاب مفاصل اشاره دارد که باعث درد و سفتی می شود. آرتریت می تواند به شدت تحرک فرد را محدود کند، که می تواند منجر به از کار افتادن عضلات و آتروفی شود.
- میوزیت: اصطلاح میوزیت به التهاب عضلات اشاره دارد. این وضعیت باعث ضعف و درد عضلانی می شود. افراد ممکن است پس از یک عفونت ویروسی یا به عنوان یک عارضه جانبی یک بیماری خودایمنی دچار میوزیت شوند.
- فلج اطفال: این بیماری عفونی به سیستم عصبی حمله می کند. علائمی شبیه آنفولانزا ایجاد می کند و می تواند منجر به فلج دائمی شود.
مشکلات عصبی
یک آسیب یا شرایط می تواند به اعصابی که ماهیچه ها را کنترل می کنند آسیب برساند و در نتیجه وضعیتی به نام آتروفی عضلانی نوروژنیک ایجاد شود.
هنگامی که این اتفاق می افتد، ماهیچه ها منقبض می شوند زیرا دیگر سیگنال هایی از عصب دریافت نمی کنند.
علائم
علائم آتروفی عضلانی بسته به علت و شدت از دست دادن عضله بسیار متفاوت است.
علاوه بر کاهش توده عضلانی، علائم آتروفی عضلانی عبارتند از:
- داشتن یک دست یا پا که به طور قابل توجهی کوچکتر از بقیه است
- احساس ضعف در یک اندام یا به طور کلی
- در ایجاد تعادل مشکل دارند
- غیرفعال ماندن برای مدت طولانی
درمان ها
درمان‌های آتروفی عضلانی بسته به میزان از دست دادن عضله و وجود هر گونه بیماری زمینه‌ای متفاوت است.
درمان بیماری زمینه ای که باعث آتروفی عضلانی می شود ممکن است به کند کردن پیشرفت از دست دادن عضله کمک کند.
درمان‌های آتروفی عضلانی عبارتند از:
فیزیوتراپی
فیزیوتراپی شامل انجام حرکات کششی و تمرینات خاص با هدف جلوگیری از بی حرکتی است. فیزیوتراپی مزایای زیر را برای افرادی که آتروفی عضلانی دارند ارائه می دهد:
- جلوگیری از بی حرکتی
- افزایش قدرت عضلانی
- بهبود گردش خون
- کاهش اسپاستیسیتی که باعث انقباض مداوم عضلات می شود
تحریک الکتریکی عملکردی
تحریک الکتریکی عملکردی (FES) یکی دیگر از موارد است درمان موثر برای آتروفی عضلانی این شامل استفاده از تکانه های الکتریکی برای تحریک انقباض عضلانی در عضلات آسیب دیده است.
در طی FES، یک تکنسین آموزش دیده الکترودها را به اندام آتروفی شده متصل می کند. الکترودها جریان الکتریکی را منتقل می کنند که باعث حرکت در اندام می شود.
اولتراسوند درمانی متمرکز
این تکنیک پرتوهای انرژی اولتراسوند را به نواحی خاصی از بدن می رساند. پرتوها انقباضات بافت عضلانی آتروفی شده را تحریک می کنند.
این فناوری جدید در مرحله توسعه است و هنوز وارد مرحله آزمایش بالینی نشده است.
عمل جراحی
روش‌های جراحی ممکن است عملکرد عضلانی را در افرادی که آتروفی عضلانی آنها به بیماری‌های عصبی، آسیب‌ها یا سوء تغذیه مرتبط است، بهبود بخشد.
خلاصه
آتروفی عضلانی یا تحلیل عضلانی با کوتاه شدن قابل توجه فیبرهای عضلانی و از دست دادن توده عضلانی کلی مشخص می شود.
عوامل متعددی می توانند به آتروفی عضلانی کمک کنند، مانند:
- بی حرکت ماندن برای مدت طولانی به دلیل بیماری یا آسیب
- سن
- سوء تغذیه
- ژنتیک
- مشکلات عصبی
- برخی شرایط پزشکی مانند آرتریت، میوزیت، ALS و MS
گزینه های درمانی به هر مورد بستگی دارد، اما ممکن است شامل فیزیوتراپی، مداخله تغذیه ای یا جراحی باشد.