اثر رژیم کتوژنیک بر متابولیسم

ترجمه مقاله علمی (برای استفاده متخصصین)

رژیم کم کربوهیدرات: اثربخشی متابولیک کوتاه مدت در مقابل محدودیت های طولانی مدت

خلاصه

زمینه و هدف: رژیم غذایی برای دهه ها جزء اصلی اصلاح سبک زندگی بوده است. رژیم کم کربوهیدرات (LCD) مثل رژیم کتوژنیک که در ابتدا به عنوان یک استراتژی درمانی برای صرع مقاوم (به دلیل ارتباط آن با کتوژنز) در نظر گرفته شد، در دهه ۱۹۷۰ رایج شد و از آن زمان به عنوان یک استراتژی کاهش وزن به شهرت رسید. هدف: بررسی اثربخشی، محدودیت ها و نگرانی های بالقوه ایمنی LCD. منابع داده: ما یک مرور داستانی را بر اساس مقالات مرتبط به زبان انگلیسی از جستجوی Pubmed با استفاده از عبارات “رژیم غذایی کم کربوهیدرات و سلامت متابولیک” انجام دادیم. نتایج: شواهد از کارایی LCD در کوتاه مدت (تا ۶ ماه) برای کاهش توده چربی و بهبود دیابت نوع ۲ (T2D) پشتیبانی می کنند. با این حال، اثربخشی طولانی مدت LCD ناامید کننده است. با کاهش پتانسیل کاهش وزن و مزایای متابولیک LCD بیش از ۶ ماه پس از پذیرش آن. علاوه بر این، محدودیت‌های عملی LCD شامل محدودیت انتخاب مواد غذایی است که مقبولیت LCD را برای فرد محدود می‌کند، به ویژه در طولانی‌مدت. همچنین نگرانی‌های ایمنی LCD وجود دارد که ناشی از عدم تعادل تغذیه‌ای (با مصرف بیش از حد نسبی چربی و پروتئین در رژیم غذایی همراه با دیس لیپیدمی و افزایش خطر مقاومت به انسولین و ایجاد T2D) و اثرات کتوز است. در نهایت، ال سی دی اغلب منجر به کاهش مصرف فیبر غذایی می شود که با عواقب نامطلوب بالقوه برای سلامت کلی و میکروبیوتای روده همراه است. نتیجه گیری: اگرچه ال سی دی به طور گسترده پذیرفته شده است، اما معمولاً مزایای متابولیکی کوتاه مدت دارد. با کارایی و عملی محدود در طولانی مدت. اصلاح رژیم غذایی باید متناسب با فرد باشد، با ارزیابی‌های پیشینی دقیق ترجیحات غذایی برای اطمینان از مقبولیت و پایبندی در طولانی‌مدت، با اجتناب از عدم تعادل رژیم غذایی و بهینه‌سازی مصرف فیبر غذایی (عمدتاً از میوه‌ها و سبزیجات گیاهی) و با ارزیابی های پسینی از پاسخ های بسیار فردی به LCD. در نهایت، ما باید دیدگاه خود را نسبت به رژیم‌های غذایی از صرفاً یک ماده کمکی برای کاهش وزن به یک جزء ضروری از یک سبک زندگی سالم تغییر دهیم. با اجتناب از عدم تعادل رژیم غذایی و بهینه سازی دریافت فیبر رژیمی (عمدتاً از میوه ها و سبزیجات گیاهی)، و با ارزیابی های پسینی از پاسخ های بسیار فردی به LCD. در نهایت، ما باید دیدگاه خود را نسبت به رژیم‌های غذایی از صرفاً یک ماده کمکی برای کاهش وزن به یک جزء ضروری از یک سبک زندگی سالم تغییر دهیم. با اجتناب از عدم تعادل رژیم غذایی و بهینه سازی دریافت فیبر رژیمی (عمدتاً از میوه ها و سبزیجات گیاهی)، و با ارزیابی های پسینی از پاسخ های بسیار فردی به LCD. در نهایت، ما باید دیدگاه خود را نسبت به رژیم‌های غذایی از صرفاً یک ماده کمکی برای کاهش وزن به یک جزء ضروری از یک سبک زندگی سالم تغییر دهیم.

۱. معرفی

اپیدمی چاقی جهانی یک تهدید بزرگ برای سلامتی ما به شمار می رود، با بیماری های مزمن مرتبط که شامل بیش از ۵۰ بیماری همراه مرتبط با چاقی می شود [ ۱ ، ۲ ]. اختلال عملکرد قلبی-متابولیک زمینه ساز بسیاری از شرایط مرتبط با چاقی، از جمله دیابت نوع ۲ (T2D)، سایر ویژگی های سندرم متابولیک مانند دیس لیپیدمی و فشار خون بالا و بدخیمی های مرتبط با چاقی است که شامل کارسینوم آندومتر می شود [۳ ] . چاقی جهانی همچنین به هزینه های اجتماعی-اقتصادی قابل توجهی کمک می کند [ ۴ ]. نیاز فوری برای رسیدگی به چاقی جهانی از طریق راهبردهای موثر و بلند مدت و اقدامات پیشگیرانه وجود دارد.

به طور سنتی، مدیریت چاقی به سه مرحله مجزا تقسیم می شود: سبک زندگی، دارو درمانی و جراحی چاقی. در حال حاضر، جراحی چاقی بهترین شواهد ما را برای کاهش وزن موثر طولانی مدت در چاقی فراهم می کند [ ۵ ]. اگرچه دارودرمانی‌های چاقی تاریخچه‌ای دارند، اما بر اساس داده‌های برخی از کلاس‌های جدیدتر درمان‌های T2D، از جمله سرکوب‌کننده‌های هورمونی گرسنگی مبتنی بر اینکرتین، نویدهای زیادی برای آینده وجود دارد [۶ ، 7 ] . با توجه به راهبردهای سبک زندگی برای چاقی، اگرچه معمولاً به عنوان یک استراتژی اولیه برای کاهش وزن در نظر گرفته می‌شود، اما رفتارهای سبک زندگی سالم باید پایه‌ای را برای کاهش وزن تشکیل دهند که در سراسر مدیریت آن قابل اجرا و مکمل سایر استراتژی‌ها باشد.

سبک زندگی یک اصطلاح چتری است که تمام جنبه های رفتارهای سالم از جمله کیفیت و کفایت خواب، فعالیت بدنی، ترک سیگار و بهینه سازی سلامت روانی و عاطفی را در بر می گیرد. توجه به رژیم غذایی جزء اصلی یک سبک زندگی سالم را تشکیل می دهد. رژیم های غذایی بی شماری بر اساس متغیرهای متعدد موجود است. اینها شامل ترکیب درشت مغذی ها، مدت زمان و زمان وعده های غذایی، مدت و تناوب دوره های روزه داری، زمان جویدن، سرعت غذا خوردن، مدت زمان رژیم غذایی، انواع روش های پخت و پز و حتی تقلید از دوره های قبلی مانند “رژیم غذایی پارینه سنگی”. در میان همه رژیم های غذایی موجود، رژیم کم کربوهیدرات (LCD) ویژگی برجسته ای دارد. LCD، یک قرن پیش به عنوان وسیله ای برای القای کتونمی به عنوان یک استراتژی درمانی برای صرع صعب العلاج تلقی شد.۸ ]، تنها برای کاهش وزن و مزایای متابولیک در نیمه دوم تاریخ خود، در پاسخ به مشکل رو به رشد جهانی چاقی، مورد استفاده قرار گرفته است. در واقع، حتی قبل از کشف انسولین ۱۰۰ سال پیش، و قبل از تصور LCD به عنوان درمانی برای صرع صعب العلاج، محدودیت شدید دریافت کربوهیدرات برای درمان دیابت نوع ۱ (T1D) مورد حمایت قرار گرفت [۹ ] . در این بررسی مختصر، ما تعریف، منطق و انتخاب بیمار را برای LCD در نظر می گیریم. ما همچنین به طور انتقادی ادبیات فعلی را در مورد اثربخشی متابولیک LCD مرور می کنیم و محدودیت ها و نگرانی های بالقوه ایمنی آن را در نظر می گیریم. در نهایت، نقش LCD را در زمینه یک برنامه سبک زندگی سالم و آینده LCD بیان می کنیم.

