آیا تا به حال توجه کرده اید که چگونه کلوچه های بادام مورد علاقه شما اغلب بادام را تقریباً به عنوان یکی از آخرین مرجع مواد در لیست مواد تشکیل دهنده خود ذکر می کنند؟ یا شاید شما یک میان وعده با برچسب “سالم” انتخاب کرده اید، فقط برای اینکه در انتها مواد کمتر ایده آل را پیدا کنید که با حروف کوچک کنار گذاشته شده اند. این یک تجربه معمولی است که با بسته بندی جذاب جذب می شوید، فقط برای اینکه متوجه شوید ماهیت واقعی یک محصول در جزئیات اغلب نادیده گرفته شده برچسب تغذیه نهفته است.
برای مثال، آن پهنهای فندقی دوستداشتنی را که میز صبحانه ما را تزئین کردهاند، در نظر بگیرید. نگاهی دقیق تر به مواد تشکیل دهنده آنها، ترکیبی از شکر و روغن نخل را نشان می دهد که در پشت آن فندق واقعی وجود دارد. علیرغم شهرت لذیذ آنها، یک تفکیک نشان میدهد که آنها بیشتر به شکر و چربی توجه میکنند تا لذت فندقی که به عنوان بازار عرضه میشوند.
برچسبهای تغذیهای، فهرست مواد و برچسبهای مواد غذایی منابع ارزشمند اطلاعات هستند. این موضوع چیزهای زیادی را در مورد محصولات غذایی که مردم در رژیم غذایی روزانه خود می گنجانند نشان می دهد. با این حال، جای تعجب نیست که مصرف کنندگان اغلب جزئیات ارائه شده در بسته بندی مواد غذایی را نادیده می گیرند یا نادیده می گیرند. گاهی اوقات، ممکن است مشکلات پنهانی در ترکیبات به ظاهر ساده یک محصول وجود داشته باشد.
این تجزیه و تحلیل اهمیت مطالعه دقیق اطلاعات تغذیه ای روی برچسب محصولات، به ویژه در مورد محصولات غذایی که اغلب به عنوان سالم تلقی یا به بازار عرضه می شوند را نشان می دهد. این لزوما به این معنی نیست که شما باید به طور کامل از چنین محصولاتی اجتناب کنید. با این حال، صرف زمان برای خواندن و درک برچسب تغذیه می تواند به شما در تصمیم گیری آگاهانه کمک کند.
برچسب حقایق تغذیه چیست؟
“برچسب حقایق تغذیه” بخش خاصی از برچسب کلی مواد غذایی است. همانطور که از نام آن پیداست، اطلاعات دقیق در مورد محتوای غذایی محصول را پوشش می دهد. این جزئیات در مورد اندازه وعده، کالری، درشت مغذی ها (چربی ها، کربوهیدرات ها، پروتئین ها)، ریز مغذی ها (ویتامین ها، مواد معدنی) و اجزای خاصی مانند طعم ها، مواد نگهدارنده و قندهای افزوده ارائه می دهد.
برچسب حقایق تغذیه معمولاً در قسمت اصلی یا بالای بسته بندی قرار می گیرد. با این حال، قرار گرفتن آن می تواند در بین محصولات غذایی و نوشیدنی های مختلف متفاوت باشد. بخش پایین برچسب شامل پاورقی است که % ارزش روزانه را توضیح می دهد.
انواع برچسب تغذیه
معمولاً دو نوع برچسب حقایق تغذیه وجود دارد. آن ها هستند:
برچسب های دو ستونی
برای محصولات بزرگتر از یک وعده اما هنوز هم برای یک یا چند جلسه مناسب است، تولیدکنندگان از برچسب های “دو ستونی” استفاده می کنند. این برچسب ها میزان کالری و مواد مغذی را بر اساس “در هر وعده” و “در هر بسته” یا “در هر واحد” نشان می دهد. برچسبگذاری دو ستونی به مصرفکنندگان این امکان را میدهد که به سرعت محتوای کالری و مواد مغذی را هنگام مصرف کل بستهبندی به طور همزمان شناسایی کنند.
