ادم چیست- علائم و علل

داروها و بارداری می توانند باعث ادم شوند. همچنین می تواند نتیجه یک بیماری مانند نارسایی احتقانی قلب، بیماری کلیوی، نارسایی وریدی یا سیروز کبدی باشد.

پوشیدن لباس های فشرده و کاهش نمک در رژیم غذایی اغلب ادم را تسکین می دهد. هنگامی که بیماری باعث ادم می شود، بیماری نیز نیاز به درمان دارد.

علائم ادم عبارتند از:

• تورم یا پف کردن بافت درست زیر پوست، به ویژه در پاها یا بازوها.
• پوست کشیده یا براق.
• پوستی که پس از چند ثانیه فشار دادن، گودی را نگه می‌دارد که به آن حفره نیز می‌گویند.
• افزایش اندازه ناحیه معده.
• احساس سنگینی پا.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

برای مشاهده تورم، کشیدگی یا براق شدن پوست یا پوستی که پس از فشار دادن فرورفتگی در آن دیده می شود، یک قرار ملاقات با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی بگیرید. فوراً به ارائه دهنده مراجعه کنید:

• تنگی نفس.
• ضربان قلب نامنظم.
• درد قفسه سینه.

اینها می تواند نشانه های تجمع مایع در ریه ها باشد که به عنوان ادم ریوی نیز شناخته می شود. می تواند تهدید کننده زندگی باشد و نیاز به درمان سریع دارد.

پس از نشستن طولانی مدت، مانند یک پرواز طولانی، اگر پا درد و تورم داشتید که از بین نمی رود، با پزشک خود تماس بگیرید. به خصوص اگر درد و تورم در یک طرف باشد، اینها می توانند علائم لخته خون در عمق ورید باشند که به عنوان ترومبوز ورید عمقی یا DVT نیز شناخته می شود.

علل

ادم زمانی اتفاق می‌افتد که رگ‌های خونی کوچک بدن، که به عنوان مویرگ‌ها نیز شناخته می‌شوند، مایع نشت می‌کنند. مایع در بافت های مجاور تجمع می یابد. نشت منجر به تورم می شود.

علل موارد خفیف ادم عبارتند از:

• نشستن یا ماندن در یک وضعیت برای مدت طولانی.
• خوردن بیش از حد غذای شور.
• قبل از قاعدگی بودن
• باردار بودن

ادم همچنین می تواند از عوارض جانبی برخی داروها باشد. این شامل:

• داروهای فشار خون بالا
• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی.
• داروهای استروئیدی
• استروژن ها
• برخی از داروهای دیابت به نام تیازولیدین دیون ها.
• داروهایی که برای درمان دردهای عصبی استفاده می شود.

گاهی اوقات ادم می تواند نشانه یک بیماری جدی تر باشد. بیماری هایی که می توانند باعث ادم شوند عبارتند از:

• نارسایی احتقانی قلب. نارسایی احتقانی قلب باعث می شود یک یا هر دو حفره پایینی قلب پمپاژ خون را به خوبی متوقف کنند. در نتیجه، خون می تواند در پاها، مچ پاها و پاها برگشت کند و باعث ادم شود.

  نارسایی احتقانی قلب نیز می تواند باعث تورم در ناحیه معده شود. این وضعیت همچنین می تواند باعث تجمع مایع در ریه ها شود. که به عنوان ادم ریوی شناخته می شود، می تواند منجر به تنگی نفس شود.

• آسیب کبدی. این آسیب کبدی ناشی از سیروز می تواند باعث تجمع مایع در ناحیه معده شود. و در پاها این تجمع مایع در ناحیه معده به عنوان آسیت شناخته می شود.
• بیماری کلیوی. بیماری کلیوی می تواند باعث تجمع مایعات و نمک در خون شود. ادم مرتبط با بیماری کلیوی معمولا در پاها و اطراف چشم ها ایجاد می شود.
• آسیب کلیه. آسیب به رگ های خونی کوچک و فیلتر کننده در کلیه ها می تواند منجر به سندرم نفروتیک شود. در سندرم نفروتیک، کاهش سطح پروتئین در خون می تواند منجر به ادم شود.
• ضعف یا آسیب به وریدهای پاهای شما. این بیماری که به نام نارسایی مزمن وریدی شناخته می شود، به دریچه های یک طرفه پا آسیب می رساند. دریچه های یک طرفه جریان خون را در یک جهت حفظ می کنند. آسیب به دریچه‌ها باعث می‌شود خون در سیاهرگ‌های پا جمع شود و باعث تورم شود.
• ترومبوز ورید عمقی که DVT نیز نامیده می شود. تورم ناگهانی در یک پا همراه با درد در ماهیچه ساق پا می تواند به دلیل لخته شدن خون در یکی از وریدهای پا باشد. DVT فوراً به کمک پزشکی نیاز دارد.
• مشکلات سیستمی در بدن که مایع اضافی را از بافت ها پاک می کند. اگر سیستم لنفاوی بدن آسیب ببیند، مانند جراحی سرطان، ممکن است سیستم لنفاوی به خوبی تخلیه نشود.
• کمبود شدید و طولانی مدت پروتئین. کمبود شدید پروتئین در رژیم غذایی در طول زمان می تواند منجر به ادم شود.

عوامل خطر

موارد زیر خطر ادم را افزایش می دهد:

• باردار بودن
• مصرف داروهای خاص
• داشتن یک بیماری طولانی مدت، مانند نارسایی احتقانی قلب یا بیماری کبد یا کلیه.
• انجام جراحی که شامل یک غدد لنفاوی است.

عوارض

در صورت عدم درمان، ادم می تواند باعث ایجاد موارد زیر شود:

• تورمی که بیشتر و بیشتر دردناک می شود.
• مشکلات راه رفتن
• سفتی، سختی.
• پوست کشیده شده که می تواند خارش داشته باشد.
• افزایش خطر عفونت در ناحیه متورم.
• ایجاد اسکار بین لایه های بافت.
• جریان خون کمتر.
• توانایی کمتر شریان ها، سیاهرگ ها، مفاصل و ماهیچه ها برای کشش.
• افزایش خطر ابتلا به زخم های پوستی.