گاهی اوقات، به دلیل بیماری، جراحت یا جراحی، برای تنفس نیاز به کمک دارید. پزشک یا متخصص بیهوشی شما (پزشکی که شما را برای جراحی به خواب میبرد) یک لوله (لوله داخل تراشه یا ETT) را در گلو و داخل نای شما قرار میدهد. این به ورود و خروج هوا به ریه های شما کمک می کند. این فرآیند لوله گذاری نامیده می شود. لوله کشی در حال بیرون آوردن آن لوله است.
در صورت نیاز، آنها به شما دارویی میدهند تا اثرات داروهایی را که برای فلج کردن عضلات شما استفاده کردهاند، معکوس کند. آنها ممکن است از آنها برای سهولت در قرار دادن لوله استفاده کرده باشند.
اگر به دلیل بیماری یا آسیب دیدگی ETT دارید، ممکن است تا چند هفته ادامه داشته باشد. ممکن است هنگام استفاده از آن بیدار باشید. در این موارد، کارکنان بیمارستان اغلب آزمایشها و آزمایشهای مرتبطتری را قبل از اینکه تصمیم بگیرند که میتوانند با خیال راحت آن را برای همیشه حذف کنند، انجام میدهند. این به این دلیل است که اگر نتوانید به تنهایی نفس بکشید، می تواند نتایج جدی داشته باشد، از جمله آسیب مغزی و مرگ.
پزشک هر نواری را که آن را در جای خود نگه می دارد برمی دارد و مطمئن می شود راه هوایی شما خالی است. یک ابزار مکنده کوچک، هر گونه زباله را در منطقه پاک می کند. آنها به سرعت “کاف” کوچک تعبیه شده در ETT را که به نگه داشتن آن در جای خود کمک می کرد، خالی می کنند. سپس پزشک معمولاً به شما می گوید که نفس عمیق بکشید و سپس بازدم یا سرفه کنید و آنها به آرامی لوله را بیرون می کشند. این به شما کمک میکند تا به جای استنشاق آن به ریهها، هر گونه زباله را با خیال راحت وارد دهان خود کنید.