برچسب های شکر تک ماده ای
برچسب های شکر تک ماده ای به برچسب های تغذیه ای روی محصولاتی مانند عسل خالص، شربت افرا خالص یا شکر خالص اشاره دارد. ممکن است همیشه تعداد گرم قندهای اضافه شده در یک وعده را فهرست نکند. با این حال، آنها شامل یک اعلامیه از % ارزش روزانه برای قندهای افزوده می شوند. این به مصرف کنندگان کمک می کند تا بدانند چگونه یک وعده از این محصولات به ارزش روزانه قندهای افزوده شده در رژیم غذایی کلی آنها می افزاید.
چهار جزء برچسب تغذیه و معنی آنها
هر برچسب حقایق تغذیه ای دارای چهار بخش زیر است:
- اندازه وعده نشان دهنده مقدار معمولی است که مردم در یک جلسه می خورند یا می نوشند. این یک توصیه نیست، اما در عوض اندازه بخش معمولی را منعکس می کند. تمام اطلاعات تغذیه ای ارائه شده روی برچسب، مانند کالری و مقادیر مواد مغذی، به این اندازه خاص اشاره دارد.
- کالری نشان دهنده میزان انرژی ارائه شده توسط یک وعده است.
- مواد مغذی در برچسب Nutrition Facts فهرستی از مواد مغذی موجود در غذاها و نوشیدنی ها را شامل می شود.
- درصد ارزش روزانه (% DV) نشان دهنده درصد مصرف توصیه شده روزانه یک ماده مغذی خاص است که در یک وعده غذا وجود دارد. اگر مقدار DV 20 درصد باشد، یک ماده مغذی در یک محصول زیاد است. اگر مقدار ۵% DV یا کمتر باشد، کم است.
برچسب مواد غذایی چیست؟
بر خلاف برچسب حقایق تغذیه، برچسب مواد غذایی یک نمای کلی از محصول ارائه می دهد. این فقط به مقادیر یا ارزش های غذایی محدود نمی شود. به عنوان مثال، یک برچسب استاندارد مواد غذایی نام محصول، نام تجاری، اطلاعات سازنده، لیست مواد تشکیل دهنده، اطلاعات آلرژی زا و حقایق تغذیه را پوشش می دهد. از این رو، برچسب مواد غذایی به مصرفکنندگان کمک میکند تا بر اساس فاکتورهای مختلف، نه فقط محتوای غذایی، انتخابهای آگاهانهای داشته باشند.
برچسب های مواد غذایی اغلب اطلاعات بیشتری را فراتر از برچسب حقایق تغذیه ای ارائه می دهند. در اینجا چند نمونه هستند:
کشور مبدأ: برچسبهای مواد غذایی کشور مبدأ غذا را نشان میدهند و اطلاعاتی در مورد محل تهیه غذا در اختیار مصرفکنندگان قرار میدهند.
گواهی ارگانیک: برچسب های مواد غذایی دارای گواهی ارگانیک دارای آرم یا اطلاعاتی است که نشان دهنده رعایت استانداردهای خاص کشاورزی ارگانیک است. این نشان دهنده اجتناب از آفت کش های مصنوعی، کودها و افزودنی های مصنوعی است.
ادعاهای سلامت: ادعاهای بهداشتی ویژگی های مثبت یا مزایای بالقوه سلامت محصول را برجسته می کند. بسیاری از محصولات غذایی ادعاهایی مانند “منبع خوب فیبر” یا “منبع خوب کلسیم” با حروف درشت دارند. در حالی که این اظهارات امیدوار کننده به نظر می رسد، آنها به سادگی نشان می دهند که غذا حاوی حداقل ۱۰٪ از ارزش روزانه برای آن ماده مغذی خاص است.
