ارتباط بین اضطراب و حالت تهوع چیست؟

آیا اضطراب می تواند باعث تهوع شود و چگونه؟

اضطراب احساس ترس، ترس یا ناراحتی است که می تواند در پاسخ به استرس یا خطر درک شده رخ دهد.

هنگامی که فردی مضطرب است، مغز او مواد شیمیایی به نام انتقال دهنده های عصبی را آزاد می کند که بدن را در حالت هوشیاری بالایی قرار می دهد. این فرآیند بدن را برای “جنگ یا گریز” در پاسخ به یک تهدید درک شده آماده می کند.

برخی از انتقال دهنده های عصبی وارد دستگاه گوارش می شوند، جایی که می توانند میکروبیوم روده – تعادل ظریف میکروارگانیسم هایی که در داخل روده زندگی می کنند – را بر هم بزنند. عدم تعادل در میکروبیوم روده می تواند منجر به حالت تهوع شود.

سایر علائم گوارشی احتمالی اضطراب عبارتند از:

• سوء هاضمه
• گرفتگی معده
• اسهال
• یبوست
• از دست دادن اشتها یا گرسنگی غیر طبیعی
• سندرم روده تحریک پذیر (IBS)
• زخم معده

علائم اضطراب که به روده مربوط نمی شود عبارتند از:

• تنفس سریع یا سنگین
• ضربان قلب سریع
• تنش عضلانی
• سبکی سر
• نیاز مکرر به ادرار کردن

اختلالات اضطرابی که ممکن است باعث تهوع شود

سطح معینی از اضطراب پاسخی طبیعی به عدم اطمینان و خطر است. با این حال، برخی از افراد آنقدر مکرراً اضطراب را تجربه می کنند که در زندگی روزمره آنها اختلال ایجاد می کند. افراد مبتلا به این نوع اضطراب ممکن است اختلال اضطرابی داشته باشند.

انواع مختلفی از اختلال اضطراب وجود دارد که هر کدام ممکن است باعث تهوع و سایر علائم گوارشی شوند.

برخی از نمونه ها عبارتند از:

اختلال اضطراب فراگیر: نگرانی شدید در مورد جنبه های روزمره زندگی مانند سلامتی، ایمنی یا پول، که ۶ ماه یا بیشتر طول می کشد.

فوبیا: ترس غیرمنطقی از یک چیز یا موقعیت خاص، مانند عنکبوت یا قرار گرفتن در فضاهای بسته.

اضطراب اجتماعی: احساس شدید خودآگاهی در موقعیت های اجتماعی. این حس که مردم در حال تماشا یا قضاوت هستند می تواند علائم را بدتر کند.

اختلال استرس پس از سانحه (PTSD): یک اختلال اضطرابی است که می تواند پس از یک تجربه آسیب زا ایجاد شود. فرد ممکن است رویاهای واضح، فلاش بک یا خاطرات عذاب آور را تجربه کند. علائم دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• مشکل در خواب یا تمرکز
• فوران خشم
• کناره گیری عاطفی

اختلال وسواس فکری اجباری (OCD): اختلالی که شامل افکار وسواسی و اعمال اجباری است. یکی از رایج ترین نمونه های OCD ترس از آلودگی است که اغلب منجر به شستن مکرر دست ها می شود.

اختلال هراس: احساس مکرر و غیرقابل تحریک وحشت یا عذاب قریب الوقوع. علائم دیگر معمولاً عبارتند از:

• ضربان قلب سریع
• تعریق
• سرگیجه
• ضعف

روش های درمان و مقابله

در بیشتر موارد، اضطراب دلیلی برای نگرانی نیست زیرا بخشی از پاسخ طبیعی بدن به استرس، تهدید یا خطر است.

انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا (ADAA) چندین نکته برای مدیریت استرس و اضطراب روزمره ارائه دهید. این شامل:

• وقت گذاشتن برای استراحت: فعالیت هایی مانند یوگا، مدیتیشن و گوش دادن به موسیقی می تواند به فرد کمک کند سطح استرس خود را کاهش دهد.
• تلاش برای حفظ نگرش مثبت: افراد می توانند جایگزینی افکار منفی با افکار مثبت را تمرین کنند.
• خواب زیاد: بدن انسان در مواقع استرس به استراحت بیشتری نیاز دارد.
• ورزش روزانه: ورزش روزانه مواد شیمیایی به نام اندورفین را آزاد می کند که می تواند فرد را آرام کند و خلق و خوی او را بهبود بخشد. ورزش همچنین می تواند با افزایش خواب کمک کند.
• محدود کردن مصرف کافئین و الکل: اینها می توانند اضطراب را تشدید کنند و حتی ممکن است باعث حملات پانیک در برخی افراد شوند.
• صحبت کردن با کسی: ممکن است برای یک فرد صحبت کردن با یک دوست قابل اعتماد یا یکی از اعضای خانواده در مورد اضطراب خود مفید باشد.

