این چیزهایی است که فیلم‌ها از آن ساخته شده‌اند: پس از ضربه‌ای به سر، شخصی بی‌هدف سرگردان است و نمی‌تواند به خاطر بیاورد که کیست یا از کجا آمده است. در حالی که چنین از دست دادن ناگهانی و عمیق حافظه نادر است، از دست دادن حافظه مشکلی است که بیشتر افراد را تا حدی تحت تاثیر قرار می دهد.
داروها تعدادی از داروهای تجویزی و بدون نسخه می توانند حافظه را مختل کنند یا باعث از دست دادن حافظه شوند. مقصران احتمالی عبارتند از: داروهای ضد افسردگی، آنتی هیستامین ها، داروهای ضد اضطراب، شل کننده های عضلانی، آرام بخش ها، قرص های خواب آور و داروهای ضد درد که پس از جراحی تجویز می شوند.
مصرف الکل، تنباکو یا مواد مخدر. مصرف بیش از حد الکل مدت هاست که به عنوان یکی از دلایل از دست دادن حافظه شناخته شده است.
سیگار کشیدن با کاهش میزان اکسیژنی که به مغز می رسد به حافظه آسیب می رساند. مطالعات نشان داده است که افرادی که سیگار می کشند، نام بردن از چهره برای افراد غیرسیگاری دشوارتر است. داروهای غیرقانونی می توانند مواد شیمیایی در مغز را تغییر دهند که یادآوری خاطرات را دشوار می کند.
افسردگی و استرس. افسرده بودن می تواند توجه و تمرکز را دشوار کند که می تواند بر حافظه تأثیر بگذارد. استرس و اضطراب نیز می تواند مانع تمرکز شود. هنگامی که شما پرتنش هستید و ذهن شما بیش از حد تحریک شده یا حواس پرت است، توانایی شما در به خاطر سپردن ممکن است آسیب ببیند. استرس ناشی از یک ضربه روحی نیز می تواند منجر به از دست دادن حافظه شود.
کمبود تغذیه ای تغذیه خوب – از جمله پروتئین ها و چربی های با کیفیت بالا – برای عملکرد صحیح مغز مهم است. کمبود ویتامین B1 و B12 به طور خاص می تواند بر حافظه تأثیر بگذارد.
آسیب سر. ضربه شدید به سر – برای مثال در اثر سقوط یا تصادف اتومبیل – می تواند به مغز آسیب برساند و باعث از دست دادن حافظه کوتاه مدت و بلند مدت شود. حافظه ممکن است به مرور زمان بهبود یابد.
زوال عقل زوال عقل نامی برای از دست دادن تدریجی حافظه و سایر جنبه های تفکر است که به اندازه کافی شدید هستند که توانایی عملکرد در فعالیت های روزانه را مختل کنند. اگرچه علل زیادی برای زوال عقل وجود دارد – از جمله بیماری عروق خونی، سوء مصرف مواد مخدر یا الکل، یا سایر علل آسیب به مغز – شایع ترین و آشناترین آنها بیماری آلزایمر است. بیماری آلزایمر با از دست دادن تدریجی سلول های مغز و سایر بی نظمی های مغز مشخص می شود.
علل دیگر. سایر علل احتمالی از دست دادن حافظه عبارتند از کم کاری یا پرکاری غده تیروئید، مصرف غیرقانونی مواد مخدر و عفونت هایی مانند HIV، سل و سیفلیس که بر مغز تأثیر می گذارد.
برای ارزیابی از دست دادن حافظه، پزشک شما یک تاریخچه پزشکی می گیرد، یک معاینه فیزیکی – از جمله یک معاینه عصبی – انجام می دهد و برای آزمایش توانایی ذهنی سؤالاتی می پرسد. بسته به نتایج، ارزیابی بیشتر ممکن است شامل آزمایش‌های خون و ادرار، آزمایش‌های عصبی، و آزمایش‌های تصویربرداری از مغز مانند اسکن‌های توموگرافی محوری کامپیوتری (CAT) یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) باشد.
همچنین ممکن است برای آزمایش عصبی روانشناختی فرستاده شوید، که مجموعه ای از آزمایشاتی است که به تشخیص دقیق از دست دادن حافظه کمک می کند.
درمان ها همچنین ممکن است مختص شرایط مربوط به از دست دادن حافظه باشد. برای مثال، داروهایی برای درمان مشکلات حافظه مرتبط با بیماری آلزایمر در دسترس هستند و داروهایی برای کمک به کاهش فشار خون می‌توانند به کاهش خطر آسیب بیشتر مغزی ناشی از زوال عقل مرتبط با فشار خون کمک کنند.