ادم مغزی چیست؟ علائم، علل، تشخیص

علائم ادم مغزی بسته به علت آن بسیار متفاوت است و می تواند بسیار دردناک باشد. سن بیمار، اندازه مغز و محل ادم نیز می تواند بر شدت علائم تأثیر بگذارد. رامانی بالو، MD، PhD ، استادیار عصب‌شناسی در دانشگاه پنسیلوانیا در فیلادلفیا، می‌گوید: «به طور کلی، ادم مشکوک علامتی نیست که فرد را به بیمارستان بیاورد. افراد یا یک آسیب مغزی تروماتیک، سکته مغزی یا طیف وسیعی از علائم عصبی را قبل از مشخص شدن تورم مغز تجربه خواهند کرد. ادم مغزی نتیجه یک بیماری زمینه ای است.

علائم معمول تورم مغز عبارتند از:

• دکتر بالو می گوید سردرد، که شایع ترین علامت در هر زمانی است که مغز شروع به متورم شدن می کند.
• سرگیجه
• حالت تهوع
• تغییرات خلقی، مانند افسردگی، اضطراب یا پرخاشگری در نتیجه آسیب مغزی
• تغییرات شناختی
  هوشیاری تغییر یافته
• تشنج
• عدم هماهنگی
• انسداد روده (ولولوس، انواژیناسیون)
• بی حسی یا ضعفی که می تواند تعمیم یا موضعی باشددوبینی به دلیل عدم توانایی در حرکت کامل یکی از چشمان خود در یک جهت خاص
• برآمدگی در نقاط نرم جمجمه نوزاد

ضربه به سر، عفونت‌ها و تعدادی دیگر از بیماری‌های عصبی می‌توانند باعث تورم مغز شوند، زیرا فشار افزایش می‌یابد و بافت مغز را فشرده می‌کند. علل معمول تورم مغز عبارتند از:

چهار نوع اصلی ادم مغزی وجود دارد. نوعی که ممکن است فرد به آن مبتلا باشد بستگی به علت آن دارد.

بالو می گوید: «اگر بیمار با TBI، سکته مغزی یا آسیب مغزی حاد وارد بدن شود، تقریباً همیشه تورم مغزی وجود دارد. آنها بلافاصله در ICU بستری می شوند و سپس ما یک معاینه عصبی و فیزیکی انجام می دهیم. به گفته بالو، معاینه عصبی بالینی عملکرد مغز و سطح هوشیاری را آزمایش می کند تا ببیند آیا آسیب مغزی وجود دارد یا خیر. هر تغییر جزئی در سطح هوشیاری ممکن است نشان دهنده آسیب مغزی باشد.

بالو می گوید: علائمی که ما به آنها توجه می کنیم عبارتند از افزایش فشار داخل جمجمه در سر، خواب آلودگی، پاسخگویی و مشکلات بینایی.

بالو می‌گوید زمانی که فردی با آسیب مغزی در بیمارستان بستری می‌شود، گاهی اوقات متخصصان مغز و اعصاب دستگاهی را مستقیماً در خود مغز قرار می‌دهند تا فشار داخل جمجمه را کنترل کنند.

او می‌گوید: «بعد، ما یک اسکن انجام می‌دهیم تا ببینیم چه چیزی باعث تورم و علائم عصبی می‌شود و در کجا قرار دارد. ما یا سی تی اسکن [توموگرافی کامپیوتری] یا ام آر آی [تصویربرداری تشدید مغناطیسی] انجام می دهیم، اما اغلب MRI انجام می دهیم، زیرا آنها اطلاعات بیشتری در مورد تورم مغز به ما می گویند و تصویری از نوع مشکل عصبی را به ما می دهند. این یک سکته مغزی، خونریزی یا تومور است.»

طول مدت ادم مغزی بسته به فرد، علت تورم مغز و برنامه درمانی متفاوت خواهد بود.

کسانی که تورم مغزی را تجربه می کنند باید در ۴۸ تا ۷۲ ساعت اول پس از آسیب یا عفونت به دقت تحت نظر باشند. سرعت درمان بیمار می تواند بر زمان بهبودی تأثیر بگذارد و نتیجه را بهبود بخشد.

بالو می‌گوید: «وقتی مشخص شد چه اتفاقی می‌افتد، بیماران در بیمارستان از نظر عوارض ناشی از تورم تحت نظر قرار می‌گیرند و وضعیت عصبی را که باعث ادم می‌شود، درمان می‌کنیم.» “درمان بر اساس نوع آسیب عصبی تعیین می شود.”