۲. روش شناسی

ما یک بررسی روایی از ادبیات فعلی انجام دادیم. ما برای این منظور از Pubmed استفاده کردیم. عبارات جستجو شامل «رژیم غذایی کم کربوهیدرات» در ترکیب با موارد زیر بود: «سلامت متابولیک، تعریف، فعالیت بدنی، محدودیت‌ها، تغذیه، کتوز، هیپراوریسمی، التهاب و میکروبیوتا». ما مطالعات منتشر شده را برای گنجاندن در مرور روایی خود بر اساس اندازه نسبی، تازگی و ارتباط بالینی درک شده که توسط نویسندگان ارزیابی شد، انتخاب کردیم. و مقالات مروری مرتبط، از جمله مرورهای سیستماتیک و متاآنالیز. ما فقط مقالاتی را که به زبان انگلیسی نوشته شده بودند، بدون محدودیت در تاریخ انتشار در نظر گرفتیم.

۳. رژیم کم کربوهیدرات: تعریف، منطق و انتخاب بیمار

تعریف LCD بین مطالعات متفاوت است و شامل رژیمی است که حاوی <130 گرم کربوهیدرات در روز (یا <26٪ کربوهیدرات از یک رژیم غذایی ۲۰۰۰ کیلوکالری در روز) است [۱۰ ] . با این حال، شاید پرکاربردترین تعریف LCD مبتنی بر درصد کل کالری روزانه (<20٪) مشتق شده از کربوهیدرات ها، با نسبت نسبتاً بالایی از کالری دریافتی روزانه از چربی ها (۵۵-۶۵٪) و پروتئین (۲۵) باشد. -۳۰٪ [ ۱۱ ]. ترکیب رژیم غذایی LCD به طور قابل توجهی با رژیم کم چرب (LFD) متفاوت است که در آن تنها ۲۰ تا ۳۰ درصد از کل کالری روزانه از چربی های رژیم غذایی ناشی می شود، که ۵۵ تا ۶۵ درصد کالری روزانه از کربوهیدرات ها و ۱۵ تا ۲۰ درصد از آن حاصل می شود. از پروتئین [ ۱۱]. این تعاریف از LCD و LFD یک مشکل اساسی ذاتی هر مطالعه در مورد اصلاح رژیم غذایی را برجسته می کند: عدم امکان کاوش در اثرات تغییرات درشت مغذی در انزوا. رژیم غذایی ما حاوی مجموعه پیچیده ای از درشت مغذی ها است. اگر کاهش دریافت یک درشت مغذی (مانند کربوهیدرات ها) وجود داشته باشد، برای جبران کاهش دریافت کربوهیدرات، باید یک افزایش نسبی در سهم کالری روزانه سایر درشت مغذی ها (مانند چربی ها و پروتئین ها) وجود داشته باشد. بنابراین، مهم است که تأکید کنیم که بسیاری از مداخلات غذایی، از جمله LCD، در واقع پیچیده‌تر از عنوان آنها هستند. این آگاهی هنگام ارزیابی نتایج رژیم های غذایی مانند LCD مهم است.

محدودیت دریافت کربوهیدرات در رژیم غذایی سابقه طولانی دارد، از جمله به عنوان یک استراتژی درمانی برای T1D قبل از کشف انسولین [ ۹ ]. در واقع، در سال ۱۸۶۳، ادوارد بانتینگ در مورد تجربه شخصی خود از استفاده از محدودیت کربوهیدرات در رژیم غذایی برای کاهش وزن (از ۲۰۲ تا ۱۵۶ پوند) اظهار داشت: “جاذبه های بزرگ سیستم این است که شما هرگز گرسنه نمی شوید و اثرات آن در عرض یک هفته قابل لمس است. آزمایش و یک محرک طبیعی برای دوام چند هفته بیشتر ایجاد می کند . ال سی دی اصلی (با مصرف نسبتاً بالای چربی و پروتئین در رژیم غذایی) ۱۰۰ سال پیش در سال ۱۹۲۱ به عنوان وسیله ای برای القای کتوژنز، به عنوان یک گزینه درمانی غیردارویی برای صرع صعب العلاج دوران کودکی تصور شد [۸، ۱۲ ] .]. در سال‌های اخیر، تغییرات این رژیم غذایی «کتوژنیک» کم کربوهیدرات (که در چارچوب LCD به عنوان کتوز تعریف می‌شود) خوش‌مزه بودن و تحمل آن را بهبود بخشیده است و در نتیجه دسترسی آن را برای گروه بزرگ‌تری از بیماران، از جمله بزرگسالانی که موفق به انجام آن نشده‌اند، افزایش داده است. به چندین درمان ضد تشنج پاسخ می دهند و کاندید جراحی نیستند [ ۱۲ ]. جالب توجه است، علیرغم استفاده از آن به عنوان یک گزینه درمانی برای صرع صعب العلاج برای یک قرن، مکانیسم(های) اساسی که به موجب آن رژیم کتوژنیک کم کربوهیدرات باعث بهبود نتایج سلامتی در افراد مبتلا به صرع می شود، نامشخص است [۱۲] .]. فرضیه ها شامل اثرات روی عملکرد میتوکندری، تغییرات در آزادسازی انتقال دهنده های عصبی و عملکرد عصبی است که از اثرات اجسام کتون (شامل افزایش پلاریزاسیون پتانسیل غشاء، افزایش سنتز γ-آمینو بوتیریک اسید [GABA] و کاهش انتشار گلوتامات) و اثرات ضد تشنجی تثبیت گلوکز و اسیدهای چرب [ ۱۲ ]. رژیم غذایی «کتوژنیک» کم کربوهیدرات همچنین ممکن است هدف پستانداران راپامایسین (mTOR) را مهار کند [ ۱۲ ، ۱۳ ، ۱۴]]. در نیمه اول تاریخ خود، استفاده از رژیم غذایی «کتوژنیک» کم کربوهیدرات عمدتاً به منظور مدیریت صرع غیرقابل درمان بود. با رو به رشد مشکل جهانی چاقی در دهه ۱۹۷۰، استفاده مجدد از LCD برای نشانه بسیار متفاوتی وجود داشت: کاهش وزن. مفهوم LCD (مرتبط با مصرف نسبتاً زیاد پروتئین و چربی) به منظور کاهش وزن و حفظ وزن در دهه ۱۹۷۰ توسط دکتر رابرت سی اتکینز [۱۵] رایج شد . از آن زمان، و در نیمه دوم تاریخ خود، LCD به عنوان یک استراتژی سبک زندگی برای کاهش وزن برجسته شده است، و اکنون بسیار بیشتر از هدف اصلی خود به عنوان یک گزینه درمانی برای صرع صعب العلاج است.