ادعاهای سلامت می تواند مفید باشد، به ویژه برای افرادی که نگرانی های سلامتی خاصی دارند. به عنوان مثال، اگر فردی در معرض خطر ابتلا به فشار خون بالا باشد، ممکن است به دنبال ادعای محتوای مواد مغذی در یک محصول غذایی باشد که نشان دهنده «سدیم پایین» آن باشد.
فهرست مواد تشکیل دهنده: اگر یک محصول غذایی حاوی چندین ماده باشد، برچسب باید شامل فهرست مواد باشد. مواد تشکیل دهنده به ترتیب نزولی بر حسب وزن فهرست شده اند و در ابتدا آنهایی که بیشترین مقدار را دارند ظاهر می شوند. این اطلاعات به ویژه برای افرادی که حساسیت غذایی یا آلرژی دارند، افرادی که به محدودیت های غذایی خاص پایبند هستند یا افرادی که از سبک غذایی خاصی پیروی می کنند ضروری است.
تاریخ مصرف یا بهترین قبل از مصرف: درک برچسبهای “مصرف” و “بهترین قبل” برای حفظ ایمنی و کیفیت مواد غذایی بسیار مهم است. تاریخ مصرف برای اقلام فاسد شدنی بسیار مهم است، و نشان دهنده آخرین روزی است که محصول برای مصرف بی خطر در نظر گرفته می شود. پس از این تاریخ، غذاها ممکن است به دلیل رشد باکتری هایی که می توانند باعث مسمومیت غذایی شوند، ناامن شوند. بنابراین، توصیه می شود برای کالاهای فاسد شدنی مانند لبنیات، گوشت و برخی از سالادهای آماده به شدت این تاریخ را رعایت کنید.
از سوی دیگر، تاریخ «بهترین قبل» به زمانی اشاره دارد که یک کالای فاسد نشدنی، مانند کنسرو یا ماکارونی خشک، احتمالاً بافت، طعم و ارزش غذایی مطلوب خود را از دست میدهد. با این حال، مصرف محصولات گذشته از تاریخ «بهترین قبل» لزوماً به معنای ناامن بودن آنها نیست. این اقلام ممکن است پس از این تاریخ همچنان قابل خوردن باشند، اما کیفیت آنها ممکن است به خوبی نباشد. این یک راهنما است تا یک قانون سختگیرانه، اگرچه توصیه میشود با احتیاط و تکیه بر بررسیهای حسی (بو، طعم، بافت) تصمیم بگیرید که آیا غذایی که از تاریخ «بهترین قبل» خود گذشته است، هنوز لذتبخش و ایمن است.
دستورالعمل استفاده: دستورالعمل استفاده دستورالعمل هایی را در مورد نحوه تهیه یا مصرف صحیح محصول غذایی ارائه می دهد. مصرفکنندگان باید دستورالعملها را دنبال کنند تا از محصول آنطور که در نظر گرفته شده لذت ببرند و از هرگونه استفاده نادرست که میتواند خطرات احتمالی را ایجاد کند، اجتناب کنند.
دستورالعملهای نگهداری: دستورالعملهای نگهداری مناسب به جلوگیری از فساد، حفظ تازگی و اطمینان از رعایت استانداردهای ایمنی محصول کمک میکند. دستورالعمل هایی مانند یخچال، انجماد یا نگهداری محصول در جای خشک و خنک می تواند مصرف کنندگان را در مورد نحوه نگهداری محصول برای حفظ کیفیت و ایمنی آن راهنمایی کند.
اهمیت برچسب گذاری مواد غذایی
برچسب های مواد غذایی یک ضرورت قانونی برای اطلاع رسانی به مصرف کنندگان در مورد ارزش های تغذیه ای، مواد تشکیل دهنده، تولید کنندگان، ادعاهای سلامت، آلرژن های احتمالی و سایر اطلاعات مهم بهداشتی است. این داده ها به مصرف کنندگان اجازه می دهد تا تصمیمات آگاهانه ای در مورد اینکه آیا می توانند یک محصول خاص را مصرف کنند یا نه، اتخاذ کنند.
