در طول دهه گذشته، روزه داری متناوب – که در آن افراد برای مدت معینی در هر روز یا هفته غذا نمی خورند – به یک برنامه کاهش وزن به طور فزاینده ای تبدیل شده است. برای بسیاری از این استراتژی‌های روزه‌داری، نیازی به شمارش کالری نیست، که بسیاری از رژیم‌داران آن را ترجیح می‌دهند. وقفه های طولانی مدت از غذا خوردن همچنان می تواند وزن شما را کاهش دهد، مگر اینکه زمانی که زمان غذا خوردن فرا می رسد، بیش از حد مصرف کنید.
در حالی که برخی از محققان استدلال کرده اند که ردیابی کالری سنتی یک راه موثرتر و اثبات شده برای کاهش وزن است، یک روش جدید مطالعه منتشر شده این هفته در سالنامه طب داخلی نشان می دهد که خوردن محدود به زمان ممکن است نتایج مشابهی ایجاد کند.
می‌گوید: «ما دریافتیم که مردم می‌توانند به جای شمارش کالری، زمان را بشمارند و به همان کاهش کالری و کاهش وزن یکسان دست پیدا کنند.» دکتر کریستا وارادی ، استاد تغذیه در دانشگاه ایلینوی در شیکاگو.
برای برخی از افراد، این بسیار ساده‌تر است، و امیدواریم در دراز مدت، بهتر از شمارش کالری روزانه خسته‌کننده، بتوانند به آن برنامه پایبند باشند.»
لاغری بدون ردیابی کالری
دکتر وارادی و همکارانش برای اینکه ببینند روزه داری متناوب در مقایسه با محدودیت کالری چقدر است، ۹۰ بزرگسال چاق از سراسر شیکاگو را دنبال کردند که ۷۷ نفر از آنها مطالعه را کامل کردند. آزمودنی ها از نظر نژادی متنوع بودند (سیاه پوست، اسپانیایی، آسیایی و سفید)، حدود ۸۰ درصد زن و با میانگین سنی ۴۴ سال بودند.
شرکت کنندگان به طور تصادفی به یکی از سه طرح تقسیم شدند:
خوردن به اندازه دلخواه اما محدود کردن غذا به یک پنجره هشت ساعته (بین ظهر تا ۸ شب)
شمارش کالری و کاهش ۲۵ درصدی کالری دریافتی معمولی
به عنوان یک گروه کنترل، به عادات غذایی معمول (مصرف در یک دوره ۱۰ ساعت یا بیشتر در روز) پایبند هستند.
گروه‌های با کالری محدود و ناشتا در شش ماه اول بررسی هر هفته با یک متخصص تغذیه ملاقات می‌کردند و سپس برای شش ماه بعد هر دو هفته یکبار. هدف از مشاوره رژیم غذایی بهبود عادات غذایی، ارائه اطلاعاتی مانند مزایای افزایش مصرف میوه و سبزیجات و کاهش مصرف نوشابه و الکل بود. از همه شرکت کنندگان خواسته شد که سطح ورزش خود را تغییر ندهند.
پس از یک سال، هر دو گروه روزه دار و کالری محدود نتایج مشابهی داشتند. در مقایسه با گروه کنترل، کسانی که روزه می گیرند و کالری خود را پیگیری نمی کنند به طور متوسط ۴۲۵ کالری در روز کاهش می دهند و حدود ۱۰ پوند وزن بیشتری از دست می دهند. در همین حال، کسانی که در گروه کالری شماری بودند، کالری روزانه را به طور متوسط ۴۰۵ کاهش دادند و تقریباً ۱۲ پوند در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافتند.
به طور متوسط، شرکت کنندگان در هر دو گروه ۵ درصد از وزن بدن خود را از دست دادند.
به گفته وارادی، کوتاه کردن پنجره غذا خوردن به طور طبیعی کالری را کاهش می دهد.
