آیا ریواس برای شما مفید است؟ همه چیزهایی که باید بدانید

ریواس به خاطر طعم ترش و ساقه های ضخیمش که معمولاً با شکر پخته می شود مشهور است.

رنگ ساقه ها از قرمز تا صورتی تا سبز کم رنگ است و قوامی شبیه کرفس دارد.

این سبزی برای رشد به زمستان های سرد نیاز دارد. در نتیجه، عمدتاً در مناطق کوهستانی و معتدل در سراسر جهان، به ویژه در شمال شرق آسیا یافت می شود. همچنین یک گیاه باغی رایج در آمریکای شمالی و اروپای شمالی است.

چندین گونه آن وجود دارد. در غرب، رایج ترین نوع ریواس آشپزی یا باغی نامیده می شود.Rheum x Hybridum).

ریواس یک سبزی غیر معمول است زیرا بسیار ترش و کمی شیرین است.

در واقع به راحتی با یک میوه اشتباه گرفته می شود. علاوه بر این سردرگمی، ریواس رسماً به عنوان یک میوه طبقه بندی شده است وزارت کشاورزی ایالات متحده (USDA).

به دلیل طعم ترش آن، به ندرت خام مصرف می شود. در عوض، معمولاً پخته می شود – یا با شکر شیرین می شود یا به عنوان یک ماده استفاده می شود.

تا قرن هجدهم، زمانی که شکر ارزان شد و به راحتی در دسترس بود، ریواس به یک غذای محبوب تبدیل شد.

قبل از آن، عمدتاً به صورت دارویی استفاده می شد. در واقع، ریشه های خشک شده آن هزاران سال است که در طب سنتی چینی مورد استفاده قرار می گیرد.

فقط ساقه آن خورده می شود که بیشتر در سوپ های شیرین، مربا، سس، پای، تارت، کرامبل، کوکتل و شراب ریواس است.

از آنجایی که پای ریواس شیرین یک دسر سنتی در بریتانیا و آمریکای شمالی است، گاهی اوقات به این سبزی “گیاه پای” نیز گفته می شود.

ریواس به خصوص غنی از مواد مغذی ضروری نیست و محتوای کالری آن کم است.

با این حال، منبع بسیار خوبی از ویتامین K1 است که در اطراف فراهم می کند ۱۸% یا ۲۴% از ارزش روزانه (DV) در یک وعده ۳.۵ اونسی (۱۰۰ گرمی) بسته به پخته بودن آن.

مانند سایر میوه ها و سبزیجات، فیبر بالایی نیز دارد و مقادیری مشابه پرتقال، سیب یا کرفس دارد.

یک وعده ۳.۵ اونس (۱۰۰ گرم) ریواس پخته شده با شکر اضافه شده شامل:

• کالری: ۱۱۶
• کربوهیدرات ها: ۳۱.۲ گرم
• فیبر: ۲ گرم
• پروتئین: ۰.۴ گرم
• ویتامین K1: ۱۸ درصد از DV
• کلسیم: ۱۱ درصد از DV
• ویتامین C: ۴ درصد از DV
• پتاسیم: ۲ درصد از DV
• فولات: ۱٪ از DV

اگرچه مقادیر مناسبی از کلسیم در ریواس وجود دارد، اما عمدتاً به شکل ماده ضد مغذی اگزالات کلسیم است. در این شکل، بدن شما نمی تواند آن را به طور موثر جذب کند.

همچنین دارای مقدار متوسطی ویتامین C است و ۴٪ از DV را در یک وعده ۳.۵ اونس (۱۰۰ گرم) به خود اختصاص می دهد.

مطالعات در مورد فواید ریواس برای سلامتی محدود است.

با این حال، چند مطالعه اثرات اجزای جدا شده ساقه ریواس، مانند فیبر آن را بررسی کرده اند.

ممکن است سطح کلسترول را کاهش دهد

بررسی ۲۰۲۳ مطالعات دریافتند که رسوراترول، امودین و سایر مواد شیمیایی موجود در ریواس نیز به نقش آن در تنظیم متابولیسم لیپیدها و کاهش سطح کلسترول بد کمک می کنند.

ساقه های ریواس نیز منبع خوبی از فیبر هستند که ممکن است بر کلسترول شما تأثیر بگذارد. این اثر مفید منحصر به فیبر ریواس نیست. بسیاری از منابع فیبر دیگر به همان اندازه موثر هستند.

آنتی اکسیدان را فراهم می کند

ریواس همچنین منبع غنی آنتی اکسیدان است.

