آیا باید از ماهی به دلیل جیوه اجتناب کرد؟

چرا جیوه مشکل ساز است

جیوه یک فلز سنگین است که به طور طبیعی در هوا، آب و خاک یافت می شود.

به روش های مختلفی از جمله از طریق فرآیندهای صنعتی مانند سوزاندن زغال سنگ یا رویدادهای طبیعی مانند فوران در محیط منتشر می شود.

سه شکل اصلی وجود دارد – عنصری (فلزی)، معدنی و آلی (۱).

افراد می توانند به طرق مختلف در معرض این سم قرار بگیرند، مانند استنشاق بخار جیوه در حین کار معدنی و صنعتی.

شما همچنین می توانید با خوردن ماهی و صدف در معرض قرار بگیرید، زیرا این حیوانات به دلیل آلودگی آب، غلظت کمی از جیوه را جذب می کنند.

با گذشت زمان، متیل جیوه – شکل آلی – می تواند در بدن آنها ایجاد شود.

متیل جیوه بسیار سمی است و هنگامی که به سطوح خاصی در بدن شما می رسد باعث ایجاد مشکلات جدی برای سلامتی می شود.

خلاصه

جیوه یک فلز سنگین طبیعی است. می تواند در بدن ماهی ها به شکل متیل جیوه که بسیار سمی است تجمع یابد.

برخی از ماهی ها دارای جیوه بسیار بالایی هستند

میزان جیوه موجود در ماهی و سایر غذاهای دریایی به نوع و میزان آلودگی محیط بستگی دارد.

یک مطالعه از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۵ نشان داد که ۲۷ درصد از ماهی های ۲۹۱ جریان در سراسر ایالات متحده بیش از حد توصیه شده (۲).

مطالعه دیگری نشان داد که یک سوم ماهی‌های صید شده در سواحل نیوجرسی دارای سطوح جیوه بالاتر از ۰.۵ قسمت در میلیون (ppm) هستند – سطحی که می‌تواند باعث مشکلات سلامتی برای افرادی شود که آن را مصرف می‌کنند.۳).

به طور کلی، ماهی‌های بزرگ‌تر و با عمر طولانی‌تر تمایل دارند بیشترین جیوه را داشته باشند.۴).

اینها عبارتند از کوسه، اره ماهی، ماهی تن تازه، مارلین، شاه ماهی خال مخالی، ماهی خلیج مکزیک و پایک شمالی (۵).

ماهی های بزرگتر تمایل به خوردن ماهی های بسیار کوچک تری دارند که حاوی مقادیر کمی جیوه هستند. از آنجایی که به راحتی از بدن آنها جدا نمی شود، سطح آن به مرور زمان افزایش می یابد. این فرآیند به عنوان تجمع زیستی شناخته می شود.۶).

سطح جیوه در ماهی به صورت قسمت در میلیون (ppm) اندازه گیری می شود. در اینجا میانگین سطوح در انواع مختلف ماهی و غذاهای دریایی، از بالاترین تا پایین ترین (۵):

• اره ماهی: ۰.۹۹۵ ppm
• کوسه: ۰.۹۷۹ ppm
• شاه خال مخالی: ۰.۷۳۰ ppm
• ماهی تن بزرگ: ۰.۶۸۹ ppm
• مارلین: ۰.۴۸۵ ppm
• کنسرو تن: ۰.۱۲۸ ppm
• کد: ۰.۱۱۱ ppm
• خرچنگ آمریکایی: ۰.۱۰۷ ppm
• ماهی سفید: ۰.۰۸۹ ppm
• شاه ماهی: ۰.۰۸۴ ppm
• هک: ۰.۰۷۹ ppm
• ماهی قزل آلا: ۰.۰۷۱ ppm
• خرچنگ: ۰.۰۶۵ ppm
• هادوک: ۰.۰۵۵ ppm
• وایتینگ: ۰.۰۵۱ ppm
• ماهی خال مخالی اقیانوس اطلس: ۰.۰۵۰ ppm
• خرچنگ: ۰.۰۳۵ ppm
• پولاک: ۰.۰۳۱ ppm
• گربه ماهی: ۰.۰۲۵ ppm
• ماهی مرکب: ۰.۰۲۳ ppm
• ماهی سالمون: ۰.۰۲۲ ppm
• آنچوی: ۰.۰۱۷ ppm
• ساردین: ۰.۰۱۳ ppm
• صدف: ۰.۰۱۲ ppm
• صدف: ۰.۰۰۳ ppm
• میگو: ۰.۰۰۱ ppm