بالو می‌گوید: اگر علت سیتوتوکسیک باشد، پزشکان ابتدا با درمان‌های حاد به دنبال معکوس کردن وضعیت پزشکی زمینه‌ای خواهند بود – برای مثال، با شروع یک تزریق داخل وریدی (IV) سالین هیپرتونیک که الکترولیت‌های خون را افزایش می‌دهد و آب را از مغز بیرون می‌کشد. . او می‌گوید: «برای خونریزی در مغز یا TBI هم همین‌طور. در موارد شدید، ما از همکارانمان می خواهیم کرانیکتومی انجام دهند، جایی که بخشی از جمجمه را جدا می کنند تا مغز متورم شود. و اگر بیمار با علائم حاد سکته وارد بدن شود، بالو می گوید که آنها ابتدا برای رساندن جریان خون به مغز کار می کنند.

هنگامی که ادم مغزی از طریق اسکن تشخیص داده شد، پزشک ممکن است به کاهش فشار از طریق موارد زیر کمک کند:

• بالا نگه داشتن تخت بیمارستان ۳۰ یا ۴۵ درجه. به گزارش بالو، زمانی که سر صاف باشد می تواند باعث افزایش فشار در مغز شود، بنابراین بهتر است سر را بالا نگه دارید.
• حفظ دمای طبیعی بدن با داروهای ضد تب
• حفظ محیطی آرام با نور کم برای جلوگیری از آشفتگی
• نظارت بر سطح مایعات و الکترولیت ها
• تجویز مسکن برای افزایش راحتی
• تخلیه مایع CSF با قرار دادن کاتتر در بطن
• اعمال انسداد عصبی عضلانی
• ارائه درمان هایپراسمولار

در موارد شدید، پزشک ممکن است کرانیکتومی را برای کاهش فشار در نظر بگیرد. هایپرونتیلاسیون کنترل شده، درمان با باربیتورات با دوز بالا و هیپوترمی متوسط ​​از دیگر روش های درمانی برای کاهش تورم هستند.

بالو می گوید که درمان اولیه تورم مغز اغلب یک دارو است، مانند:

• دگزامتازون (دکادرون)
• مانیتول (آریدول، اوسمیترول)
• استازولامید (Diamox)
• فوروزماید (لاسیکس)
• دیورتیک ها
• کورتیکواستروئیدها

پیشگیری از ادم مغزی

پیشگیری از ادم مغزی شامل انجام اقداماتی برای محافظت از سر است. برخی از اقداماتی که می توانید برای کاهش خطر ادم انجام دهید عبارتند از:

• استفاده از کلاه ایمنی در حین ورزش یا فعالیت های بدنی برای جلوگیری از آسیب مغزی.
• کنترل فشار خون و کلسترول برای جلوگیری از بیماری قلبی و سکته.
• بستن کمربند ایمنی هنگام مسافرت با وسیله نقلیه.
• برای جلوگیری از HACE به آرامی به ارتفاعات بالا بروید.
• اجتناب از سیگار کشیدن برای کاهش خطر اکسیداتیو و التهابی سکته مغزی

در صورت عدم درمان، ادم مغزی می تواند منجر به آسیب دائمی مغز یا منجر به طیف گسترده ای از عوارض شود. این شامل:

• از دست دادن بینایی
• سردرد
• آتروفی مغزی
• زوال شناختی
• تغییر وضعیت ذهنی
• افسردگی
• مشکلات خواب
• صرع
• آسیب غیر قابل برگشت مغزی

هیچ آمار رسمی در مورد تعداد افراد مبتلا به ادم مغزی وجود ندارد، اما اطلاعاتی در مورد برخی از علل اولیه تورم مغز وجود دارد.

برخی از اقلیت های نژادی و قومی در معرض خطر بیشتری برای برخی از علل اصلی ادم مغزی هستند.

بر اساس  مطالعه‌ای که در مجله Head Trauma Rehabilitation منتشر شده است، میزان سالانه مراجعه به بخش اورژانس برای آسیب‌های مغزی تروماتیک برای سیاه‌پوستان آمریکایی بیشتر از آمریکایی‌های سفیدپوست است – به ترتیب ۵۶۹ در هر ۱۰۰۰۰۰ در مقایسه با ۴۵۷ در هر ۱۰۰۰۰۰. سیاه پوستان آمریکایی نیز به دلیل آسیب مغزی، میزان بستری شدن در بیمارستان بالاتری دارند.

شواهد حاکی از آن است که آسیب تروماتیک مغزی، یکی از دلایل اصلی ادم مغزی، افراد را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری آلزایمر یا نوع دیگری از زوال عقل قرار می دهد. TBI می تواند بر عملکرد شناختی فرد از جمله تفکر و یادگیری تأثیر بگذارد.

طبق گزارش انجمن آلزایمر، افراد مسن با سابقه آسیب مغزی تروماتیک متوسط ​​۲.۳ برابر بیشتر از افراد بدون سابقه آسیب مغزی در معرض خطر ابتلا به آلزایمر هستند. کسانی که TBI شدید دارند ۴.۵ برابر بیشتر در معرض خطر هستند.