تفاوتهای کلیدی
آب مقطر و آب تصفیهشده هر دو تحت پردازشهایی قرار میگیرند تا برخی از آلایندهها و ناخالصیها از آنها حذف شود. هر دو نوع آب، بهطور کلی در چارچوب یک رژیم غذایی متعادل، برای نوشیدن ایمن در نظر گرفته میشوند.
آب مقطر حاصل از چگالش بخار آب ناخالصی است که جوشانده شده است. در حالی که آب تصفیهشده از فیلتراسیون یا پردازشهایی عبور میکند تا انواع مختلفی از ناخالصیها و آلودگیها از آن حذف شود.
این فرایندهای تصفیه آب ممکن است برخی مواد معدنی و مغذی موجود در آب را نیز حذف کنند. با این حال، تا زمانی که افراد مواد مغذی ضروری را از منابع غذایی دیگر دریافت کنند، معمولاً مصرف هر دو نوع آب بیخطر است.
اینکه آب مقطر یا تصفیهشده برای یک فرد بهتر است، ممکن است به عواملی مانند ترجیح شخصی، هزینه و زمان بستگی داشته باشد.

تفاوتها در فرآیند تصفیه و محتوای مواد معدنی
سازمان حفاظت محیط زیست ایالات متحده (EPA) مسئول تنظیم و نظارت بر استانداردهای آب آشامیدنی در این کشور است. این نهاد مقررات قانونی سختگیرانهای برای بیش از ۹۰ نوع آلاینده مختلف که ممکن است در آب آشامیدنی حضور داشته باشند، تعیین کرده است.
این آلایندهها شامل طیف وسیعی از مواد شیمیایی، فلزات سنگین، میکروارگانیسمها، و سایر ترکیبات مضر هستند که مصرف آنها در بلندمدت میتواند به بروز بیماریهایی مانند سرطان، مشکلات کلیوی، اختلالات سیستم عصبی، و سایر عوارض مزمن منجر شود.
فرآیندهایی که برای تولید آب مقطر و آب تصفیهشده به کار میروند، با هدف کاهش هر چه بیشتر میزان این آلایندهها طراحی شدهاند و در بسیاری از موارد میتوانند آنها را بهطور کامل از بین ببرند. این یعنی که هم آب مقطر و هم آب تصفیهشده نسبت به آب لولهکشی معمولی ممکن است از خلوص بالاتری برخوردار باشند، البته به شرط آنکه مراحل تصفیه بهدرستی انجام شده باشد.
برای تولید آب مقطر، تولیدکنندگان آب ناخالص را به نقطه جوش میرسانند. سپس بخار حاصل را در یک ظرف استریل جمعآوری میکنند تا مجدداً به شکل مایع تقطیر شود. این روش فیزیکی باعث میشود که بسیاری از ناخالصیها، از جمله انگلها، باکتریها و ترکیبات شیمیایی سنگین در ظرف اولیه باقی بمانند و فقط بخار خالص به آب تبدیل شود.
در واقع این روش یکی از قدیمیترین و مؤثرترین شیوههای حذف آلایندههای غیر فرار از آب است. با این حال باید توجه داشت که برخی ترکیبات مانند آلایندههای آلی فرار (VOCs) و برخی حلالها که نقطه جوش پایین دارند، ممکن است همراه با بخار منتقل شوند و در نتیجه در آب مقطر باقی بمانند.
به گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریها (CDC)، فرآیند تقطیر نمیتواند تمام آفتکشها، ترکیبات آلی فرار یا حلالهای فرار را از بین ببرد. این یعنی که هرچند آب مقطر از بسیاری جهات خالص تلقی میشود، اما برای اطمینان از حذف کامل آلایندهها ممکن است نیاز به مراحل تکمیلی تصفیه یا استفاده از فناوریهای دیگر نیز باشد.
از سوی دیگر، تولید آب تصفیهشده شامل عبور آب از یک سیستم فیلتراسیون یا پردازش خاص است. نوع دقیق فیلتر ممکن است بسته به فناوری استفادهشده در تصفیهخانهها یا دستگاههای خانگی متفاوت باشد. این تفاوت در نوع فیلتر، منجر به تفاوت در انواع و مقادیر آلایندههایی میشود که از آب حذف میشوند. به عنوان مثال، فیلترهای اسمز معکوس (RO) میتوانند طیف گستردهای از آلایندهها را حذف کنند، اما ممکن است برخی فیلترهای کربنی تنها توانایی حذف کلر و برخی مواد شیمیایی را داشته باشند.
بنابراین، اگرچه هر دو روش یعنی تقطیر و تصفیه با هدف پاکسازی آب طراحی شدهاند، اما نتایج نهایی آنها از نظر ترکیب شیمیایی و محتوای مواد معدنی میتواند متفاوت باشد. آب مقطر معمولاً فاقد هرگونه ماده معدنی است، در حالیکه آب تصفیهشده ممکن است بسته به نوع فیلتر هنوز دارای مقداری از مواد معدنی طبیعی مفید مانند کلسیم، منیزیم یا پتاسیم باشد.