منطق LCD به عنوان یک استراتژی کاهش وزن از مدل کربوهیدرات-انسولین (CIM) چاقی ناشی می شود. این نشان می دهد که رژیم های پر کربوهیدرات (شامل شکر تصفیه شده و نشاسته) هیپرانسولینمی پس از غذا را تحریک می کند که به نوبه خود باعث رسوب کالری در سلول های چربی می شود، به جای سرنوشت متناوب اکسیداسیون در بافت های لاغر، با افزایش وزن متعاقب آن (از جمله اثرات روی افزایش گرسنگی و سرکوب سرعت متابولیک) [ ۱۶ ]. از بین تمام تأثیرات فراوان بر ترشح انسولین، کربوهیدرات رژیمی قوی‌ترین اثر را دارد و بسته به مقدار و نوع کربوهیدرات متفاوت است [ ۱۶] .]. اگرچه پروتئین ترشح انسولین را نیز تحریک می کند، اما اثرات هیپرانسولینمی ناشی از پروتئین با ترشح همزمان گلوکاگون کاهش می یابد. برعکس، چربی رژیم تأثیر مستقیم کمی بر آزادسازی انسولین دارد [ ۱۶ ]. پس از پذیرش LCD، دو فرآیند متابولیک کلیدی به وجود می‌آیند: گلوکونئوژنز و کتوژنز [ ۱۷ ]. کاهش عرضه گلوکز به عضلات، مغز و کبد منجر به کاهش سنتز و ذخیره گلیکوژن و در نتیجه کاهش ظرفیت گلیکولیز می شود. با توجه به رابطه متقابل و معکوس بین گلیکولیز و گلوکونئوژنز، کاهش اولی منجر به تقویت دومی می شود [ ۱۷]]. فرآیند گلوکونئوژنز از اسیدهای آمینه خاصی (آلانین و گلوتامین)، گلیسرول و اسید لاکتیک به عنوان سوبسترا استفاده می کند [ ۱۸ ]. با توجه به عرضه محدود این بسترها، گلوکونئوژنز مداوم در یک دوره طولانی مدت چندین ساعت ممکن است برای تامین نیاز بدن به گلوکز کافی نباشد. در این سناریو، کتوژنز با سنتز اجسام کتون به عنوان منبع سوخت جایگزین برای گلوکز رخ ​​می دهد [ ۱۷ ]. سطوح پایین انسولین سرم که با LCD مرتبط است منجر به لیپولیز با افزایش عرضه اسیدهای چرب، با تبدیل به اسید استواستیک و کتون های β-هیدروکسی بوتیریک اسید و استون می شود [۱۷ ]]. بر اساس این بینش‌های فیزیولوژیکی، پذیرش LCD سطح انسولین پلاسما را کاهش می‌دهد و باعث اکسیداسیون کالری دریافتی در بافت‌های لاغر می‌شود، با کاهش ذخیره‌سازی چربی و اثرات مطلوب بر اشتها و سرعت متابولیسم.

برای درک بیشتر مزایای متابولیک LCD، آموزنده است که عواقب متابولیکی اتخاذ یک رژیم غذایی پر کربوهیدرات (HCD) را در نظر بگیرید که منجر به افزایش ترشح انسولین می شود، که به نوبه خود انرژی را از اکسیداسیون و به سمت انبارهای ذخیره سازی مانند رسوب چربی تقسیم می کند. در بافت چربی [ ۱۷ ]. در پاسخ به درک مغز از «گرسنگی داخلی سلولی»، افزایش اشتها و سرکوب سرعت متابولیسم وجود دارد [ ۱۷] .]. با این حال، یک توضیح جایگزین برای افزایش وزن با HCD به سادگی طعم دلپذیر شیرینی و اثرات لذت‌بخش ذاتی آن را القا می‌کند که به نوبه خود ما را به خوردن بیشتر سوق می‌دهد. مکانیسم‌های زمینه‌ای که HCD را با افزایش وزن در نتیجه مرتبط می‌کنند ممکن است شامل کنترل اشتها، مراکز لذت‌بخش، نرخ متابولیک، تقسیم انرژی با واسطه انسولین یا ترکیبی از همه این عوامل باشد. مکانیسم‌های واقعی هرچه باشد، ادبیات توافق روشنی را در مورد اثرات متابولیک رژیم‌های غذایی با توجه به محتوای کربوهیدرات ارائه می‌کند: HCDs باعث افزایش وزن و اختلال عملکرد متابولیک می‌شود و LCDها کاهش وزن (حداقل در کوتاه‌مدت) و بهینه‌سازی عملکرد متابولیک را افزایش می‌دهند.

برای خلاصه کردن این بخش، ال سی دی به عنوان رژیمی تعریف می شود که دارای نسبت کم کالری روزانه (<20٪) از کربوهیدرات ها است. بنابراین LCDها همچنین حاوی نسبت نسبتاً بالایی از کالری مشتق شده از چربی و پروتئین رژیم غذایی هستند که هر گونه تلاشی برای بررسی اثرات مصرف کربوهیدرات کم در رژیم غذایی به تنهایی مانع می شود. اگرچه در ابتدا به عنوان درمانی برای صرع مقاوم در نظر گرفته شد، اما کاربرد اصلی LCD در حال حاضر تسهیل کاهش وزن و بهبود متابولیک در افراد مبتلا به چاقی، از جمله بیماری های مرتبط با چاقی مانند T2D است. در این بررسی، ما بر روی اثرات متابولیکی LCD در این سناریوها تمرکز می کنیم. در نهایت، اجرای مداخلات غذایی مانند LCD، با توجه به منطق و هدف آنها، شخصی سازی می شود.

۴. اثر متابولیک ال سی دی

استفاده از LCD منجر به کاهش عرضه کربوهیدرات به کبد می شود که به نوبه خود باعث کاهش تبدیل کربوهیدرات های بیش از حد به اسیدهای چرب و افزایش لیپولیز می شود. همچنین کاهشی در سطح انسولین پلاسما وجود دارد که انگیزه ذخیره چربی در بافت چربی را آزاد می کند، که در نهایت در کاهش تدریجی چربی بدن ظاهر می شود [ ۱۷]]. بر این اساس، کاهش توده چربی نشان دهنده یک مزیت متابولیکی کلیدی و منطقی برای پذیرش LCD است. در واقع، حداقل در کوتاه‌مدت، به نظر می‌رسد که ال سی دی منجر به کاهش فوق‌العاده‌ای در توده چربی بدن می‌شود. اثرات LCD و رژیم غذایی با کربوهیدرات بسیار کم (VLCD) بر ترکیب بدن بر اساس یک متاآنالیز از ۱۴ کارآزمایی تصادفی کنترل شده (RCTs) که شامل بیش از ۱۴۰۰ فرد چاق بود، گزارش شد که در آن به طور کلی کاهش بیشتری در چربی وجود داشت. جرم ۰.۷۷ کیلوگرم در مقایسه با LFD [ ۱۹ ]. در گروه فرعی با LCD بیش از ۱۲ ماه، کاهش اضافی در توده چربی ۰.۵۷ کیلوگرم بود [ ۱۹ ].

با وجود این داده‌های امیدوارکننده در مورد بهبود توده چربی برای اثربخشی کوتاه‌مدت LCD، داده‌های طولانی‌مدت ناامیدکننده هستند. سایر متاآنالیزهای مبتنی بر کارآزمایی‌های کاهش وزن تصادفی طولانی‌مدت که LCD را با رژیم‌های غذایی با کالری محدود (کم‌چربی) سنتی مقایسه می‌کنند، نشان می‌دهند که اگرچه LCDها با کاهش وزن بیشتر در کوتاه‌مدت مرتبط هستند، این مزیت LCD یا ناپدید می‌شود یا پس از ۱ سال کاهش می یابد [ ۲۰ ، ۲۱ ، ۲۲ ، ۲۳ ]. کاهش اثر LCD در کاهش وزن در طولانی مدت نشان دهنده ظهور برخی مکانیسم های جبرانی کاهش دهنده است [ ۲۴ ]. یک فرضیه این است که کاهش ذخایر گلیکوژن که با پذیرش LCD مرتبط است [ ۲۵]] منجر به کاهش فعالیت بدنی و افزایش خستگی [ ۲۴ ] و در نتیجه کاهش مصرف انرژی می شود. با این حال، هیچ شواهد ثابتی از مطالعات مبتنی بر انسان از هیچ فرضی حمایت نمی کند که ترکیب و کیفیت رژیم غذایی تأثیر قابل توجهی بر فعالیت بدنی، عملکرد یا استقامت در افرادی که اصلاح رژیم غذایی (از جمله LCD) را به منظور کاهش وزن اتخاذ می کنند، دارد [ ۲۶ ، ۲۷ ، ۲۸ ]. همچنین در مورد اثرات LCD بر ظرفیت فعالیت بدنی در ورزشکاران اختلاف نظر وجود دارد [ ۲۹ ، ۳۰ ، ۳۱ ]. در یک مطالعه جالب بر روی  مگس سرکه ملانوگاستر که یک رژیم غذایی استاندارد و LCD را برای ۹ روز مقایسه کرد، اگرچه فعالیت تحت تأثیر رژیم غذایی قرار نگرفت، کاهش نسبی در میزان متابولیسم کلی در گروه LCD مشاهده شد. اگرچه هنگام برون یابی داده ها از مگس سرکه به انسان احتیاط لازم است   ، نرخ متابولیک سرکوب شده ممکن است یکی از عوامل احتمالی باشد که موفقیت طولانی مدت LCD را برای کاهش موثر چربی بدن کاهش می دهد [ ۲۴ ].

