آنچه در مورد لارنگوسکوپی باید بدانید

بر اساس انجمن سرطان آمریکا (ACA) لارنگوسکوپی به پزشکان اجازه می دهد تا حنجره و ساختارهای مجاور آن را در گلو تجسم کنند.

سه نوع لارنگوسکوپی وجود دارد:

1. لارنگوسکوپی مستقیم: این شامل استفاده از لارنگوسکوپ برای مشاهده حنجره و نواحی اطراف آن است. لارنگوسکوپ ابزاری بلند و نازک است که نوری به آن متصل است. برخی از لارنگوسکوپ ها دارای یک دوربین فیلمبرداری هستند. پزشک لارنگوسکوپ را از طریق بینی یا دهان فرد وارد گلو می کند. لارنگوسکوپی مستقیم معمولاً در بیمارستان انجام می شود.
2. لارنگوسکوپی غیر مستقیم: این روش در مطب شامل تابش نور روشن در پشت گلو و استفاده از یک آینه کوچک و کج شده برای انعکاس تصویری از تارهای صوتی است. این ساختارها بخشی از حنجره هستند.
3. لارنگوسکوپی فیبر نوری: پزشک یک لارنگوسکوپ کوچک و قابل انعطاف را از طریق بینی و داخل گلو می گذراند تا جعبه صدا را بررسی کند. این نیز معمولاً یک رویه در دفتر است.

وقتی افراد از اصطلاح “لارنگوسکوپی” استفاده می کنند، معمولاً به لارنگوسکوپی مستقیم اشاره می کنند.

ممکن است فرد به لارنگوسکوپی نیاز داشته باشد دلایل متعدد:

• برای شناسایی علت مشکلات گلو یا صدا: لارنگوسکوپی می تواند به پزشکان کمک کند تا علت علائمی مانند:
  • تغییر در صدا
  • گلو درد مداوم
  • سرفه های مداوم
  • مشکلات بلع
  • مشکلات تنفسی
  • بوی بد دهان
• برای پیگیری تست های تصویربرداری: پزشکان ممکن است درخواست لارنگوسکوپی کنند تا هر نواحی نامنظمی را که در آزمایش تصویربرداری شناسایی شده است، مانند سی تی اسکن یا اسکن MRI بررسی کند.
• برای گرفتن نمونه های بیوپسی: پزشکان می توانند ابزارهای جراحی ویژه ای را از لارنگوسکوپ عبور دهند تا نمونه های بیوپسی را از هر ناحیه نامنظم جمع آوری کنند. آنها می توانند بعداً این نمونه ها را در آزمایشگاه تجزیه و تحلیل کنند.
• برای درمان برخی از مشکلات در حنجره: پزشکان می‌توانند یک لیزر کوچک را از لارنگوسکوپ عبور دهند تا مسائلی مانند تومورهای تارهای صوتی یا پولیپ‌ها را بسوزانند یا سوزان دهند. آنها ممکن است همچنین از ابزارهای “فولاد سرد” برای برش و حذف ضایعات استفاده کنید.

بر اساس ACA، پزشکان معمولاً می توانند لارنگوسکوپی را به عنوان یک روش سرپایی انجام دهند، به این معنی که فرد نیازی به ماندن یک شبه در بیمارستان نخواهد داشت.

افراد معمولا تحت لارنگوسکوپی تحت بی حسی موضعی قرار می گیرند و برای کمک به بی حس شدن گلو، اسپری دریافت می کنند. از طرف دیگر، بسته به آنچه پزشکان قصد انجام آن را دارند، ممکن است فرد به بیهوشی عمومی نیاز داشته باشد.

پزشک ممکن است از فرد بخواهد بسته به نوع لارنگوسکوپی دراز بکشد یا بنشیند.

لارنگوسکوپی ممکن است انجام شود ۱۰ دقیقه، اما بستگی به نوع روش دارد.

قبل از لارنگوسکوپی، تیم پزشکی فرد در مورد داروها یا مکمل‌هایی که مصرف می‌کنند و اینکه آیا آلرژی دارند، سؤال می‌کنند.