مزایای بالقوه برای سلامت از مصرف آب مقطر و آب تصفیهشده
مهمترین مزیت مصرف آب مقطر و آب تصفیهشده، حذف آلایندههایی است که ممکن است برای سلامت انسان خطرناک باشند. این آلایندهها میتوانند شامل باکتریها، انگلها، و ترکیبات شیمیایی مضر باشند که در صورت وجود در آب آشامیدنی، احتمال بروز بیماریهای جدی را افزایش میدهند.
آلودگی آب آشامیدنی با این ترکیبات ممکن است منجر به بروز بیماریهای گوارشی، مسمومیتهای شدید، اختلالات سیستم ایمنی، و حتی مرگ در موارد حاد شود. بهویژه در افرادی با سیستم ایمنی ضعیف، مانند سالمندان، کودکان خردسال، بیماران سرطانی یا مبتلایان به بیماریهای مزمن، مصرف آب آلوده میتواند تهدیدی جدی برای سلامت باشد.
تقطیر و تصفیه هر دو از جمله روشهای تصفیه آب هستند که به کاهش سطح آلایندههای مضر کمک میکنند. اما باید توجه داشت که نوع و مقدار آلایندههایی که در هر روش حذف میشوند، ممکن است متفاوت باشد. به عنوان نمونه، تقطیر در حذف باکتریها و فلزات سنگین مؤثر است، اما ممکن است برخی ترکیبات آلی فرار را حذف نکند. در مقابل، فیلتراسیون پیشرفته مانند اسمز معکوس ممکن است در حذف گستردهتری از آلایندهها مؤثر باشد، ولی بسته به کیفیت فیلتر، برخی میکروارگانیسمها یا نیتراتها ممکن است باقی بمانند.
این فرآیندهای تصفیه همچنین ممکن است باعث حذف برخی مواد مغذی و مواد معدنی از آب شوند، مانند کلسیم، منیزیم، پتاسیم و سدیم. این ترکیبات معمولاً به طور طبیعی در آب چشمهها یا آب لولهکشی حضور دارند و اگرچه در مقادیر کم هستند، اما میتوانند در حفظ تعادل الکترولیتها، تنظیم فشار خون و سلامت استخوانها نقش داشته باشند. با این حال، بیشتر افراد این مواد را از طریق رژیم غذایی خود دریافت میکنند، بنابراین حذف آنها از آب معمولاً مشکلی برای سلامتی ایجاد نمیکند، بهویژه اگر رژیم غذایی متعادل باشد.
حذف این مواد معدنی همچنین میتواند طعم آب را تغییر دهد. بسیاری از افراد طعم آب مقطر را که کاملاً خنثی و بیمزه است، نپسندند، در حالی که برخی دیگر آن را ترجیح میدهند زیرا احساس پاکی و خلوص بیشتری به آنها میدهد. به همین دلیل ممکن است برخی افراد مصرف آب مقطر یا تصفیهشده را از نظر روانی دلپذیرتر بدانند، که در نتیجه باعث افزایش مصرف آب و بهبود سطح هیدراتاسیون بدن میشود.
میزان نیاز روزانه به آب ممکن است تحت تأثیر عوامل متعددی قرار گیرد، از جمله جنسیت، بارداری یا شیردهی، سطح فعالیت بدنی، و شرایط محیطی مانند دما و رطوبت هوا. اما بهطور کلی، اغلب افراد باید تلاش کنند روزانه دستکم ۶ تا ۸ لیوان آب بنوشند تا سطح آب بدن در وضعیت مطلوب باقی بماند.
خطرات بالقوه مصرف آب مقطر و آب تصفیهشده
فیلترهای تصفیه آب و فرآیند تقطیر، هر یک انواع و مقادیر متفاوتی از آلایندهها را از آب حذف میکنند. این تفاوت در عملکرد باعث میشود که بسته به نوع فرآیند، برخی از مواد مضر همچنان در آب باقی بمانند و خطرات بالقوهای برای سلامت داشته باشند.
بر اساس اعلام «مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریها» (CDC)، برخی از آلایندهها ممکن است حتی پس از طی این فرآیندهای تصفیه، در آب باقی بمانند. این نکته بسیار حائز اهمیت است، زیرا نشان میدهد که هیچ روش تصفیهای بهتنهایی نمیتواند تضمینکننده پاکسازی کامل آب از همه آلایندههای ممکن باشد.