مزایای متابولیکی بالقوه LCD بسیار فراتر از کاهش توده چربی است، از جمله بهبود بالقوه در خطر آینده بیماری قلبی عروقی در بیماران مبتلا به پیش دیابت و T2D [ ۳۲ ، ۳۳ ]. از طریق ترکیبی از کاهش عرضه کربوهیدرات به کبد و سرکوب سطوح پلاسمایی انسولین، LCD با حساسیت به انسولین (قبل از غذا) بهبود یافته و کنترل قند خون مرتبط است. به طور کلی، حساسیت به انسولین ناشتا در کوتاه‌مدت در پاسخ به LCD بهبود می‌یابد، اما تأثیر LCD بر حساسیت انسولین ناشتا در طولانی‌مدت کاهش می‌یابد، همراه با کاهش اثرات طولانی‌مدت بر کاهش وزن بدن [ ۳۲ , ۳۳]. (متاسفانه، داده های محدودی برای اثرات LCD بر حساسیت انسولین پس از غذا وجود دارد). در یک بررسی سیستماتیک و متاآنالیز RCTها بر روی اثربخشی LCD در مقابل یک رژیم غذایی معمولی یا پر کربوهیدرات در بیماران مبتلا به T2D از ۹ مطالعه و بیش از ۷۰۰ نفر، کاهش قابل توجهی در HbA1C 0.44٪ برای گروه LCD مشاهده شد. [ ۳۴ ]. گروه LCD همچنین کاهش قابل توجهی در سطح تری گلیسیرید پلاسما ۰.۳۳ میلی مول در لیتر داشتند اما تغییر معنی داری در کلسترول تام یا LDL مشاهده نشد. علاوه بر این، اگرچه LCD یک اثر کاهش دهنده اولیه بر وزن بدن داشت، اما در طولانی مدت (مانند نتایج حاصل از گروه های چاق عمومی که در بالا ذکر شد)، هیچ اثر قابل توجهی از LCD بر وزن بدن وجود نداشت [۳۴ ]]. در یک مطالعه جداگانه در مورد پذیرش LCD در بیماران چاق مبتلا به T2D، بهبود کوتاه مدت در حساسیت به انسولین، بهینه سازی کنترل قند خون و پروفایل لیپید، کاهش خود به خودی در دریافت انرژی و کاهش وزن (به دلیل کاهش کالری) وجود داشت. مصرف) [ ۳۵ ]. علاوه بر این، در یک متاآنالیز اخیر از LCD در بیماران مبتلا به T2D در بیش از ۱۳۵۰ شرکت‌کننده، نشان داده شد که در مقایسه با رژیم‌های غذایی کنترل در ۶ ماهگی، LCD به نرخ‌های بهبودی بالاتری از T2D دست یافت (داده‌های بهبودی T2D در ۱۲- ماهها پراکنده بودند)، و بهبودهایی در کاهش وزن، حساسیت به انسولین ناشتا و تری گلیسیرید که در ۱۲ ماهگی کاهش یافت [ ۱۰]]. در نهایت، اثرات LCD بر بیماری کبد چرب غیر الکلی (NAFLD) به طور کامل شناخته نشده است. اگرچه داده های انسانی ارتباط LCD را با کاهش محتوای تری گلیسیرید داخل کبدی نشان می دهد، حفظ طولانی مدت رژیم کتوژنیک در موش ها در واقع باعث تحریک توسعه NAFLD می شود [۳۶ ] .

علیرغم مزایای متابولیکی واضح LCD برای بیماران مبتلا به T2D حداقل در کوتاه مدت، در ادبیات مربوط به مزایای نسبی LCD در مقابل سایر تغییرات رژیم غذایی در T2D اختلاف نظر وجود دارد. در یک بررسی سیستماتیک و متاآنالیز که اثرات متابولیکی LCD در مقابل HCD را در بزرگسالان مبتلا به T2D مقایسه کرد، نسبت انرژی روزانه ارائه شده توسط دریافت کربوهیدرات عامل مهمی در پاسخ به مدیریت رژیم غذایی نبود [۳۷ ] . علاوه بر این، در یک متاآنالیز اخیر، ارتباط معکوس بین بروز T2D و افزایش مصرف غلات کامل، و ارتباط مستقیم با مصرف نوشیدنی‌های شیرین شده با شکر وجود داشت [۳۸] .]. همچنین در مورد منشأ مزایای متابولیکی LCD، با مزایای بالقوه از خود رژیم غذایی، و اثرات متابولیکی غیرمستقیم که از کاهش گرسنگی و کاهش وزن مرتبط ناشی می‌شود، بحث وجود دارد [۳۹ ] . به نظر می رسد که ترکیبی از این عوامل زیربنای مزایای متابولیکی LCD (حداقل در کوتاه مدت) باشد، که نمای کلی آن را در  شکل ۱ ارائه می کنیم .

شکل ۱.  مروری بر فواید متابولیکی کوتاه مدت رژیم کم کربوهیدرات (LCD).

اگرچه پذیرش LCD یک رویکرد سبک زندگی معقول به نظر می رسد و شواهد علمی برای ارتقای کوتاه مدت کاهش وزن و بهبود وضعیت متابولیک تایید شده است، مهم است که مزایای بالقوه سایر انواع اصلاح رژیم غذایی برای وزن موثر را نادیده نگیریم. از دست دادن و بهبود متابولیک در یک متاآنالیز از ۳۲ مطالعه تغذیه کنترل‌شده در موش‌های چاق ناشی از رژیم غذایی که در آن‌ها جایگزینی هم‌کالری کربوهیدرات به جای چربی وجود داشت، هم مصرف انرژی و هم از دست دادن توده چربی به طور قابل‌توجهی با رژیم‌های غذایی کم‌چرب بیشتر بود [۴۰ ] . اگرچه هنگام برون یابی داده های جوندگان به انسان باید احتیاط کنیم، LFD در انسان نیز با کاهش وزن موثر مرتبط است [ ۱۱]]. علاوه بر این، مشکلات عملی بالقوه و نگرانی‌های ایمنی وجود دارد که استفاده مؤثر و طولانی‌مدت از LCD را محدود می‌کند، که در بخش‌های فرعی بعدی بررسی می‌شود. بنابراین، مهم است که LCD را به‌طور پیش‌فرض انتخاب نکنید، بلکه گزینه‌های رژیم غذایی و سبک زندگی را از منظری جامع و متناسب با هر فرد در نظر بگیرید.

۵. محدودیت های LCD

هر تغییر رفتاری موفق مستلزم تمرکز، انگیزه، صلابت و اراده است. اگرچه عادت کردن ممکن است، تغییر رفتار در طولانی مدت اغلب چالش برانگیز است. همه ما حوادث زندگی را تجربه می کنیم که تمرکز و توجه ما را می طلبد و ممکن است به طور موقت بر احساسات ما تسلط یابد. در چنین لحظاتی است که تمرکز بر رفتارهای سالم از جمله اصلاح رژیم غذایی به ویژه چالش برانگیز می شود و بسیاری از ما در آن دچار تزلزل می شویم. پیروی طولانی مدت از رژیم های غذایی مانند LCD نیز از این قاعده مستثنی نیست. در واقع، پایبندی ضعیف به توصیه های غذایی دلیل اصلی برای اثربخشی محدود رژیم غذایی به خودی خود است [ ۴۱]]. موفقیت درازمدت هر اصلاح رژیم غذایی به مقبولیت آن برای فرد و تحت تأثیر کاربرد عملی آن و مهمتر از همه، لذت مرتبط با پذیرش آن بستگی دارد. متأسفانه، بسیاری از اثرات لذت‌بخش لذت‌بخش غذا خوردن از مصرف کربوهیدرات‌ها و به‌ویژه ترکیب کربوهیدرات‌ها و چربی (که هرگز به طور طبیعی رخ نمی‌دهد) ناشی می‌شود. غذاهای شیرین خوش طعم هستند. این مشکلی را برای LCD ایجاد می‌کند، زیرا به‌طور بالقوه کاهش طعم غذاهایی که کربوهیدرات‌های کمی دارند و کاهش لذت ناشی از غذا خوردن، به مشکل طولانی‌مدت پایبندی به LCD کمک می‌کند. علاوه بر این، پذیرش موفقیت‌آمیز LCD اغلب منجر به محدودیت شدید انتخاب‌های غذایی، همراه با خطر تغذیه ناکافی می‌شود. این بیشتر مانع پایبندی مداوم به LCD [۱۱ ].

