انواع مختلف استرپتوکوک

تعدادی استرپتوکوک مختلف وجود دارد که علائمی از عفونت خفیف گلو تا عفونت خطرناک خون یا اندام ها را ایجاد می کند. هر کسی ممکن است مبتلا شود، از نوزادان و کودکان کوچک تا بزرگسالان بزرگتر.

اکثر عفونت های استرپتوکوکی با آنتی بیوتیک قابل درمان هستند.

عفونت های استرپتوکوک به چند گروه تقسیم می شوند: استرپتوکوک گروه A، استرپتوکوک گروه B، استرپتوکوک گروه C و استرپتوکوک گروه G.

استرپتوکوک گروه A

استرپتوکوک گروه A که گاهی GAS نامیده می شود، روی گلو و پوست تأثیر می گذارد. افراد ممکن است حامل گاز در این نواحی باشند اما هیچ علامتی از بیماری را نشان ندهند. اکثر عفونت‌های استرپتوکوکی گروه A باعث بیماری نسبتاً خفیف می‌شوند، اما در موارد نادر، این باکتری‌ها می‌توانند منجر به بیماری شدید و حتی تهدیدکننده زندگی شوند.

عفونت‌های استرپتوکوکی گروه A از طریق تماس مستقیم با مخاط بینی یا گلو افراد آلوده یا از طریق تماس با زخم‌ها یا زخم‌های عفونی منتشر می‌شوند. (۱) بیماری‌های ناشی از عفونت استرپتوکوکی گروه A عبارتند از:

گلودرد استرپتوکوکی به طور کلی، گلودرد استرپتوکوکی یک بیماری خفیف است، اما می‌تواند بسیار دردناک باشد. علائم عبارتند از گلودردی که خیلی سریع ظاهر می‌شود، درد هنگام بلع، تب، لوزه‌های قرمز و متورم (گاهی با لکه‌های سفید یا رگه‌های چرک)، لکه‌های قرمز کوچک روی سقف دهان، و غدد لنفاوی متورم در جلوی دهان. گردن. گلودرد استرپتوکوکی همچنین ممکن است با سردرد، درد شکم، تهوع یا استفراغ، به ویژه در کودکان همراه باشد. بیماری معمولاً دو تا پنج روز پس از مواجهه ظاهر می شود.

پزشک تنها با نگاه کردن نمی تواند تشخیص دهد که آیا فردی مبتلا به گلودرد استرپتوکوکی است، بنابراین یک آزمایش تشخیصی لازم است. آزمایش سریع استرپتوکوک شامل سواب زدن گلو و انجام یک آزمایش آزمایشگاهی برای بررسی اینکه آیا GAS علت بیماری است یا خیر.

در حالی که بیشتر گلودردها توسط ویروس ها ایجاد می شوند، گلودرد استرپتوکوکی توسط باکتری ایجاد می شود و بنابراین فقط با آنتی بیوتیک قابل درمان است.

در حالی که هر کسی ممکن است به گلودرد استرپتوکوکی مبتلا شود، این بیماری در بین کودکان مدرسه‌ای ۵ تا ۱۵ ساله شایع‌تر است. والدین و بزرگسالانی که اغلب با کودکان در این سنین در تماس هستند، نسبت به بزرگسالانی که مبتلا نیستند، بیشتر در معرض ابتلا به گلودرد استرپتوکوکی هستند. (۲)

تب مخملک که اسکارلتینا نیز نامیده می‌شود، مخملک یک بیماری نسبتاً خفیف است که با گلودرد بسیار قرمز، بثورات قرمز رنگ که حس کاغذ سنباده دارد و توت‌فرنگی مشخص می‌شود. “، یا قرمز و ناهموار، زبان. علائم دیگر می تواند شامل تب، تورم غدد در گردن، پوشش سفید رنگ روی زبان، و پوست قرمز روشن در زیر بغل، آرنج یا کشاله ران باشد.