خلاصه

انواع مختلف ماهی و سایر غذاهای دریایی حاوی مقادیر متفاوتی جیوه هستند. ماهی های بزرگتر و با عمر طولانی تر معمولاً حاوی مقادیر بالاتری هستند.

تجمع در ماهی و انسان

خوردن ماهی و صدف منبع اصلی قرار گرفتن در معرض جیوه در انسان و حیوانات است. قرار گرفتن در معرض – حتی در مقادیر کم – می تواند باعث مشکلات جدی سلامتی شود (۷، ۸).

جالب اینجاست که آب دریا فقط حاوی غلظت کمی از متیل جیوه است.

اما گیاهان دریایی مانند جلبک آن را جذب می کنند. سپس ماهی ها جلبک ها را می خورند و جیوه خود را جذب و حفظ می کنند. ماهی‌های شکارچی بزرگ‌تر از خوردن ماهی‌های کوچک‌تر سطوح بالاتری را جمع‌آوری می‌کنند.۹، ۱۰).

در واقع، ماهی های شکارچی بزرگتر می توانند حاوی غلظت جیوه تا ۱۰ برابر بیشتر از ماهی هایی باشند که مصرف می کنند. به این فرآیند بزرگنمایی زیستی می گویند.۱۱).

سازمان های دولتی ایالات متحده توصیه می کنند که سطح جیوه خون خود را زیر ۵.۰ میکروگرم در لیتر نگه دارید.۱۲).

یک مطالعه آمریکایی روی ۸۹ نفر نشان داد که سطح جیوه از میانگین ۲.۰ تا ۸۹.۵ میکروگرم در لیتر متغیر است. ۸۹٪ سطوح بالاتر از حد مجاز (۱۳).

این مطالعه همچنین اشاره کرد که مصرف بیشتر ماهی با سطوح بالاتر جیوه مرتبط است.

علاوه بر این، بسیاری از مطالعات نشان داده‌اند که افرادی که به طور منظم ماهی‌های بزرگ‌تری می‌خورند – مانند پایک و سوف – سطح جیوه بیشتری دارند.۱۴، ۱۵).

خلاصه

خوردن ماهی زیاد – به ویژه گونه های بزرگتر – با سطوح بالاتر جیوه در بدن مرتبط است.

اثرات نامطلوب سلامتی

قرار گرفتن در معرض جیوه می تواند مشکلات جدی برای سلامتی ایجاد کند (۱۶).

هم در انسان و هم در حیوانات، سطوح بالاتر جیوه با مشکلات مغزی مرتبط است.

مطالعه ای روی ۱۲۹ بزرگسال برزیلی نشان داد که سطوح بالاتر جیوه در مو با کاهش مهارت های حرکتی ظریف، مهارت، حافظه و توجه مرتبط است.۱۷).

مطالعات اخیر همچنین قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین – مانند جیوه – را با شرایطی مانند آلزایمر، پارکینسون، اوتیسم، افسردگی و اضطراب مرتبط دانسته‌اند.۱۸).

با این حال، مطالعات بیشتری برای تایید این پیوند مورد نیاز است.

علاوه بر این، قرار گرفتن در معرض جیوه با فشار خون بالا، افزایش خطر حمله قلبی و افزایش کلسترول LDL “بد” مرتبط است.۱۹، ۲۰، ۲۱، ۲۲، ۲۳).