در زیر دلایل اصلی مهم بودن برچسب مواد غذایی آورده شده است:
برای حفظ کیفیت غذا
یکی از بارزترین دلایل نگرانی در مورد مسائل بهداشتی و تأثیر مخرب آنها، مصرف مواد غذایی آلوده به باکتری، ویروس، انگل، سموم و مواد شیمیایی است. برچسب ها با ارائه هشدارها و اطلاعات ضروری مانند شرایط نگهداری و دستورالعمل های پخت و پز نقش مهمی دارند. این اطلاعات برای اطمینان از ایمن ماندن مواد غذایی، جلوگیری از آلودگی میکروبی و فساد حیاتی است.
برای تشخیص محصولات جعلی
بدون برچسب های قانونی شناخته شده، فروشندگان مواد غذایی ممکن است عمدا مصرف کنندگان را با ارائه اطلاعات نادرست روی بسته بندی گمراه کنند. بنابراین، برچسب های مواد غذایی به اطمینان از شفافیت و محافظت از مصرف کنندگان در برابر شیوه های بازاریابی فریبنده کمک می کند.
آلرژن ها را مشخص کنید
بدون آگاهی از ترکیبات یک محصول، احتمال بروز واکنش های آلرژیک وجود دارد. برچسب های مواد غذایی نشان می دهد که آیا یک محصول حاوی آلرژن های معمولی مانند بادام زمینی، سویا، شیر، تخم مرغ، ماهی و گندم است یا خیر. برچسب های مواد غذایی نیز به وضوح غلات حاوی گلوتن را ذکر می کنند. این اطلاعات به افراد مبتلا به بیماری های مرتبط با گلوتن مانند بیماری سلیاک و حساسیت به گلوتن کمک می کند.
انتخاب های بهتری داشته باشید
مواد تشکیل دهنده و پنل غذایی روی بسته بندی محصول به تشخیص اینکه آیا یک محصول دارای چربی ترانس یا چربی اشباع بالایی است یا حاوی مواد مصنوعی ناسالم است که باید از آنها اجتناب کنید کمک می کند. برچسب ها همچنین امکان مقایسه بین مارک های مختلف اقلام مشابه را فراهم می کنند. این به مصرف کنندگان در انتخاب غنی ترین جایگزین از نظر تغذیه ای کمک می کند.
اصل و نسب
اطلاعات مبدا روی برچسب های مواد غذایی برای مصرف کنندگانی که ترجیح می دهند محصولات را از تولیدکنندگان محلی خریداری کنند، اهمیت زیادی دارد. برچسبهای خاصی که منشأ غذا را نشان میدهند، مانند قهوه کلمبیایی (کلمبیا) یا چای دارجلینگ (هند)، میتوانند توجه مشتری را جلب کنند که کیفیت را به منشاء جغرافیایی و شیوههای سنتی مرتبط میکند.
چگونه برچسب مواد غذایی را بخوانیم؟
تفسیر حقایق تغذیه برای حفظ یک رژیم غذایی سالم حیاتی است. با این حال، اگر برچسب های مواد غذایی گیج کننده به نظر می رسند، در اینجا توضیح ساده ای از ادعاها و اصطلاحات رایج تغذیه ارائه شده است.
- کالری کم: به این معنی است که محصول حاوی ۴۰ کالری یا کمتر در هر وعده است.
- کلسترول پایین: به این معنی است که غذا حاوی ۲۰ میلی گرم یا کمتر کلسترول و ۲ گرم یا کمتر چربی اشباع شده در هر وعده است.
- کاهش یافته: محصول حاوی حدود ۲۵ درصد کمتر از حد معمول از مواد مغذی یا کالری مشخص شده است.