این بیماری معمولاً با تب و گلودرد شروع می شود. بثورات – ناشی از سم ساخته شده توسط باکتری استرپتوکوک گروه A – معمولاً یک یا دو روز بعد ظاهر می شود، اگرچه می تواند قبل از بیماری یا تا هفت روز بعد شروع شود.

مخملک بسیار مسری است. زمانی که فرد مبتلا سرفه یا عطسه می کند، می تواند از فردی به فرد دیگر سرایت کند: باکتری در قطرات کوچکی در هوا حرکت می کند. شما می توانید با تنفس در آن قطرات یا با لمس چیزی که قطرات روی آن فرود آمده اند و لمس بینی یا دهان خود بیمار شوید. نوشیدن از یک لیوان یا غذا خوردن از همان بشقاب با یک فرد آلوده نیز می تواند باعث گسترش بیماری شود. همچنین ممکن است زخم های مخملک بر روی پوست ناشی از GAS ایجاد شود.

مخملک با یک دوره آنتی بیوتیک درمان می شود. عوارض گاهی اوقات رخ می دهد و می تواند شامل آبسه در اطراف لوزه ها، غدد لنفاوی متورم در گردن و عفونت سینوس و گوش باشد. سایر عوارض نادرتر از جمله تب روماتیسمی و بیماری کلیوی می تواند بر قلب تأثیر بگذارد.

مثل گلودرد استرپتوکوکی، مخملک در کودکان شایع‌تر از بزرگسالان است، به‌ویژه در سنین ۵ تا ۱۵ سال. تماس نزدیک با فردی که به این عفونت مبتلا است بزرگترین عامل خطر برای ابتلا به این بیماری است. هیچ واکسنی برای مخملک وجود ندارد، اما افراد می‌توانند با رعایت نکات بهداشتی، از جمله استفاده از دستمال برای پوشاندن دهان هنگام عطسه یا سرفه، شستن مکرر دست‌ها، استفاده از ضدعفونی‌کننده دست مبتنی بر الکل در صورت در دسترس نبودن آب و صابون، و سرفه از خود محافظت کنند. یا در صورت در دسترس نبودن دستمال کاغذی، به جای دست، به سمت آستین یا آرنج بالایی خود عطسه کنید. (۳)

ایمپتیگو این عفونت لایه‌های بالایی پوست است که معمولاً زمانی شروع می‌شود که باکتری وارد بریدگی، خراشیدگی یا نیش حشره می‌شود. معمولاً توسط باکتری استافیلوکوکوس اورئوس ایجاد می‌شود، اما می‌تواند توسط استرپتوکوک گروه A نیز ایجاد شود. بیشتر در بین کودکان ۲ تا ۶ ساله شایع است.

علائم به صورت زخم های قرمز خارش دار یا جوش مانند که با پوست قرمز احاطه شده اند، معمولاً روی صورت، بازوها یا پاها که پر از چرک است شروع می شود. ایمپتیگو مسری است و می تواند از طریق تماس با زخم یا ترشحات بینی فرد آلوده منتقل شود. با یک دور آنتی بیوتیک قابل درمان است. (۴)

گلومرولونفریت پس از استرپتوکوک که به آن PSGN نیز گفته می شود، این یک بیماری کلیوی است که می تواند پس از عفونت GAS ایجاد شود – اما PSGN یک عفونت GAS کلیه ها نیست. این نتیجه مبارزه سیستم ایمنی بدن با عفونت استرپتوکوکی گروه A است. PSGN معمولاً ۱۰ روز پس از گلودرد استرپتوکوکی یا مخملک و حدود سه هفته پس از عفونت پوستی GAS رخ می دهد.

علائم PSGN شامل ادرار تیره، قرمز مایل به قهوه ای، تورم در صورت، دست ها و پاها، کاهش مقدار ادرار یا کاهش نیاز به ادرار کردن و خستگی است.