مطالعه ۲۰۱۲ نشان می دهد که محتوای پلی فنول کل آن ممکن است حتی بیشتر از کلم پیچ باشد.

آنتی اکسیدان های موجود در ریواس شامل آنتوسیانین ها هستند که مسئول رنگ قرمز آن هستند و تصور می شود فواید سلامتی دارند. ریواس همچنین سرشار از پروآنتوسیانیدین است که به عنوان تانن متراکم نیز شناخته می شود.

این آنتی اکسیدان ها ممکن است مسئول برخی از فواید سلامتی میوه ها، شراب قرمز و کاکائو باشند.

ریواس احتمالا ترش‌مزه‌ترین سبزیجاتی است که می‌توانید پیدا کنید.

اسیدیته آن عمدتاً به دلیل سطوح بالای اسید مالیک و اگزالیک آن است. اسید مالیک یکی از فراوان ترین اسیدهای موجود در گیاهان است و به طعم ترش بسیاری از میوه ها و سبزیجات کمک می کند.

جالب اینجاست که رشد ریواس در تاریکی باعث می شود ترش کمتر و لطیف تر شود. این رقم به ریواس اجباری معروف است که در بهار یا اواخر زمستان کشت می شود.

ریواس یکی از غنی ترین منابع غذایی اگزالات کلسیم، رایج ترین شکل اسید اگزالیک در گیاهان است.

در واقع، طبق سنت عامیانه، ریواس را نباید از اواخر ژوئن برداشت کرد، زیرا گفته می شود سطح اسید اگزالیک از بهار تا تابستان افزایش می یابد.

این ماده مخصوصاً در برگها فراوان است، اما ممکن است بسته به تنوع ساقه ها نیز مقادیر زیادی داشته باشد.

اگزالات کلسیم بیش از حد می تواند منجر به هایپراکسالوری شود، یک بیماری جدی که با تجمع کریستال های اگزالات کلسیم در اندام های مختلف مشخص می شود.

این کریستال ها ممکن است سنگ کلیه را تشکیل دهند. هیپراکسالوری پایدار می تواند منجر شود نارسایی کلیه علاوه بر این، الف مطالعه جدیدتر نشان داده است که مصرف طولانی مدت آنتوسیانین موجود در ریواس ممکن است به کلیه ها آسیب برساند.

همه به اگزالات رژیم غذایی به یک شکل پاسخ نمی دهند. برخی از افراد از نظر ژنتیکی مستعد مشکلات سلامتی مرتبط با اگزالات هستند.

کمبود ویتامین B6 و مصرف زیاد ویتامین C نیز ممکن است خطر شما را افزایش دهد.

علاوه بر این، شواهد  نشان می دهد که این مشکل برای کسانی که فاقد باکتری های مفید روده هستند، بدتر است. جالب است که برخی از باکتری های روده مانند Oxalobacter formigenes اگزالات های رژیمی را کاهش داده و خنثی می کند.

اگرچه گزارش‌های مربوط به مسمومیت با ریواس نادر است، اما مطمئن شوید که آن را در حد اعتدال مصرف کنید و از برگ‌ها اجتناب کنید. علاوه بر این، پختن ریواس ممکن است محتوای اگزالات آن را ۶۵.۹٪ تا ۷۴.۵٪ کاهش دهد.

ریواس را می توان به روش های مختلفی خورد. معمولا در مرباها و دسرهایی که حاوی مقدار زیادی شکر هستند استفاده می شود. قبل از پختن حتماً قسمت بالایی و پایینی ساقه ها را جدا کرده و برگ ها را دور بریزید.

گفته می شود، استفاده از آن در دستور العمل های کم قند آسان است – یا حتی بدون شکر پخته می شود.

چند ایده خلاقانه شامل سالاد ریواس و کرامبل ریواس سالم است. همچنین می توانید این سبزی یا مربای آن را به بلغور جو دوسر صبحگاهی خود اضافه کنید.

ریواس سبزی بی نظیری است که مردم در پخت و پز و پخت از آن استفاده می کنند.

از آنجایی که ممکن است سرشار از اگزالات باشد، باید از خوردن بیش از حد آن اجتناب کنید و سعی کنید ساقه های آن را از انواع کم اگزالات انتخاب کنید. اگر مستعد ابتلا به سنگ کلیه هستید، بهتر است از مصرف ریواس خودداری کنید.

از طرفی، ریواس منبع خوبی از آنتی اکسیدان ها، ویتامین K و فیبر است.

علاوه بر این، طعم ترش آن را به یک ماده عالی برای مربا، کرامبل، پای و سایر دسرها تبدیل می کند.