آنچه در مورد جراحی زن به مرد باید بدانید

عمل جراحی

سپس ممکن است تحت یک یا چند نوع روش زیر قرار گیرند.

بازسازی قفسه سینه

فردی که برای انتقال از زن به مرد تحت عمل جراحی قرار می گیرد، معمولاً ماستکتومی زیر جلدی برای برداشتن بافت پستان انجام می دهد. جراح همچنین در ظاهر و موقعیت نوک سینه ها تغییراتی ایجاد می کند.

در همین حال، تستوسترون درمانی باعث تحریک رشد موهای سینه می شود.

برداشتن رحم، تخمدان ها و لوله های فالوپ

اگر فرد از داشتن رحم، تخمدان یا لوله های فالوپ ناراحت باشد یا اگر هورمون درمانی قاعدگی را متوقف نکند، ممکن است بخواهد این نوع جراحی را انجام دهد.

در هیسترکتومی جزئی، جراح فقط رحم را برمی دارد.

در هیسترکتومی کامل، دهانه رحم را نیز برمی دارند.

سالپنگو اوفورکتومی دو طرفه یا BSO شامل برداشتن لوله‌های فالوپ و تخمدان‌های راست و چپ است.

متویدیوپلاستی

متویدیوپلاستی روشی برای ساختن آلت تناسلی جدید یا نئوپنیس است.

این شامل تبدیل کلیتوریس به آلت تناسلی است. برای این منظور، فرد قبل از جراحی هورمون درمانی دریافت می کند تا کلیتوریس را بزرگ کند.

در طول عمل، جراح واژن را نیز در واژینکتومی خارج می کند.

علاوه بر این، مجرای ادرار را طولانی کرده و آن را از طریق نئوپنیس قرار می دهند. برای دستیابی به افزایش طول، جراح از بافت های گونه، لب های کوچک یا سایر قسمت های واژن استفاده می کند. هدف از این کار این است که فرد بتواند در حالت ایستاده ادرار کند.

گزینه دیگر روش Centurion است که شامل جابجایی رباط های گرد در زیر کلیتوریس برای افزایش دور آلت تناسلی است.

متویدیوپلاستی معمولاً ۲-۵ ساعت انجام می شود. پس از جراحی اولیه، ممکن است اقدامات اضافی لازم باشد.

روش سنتوریون تقریبا ۲.۵ ساعت طول می کشد و برداشتن اندام های تناسلی زنانه به این زمان اضافه می کند.

مزیت متویدیوپلاستی این است که نئوپنیس به دلیل توانایی نعوظ بافت کلیتورال ممکن است نعوظ پیدا کند.

با این حال، نئوپنی ناشی از متویدیوپلاستی اغلب برای رابطه جنسی نافذ بسیار کوچک است.

فالوپلاستی

در فالوپلاستی از پوست پیوند شده – معمولاً از بازو، ران، پشت یا شکم – برای تشکیل نئوپنیس استفاده می‌شود. پزشکان گرفتن پوست از ساعد را به عنوان بهترین گزینه در ساخت آلت تناسلی می دانند.

در مقایسه با متویدیوپلاستی، فالوپلاستی باعث بزرگتر شدن آلت تناسلی می شود. با این حال، این نئوپنی به خودی خود نمی تواند نعوظ شود.

پس از یک دوره بهبودی، فرد می تواند کاشت آلت تناسلی را انجام دهد. این به آنها اجازه می دهد نعوظ داشته باشند و حفظ کنند و رابطه جنسی نافذ داشته باشند.

در طی فالوپلاستی، جراح واژینکتومی را انجام می دهد و مجرای ادرار را طولانی می کند تا امکان ادرار از طریق آلت تناسلی را فراهم کند.

معایب فالوپلاستی شامل تعداد ویزیت‌های جراحی و تجدیدنظرهایی است که ممکن است لازم باشد و همچنین هزینه‌ای که معمولاً بیشتر از متویدیوپلاستی است.

اسکروتوپلاستی

ممکن است فردی تصمیم بگیرد که اسکروتوپلاستی – ایجاد کیسه بیضه – در کنار متویدیوپلاستی یا فالوپلاستی انجام دهد.

در جراحی اسکروتوپلاستی، جراح لابیا ماژور را حفره می‌کند تا کیسه بیضه تشکیل شود و ایمپلنت‌های بیضه سیلیکونی را وارد می‌کند.

بهبود

زمان نقاهت بعد از جراحی زن به مرد بسته به نوع عمل و عواملی مانند سلامت کلی فرد و انتخاب سبک زندگی متفاوت است.