این بیماری با مدیریت علائم، از جمله محدود کردن مصرف نمک و آب یا تجویز دارو برای کاهش تورم، درمان می‌شود. آنتی بیوتیک ها همچنین می توانند به از بین بردن باکتری های استرپتوکوک A باقی مانده در بدن کمک کنند.

اکثر افراد مبتلا به PSGN ظرف چند هفته بهبود می یابند، اما در موارد نادر آسیب کلیوی طولانی مدت، از جمله نارسایی کلیه، ممکن است رخ دهد. (۵)

استرپتوکوک گروه B

استرپتوکوک گروه B، که به عنوان استرپتوکوک گروه B یا GBS نیز شناخته می شود، نوعی باکتری است که می تواند در افراد در هر سنی باعث بیماری شود، اگرچه می تواند به ویژه در نوزادان شدید باشد و معمولاً باعث ایجاد

در نوزادان، عفونت های استرپتوکوکی گروه B به صورت زودرس یا دیررس رخ می دهد. شروع زودرس در نوزادان کوچکتر از ۱ هفته رخ می دهد و عفونت اغلب در طول زایمان از مادر به نوزاد منتقل می شود. علائم عفونت GBS در نوزادان تازه متولد شده معمولاً در چند ساعت یا چند روز اول پس از زایمان ایجاد می شود و شامل فلاپی بودن یا عدم پاسخگویی، تغذیه نامناسب، غرغر کردن هنگام تنفس و تنفس سریع یا آهسته و غیرمعمول و ضربان قلب است.

آنتی بیوتیک هایی که در حین زایمان به مادر داده می شود می تواند از گسترش عفونت به نوزاد جلوگیری کند.

عفونت استرپتوکوکی گروه B با شروع دیررس در نوزادان می تواند از ۱ هفته تا ۳ ماهگی رخ دهد. عفونت GBS گاهی از مادر به جنین منتقل می شود، اما می تواند از منبع دیگری نیز سرایت کند.

به گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، شروع زودرس شایع‌ترین نوع عفونت استرپتوکوکی گروه B در نوزادان بود، اما به دلیل تلاش‌های پیشگیری، هم شروع زودرس و هم دیررس با نرخ‌های پایین مشابهی رخ می‌دهد. .

در بزرگسالان، عفونت استرپتوکوکی گروه B کمتر از نوزادان رخ می دهد، اما می تواند هر کسی را تحت تاثیر قرار دهد. منابع بیماری ناشی از GBS در بزرگسالان ناشناخته است، اما این باکتری هم در دستگاه گوارش و هم در دستگاه ادراری تناسلی وجود دارد و ممکن است منبع عفونت باشد.

اگر عفونت منجر به سپسیس یا ذات الریه شود، می تواند کشنده باشد. CDC گزارش می دهد که به طور متوسط ​​از هر ۲۰ بزرگسال غیرباردار یک نفر مبتلا به عفونت تهاجمی استرپتوکوکی B می میرد. احتمال عفونت GBS با افزایش سن افزایش می یابد. بزرگسالان جوانی که هیچ بیماری پزشکی دیگری ندارند، خطر مرگ ناشی از GBS کمتر است. (۶)

استرپتوکوک های گروه C و G

استرپتوکوک های گروه C و G بسیار کمتر از استرپتوکوک A و B شناخته شده اند زیرا بیماری های ناشی از این باکتری ها بسیار کمتر است.

استرپتوکوک گروه C و G معمولاً در حیواناتی مانند اسب و گاو زندگی می کنند و می توانند از طریق شیر خام یا تماس با این حیوانات به انسان سرایت کنند. این باکتری همچنین می‌تواند در گلوی افراد و روی پوست انسان زندگی کند، به‌ویژه در مناطقی که در اثر شرایطی مانند اگزما یا روی سطوح مخاطی مانند واژن یا روده آسیب دیده‌اند.

عفونت‌ها را می‌توان با آنتی‌بیوتیک‌ها درمان کرد، اما عفونت‌های شدید می‌توانند کشنده باشند، به‌ویژه زمانی که وارد جریان خون شده باشند. (۷)