- منبع خوب: این محصول ۱۰ تا ۱۹ درصد از ارزش روزانه یک ماده مغذی یا ویتامین خاص را در هر وعده ارائه می دهد.
- منبع عالی: به این معنی است که محصول حداقل ۲۰٪ یا بیشتر از ارزش روزانه یک ویتامین یا ماده مغذی خاص را در هر وعده تامین می کند.
- بدون کالری: به این معنی است که محصول حاوی کمتر از پنج کالری در هر وعده است.
- سدیم کم: محصول حاوی ۱۴۰ میلی گرم یا کمتر سدیم در هر وعده است.
- بدون چربی/بدون قند: محصول حاوی کمتر از ½ گرم چربی یا شکر در هر وعده است.
- بالا: محصول حاوی ۲۰٪ یا بیشتر از ارزش روزانه یک ماده مغذی مشخص در هر وعده است.
- طعم میوه: اغلب به این معنی است که محصول حاوی طعم دهنده های مصنوعی یا مواد شیمیایی طراحی شده برای تقلید طعم میوه مشخص شده است. اگر میوه واقعی در لیست مواد تشکیل دهنده نباشد، احتمالاً محصول به طعم دهنده های مصنوعی متکی است.
- چند دانه: اصطلاح “چند دانه” می تواند گمراه کننده باشد، زیرا به سادگی به این معنی است که محصول حاوی بیش از یک نوع دانه است. بدون برچسب “غلات کامل”، این دانه ها ممکن است مواد تصفیه شده باشند. این نشان می دهد که غذا فاقد مواد مغذی ضروری است.
- ارگانیک: محصولات ارگانیک لزوماً به معنای کالری، چربی، پروتئین یا کربوهیدرات کمتر نیست.
- قندهای اضافه شده: شکر قهوه ای، فروکتوز، شربت ذرت با فروکتوز بالا، شیرین کننده ذرت، شربت ذرت، دکستروز
- شیرین کننده های مصنوعی: سوکرالوز، ساخارین، آسپارتام و آسه سولفام
نکاتی برای خواندن برچسب های مواد غذایی
- ترتیب مواد مهم است: به این معنی است که مواد تشکیل دهنده به ترتیب نزولی فهرست شده اند. سه ماده اول ضروری هستند، زیرا بخش قابل توجهی از محصول را تشکیل می دهند.
- مراقب لیست مواد تشکیل دهنده طولانی باشید: فهرست مواد تشکیل دهنده طولانی بیش از دو تا سه خط نشان می دهد که محصول بسیار فرآوری شده است. پردازش بیشتر اغلب می تواند به معنای افزودنی های بالاتر، نگهدارنده ها و سایر اجزای بالقوه کمتر سالم باشد.
۳ اشتباه رایج که باید از آنها اجتناب کنید
در حالی که خواندن برچسب ها با نکات ذکر شده در بالا آسان تر می شود، اجتناب از برخی اشتباهات رایج نیز بسیار مهم است.
اشتباه ۱: عدم درک اندازه هر وعده در برچسب مواد غذایی
“در هر وعده” روی بسته بندی مواد غذایی اطلاعاتی در مورد محتوای غذایی اندازه یک وعده از محصول غذایی ارائه می دهد. اندازه سروینگ مشخص شده روی بسته نشان دهنده مقدار معمول غذای مصرف شده در یک جلسه است. برای کل بسته حساب نمی شود. به عنوان مثال، اگر یک کیسه چیپس حاوی ۱۵۰ کالری در هر وعده باشد، با یک وعده ۱۵ چیپس، مصرف ۱۵ چیپس معادل ۱۵۰ کالری است. اگر بسته حاوی ده وعده باشد، خوردن کل کیسه به معنای مصرف ۱۵۰۰ کالری است.