دستیابی و حفظ وزن بدن سالم بعید به نظر می رسد مگر اینکه سبک زندگی انتخاب شده (از جمله اصلاح رژیم غذایی و ورزش بدنی) لذت بخش باشد [ ۴۲ ]. با توجه به ترجیحات فردی برای غذا، نتیجه می شود که انتخاب رژیم غذایی باید متناسب با فرد باشد [ ۴۲ ]. باید تشویق به تغییر در رژیم غذایی شود که برای فرد قابل قبول باشد و بتوان آن را حفظ کرد [ ۴۲]. تلاش برای پیروی از یک رژیم غذایی خاص که برای یک فرد غیرقابل قبول یا ناخوشایند است، بعید است که موفقیت آمیز باشد، و ممکن است در واقع باعث کاهش انگیزه شود و تأثیر منفی بر عزت نفس، اعتماد به نفس و احتمال درگیری با سایر رفتارهای سبک زندگی سالم داشته باشد. بنابراین، قبل از حمایت از هر رژیم غذایی، یک تاریخچه رژیم غذایی با دقت استخراج شده، از جمله انواع غذاها و دستور العمل هایی که برای فرد قابل قبول و لذت بخش است، مورد نیاز است. در برخی موارد، ممکن است به یک LCD تغییر یافته نیاز باشد که برخی از عناصر LCD را حفظ کند، اما ممکن است برای بهبود مقبولیت آن برای فرد و در نتیجه بهینه سازی احتمال موفقیت درازمدت آن، تعدیل شود.

علاوه بر مقبولیت و خوش طعم بودن ال سی دی، یک محدودیت بالقوه بیشتر به ممانعت احتمالی آن در عملکرد ورزشی مربوط می شود. در یک مطالعه بر روی اثرات LCD (همراه با رژیم غذایی پرچرب [HFD]) در ورزشکاران نخبه استقامتی، برخلاف رژیم‌هایی که در دسترس بودن کربوهیدرات بالا را فراهم می‌کنند، تمرین با LCD عملکرد ورزشی را با وجود بهبود حداکثر ظرفیت هوازی کاهش داد [۳۰ ]]. با این حال، همانطور که قبلا اشاره شد، شواهد نسبتا کمی از ادبیات برای حمایت از اثرات قابل توجه LCD بر استقامت فیزیکی و عملکرد برای اکثر افرادی که این رژیم را اتخاذ می کنند، وجود دارد. علاوه بر این، ورزشکاران نخبه نباید یک مدل استاندارد برای قضاوت در مورد اثرات فیزیکی LCD در اکثر افرادی که آن را اتخاذ می کنند ارائه کنند. با این وجود، هنگام انتخاب یک رژیم غذایی مناسب، مهم است که نه تنها اثرات متابولیکی و پتانسیل کاهش وزن آن، بلکه تأثیر بالقوه بر فعالیت بدنی، و گهگاه و در صورت لزوم، عملکرد ورزشی را نیز در نظر بگیرید. اگرچه ممکن است عملکرد ورزشی بهینه برای بسیاری از ما اولویت نباشد، با این وجود، داده‌های ذکر شده در اینجا بر اهمیت رویکرد متناسب با فرد، از جمله در نظر گرفتن اقلیت با تمرکز بر ورزشکاری، تأکید می‌کند.

۶. نگرانی های بالقوه ایمنی LCD

اثربخشی متابولیک و کاهش وزن طولانی مدت LCD، مقبولیت آن برای فرد و محدودیت های مرتبط، ملاحظات مهمی هستند. با این حال، نگرانی حتی بیشتر مربوط به نگرانی های بالقوه ایمنی LCD است که از منابع متعدد نشات می گیرد (در  جدول ۱ مشخص شده است ).

کمبودهای تغذیه ای: در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۱، پذیرش LCD ممکن است منجر به افزایش خطر هیپوگلیسمی شدید شود، که در برابر اثرات گلوکاگون به دلیل کاهش ذخایر گلیکوژن مرتبط است [۴۳ ] . به غیر از کمبود گلیکوژن، سایر کمبودهای تغذیه‌ای مرتبط با LCD ناشی از محدودیت‌های انتخاب رژیم غذایی (و بنابراین خطر یک رژیم غذایی نامتعادل از نظر تغذیه)، همراه با انگیزه همزمان کاهش وزن با محدودیت عمدی اضافی در دریافت کالری است. بر این اساس، استفاده طولانی‌مدت از LCD (معمولاً حداقل پس از ۳ ماه) می‌تواند منجر به کمبود مواد معدنی، ویتامین‌ها و عناصر کمیاب در رژیم غذایی و مشکلات مرتبط با سلامت استخوان، سنگ کلیه و گاهی اوقات نارسایی رشد شود [۱۲] .]. کمبود نسبی دریافت فیبر غذایی در LCD (به دلیل غلبه غذاهای حیوانی پرچرب و پروتئین بالا و کمبود نسبی غذاهای گیاهی حاوی کربوهیدرات به شکل فیبر رژیمی) ممکن است باعث یبوست و سایر مشکلات سلامتی شود. [ ۴۴ ]. در درازمدت، این عدم تعادل در مصرف درشت مغذی‌ها می‌تواند اثرات بالقوه مضری داشته باشد که ناشی از مصرف نسبتاً بالای چربی (مانند دیس لیپیدمی [ ۱۲ ]) و پروتئین (مانند اختلال در میزان فیلتراسیون گلومرولی در زنان با نارسایی خفیف کلیوی است، اما نه در افراد سالم با eGFR > 60 میلی لیتر در دقیقه/۱.۷۳ متر ^مربع  [ ۱۱ ، ۴۵ ، ۴۶ ، ۴۷]). علاوه بر این، رژیم‌هایی که دارای درصد کربوهیدرات‌های کم و زیاد هستند، با افزایش مرگ‌ومیر همراه هستند، با حداقل خطر مرگ و میر در مصرف کربوهیدرات ۵۰ تا ۵۵ درصد (با رژیم غذایی گیاهی) [۴۸ ] . کمبود نسبی غذاهای گیاهی (از جمله سبزیجات و حبوبات) در LCD ممکن است مرگ و میر ناشی از کاهش مصرف ریز مغذی‌های ضروری مانند اسیدهای چرب غیراشباع چندگانه (PUFA) را بدتر کند [ ۴۹ ، ۵۰ ].

کتوز: برای تکمیل مشکلات تغذیه‌ای که با پذیرش طولانی‌مدت LCD مرتبط است، نگرانی‌های بالقوه ایمنی ناشی از اثرات کتوز مداوم و پایدار نیز وجود دارد. در کوتاه مدت، اینها شامل علائم بالقوه گوارشی مانند استفراغ، اسهال، انسداد، رفلاکس معده به مری و هیپوگلیسمی است [ ۱۲ ]. اثرات طولانی‌مدت کتوز پایدار بر بدن به طور کامل درک نشده است [ ۱۱ ]. با این حال، کتوز می‌تواند منجر به ایجاد ذخایر کلسیم آزاد شده برای خنثی کردن کتون‌ها، با خطر نظری پوکی استخوان و نفرولیتیازیس شود [ ۱۱ ]. جالب توجه است، داده های اپیدمیولوژیک نشان می دهد که مصرف پروتئین بیشتر در واقع با کاهش از دست دادن استخوان مرتبط است [ ۵۱]]. در موارد شدید و نادر، محدودیت کربوهیدرات حتی ممکن است کتواسیدوز را تسریع کند [ ۵۲ ].