برای نمونه، فرآیند تقطیر ممکن است نتواند برخی آفتکشهای خاص را از آب حذف کند. دلیل این مسئله آن است که برخی آفتکشها دارای دمای جوش نزدیک یا پایینتری نسبت به آب هستند، بنابراین هنگام جوشاندن، همراه با بخار آب بالا رفته و در فرایند تقطیر به آب خالص نهایی منتقل میشوند. این نوع ترکیبات که به «ترکیبات آلی فرّار» (VOCs) معروفاند، بهسادگی در مرحله تقطیر حذف نمیشوند.
از سوی دیگر، برخی از فیلترهای تصفیه آب ممکن است قادر به حذف کامل برخی مواد شیمیایی، ویروسها یا یونهای خاص نباشند. مثلاً فیلترهای ساده کربنی ممکن است طعم و بوی کلر را کاهش دهند، اما در حذف نیتراتها، فلزات سنگین یا برخی ویروسها ناکارآمد باشند. بنابراین، کیفیت و نوع فیلتر استفادهشده نقش مهمی در میزان ایمنی آب تصفیهشده دارد.
فرآیند تقطیر همچنین ممکن است زمانبرتر بوده و انرژی بیشتری نسبت به روشهای فیلتراسیون مصرف کند. بهعبارتدیگر، دستگاههای تقطیر معمولاً به برق زیادی نیاز دارند و تولید هر لیتر آب خالص ممکن است چندین دقیقه طول بکشد. این موضوع بهویژه در مقیاس خانگی یا در مناطقی با محدودیت منابع انرژی میتواند چالشبرانگیز باشد.
اگرچه تقطیر میتواند باکتریها را از آب حذف کند، اما در صورتی که تجهیزات تقطیر بهدرستی نگهداری نشوند یا پس از هر بار استفاده استریل نشوند، باکتریها ممکن است بر روی سطوح داخلی دستگاه رشد کرده و در نهایت موجب آلودگی آب شوند. به همین دلیل، استفادهکنندگان از این دستگاهها باید وقت کافی برای ضدعفونی کردن دستگاه قبل از هر بار استفاده اختصاص دهند تا از آلودگی ثانویه جلوگیری شود.
آیا آب مقطر بهتر است یا آب تصفیهشده؟
بهترین نوع تصفیه آب ممکن است به آلایندههای خاصی بستگی داشته باشد که فرد قصد دارد از آنها اجتناب کند.
در واقع، انتخاب میان آب مقطر و آب تصفیهشده بستگی دارد به اینکه چه نوع مواد آلایندهای در منبع آب وجود دارد و هدف فرد از تصفیه آب چیست. بهعنوان مثال، اگر منبع آب حاوی فلزات سنگین یا نمکهای معدنی باشد، ممکن است تقطیر انتخاب بهتری باشد، زیرا این فرآیند میتواند اکثر یونها و مواد معدنی را حذف کند. اما اگر نگرانی اصلی وجود کلر، بوی ناخوشایند یا برخی ترکیبات آلی خاص باشد، یک سیستم تصفیه با فیلتر کربنی ممکن است مؤثرتر عمل کند.
سایر عواملی که ممکن است بر انتخاب بهترین نوع آب برای هر فرد تأثیرگذار باشند، شامل هزینه تجهیزات و انرژی و همچنین مدتزمانی است که فرآیند تصفیه آب طول میکشد.
برای مثال، دستگاههای تقطیر معمولاً گرانتر هستند، برق بیشتری مصرف میکنند و سرعت تولید آنها پایینتر است. در مقابل، فیلترهای خانگی یا سیستمهای اسمز معکوس (RO) ممکن است نصب آسانتری داشته باشند و در مدتزمان کوتاهتری حجم بیشتری از آب را تصفیه کنند، اما هزینه تعویض فیلترها و نگهداری آنها نیز باید در نظر گرفته شود. بنابراین، ترجیحات فردی، بودجه و نیاز مصرفی روزانه میتواند تعیینکننده باشد.
بر اساس مقالهای که در سال ۲۰۱۸ منتشر شده است، آب لولهکشی در ایالات متحده ممکن است به اندازه آب تصفیهشده، سالم و قابلاعتماد باشد، بهشرطی که تمام استانداردهای بهداشتی و ایمنی لازم را رعایت کند.
در واقع، بسیاری از سیستمهای آبرسانی عمومی در ایالات متحده تحت نظارت دقیق «آژانس حفاظت محیط زیست» (EPA) هستند و کیفیت آب را مرتباً بررسی میکنند. این بدان معناست که در بسیاری از مناطق، آب شهری ممکن است کاملاً ایمن باشد و نیازی به تصفیه اضافی نداشته باشد. بااینحال، ممکن است در برخی مناطق خاص یا ساختمانهای قدیمی، مشکلاتی مثل لولههای سربی یا آلودگی محلی وجود داشته باشد که نیاز به تصفیه ثانویه ایجاد کند.