مثلا سیگار کشیدن کند می کند بهبودی و خطر عوارض بعد از جراحی را افزایش می دهد. اگر فردی سیگار می کشد، ویپ می کند یا از هر ماده ای همراه با نیکوتین استفاده می کند، یک تیم پزشکی ممکن است او را کمتر واجد شرایط برای این نوع جراحی بداند.

پس از جراحی تعیین جنسیت، اکثر افراد باید حداقل چند روز در بیمارستان بمانند.

پس از خروج از بیمارستان، فرد نیاز به استراحت دارد و فقط حدوداً به فعالیت های بسیار محدودی می پردازد ۶ هفته یا طولانی تر

همچنین، زمانی که فردی اکستنشن مجرای ادرار داشته باشد، باید به مدت ۳ تا ۴ هفته از کاتتر استفاده کند.

برخی از عوارض متویدیوپلاستی یا فالوپلاستی عبارتند از:

• فیستول مجرای ادرار – یک اتصال تونلی که بین مجرای ادرار و قسمت دیگری از بدن ایجاد می شود
• تنگی مجرای ادرار – تنگی که باعث انسداد جریان ادرار در مجرای ادرار می شود

فردی که فالوپلاستی انجام داده است ممکن است موارد زیر را تجربه کند:

• جای زخم در ناحیه ای که پیوند گرفته شده است
• شکست پیوند پوست یا مرگ بافت

خطرات اسکروتوپلاستی شامل رد ایمپلنت های بیضه است.

تمام جراحی های تایید کننده جنسیت دارای خطرات زیر است:

• عفونت
• خون ریزی
• واکنش به بیهوشی
• نارضایتی از نتایج

انتظار چه چیزی

فردی که تحت عمل متویدیوپلاستی قرار می گیرد ممکن است نعوظ داشته باشد و از احساس بیشتری در نئوپنیس خود لذت ببرد. با این حال، آلت تناسلی در اندازه نسبتا کوچک خواهد بود.

نئوپنی ناشی از فالوپلاستی معمولاً بزرگتر است، اگرچه ممکن است حساسیت کمتری داشته باشد. برای داشتن نعوظ، فرد به کاشت آلت تناسلی نیاز دارد.

اگر فردی دارای اکستنشن مجرای ادرار باشد، هدف این است که بتواند پس از بهبودی کامل پس از عمل، در حالت ایستاده ادرار کند. مقداری مطالعات گزارش تعداد زیادی از عوارض اورولوژیک پس از فالوپلاستی. مهم است که به طور منظم با یک اورولوژیست پیگیری کنید.

مطالعه ۲۰۰۵ از ۵۵ نفری که تحت عمل جراحی تایید جنسیت قرار گرفتند – از جمله ۲۳ شرکت کننده زن به مرد – اشاره کرد که ۸۰٪ از همه شرکت کنندگان “بهبود تمایلات جنسی خود” را پس از جراحی گزارش کردند.

مردان تراجنسیتی بیشتر از زنان تراجنسیتی خودارضایی، رضایت جنسی و هیجانات جنسی را گزارش می کنند. آنها همچنین گزارش دادند که راحت‌تر از قبل از جراحی به ارگاسم می‌رسند و تمایل به ارگاسم قوی‌تر و کوتاه‌تر دارند.

مردان تراجنسیتی با کاشت آلت تناسلی برای نعوظ بیشتر از افراد بدون ایمپلنت در حین رابطه جنسی درد را تجربه کردند. با این حال، آنها همچنین گزارش دادند که انتظارات جنسی آنها در مقایسه با شرکت کنندگانی که ایمپلنت دریافت نکرده بودند، کاملاً برآورده شده است.

مطالعه ۲۰۱۸ دریافتند که ۹۴ تا ۱۰۰ درصد از شرکت‌کنندگانی که تحت عمل جراحی تأیید جنسیت قرار گرفته‌اند، رضایت خود را از نتایج جراحی گزارش کرده‌اند، با واریانس بسته به نوع عمل.

۶ درصد از افرادی که نارضایتی یا پشیمانی را گزارش کردند، این کار را در نتیجه علائم روانی قبل از عمل یا عوارض پس از عمل انجام دادند.

چشم انداز

چشم انداز جراحی زن به مرد به نوع جراحی، سلامت فرد و عوامل دیگر بستگی دارد. اکثر افراد رضایت خود را از این روش گزارش می دهند.

با این حال، میزان عوارض نسبتا بالا است به خصوص در رابطه با سلامت ادرار.

بنابراین، همکاری نزدیک با یک جراح پلاستیک، متخصص اورولوژی، متخصص زنان، و متخصص سلامت روان برای اطمینان از بهترین نتیجه مهم است.

همچنین پیروی از دستورالعمل های بهبودی و شرکت در تمام قرار ملاقات های بعدی ضروری است.