رژیم غذایی با پروتئین بالا: LCD با مصرف نسبتاً بالایی از پروتئین در رژیم غذایی (برای جبران کمبود نسبی کربوهیدرات به عنوان منبع انرژی) مرتبط است. در متون در مورد اثرات سلامتی رژیم غذایی با پروتئین بالا اختلاف نظر وجود دارد. در درازمدت، اثرات متابولیکی نامطلوبی از رژیم غذایی که به نسبت پروتئین بالایی دارد، از جمله ارتباط با دیسگلیسمی گزارش شده است [ ۵۳ ، ۵۴ ]. در یک مطالعه کوهورت آینده‌نگر بزرگ با پیگیری ۱ ساله، مصرف انرژی از پروتئین به هزینه انرژی حاصل از چربی یا کربوهیدرات‌ها در واقع خطر ابتلا به T2D را افزایش داد [۵۳ ، 54 ]]. برعکس، دستورالعمل‌های اخیر منتشر شده توسط گروه مطالعاتی دیابت و تغذیه (DNSG) رژیم‌های پروتئینی بالاتر (تا ۲۰٪ و ۱.۳ گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) را برای درمان T2D توجیه می‌کند که عملکرد طبیعی کلیه را فراهم می‌کند [۴۷ ] . جالب توجه است که به نظر می‌رسد بین مطالعات اپیدمیولوژیک و مداخله‌ای در مورد رژیم‌های غذایی پر پروتئین تناقض وجود دارد، با این مورد (۲۰ تا ۳۰ درصد انرژی مورد نیاز روزانه از پروتئین رژیمی در زمینه مصرف رژیم غذایی سالم از چربی‌ها، فیبرها و سبزیجات) نشان می‌دهد. نتایج متابولیک مطلوب و نشانگرهای زیستی. چنین داده‌های مداخله‌ای شامل مطالعه ProFiMet با ترکیب یک رژیم غذایی با پروتئین بالا با مصرف فیبر است [ ۵۵]و مجموعه ای از مطالعات گزارش شده در مورد مزایای متابولیک رژیم های غذایی با پروتئین بالا در بهبود محتوای چربی کبد، پروفایل های التهابی و استرس اکسیداتیو، از جمله در افراد مبتلا به T2D و چاقی [۵۶ ، 57 ، 58 ، 59 ]]. یک توضیح محتمل برای قطع ارتباط آشکار بین داده های متابولیک از مطالعات اپیدمیولوژیک و مداخله ای در مورد رژیم های غذایی پر پروتئین این است که رژیم های اول معمولاً در اصلاح متغیرهای سبک زندگی مرتبط با مصرف بالای پروتئین در رژیم غذایی، با کمبود نسبی غذاهای گیاهی و عدم تحرک بدنی برعکس، مطالعات مداخله‌ای روی رژیم‌های غذایی با پروتئین بالا (از جمله مواردی که در اینجا مورد بحث قرار گرفت) معمولاً اینها را با یک برنامه سبک زندگی سالم (شامل یک رژیم غذایی سالم)، با متاآنالیزهای اخیر که بهبود در اکثر نتایج متابولیک را نشان می‌دهند، ترکیب می‌کنند [۶۰ ] . بنابراین، بر اساس شواهد فعلی، به نظر نمی‌رسد که رژیم‌های غذایی با پروتئین بالا به خودی خود بر سلامت متابولیک تأثیر می‌گذارند، بلکه بر سلامت رژیم غذایی مرتبط و سایر رفتارهای سبک زندگی تأثیر می‌گذارند.

هیپراوریسمی و اثرات التهابی: خطر تئوریک بیشتر LCD شامل هیپراوریسمی (همراه با آرتریت نقرسی و نفرولیتیازیس اسید اوریک) ناشی از تبدیل بیش از حد پورین ها از پروتئین های حیوانی به دنبال پذیرش LCD (با مصرف نسبتاً بالای پروتئین در رژیم غذایی) است [۱۱، ۶ ] . ]. با این حال، قابل توجه است که پورین ها همچنین از غذاهای گیاهی که حاوی مقدار زیادی DNA هستند مانند کلم منشاء می گیرند و فروکتوز منبع مهمی برای تشکیل اسید اوریک است [ ۶۲ ]. در نهایت، از نظر تئوری LCD ممکن است اثرات التهابی را از طریق افزایش نسبی در مصرف چربی اشباع (که احتمالاً از طریق کاهش وزن کاهش می‌یابد) افزایش دهد. در واقع، شواهد نشان می‌دهد که یا هیچ اثر قابل‌توجهی وجود ندارد [ ۶۳] یا بهبود وضعیت التهابی (حداقل در کوتاه مدت) از LCD [ ۶۴ ، ۶۵ ، ۶۶ ، ۶۷ ]، و بهبودهای مرتبط در عوامل خطر بیماری قلبی عروقی [ ۶۸ ]. مطالعات آینده‌نگر بلندمدت آینده باید اثرات طولانی‌مدت LCD را بر رویدادهای قلبی عروقی بررسی کند.

کاهش برخی از مشکلات تغذیه ای و متابولیک مرتبط با LCD می تواند از طریق بهینه سازی همزمان مصرف فیبر غذایی رخ دهد. گروه خود ما نشان داد که مصرف  فیبرهای غلات نامحلول  و غیرقابل تخمیر (به دست آمده از عصاره جو یا گندم و محصولات غلات کامل) به جای انواع فیبرهای غذایی محلول و بسیار قابل تخمیر، با کاهش خطر ابتلا به T2D و بهبود انسولین مرتبط است. حساسیت [ ۵۵ ، ۶۹ ، ۷۰ ]. ما یک توضیح مکانیکی محتمل برای ارتباط بین دریافت فیبر غذایی و بهبود حساسیت به انسولین ارائه کرده‌ایم تا بر کاهش جذب پروتئین رژیم غذایی و تعدیل امضای متابولیک اسید آمینه دلالت کند [۷۰] .، ۷۱ ]. بنابراین، ترکیب LCD با مصرف بهینه فیبر غذایی ممکن است به کاهش اثرات متابولیکی مضر بالقوه (از جمله مقاومت به انسولین) ناشی از مصرف بیش از حد پروتئین کمک کند و ممکن است خطر هیپراوریسمی را کاهش دهد. با این حال، با توجه به اینکه اکثر کربوهیدرات ها در غذاهای گیاهی (به شکل فیبر رژیمی) وجود دارند، این استراتژی مشکل ساز است و بنابراین LCD معمولاً فیبر رژیمی کمی دارد. محدودیت رژیم غذایی کربوهیدرات‌های قابل تخمیر و جذب ضعیف (همانطور که در LCD رخ می‌دهد) می‌تواند اثرات مفیدی در بیماران مبتلا به علائم سندرم روده تحریک‌پذیر و رشد بیش از حد باکتری‌های روده کوچک داشته باشد، که در آنها معکوس کردن این استراتژی غذایی ممکن است چنین علائمی را بدتر کند [۷۲، ۷۳ ] .]. علاوه بر این، مکمل ال سی دی با غذاهای غنی از فیبر ممکن است به طور بالقوه از حد مجاز کربوهیدرات روزانه برای LCD تجاوز کند. برای رفع این مشکلات، مکمل ال سی دی با غذاهای غنی از فیبر نامحلول مانند فیبر غلات (که تمایل به محتوای کربوهیدرات کمتری نسبت به همتای خود، فیبر محلول دارد) یک راه حل بالقوه را فراهم می کند، و در عین حال امکان پذیرش LCD را فراهم می کند. حفظ مصرف فیبر غذایی کافی [ ۷۴ ، ۷۵ ، ۷۶]. علاوه بر این، سبزیجات غنی از فیبر حاوی سطوح نسبتاً کمی کربوهیدرات، عمدتاً فیبر محلول و ناکارآمد از نظر متابولیکی و ریز مغذی‌های ضروری هستند (احتمالاً مزایای سلامتی آن‌ها را به حساب می‌آورند)، و به این ترتیب یک همراهی عالی برای LCD ارائه می‌دهند. استراتژی های اضافی شامل مکمل فیبر و تقویت ال سی دی است.