اطلاعات تغذیه ای زیر «در هر وعده» روی برچسب، کالری، چربی، کلسترول، سدیم، کربوهیدرات، فیبر، قند و پروتئین را پوشش می دهد. علاوه بر این، درصد مقادیر روزانه مواد مغذی خاصی مانند ویتامین A، ویتامین C، کلسیم و آهن را فراهم می کند. این درصدها، بر اساس یک رژیم غذایی ۲۰۰۰ کالری، به مصرف کنندگان کمک می کند تا درک کنند که چگونه یک غذای خاص به مصرف روزانه آنها کمک می کند. معمولاً در اندازهگیریهای خانگی مانند فنجان، قاشق غذاخوری، تکهها یا برشها بیان میشود و به دنبال آن مقدار متریک بر حسب گرم (گرم) بیان میشود.
اشتباه ۲: نادیده گرفتن ارزش اندازه سرویس
همچنین مهم است که توجه داشته باشید که اندازه وعده های ذکر شده روی بسته ممکن است با مقداری که شما واقعاً مصرف می کنید مطابقت نداشته باشد. به عنوان مثال، یک بطری نوشابه ممکن است بگوید اندازه سرو ۸ اونس است، اما اگر بطری ۲۰ اونس باشد، نوشیدن کل بطری به معنای داشتن ۲.۵ برابر کالری ذکر شده در هر وعده است. بنابراین، درک “در هر وعده” برای مدیریت رژیم غذایی شما بسیار مهم است زیرا ممکن است بر اساس تعداد وعده های غذایی خود، بیشتر یا کمتر از ارزش های غذایی ذکر شده مصرف کنید.
اندازه سرو روی بسته بندی مواد غذایی گاهی اوقات می تواند تنظیم شود تا اطلاعات تغذیه ای را با دید مطلوب تری برای بازار هدف محصول ارائه دهد. این عمل ممکن است همیشه میزان مصرف واقعی یک فرد معمولی را منعکس نکند. بنابراین، مصرف کنندگان باید از این اختلاف بالقوه آگاه باشند و هنگام تفسیر اطلاعات اندازه سروینگ برای تصمیم گیری های غذایی دقیق تر، از قضاوت خود استفاده کنند.
اشتباه ۳: اندازه سرویس در مقابل پیشنهاد خدمت
نکته دیگری که باید به آن توجه کرد این است که اندازه سرو با پیشنهاد سرو متفاوت است. مورد دوم نشان می دهد که آنچه روی جعبه به تصویر کشیده شده است ممکن است در بسته واقعی گنجانده نشود. به عنوان مثال، یک جعبه کورن فلکس را در نظر بگیرید که تصویری پر جنب و جوش با توت فرنگی های برش داده شده و پاشیده شدن شیر دارد تا جذابیت آن را افزایش دهید. با این حال، توجه به این نکته مهم است که توت فرنگی و شیر در بسته بندی ارائه نمی شود. این برچسب شامل عبارت “پیشنهاد سرو” است تا روشن شود که اگر توت فرنگی می خواهید، باید خودتان آن را تهیه کنید. این صرفاً یک توصیه برای نحوه ارائه یا ارتقاء محصول است.
توجه به این نکته مهم است که ارزش غذایی هر ماده اضافی که در پیشنهاد سرو ارائه شده است، مانند رویه ها یا مواد همراه مانند توت فرنگی یا شیر، در اطلاعات تغذیه ای محصول ذکر نشده است.
برای درک دقیق محتوای غذایی محصول، مصرف کنندگان باید به ارزش های غذایی اعلام شده در بسته بندی تکیه کنند. اگر میخواهید موارد اضافی را از پیشنهاد سرو ترکیب کنید، ضروری است که آنها را به طور جداگانه در ملاحظات کلی رژیم غذایی در نظر بگیرید.
پیشنهاد
در اینجا برخی از مواد افزودنی و مواد غذایی رایج وجود دارد که باید هنگام مطالعه برچسب های مواد غذایی برای داشتن یک رژیم غذایی سالم احتیاط کنید:
۱. شیرین کننده های مصنوعی: مانند آسپارتام، ساخارین و سوکرالوز.
