بررسی اجمالی
اختلال کمبود توجه/بیش فعالی (ADHD) یک بیماری مزمن است که میلیون ها کودک را تحت تاثیر قرار می دهد و اغلب تا بزرگسالی ادامه می یابد. بیش فعالی شامل ترکیبی از مشکلات مداوم، مانند مشکل در حفظ توجه، بیش فعالی و رفتار تکانشی.
کودکان با بیش فعالی همچنین ممکن است با عزت نفس پایین، روابط آشفته و عملکرد ضعیف در مدرسه دست و پنجه نرم کند. علائم گاهی با افزایش سن کاهش می یابد. با این حال، برخی از افراد هرگز به طور کامل از خود بزرگتر نمی شوند بیش فعالی علائم. اما آنها می توانند استراتژی هایی را برای موفقیت یاد بگیرند.
در حالی که درمان درمان نمی کند بیش فعالی، می تواند تا حد زیادی به علائم کمک کند. درمان معمولاً شامل داروها و مداخلات رفتاری است. تشخیص زودهنگام و درمان می تواند تفاوت زیادی در نتیجه ایجاد کند.
علائم
ویژگی های اولیه از بیش فعالی شامل بی توجهی و رفتار بیش فعالی- تکانشی است. بیش فعالی علائم قبل از ۱۲ سالگی شروع می شود و در برخی از کودکان از ۳ سالگی قابل توجه است. بیش فعالی علائم می تواند خفیف، متوسط یا شدید باشد و ممکن است تا بزرگسالی ادامه یابد.
بیش فعالی در مردان بیشتر از زنان رخ می دهد و رفتارها می تواند در پسران و دختران متفاوت باشد. برای مثال، پسرها ممکن است بیش فعال تر باشند و دختران ممکن است به آرامی بی توجه باشند.
سه نوع فرعی از وجود دارد بیش فعالی:
- عمدتاً بی توجه است. اکثر علائم تحت بی توجهی قرار می گیرند.
- عمدتا بیش فعال / تکانشی. اکثر علائم بیش فعال و تکانشی هستند.
- ترکیب شده. این ترکیبی از علائم بی توجهی و علائم بیش فعال / تکانشی است.
بی توجهی
کودکی که الگوی بی توجهی نشان می دهد اغلب ممکن است:
- در انجام تکالیف مدرسه به دقت به جزئیات توجه نکنید یا اشتباهات بی دقتی انجام دهید
- در تمرکز روی کارها یا بازی مشکل دارید
- به نظر می رسد که گوش نمی دهد، حتی زمانی که مستقیماً با او صحبت می شود
- در پیروی از دستورالعمل ها مشکل دارند و در تکمیل تکالیف مدرسه یا کارهای خانه شکست می خورند
- در سازماندهی کارها و فعالیت ها مشکل دارند
- از کارهایی که نیاز به تلاش ذهنی متمرکز دارند، مانند تکالیف، اجتناب کنید یا دوست نداشته باشید
- اقلام مورد نیاز برای کارها یا فعالیت ها را گم کنید، به عنوان مثال، اسباب بازی، تکالیف مدرسه، مداد
- به راحتی حواس خود را پرت کنید
- انجام برخی از فعالیت های روزانه مانند فراموشی انجام دادن کارهای روزمره را فراموش کنید
بیش فعالی و تکانشگری
کودکی که الگویی از علائم بیش فعالی و تکانشی را نشان می دهد اغلب ممکن است:
- با دست یا پاهای او بی قراری کنید یا ضربه بزنید، یا روی صندلی تکان بخورید
- در نشستن در کلاس درس یا در موقعیت های دیگر مشکل دارند
- در حرکت باشید، در حرکت مداوم
- در موقعیت هایی که مناسب نیست بدوید یا بالا بروید
- در بازی کردن یا انجام یک فعالیت بی سر و صدا مشکل دارید
- زیاد حرف بزن
- پاسخ‌ها را تار کنید و حرف سؤال‌کننده را قطع کنید
- در انتظار نوبت خود مشکل دارند
- مکالمات، بازی ها یا فعالیت های دیگران را قطع یا مداخله کنید
رفتار رشدی معمولی در مقابل ADHD
اکثر کودکان سالم در یک زمان بی توجه، بیش فعال یا تکانشی هستند. برای کودکان پیش دبستانی معمول است که دامنه توجه کوتاهی دارند و نمی توانند برای مدت طولانی به یک فعالیت پایبند باشند. حتی در کودکان بزرگتر و نوجوانان، دامنه توجه اغلب به میزان علاقه بستگی دارد.
در مورد بیش فعالی هم همینطور است. کودکان خردسال به طور طبیعی پرانرژی هستند – اغلب پس از اینکه والدین خود را فرسوده کرده اند هنوز پر انرژی هستند. علاوه بر این، برخی از کودکان به طور طبیعی سطح فعالیت بالاتری نسبت به سایرین دارند. کودکان هرگز نباید به عنوان دارای طبقه بندی شوند بیش فعالی فقط به این دلیل که آنها با دوستان یا خواهر و برادر خود متفاوت هستند.