همانطور که اشاره شد، نگرانی های ایمنی اصلی در مورد پذیرش LCD به اثرات تغذیه ای و کتوزی آنها مربوط می شود. علاوه بر این، مطالعات اپیدمیولوژیک به طور مداوم افزایش مرگ و میر را با LCD گزارش می کنند [ ۴۸ ]. در حالی که اثرات مستقیم LCD مهم است، نگرانی های غیرمستقیم ایمنی بالقوه ای نیز وجود دارد. همانطور که قبلا ذکر شد، استفاده از LCD به طور اجتناب ناپذیری منجر به کاهش ذخایر گلیکوژن می شود که ممکن است به نوبه خود باعث خستگی و کاهش عملکرد ورزشی شود [ ۳۰]]. علاوه بر این، با توجه به محدودیت انتخاب های غذایی، کاهش بالقوه لذت از خوردن و این واقعیت که LCD اغلب در زمینه چاقی (یک وضعیت بسیار داغ در جامعه ما) به کار می رود، مهم است که مشکلات بالقوه سلامت روانی و عاطفی را در نظر بگیریم. ممکن است پس از پذیرش LCD رخ دهد. با توجه به نقش اصلی غذا و خوردن در دنیای اجتماعی ما، پذیرش LCD ممکن است تأثیر منفی بر روابط داشته باشد. به عنوان متخصصان مراقبت های بهداشتی، ما باید مراقب این مسائل باشیم و سلامت روانی و داربست اجتماعی بیمارانمان را هم قبل از پیشنهاد هر گونه تغییر رژیم غذایی و هم در هر فرصت پیگیری در هنگام استفاده از هر رژیم غذایی، از جمله LCD، در نظر بگیریم. همچنین پیامدهای اکولوژیکی و اخلاقی ترویج و پذیرش LCD برای بسیاری از بیماران وجود دارد. از جمله اثرات زیست محیطی تولید سویا و گوشت، جنگل زدایی و اثرات متعاقب آن بر تغییرات آب و هوا. پیامدهای اجتماعی و اقتصادی LCD شامل افزایش هزینه مالی LCD در مقایسه با سایر رژیم‌ها می‌شود.۷۷ ]، که ممکن است امکان سنجی و مقرون به صرفه بودن LCD را برای گروه های اجتماعی-اقتصادی پایین جامعه (که همچنین به احتمال زیاد از تغییرات سبک زندگی و رژیم غذایی سود می برند) جلوگیری کند.

در نهایت، اگرچه این امر فراتر از محدوده بررسی مختصر ما است، اما باید پتانسیل اثرات غیرمستقیم دیس‌بیوز روده را که ممکن است از پذیرش LCD ناشی می‌شود، با مصرف بالای ذاتی چربی و پروتئین، که معمولاً در حیوانات یافت می‌شود، در نظر بگیریم. غذاهای مبتنی بر مواد غذایی و کمبود نسبی غذاهای گیاهی حاوی کربوهیدرات و فیبر [ ۷۸ ]. با توجه به داده‌های اضطراری که میکروبیوتای روده ما را با بسیاری از عملکرد فیزیولوژیکی ما از جمله تنظیم اشتها، متابولیسم و ​​سلامت و رفاه روانی مرتبط می‌کند [۷۹ ] ، مهم است که تأثیر هر گونه تغییر رژیم غذایی را بر میکروبیوتای روده در نظر بگیریم. شاید قبلاً به این نکته توجه کافی صورت نگرفته بود، با تمرکز بیش از حد بر کاهش وزن به خودی خود پس از اجرای LCD.

۷. نتیجه گیری و رهنمودهای آینده: LCD در زمینه سبک زندگی سالم

علیرغم دهه ها تحقیق، قابل توجه است که ما واقعاً چقدر در مورد رژیم غذایی انسان می دانیم. احتمالاً منصفانه است که بگوییم بسیاری از ما فکر می کنیم بیشتر از آنچه واقعاً می دانیم می دانیم. دلایل زیادی وجود دارد که چرا بینش های غذایی مبهم باقی می مانند. اینها شامل مشکلات ذاتی مطالعه رژیم های غذایی به صورت مجزا است، به طوری که هر رژیم غذایی حاوی مجموعه پیچیده ای از درشت مغذی ها و بسیاری از متغیرهای دیگر است. همچنین مشکل دقت وجود دارد، زیرا بسیاری از ما کالری دریافتی روزانه خود را دست کم می گیریم و مشکلات خود یادآوری که بسیاری از مطالعات رژیم غذایی را آزار می دهد. عوامل فرهنگی وجود دارد که ترجیحات و هنجارهای غذایی خاص به طور گسترده در بین جمعیت های جهانی متغیر است. در نهایت، متغیرهای انسانی از ترکیب ژنتیکی و فیزیولوژیکی منحصربه‌فرد ما و مجموعه پیچیده‌ای از میکروبیوتا در روده ما وجود دارد که برای هر فرد منحصر به فرد است.

اگرچه توصیه‌های غذایی خاصی برای گروه‌های خاصی وجود دارد، اکثریت قریب به اتفاق ما تشویق می‌شویم از توصیه‌های استاندارد دولتی در مورد رژیم غذایی سالم پیروی کنیم، با دریافت کالری توصیه شده روزانه بر اساس جنسیت. با این حال، رویکردی دقیق‌تر مورد نیاز است، رویکردی که متناسب با فرد باشد و بر ورودی‌های بسیار پیچیده‌تر از جنسیت مبتنی باشد. همانطور که اشاره شد، میکروبیوتای روده بسیار مرتبط با مدیریت ما درشت مغذی‌ها است، و یک سناریوی آینده ممکن است پروفایل‌های مدفوع مجزای روده را که نیازهای غذایی خاص را مشخص می‌کند، ترکیب کند [ ۸۰]]. نمایه‌های ژنتیکی نیز ممکن است شامل شود (از جمله انواع ژن‌های مربوط به مدیریت درشت مغذی‌های کبدی). یک الگوریتم غذایی پیچیده حتی ممکن است یک فرآیند بیزی را در بر گیرد، که در آن یادگیری الگوریتمی در طول زمان در مورد نحوه واکنش هر فرد به رژیم‌های غذایی و درشت مغذی‌های خاص در طیف وسیعی از معیارها و جذب آنها وجود دارد. چنین ابزاری کاربران را قادر می‌سازد تا انتخاب‌های غذایی سالم و لذت‌بخش فردی را انتخاب کنند. یادگیری الگوریتمی و توصیه های غذایی متناسب به اطمینان از موفقیت طولانی مدت و ماندگاری اصلاحات رژیم غذایی سالم کمک می کند.

در نهایت، رژیم غذایی ما باید جزء ضروری یک سبک زندگی سالم را تشکیل دهد. از دیدگاه تغذیه، مهم است که هر مداخله غذایی حاوی تعادل مناسبی از چربی های سالم، پروتئین ها، کربوهیدرات ها، فیبر، مواد معدنی و ویتامین ها باشد [ ۱۱ ]. با توجه به مشکل پایبندی طولانی مدت به اصلاحات رژیم غذایی، هر مداخله غذایی باید انعطاف پذیر و متناسب با سبک زندگی، پیشینه، فرهنگ و ترجیحات غذایی فردی باشد [ ۱۱ ]. فعالیت بدنی و خواب نیز مهم هستند [ ۱۱]. بر اساس شواهد موجود، واضح است که استفاده از LCD مزایای متابولیکی خاصی دارد (از جمله، برای مثال بهبود کنترل قند خون). با این حال، این مزایا کوتاه مدت به نظر می رسند. برعکس، مزایای طولانی مدت LCD ناامید کننده است. به عنوان یک استراتژی کاهش وزن طولانی مدت، ال سی دی به سادگی در اکثر افرادی که آن را اتخاذ می کنند، بی اثر است، در درجه اول به دلیل دشواری در پایبندی مداوم به مداخلات غذایی [۱۱ ] . همچنین نگرانی‌های ایمنی بالقوه‌ای در مورد کاربرد طولانی‌مدت LCD، همانطور که اشاره شد، وجود دارد. در واقع، تعداد بسیار کمی از افراد می توانند پس از اجرای هر مداخله در سبک زندگی، از جمله اصلاحات رژیم غذایی طولانی مدت، کاهش وزن را حفظ کنند [ ۱۱ ].