گاهی اوقات، پزشکان ممکن است از افراد بخواهند چند روز قبل از عمل، مصرف داروهای رقیق کننده خون یا برخی داروها را متوقف کنند. با این حال، فرد نباید مصرف دارو را متوقف کند مگر اینکه پزشک آن را توصیه کند.

همچنین ممکن است افراد قبل از لارنگوسکوپی دستورالعمل هایی برای روزه گرفتن چندین ساعت یا بیشتر دریافت کنند.

هر کسی که تحت بیهوشی عمومی این عمل را انجام می دهد باید ترتیبی دهد که بعد از آن کسی او را از بیمارستان تحویل دهد، زیرا نمی تواند رانندگی کند.

پس از لارنگوسکوپی، تیم پزشکی فرد از نزدیک آنها را برای علائم عوارض مشاهده کرده و تحت نظر خواهند داشت.

گلوی یک فرد برای چندین ساعت بی حس می شود و باعث می شود در این دوره نتواند غذا بخورد یا بنوشد. هنگامی که بی حسی از بین می رود، ممکن است برخی از علائم کوتاه مدت را تجربه کنند، مانند:

• گلو درد
• سرفه که ممکن است در ابتدا مقداری خون تولید کند
• صدای خشن

به گفته سرویس بهداشت ملی بریتانیا، یک فرد باید سعی کند صدای خود را برای آن آرام کند حداقل ۲ روز دنبال کردن رویه با این حال، اگر باید صحبت کنند، باید این کار را با صدای معمول خود انجام دهند و از صحبت کردن با زمزمه خودداری کنند.

بر اساس ACA، لارنگوسکوپی به طور کلی یک روش بی خطر است، اگرچه خطر کمی از موارد زیر را به همراه دارد:

• واکنش به بیهوشی
• خونریزی در گلو
• صدای خشن
• عفونت

سوالات متداول

در زیر به برخی از سوالات رایج در مورد لارنگوسکوپی پاسخ داده شده است.

لارنگوسکوپی چقدر دردناک است؟

بر اساس ACA، ممکن است زمانی که پزشک لارنگوسکوپ را در گلوی خود قرار می دهد، فرد نیاز به سرفه را احساس کند. با این حال، به دلیل اثرگذاری داروهای بی حس کننده گلو، آنها نباید دردی احساس کنند.

پس از این روش، فرد ممکن است برای چند روز گلودرد داشته باشد.

آیا در حین لارنگوسکوپی بیدار هستید؟

پزشکان معمولاً لارنگوسکوپی را تحت بی حسی موضعی انجام می دهند، به این معنی که فرد بیدار می ماند اما به دلیل بی حسی موضعی در گلوی خود قادر به احساس درد نیست. به ندرت، پزشکان ممکن است لارنگوسکوپی را تحت بیهوشی عمومی انجام دهند که در آن فرد در خواب است.

اینکه پزشک لارنگوسکوپی را تحت بیهوشی عمومی یا موضعی انجام دهد به عوامل مختلفی مانند سلامت کلی فرد و هدف لارنگوسکوپی بستگی دارد.

لارنگوسکوپی به پزشکان اجازه می دهد تا حنجره و ساختارهای مجاور آن در گلو را بررسی کنند.

این روش می‌تواند به پزشکان کمک کند تا علت مشکلات گلو یا صدا را تعیین کنند، نمونه‌های بیوپسی بگیرند یا مشکلات حنجره را درمان کنند. پزشکان معمولاً لارنگوسکوپی را با استفاده از بی حسی موضعی انجام می دهند، اما ممکن است در برخی موارد بیهوشی عمومی را توصیه کنند.

لارنگوسکوپی ممکن است در ابتدا کمی ناراحتی ایجاد کند، اما نباید دردناک باشد. این روش به طور کلی یک روش بی خطر است، اگرچه فرد در صورت مشاهده علائم غیر معمول یا مداوم باید با پزشک خود تماس بگیرد. اینها ممکن است نشان دهنده عفونت یا عارضه دیگری باشد که نیاز به درمان فوری دارد.