کودکانی که در مدرسه مشکل دارند اما در خانه یا با دوستانشان خوب کنار می آیند، احتمالاً با چیزی غیر از این مشکل دارند بیش فعالی. همین امر در مورد کودکانی که در خانه بیش فعال یا بی توجه هستند، اما تکالیف مدرسه و دوستی آنها بی تأثیر است، صدق می کند.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
اگر نگران هستید که فرزندتان علائمی از خود نشان دهد بیش فعالی، به پزشک اطفال یا پزشک خانواده خود مراجعه کنید. پزشک شما ممکن است شما را به یک متخصص، مانند یک متخصص اطفال رشدی-رفتاری، روانشناس، روانپزشک یا متخصص مغز و اعصاب اطفال ارجاع دهد، اما مهم است که ابتدا یک ارزیابی پزشکی داشته باشید تا سایر علل احتمالی مشکلات فرزندتان را بررسی کنید.
علل
در حالی که علت دقیق بیش فعالی مشخص نیست، تلاش های تحقیقاتی ادامه دارد. عواملی که ممکن است در توسعه بیش فعالی شامل ژنتیک، محیط یا مشکلات سیستم عصبی مرکزی در لحظات کلیدی رشد است.
عوامل خطر
عوامل خطر برای بیش فعالی ممکن است در بربگیرد:
- خویشاوندان خونی، مانند والدین یا خواهر و برادر، با بیش فعالی یا یک اختلال روانی دیگر
- قرار گرفتن در معرض سموم محیطی – مانند سرب که عمدتاً در رنگ و لوله‌های ساختمان‌های قدیمی‌تر یافت می‌شود
- مصرف مواد مخدر، مصرف الکل یا سیگار کشیدن مادر در دوران بارداری
- تولد زودرس
اگرچه شکر یک مظنون رایج در ایجاد بیش فعالی است، اما هیچ مدرک قابل اعتمادی برای این موضوع وجود ندارد. بسیاری از مسائل در دوران کودکی می تواند منجر به مشکل در حفظ توجه شود، اما این یکسان نیست بیش فعالی.
عوارض
بیش فعالی می تواند زندگی را برای کودکان سخت کند. کودکان با بیش فعالی:
- اغلب در کلاس درس با مشکل مواجه می شوند که می تواند منجر به شکست تحصیلی و قضاوت سایر کودکان و بزرگسالان شود
- نسبت به کودکانی که چنین تصادفات و صدمات گوناگونی ندارند، تمایل به بروز حوادث و صدمات بیشتری دارند بیش فعالی
- تمایل به داشتن عزت نفس ضعیف دارند
- به احتمال زیاد در تعامل با همسالان و بزرگسالان و پذیرفته شدن آنها مشکل دارند
- در معرض خطر مصرف الکل و مواد مخدر و سایر رفتارهای بزهکارانه هستند
شرایط همزیستی
بیش فعالی سایر مشکلات روانی یا رشدی ایجاد نمی کند. با این حال، کودکان با بیش فعالی بیشتر از دیگران به شرایطی مانند:
- اختلال نافرمانی مقابله ای (ODD)، به طور کلی به عنوان یک الگوی رفتار منفی، سرکشی و خصمانه نسبت به شخصیت های اقتدار تعریف می شود
- اختلال رفتاری، با رفتارهای ضد اجتماعی مانند دزدی، دعوا، تخریب اموال و آسیب رساندن به افراد یا حیوانات مشخص می شود.
- اختلال بی نظمی خلقی مخرب، با تحریک پذیری و مشکلات تحمل ناامیدی مشخص می شود
- ناتوانی های یادگیری، از جمله مشکلات خواندن، نوشتن، درک و برقراری ارتباط
- اختلالات مصرف مواد، از جمله مواد مخدر، الکل و سیگار
- اختلالات اضطرابی، که ممکن است باعث نگرانی شدید و عصبی شود و شامل اختلال وسواس فکری جبری (OCD) می شود.
- اختلالات خلقی، از جمله افسردگی و اختلال دوقطبی که شامل افسردگی و همچنین رفتار شیدایی می شود
- اختلال طیف اوتیسم، یک وضعیت مربوط به رشد مغز که بر نحوه درک و معاشرت فرد با دیگران تأثیر می گذارد
- اختلال تیک یا سندرم تورت، اختلالاتی که شامل حرکات تکراری یا صداهای ناخواسته (تیک) است که به راحتی قابل کنترل نیست
جلوگیری
برای کمک به کاهش خطر ابتلای فرزندتان به بیش فعالی:
- در دوران بارداری، از هر چیزی که می تواند به رشد جنین آسیب برساند اجتناب کنید. به عنوان مثال، الکل ننوشید، از مواد مخدر استفاده نکنید یا سیگار نکشید.
- کودک خود را از قرار گرفتن در معرض آلاینده ها و سموم محافظت کنید از جمله دود سیگار و رنگ سرب.
- زمان صفحه نمایش را محدود کنید اگرچه هنوز ثابت نشده است، اما ممکن است برای کودکان عاقلانه باشد که در پنج سال اول زندگی از قرار گرفتن بیش از حد در معرض تلویزیون و بازی های ویدیویی خودداری کنند.