۲. شربت ذرت با فروکتوز بالا: اغلب در غذاهای فرآوری شده و نوشیدنی های شیرین یافت می شود.
۳. چربی های ترانس (روغن های نیمه هیدروژنه): مرتبط با بیماری قلبی است که اغلب در میان وعده های فرآوری شده و غذاهای سرخ شده یافت می شود.
۴. مونوسدیم گلوتامات (MSG): به عنوان یک تقویت کننده طعم استفاده می شود، ممکن است در برخی افراد واکنش های نامطلوب ایجاد کند.
۵. رنگ های مصنوعی: مانند FD&C زرد شماره ۵، قرمز شماره ۴۰، آبی شماره ۱.
۶. نیتریت سدیم/نیترات: معمولاً به عنوان نگهدارنده در گوشت های فرآوری شده استفاده می شود که با خطرات سلامتی مرتبط است.
۷. طعم های مصنوعی: موادی که صرفاً به عنوان “طعم های مصنوعی” فهرست شده اند ممکن است حاوی ترکیبات مصنوعی مختلفی باشند.
با توجه به این افزودنی ها و مواد تشکیل دهنده، می توانید انتخاب های سالم تری هنگام انتخاب محصولات غذایی داشته باشید. همیشه در صورت امکان غذاهای کامل و کم فرآوری شده را در اولویت قرار دهید.
کلام نهایی
برچسبهای مواد غذایی که یک الزام قانونی است، اهداف متعددی مانند حفظ کیفیت غذا، جلوگیری از تقلب، مشخص کردن آلرژنها، کمک به انتخاب بهتر و ارائه اطلاعات در مورد منشاء را دارد. برچسب حقایق تغذیه، بخش خاصی از برچسبهای مواد غذایی، از قالب استانداردی پیروی میکند که توسط مقامات نظارتی الزامی شده است. این برچسب که معمولاً در قسمت بالایی پشت بسته بندی قرار دارد، شامل جزئیاتی در مورد اندازه وعده، کالری، درشت مغذی ها، ریز مغذی ها و سایر اجزا است.
اطلاعات ارائه شده بر روی برچسب های مواد غذایی، مصرف کنندگان را قادر می سازد تا انتخاب های آگاهانه ای داشته باشند که با سلامتی، ملاحظات اخلاقی و ترجیحات آنها هماهنگ باشد. این به عنوان یک ابزار حیاتی در جهت گیری در انتخاب های متنوع محصولات غذایی در بازار امروز عمل می کند و رویکردی سالم تر و آگاهانه تر به تصمیم گیری های غذایی را ترویج می کند.
منابع تحقیق
۱. آیا برچسب های مواد غذایی به عنوان وسیله ای برای پیشگیری از سلامتی موثر هستند؟
۲. نحوه خواندن برچسب های غذا و نوشیدنی
سوالات متداول
س: چگونه درصد ارزش روزانه روی برچسب تغذیه را تفسیر کنم؟
A: %DV بر اساس دریافت روزانه ۲۰۰۰ کالری است که یک مرجع کلی برای بزرگسالان متوسط است. ۵٪ DV یا کمتر در هر وعده کم است، در حالی که ۲۰٪ DV یا بیشتر در هر وعده زیاد است.
س: «قندهای افزوده شده» در برچسب تغذیه به چه معناست و چرا مهم است؟
پاسخ: قندهای افزوده قندهایی هستند که برای افزایش طعم، بافت یا ماندگاری اضافه می شوند. به عنوان مثال می توان به ساکارز، گلوکز، فروکتوز و شربت ذرت با فروکتوز بالا اشاره کرد. از آنجایی که این قندها به طور طبیعی در غذا وجود ندارند، مصرف بیش از حد آن می تواند مدیریت وزن و کنترل کلی کالری را مختل کند.