حتی کاهش وزن جزئی خطر ابتلا به دیابت و بیماری قلبی را کاهش می دهد
می گوید: «میزان کاهش وزن نشان می دهد که رویکردهای رفتاری می توانند کارساز باشند دیوید کریل، دکترا، RD ، یک روانشناس و متخصص تغذیه در کلینیک کلیولند.
به گفته دکتر کریل که در این مطالعه شرکت نداشت، حتی این کاهش وزن نسبتاً کوچک می تواند مزایای سلامتی قابل توجهی داشته باشد. پژوهش از دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس نشان داده است که کاهش ۵ درصدی پوند ممکن است خطر ابتلا به دیابت و بیماری قلبی را کاهش دهد و همچنین عملکرد متابولیک در کبد، چربی و بافت‌های عضلانی را بهبود بخشد.
کریل می افزاید، با این حال، در بسیاری از موارد، مداخلات بیشتری – مانند داروها یا جراحی چاقی (کاهش وزن) – ممکن است برای کمک به بیماران چاق برای دستیابی به مزایای قابل توجهی برای لاغری و سلامتی مورد نیاز باشد.
روزه داری متناوب ممکن است حساسیت به انسولین را افزایش دهد
نویسندگان مطالعه همچنین به بهبود حساسیت به انسولین در گروه روزه‌دار در مقایسه با گروه کنترل اشاره کردند، اما در گروه با کالری محدود، بهبود یافت.
اختلال در حساسیت به انسولین به عنوان مقاومت به انسولین نیز شناخته می شود. انسولین هورمونی است که توسط لوزالمعده تولید می شود و نقش حیاتی در تنظیم سطح قند خون (گلوکز) دارد. هنگامی که فردی حساسیت به انسولین را مختل می کند، سلول های ماهیچه ای، چربی و کبد به انسولین پاسخ مناسبی نمی دهند، به این معنی که نمی توانند گلوکز خون را به طور موثر جذب کنند یا آن را ذخیره کنند. با توجه به انجمن دیابت آمریکا .
می‌گوید: «ما از مطالعات قبلی می‌دانیم که وقتی فرد وزن کم می‌کند، حساسیت به انسولین شما بهبود می‌یابد کریستینا سی. وی، دکتر ، دانشیار پزشکی در دانشکده پزشکی هاروارد و مدیر برنامه تحقیقات چاقی در مرکز پزشکی Beth Israel Deaconess در بوستون. دکتر وی در این تحقیق شرکت نداشت.
در بین شرکت‌کنندگان، گروه روزه‌دار در ابتدا حساسیت به انسولین بدتری داشتند. ورادی معتقد است که به همین دلیل است که بهبود فقط در گروه روزه دار دیده می شود و نه در گروه محدود کالری. او می‌گوید: «وقتی فردی در ابتدا ناسالم‌تر است، دیدن تغییرات در آن گروه در مقایسه با دیگران آسان‌تر است.
از آنجایی که جمعیت مورد مطالعه کوچک بود، وی می‌گوید که تعیین اینکه آیا هر یک از رویکردهای رژیم غذایی در مورد حساسیت به انسولین فواید بیشتری دارند یا خیر، «نابه‌هنگام» است.
کریل مایل است تجزیه و تحلیل گسترده تر و عمیق تری را در مقایسه این دو برنامه رژیم غذایی ببیند.
او می گوید: «ما باید به این رویکردها در چارچوب سایر جنبه های مهم سلامت نگاه کنیم. «در واقع مردم در طول پنجره غذا خوردن خود چه چیزی را برای خوردن انتخاب می کنند؟ چگونه بر خواب و فعالیت بدنی تأثیر می گذارد و آیا در طولانی مدت پایدار است؟ واضح است که بدن به خوبی مجهز است تا دوره های طولانی تری را بدون غذا بگذراند، اما این برای اکثریت ما در چارچوب سبک زندگی چگونه کار می کند؟