چگونه می توانیم در آینده برای بهینه سازی رژیم غذایی خود برای حداکثر فواید سلامتی اقدام کنیم؟ واضح است که نیاز به آزمایش‌های چند مرکزی در مقیاس بزرگ‌تر و آینده‌نگر بر روی اثرات LCD وجود دارد. علیرغم انتشار بیش از ۱۰۰ کارآزمایی تصادفی کنترل شده LCD و LFD، درک ما از مزایای LCD محدود است، حداقل تا حدی به دلیل ناهمگونی در طراحی مطالعات مختلف. ما یک ابتکار جسورانه را برای بررسی رویکردهای اصلی رژیم غذایی مانند LCD در مقیاس مشابه تحقیقات در درمان، با مدت زمان ۱ تا ۵ سال و شامل بیش از ۵۰۰۰ شرکت‌کننده پیشنهاد می‌کنیم. چنین طراحی مطالعه ای امکان کاوش در مفروضات اصلی اصلی (مانند بهبود/پیشگیری از پیامدهای T2D و CVD) و بسیاری از فرضیات ثانویه (مانند انطباق، تجزیه و تحلیل های زیر گروهی [برای تعیین زیر گروه هایی که به ویژه به LCD و پیش بینی کننده های پاسخ پاسخ می دهند] و ژنتیک تغذیه). با سوابق مطالعه PREDIMED (Prevenciόn con Dieta Mediterránea) در مورد مزایای رژیم غذایی مدیترانه ای [۸۱ ] و مطالعه Look AHEAD (اقدامی برای سلامتی در دیابت) در مورد مزایای LFD (به عنوان بخشی از مداخله سبک زندگی فشرده) [ ۸۲ ]، اجرای یک مطالعه در مقیاس بزرگ روی LCD به خوبی به تاخیر افتاده است.

همانطور که قبلا ذکر شد، یک رویکرد فردی و الگوریتمی به رژیم غذایی معقول به نظر می رسد. ما همچنین باید ذهنیت اجتماعی خود را در مورد هدف تغییر رژیم غذایی تغییر دهیم. به‌جای اینکه رژیم‌های غذایی صرفاً به‌عنوان وسیله‌ای برای کاهش وزن تلقی شوند، باید دیدگاه خود را به دیدگاهی تغییر دهیم که در آن رژیم‌های غذایی جزء ضروری سبک زندگی سالم در نظر گرفته می‌شوند، که اگر به درستی با سایر اقدامات سبک زندگی دنبال شود، چشم‌انداز سلامتی ما در آینده را بهبود می‌بخشد. حتی ممکن است وزن بدن ما را بهینه کند. مهمتر از همه، برای پایبندی طولانی مدت، ضروری است که استراتژی سبک زندگی انتخابی (از جمله تغییر رژیم غذایی)، عملی، امکان پذیر و مهمتر از همه لذت بخش برای فردی که درگیر چنین رفتاری است، تغییر کند. بدون لذت، هر تغییر بلندمدتی با شکست مواجه می شود. شاید یکی از دلایلی که تغییرات رژیم غذایی و سبک زندگی در درازمدت ناامید کننده هستند این باشد که گزینه های موجود بیش از حد سفت و سخت هستند و ما به عنوان متخصصان مراقبت های بهداشتی، زمان کافی را برای اطمینان از عملی بودن، امکان پذیری و لذت بردن از تغییرات رفتاری پیشنهادی برای هر فرد سرمایه گذاری نمی کنیم. برای ارائه چنین توصیه هایی با چنین ارزیابی‌های پیشینی، می‌توانیم رویکرد خود را برای فرد تنظیم کنیم و هرگونه تغییر توصیه‌شده در سبک زندگی، رژیم غذایی یا موارد دیگر، شانس بیشتری برای موفقیت طولانی‌مدت خواهد داشت.

علاوه بر سفتی، شاید رویکرد سنتی ما به رژیم غذایی نیز بیش از حد تجویزی باشد. شواهد موجود نشان می‌دهد که کاهش وزن به دنبال کاهش کالری دریافتی روزانه، صرف‌نظر از منشأ درشت مغذی‌های آن کالری‌ها، اتفاق می‌افتد، اگرچه میزان کاهش وزن بسته به نوع درشت مغذی‌ها، و اثرات آن بر گرمازایی ناشی از رژیم غذایی متفاوت است [۱۱] .]. بنابراین، به جای در نظر گرفتن محاسن ال سی دی در مقابل LFD یا هر تغییر درشت مغذی دیگر، شاید رویکرد ما باید صرفاً محدود کردن کالری دریافتی، در عین حفظ یک رژیم غذایی سالم و لذت بخش، و پرورش میکروبیوتای روده با فیبر و غذاهای گیاهی باشد. فرآیند. میزان محدودیت در دریافت کالری (رژیم غذایی متعادل ایزوکالری در مقابل محدودیت کالری) مستلزم تنظیم دقیق برای فرد، با اجتناب گهگاهی از محدودیت کالری، از جمله در زیر گروه بیماران مبتلا به T2D و وزن طبیعی و/یا سن بالاتر است. (در بیماران مسن، پذیرش LCD ممکن است از دست دادن بافت چربی زیر جلدی، ایجاد سارکوپنی و خطر نارسایی کلیوی را بدتر کند). با این حال، در اکثر بیماران مبتلا به T2D، محدودیت کالری یک گزینه درمانی عالی است.۸۳ ]. اگرچه پایبندی طولانی‌مدت به محدودیت کالری با این بزرگی ممکن است برای بسیاری چالش برانگیز باشد، و بررسی دقیق داده‌های پیگیری طولانی‌مدت از گروه DIRECT مهم است، این داده‌های اولیه در واقع امیدوارکننده هستند و اثبات می‌کنند. تصور کنید که محدودیت کالری حداقل در کوتاه مدت یک گزینه عملی است.

برای نتیجه گیری، شواهد اثر متابولیکی LCD را حداقل در کوتاه مدت نشان می دهد. متأسفانه، محدودیت های قابل توجهی برای LCD وجود دارد که کارایی متابولیک آن را در طولانی مدت محدود می کند، همراه با نگرانی های بالقوه ایمنی. در مقایسه با LCD، محدودیت کالری انتخاب بیشتری از گزینه های غذایی (از جمله گیاهی و فیبر) با نگرانی های ایمنی کمتر (به شرط حفظ یک رژیم غذایی متعادل) ارائه می دهد. شاید حتی محدودیت کالری نسبتاً کم یک جایگزین رژیمی عملی، عملی و لذت بخش برای LCD باشد که در درازمدت قابل انجام است و امیدی را برای آینده ارائه می دهد.

مشارکت های نویسنده

TMB اولین پیش نویس نسخه خطی را ارائه کرد. MOW پیش نویس اول را به دقت بررسی کرد و اصلاحات اساسی و محتوای اضافی را پیشنهاد کرد. PH، SK و AFHP ورودی و نظرات مرتبط و اضافی را ارائه کردند. همه نویسندگان نسخه نهایی نسخه خطی را خوانده و با آن موافقت کرده اند.

منابع مالی

این تحقیق هیچ بودجه خارجی دریافت نکرد.

تضاد علاقه

نویسندگان هیچ تضاد منافع را اعلام نمی کنند.

منبع