ADAA توصیه می‌کند که افرادی که دوره‌ای از اضطراب را تجربه می‌کنند سعی کنند نفس‌های آهسته و عمیق بکشند، و همچنین به آرامی تا ده بشمارند و در صورت لزوم این کار را تکرار کنند.

برخی از افرادی که اضطراب را تجربه می کنند، درک محرک های خاص خود را مفید می دانند. محرک ها موقعیت ها یا رویدادهایی هستند که می توانند دوره هایی از اضطراب را به همراه داشته باشند.

هر کسی که احساس می کند اضطراب در زندگی روزمره او تداخل دارد، باید با پزشک صحبت کند. چندین درمان مختلف در دسترس است. در بیشتر موارد، پزشک ترکیبی از درمان‌های گفتاری و دارو را تجویز می‌کند.

درمان های گفتاری

گفتار درمانی می تواند به افراد کمک کند تا با اختلال اضطراب کنار بیایند. مثالها عبارتند از:

درمان شناختی رفتاری (CBT)

تمرکز CBT تغییر الگوهای غیر مفید تفکر است. در طول CBT، یک درمانگر به فرد کمک می کند تا افکاری را که او را مضطرب می کند شناسایی کند. سپس فرد راهبردهایی را برای واکنش مثبت و سازنده تر به افکار می آموزد.

روان درمانی روان پویشی

این نوع درمان تلاش می کند تا از طریق خود بازتابی و خودآزمایی، علت اضطراب فرد را برطرف کند. ممکن است برای اضطراب ناشی از یک تجربه آسیب زا یا درگیری عاطفی عمیق مفید باشد.

دارو

در برخی موارد، پزشک ممکن است دارو را توصیه کند. زمانی که فرد از آنها در ترکیب با درمان های گفتاری استفاده می کند، داروها به ویژه مفید هستند.

داروهایی که پزشکان معمولا برای اضطراب تجویز می کنند عبارتند از:

داروهای ضد اضطراب

بنزودیازپین ها، که شامل کلونازپام (کلونوپین) و آلپرازولام (زاناکس) هستند، اضطراب را کاهش می دهند. با این حال، از آنجایی که خطر وابستگی فیزیکی زیاد است، پزشکان معمولاً آنها را فقط برای استفاده کوتاه مدت توصیه می کنند.

آنها ممکن است گاهی داروی بوسپیرون (Buspar) را برای تسکین اضطراب طولانی مدت تجویز کنند.

داروهای ضد افسردگی

پزشکان اغلب داروهای ضد افسردگی مانند سرترالین (Zoloft) را برای درمان طولانی مدت اختلال هراس و اضطراب عمومی تجویز می کنند.

مسدود کننده های بتا

بتا بلوکرها با کاهش ضربان قلب و کاهش فشار خون، اضطراب را درمان می کنند. پزشکان معمولاً آنها را برای حملات ناگهانی و قابل پیش بینی اضطراب، مانند ترس از صحنه، تجویز می کنند.

خلاصه

اضطراب پاسخی طبیعی به خطر یا تهدید است. زمانی اتفاق می افتد که مغز انتقال دهنده های عصبی را آزاد می کند تا بدن را برای جنگ یا فرار آماده کند.

هنگامی که برخی از این انتقال دهنده های عصبی وارد دستگاه گوارش می شوند، میکروبیوم روده را مختل می کنند و این می تواند علائم معده از جمله حالت تهوع را ایجاد کند.

برای اکثر مردم، اضطراب جای نگرانی نیست، زیرا یک واکنش طبیعی بدن به استرس است. تکنیک های زیادی وجود دارد که افراد می توانند برای مدیریت استرس و اضطراب در زندگی روزمره خود از آنها استفاده کنند.

گاهی اوقات، احساس مکرر اضطراب ممکن است نشان دهنده یک اختلال اضطرابی باشد. اگر اضطراب در زندگی روزمره او تداخل داشته باشد، باید به پزشک مراجعه کند.