س: آیا شمارش کالری روی برچسب های تغذیه برای همه افراد دقیق است؟
پاسخ: شمارش کالری روی برچسب ها فقط یک مرجع استاندارد برای درک محتوای کالری محصول است. نیازهای خاص شما ممکن است بسته به سن، جنس، قد، وزن و سطح فعالیت متفاوت باشد.
س: چگونه می توانم منابع پنهان چربی ترانس را در غذاهای بسته بندی شده با استفاده از برچسب های تغذیه شناسایی کنم؟
پاسخ: به دنبال عبارت “روغن های نیمه هیدروژنه” در لیست مواد تشکیل دهنده باشید. “چربی کل” همچنین شامل انواع مختلفی از چربی، از جمله چربی ترانس است.
س: اهمیت ترتیب مواد بر روی برچسب تغذیه چیست؟
پاسخ: مواد روی برچسب بر حسب وزن به ترتیب نزولی است. بنابراین، اولین ماده دارای حداکثر غلظت است. اگر یک ماده بالقوه ناسالم در ابتدا فهرست شود، نشان می دهد که محصول دارای نسبت بیشتری از آن ماده است.
س: آیا مواد مغذی خاصی وجود دارد که باید هنگام خواندن برچسب های تغذیه اولویت بندی کنم؟
پاسخ: محتوای پروتئین، کربوهیدرات، فیبر و چربی در هر وعده را بررسی کنید. همچنین، %DV را برای ویتامینها و مواد معدنی ضروری مانند ویتامین D، کلسیم، آهن و پتاسیم بررسی کنید. محصولاتی با چربی های سالم تری مانند چربی های تک غیراشباع و چند غیر اشباع انتخاب کنید.
س: چگونه می توانم با نگاه کردن به برچسب تغذیه تشخیص دهم که یک محصول منبع خوبی از فیبر است؟
پاسخ : به دنبال محتوای کل فیبر رژیم غذایی بر حسب گرم و همچنین درصد DV باشید. برای فیبر، ۲۰٪ یا بیشتر از ٪ DV “منبع خوب” فیبر در نظر گرفته می شود.
س: تفاوت بین “قندهای کل” و “قندهای افزوده شده” در برچسب تغذیه چیست؟
پاسخ: کل قندها مقدار کلی قند موجود در یک محصول است. بنابراین، هم قندهای طبیعی و هم قندهای اضافه شده در طول پردازش را پوشش می دهد. قندهای افزوده شده به محصول در هنگام پردازش یا آماده سازی اضافه می شود.
س: اندازه وعده های غذایی روی برچسب های تغذیه با اندازه وعده های واقعی چگونه است؟
A: اندازه های سرو بر روی برچسب های تغذیه استاندارد شده و توسط مقامات نظارتی تنظیم شده است. آنها اغلب آنچه را که یک فرد به عنوان بخشی واقع بینانه در نظر می گیرد، منعکس نمی کنند. به عنوان مثال، یک وعده با برچسب ممکن است شش چیپس باشد، اما یک فرد ممکن است بسته به ترجیحات یا گرسنگی خود، بیشتر یا کمتر مصرف کند.
س: اشتباهات رایجی که مردم هنگام تفسیر برچسب های تغذیه مرتکب می شوند، چیست و چگونه می توان از آنها اجتناب کرد؟
پاسخ: اشتباه رایج این است که معتقدیم محصولات دارای ادعای سلامت و تمبر ارگانیک ۱۰۰٪ طبیعی و سالم تر هستند. لازم است کل لیست تغذیه را بررسی کنید، نه فقط ادعاهای برجسته. از انتخاب محصولات بر اساس بسته بندی جذاب خودداری کنید. همیشه اندازه سرو را بررسی کنید، زیرا نادیده گرفتن اندازه سرو می تواند منجر به مصرف بیش از حد شود.