یک مطالعه روی ۱۸۰۰ مرد نشان داد کسانی که بالاترین سطح جیوه را داشتند دو برابر بیشتر از مردانی که کمترین میزان جیوه را داشتند در اثر مشکلات قلبی جان خود را از دست دادند.۲۴).

صرف نظر از این، مزایای تغذیه ای ماهی احتمالاً بر خطرات قرار گرفتن در معرض جیوه بیشتر است – تا زمانی که مصرف ماهی با جیوه بالا را کاهش دهید.۲۵).

خلاصه

سطوح بالای جیوه می تواند به عملکرد مغز و سلامت قلب آسیب برساند. با این حال، تا زمانی که مصرف ماهی با جیوه بالا را محدود کنید، مزایای سلامتی خوردن ماهی ممکن است بر این خطرات بیشتر باشد.

برخی افراد در معرض خطر بیشتری هستند

جیوه در ماهی روی همه افراد یکسان تأثیر نمی گذارد. به همین دلیل است که برخی افراد نیاز به مراقبت بیشتری دارند.

گروه های خطر شامل زنان باردار یا ممکن است باردار شوند، مادران شیرده و کودکان خردسال هستند.

جنین ها و کودکان در برابر سمیت جیوه آسیب پذیرتر هستند و جیوه به راحتی به جنین مادر باردار یا نوزاد مادر شیرده منتقل می شود.

یک مطالعه حیوانی نشان داد که قرار گرفتن در معرض حتی دوزهای پایین متیل جیوه در طول ۱۰ روز اول بارداری باعث اختلال در عملکرد مغز در موش های بالغ می شود.۲۶).

مطالعه دیگری نشان داد که کودکانی که در رحم مادر در معرض جیوه قرار گرفتند با توجه، حافظه، زبان و عملکردهای حرکتی دست و پنجه نرم کردند.۲۷، ۲۸).

علاوه بر این، برخی از مطالعات نشان داده‌اند که گروه‌های قومی خاص – از جمله بومیان آمریکایی، آسیایی‌ها و ساکنان جزایر اقیانوس آرام – به دلیل رژیم‌های غذایی که به طور سنتی سرشار از ماهی هستند، در معرض خطر بیشتری برای قرار گرفتن در معرض جیوه هستند.۲۹).

خلاصه

زنان باردار، مادران شیرده، کودکان خردسال و کسانی که به طور منظم مقادیر زیادی ماهی مصرف می کنند، بیشتر در معرض خطر مشکلات مربوط به قرار گرفتن در معرض جیوه هستند.

 خلاصه

در کل نباید از خوردن ماهی ترسید.

ماهی منبع مهمی از اسیدهای چرب امگا ۳ است و فواید متعدد دیگری نیز دارد.

در واقع، به طور کلی توصیه می شود که اکثر مردم حداقل دو وعده ماهی در هفته بخورند.

با این حال، سازمان غذا و دارو (FDA) به افرادی که در معرض خطر بالای سمیت جیوه هستند – مانند زنان باردار یا شیرده – توصیه می کند که توصیه های زیر را در نظر بگیرند.۳۰):

• هر هفته ۲ تا ۳ وعده (۲۲۷ تا ۳۴۰ گرم) از انواع ماهی بخورید.
• ماهی و غذاهای دریایی با محتوای جیوه کمتر مانند سالمون، میگو، ماهی کاد و ساردین را انتخاب کنید.
• از ماهی هایی با محتوای جیوه بالاتر مانند کاشی ماهی خلیج مکزیک، کوسه، اره ماهی و شاه ماهی خال مخالی اجتناب کنید.
• هنگام انتخاب ماهی تازه، به توصیه های ماهی برای آن رودخانه ها یا دریاچه های خاص توجه کنید.

پیروی از این نکات به شما کمک می کند تا فواید خوردن ماهی را به حداکثر برسانید و در عین حال خطرات قرار گرفتن در معرض جیوه را به حداقل برسانید.