بااینحال، فیلتر کردن آب لولهکشی ممکن است طعم آن را برای برخی افراد دلپذیرتر کند.
حتی اگر آب شهری از نظر بهداشتی سالم باشد، ممکن است حاوی مقدار اندکی کلر یا ترکیباتی باشد که طعم یا بوی آن را برای برخی افراد ناخوشایند کند. فیلترهای خانگی میتوانند این ویژگیهای حسی را بهبود دهند، که باعث میشود نوشیدن آب برای برخی راحتتر و مطلوبتر شود.
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریها (CDC) نیز این مسئله را تأیید میکند و بیان میدارد که افراد میتوانند آب لولهکشی خود را از نظر وجود آلایندهها آزمایش کنند تا مشخص شود که آیا نیاز به تصفیه وجود دارد یا خیر.
این سازمان توصیه میکند که افرادی که نگران کیفیت آب آشامیدنی خود هستند، میتوانند از طریق آزمایشگاههای معتبر، نمونهبرداری انجام دهند. نتایج این آزمایشها میتواند مشخص کند که آیا مواد شیمیایی، فلزات سنگین، باکتریها یا سایر آلایندهها در آب وجود دارد و بر اساس آن، تصمیمگیری در مورد استفاده از تصفیهکننده یا روشهای دیگر انجام شود.
خلاصه
تقطیر و تصفیه، هر دو روشهایی از فرایندهای تصفیه آب هستند که هدف آنها حذف برخی آلایندهها از آب ناخالص است.
در واقع، هدف مشترک این دو روش، بهبود کیفیت آب برای مصرف انسانی است. این فرآیندها با کاهش یا حذف ذرات، میکروارگانیسمها، ترکیبات شیمیایی، فلزات سنگین یا مواد آلی فرار، تلاش میکنند تا آب آشامیدنی را ایمنتر کنند. هرچند که این دو روش متفاوتاند، اما هر دو نقش مهمی در بهداشت عمومی و دسترسی به آب سالم دارند.
هیچیک از این دو روش لزوماً بهتر از دیگری نیست، اما آنها انواع و مقادیر متفاوتی از آلایندهها را حذف میکنند.
یعنی نمیتوان بهطور قطعی گفت که آب مقطر همیشه بهتر از آب تصفیهشده است یا بالعکس. هر روش مزایا و محدودیتهای خاص خود را دارد. تقطیر ممکن است مؤثرتر در حذف مواد معدنی، فلزات سنگین و باکتریها باشد، اما در مقابل نمیتواند برخی ترکیبات آلی فرّار را از بین ببرد. تصفیه با فیلترهای خاص (مانند اسمز معکوس یا فیلترهای کربنی) میتواند برخی آلایندههای خاص را بهتر حذف کند، اما ممکن است در حذف کامل میکروارگانیسمها ناکارآمد باشد، مگر اینکه فیلترهای بسیار پیشرفته استفاده شود. بنابراین انتخاب نهایی باید بر اساس نوع آلودگی موجود در منبع آب و نیاز فرد صورت گیرد.
این فرآیندهای تصفیه همچنین ممکن است بر طعم آب تأثیر بگذارند، که این موضوع میتواند بر ترجیحات شخصی برخی افراد اثرگذار باشد.
حذف مواد معدنی از آب ممکن است باعث شود آب طعم «صاف» یا حتی کمی «تخت» داشته باشد، بهخصوص در مورد آب مقطر. برخی افراد ممکن است به این طعم عادت نداشته باشند یا آن را بیمزه بدانند. از سوی دیگر، برخی افراد ترجیح میدهند آبی بنوشند که طعم خنثی و بدون بوی خاصی داشته باشد، و برای آنها این نوع آبها مطلوبتر است. بنابراین طعم، یکی از عواملی است که میتواند انتخاب فرد را بین انواع مختلف آب تحت تأثیر قرار دهد.
اگر فردی نسبت به آلایندههای موجود در آب خود نگران باشد، ممکن است صحبت با یک متخصص سلامت در مورد خطرات احتمالی و بهترین روش تصفیه آب برای شرایط او مفید باشد.
یعنی برای افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیف هستند (مانند سالمندان، کودکان خردسال، زنان باردار یا افرادی که تحت شیمیدرمانی هستند) یا در مناطقی زندگی میکنند که احتمال آلودگی آب وجود دارد، مشورت با پزشک یا متخصص تغذیه یا بهداشت محیط میتواند راهحل مناسبی برای اطمینان از ایمنی آب آشامیدنی باشد. همچنین متخصصان میتوانند بر اساس نوع آلودگی و شرایط محلی، روشهای تصفیه مناسب را پیشنهاد دهند و راهنماییهایی در مورد نحوه استفاده صحیح از تجهیزات تصفیه ارائه کنند.
https://www.medicalnewstoday.com/articles/distilled-water-vs-purified-water