بعد از یائسگی، خواب ناکافی ممکن است خطر ابتلا به دیابت را افزایش دهد

بر اساس نتایج یک مطالعه جدید، زنانی که به طور معمول به اندازه کافی نمی خوابند، به ویژه آنهایی که یائسه شده اند، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به دیابت نوع ۲ باشند. مطالعه در ۱۳ نوامبر در مجله منتشر شد مراقبت از دیابت.

به گفته همکار، این یافته ها نشان می دهد که خواب ناکافی بر تولید انسولین و متابولیسم تأثیر می گذارد دکتر ماری پیر سنت اونگه، دانشیار پزشکی تغذیه در موسسه تغذیه انسانی دانشگاه کلمبیا در شهر نیویورک، در یک بیانیه مطبوعاتی.

دکتر St-Onge می‌گوید: «نکته آخر این است که خواب کافی در هر شب ممکن است منجر به کنترل بهتر قند خون و کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲، به‌ویژه در میان زنان یائسه شود».

زنان بیشتر احتمال می دهند که به اندازه کافی نخوابند

مطالعات قبلی در مورد خواب ناکافی و خطر ابتلا به دیابت عمدتاً بر روی مردان متمرکز بوده است و معمولاً به دوره‌های بسیار کوتاه اما شدید محرومیت از خواب پرداخته است. به گفته نویسندگان، مطالعه چگونگی تأثیر اختلالات مزمن خواب به طور خاص بر سلامت زنان به چند دلیل بسیار مهم است. St-Onge می‌گوید: «زنان در طول عمر خود با تغییرات زیادی در عادات خواب خود به دلیل فرزندآوری، فرزند پروری و یائسگی مواجه می‌شوند – و زنان بیشتر از مردان این تصور را دارند که به اندازه کافی نمی‌خوابند».

اکثر بزرگسالان ایالات متحده به اندازه کافی نمی خوابند

مطالعه از بیمارستان بریگهام و زنان که در مارس ۲۰۲۳ منتشر شد دریافتند که بیشتر بزرگسالان هر شب حدود شش ساعت و ۲۷ دقیقه می‌خوابند و نزدیک به ۳۰ درصد آنها کمتر از شش ساعت می‌خوابند. توصیه می شود که بزرگسالان حداقل هفت ساعت در شب بخوابند.

به گفته محققان، نداشتن خواب کافی به طور منظم با بسیاری از مشکلات سلامت مزمن از جمله بیماری قلبی، بیماری کلیوی، فشار خون بالا، سکته مغزی، چاقی و افسردگی مرتبط است. موسسه ملی قلب، ریه و خون.

خواب کمتر بر روشی که زنان در فرآوری شکر تأثیر می گذارد

در مطالعه جدید ۳۸ زن بین ۲۰ تا ۷۵ سال که الگوهای خواب سالم (حداقل هفت تا نه ساعت در شب) و سطح قند خون ناشتا عادی داشتند، مورد مطالعه قرار گرفتند. با این حال، همه شرکت کنندگان به دلیل داشتن اضافه وزن یا چاقی، سابقه خانوادگی دیابت نوع ۲، کلسترول یا تری گلیسیرید بالا، یا ترکیبی از این عوامل، بیماری قلبی یا خطر ابتلا به بیماری قلبی را افزایش دادند.

برای ایجاد یک خط پایه برای الگوهای خواب معمولی، زنان یک حسگر روی مچ دست خود می‌گذاشتند و به مدت دو هفته گزارش خواب شبانه را نگه می‌داشتند. شرکت‌کنندگان سپس دو مرحله مطالعه شش هفته‌ای را به ترتیب تصادفی تکمیل کردند: یکی که در آن الگوهای خواب سالم خود را دنبال می‌کردند و دیگری که خواب محدود بود. در این بین، آنها شش هفته استراحت کردند تا دوباره کالیبراسیون کنند.

در طول مرحله خواب کافی کارآزمایی، شرکت‌کنندگان زمان‌های معمولی خواب و بیداری خود را حفظ کردند و به طور متوسط ​​۷.۵ ساعت در شب می‌خوابیدند.

در مرحله محدودیت خواب، به زنان گفته شد که زمان خواب عادی خود را ۱.۵ ساعت در شب به تاخیر بیاندازند، اما در همان زمان به بیدار شدن ادامه دهند. نویسندگان خاطرنشان می کنند که زنان در این مرحله به طور متوسط ​​۶.۲ ساعت در شب می خوابند – تقریباً همان مقداری که یک آمریکایی معمولی دریافت می کند.

در ابتدا و انتهای هر مرحله مطالعه، شرکت‌کنندگان یک تست تحمل گلوکز خوراکی را برای اندازه‌گیری سطح قند خون و انسولین، همراه با MRI برای اسکن سطوح چربی بدن تکمیل کردند.

چه رابطه ای بین قند خون، انسولین و دیابت وجود دارد؟

انسولین به تنظیم قند (یا گلوکز) در بدن کمک می کند. به گفته نویسندگان، زمانی که فرد نسبت به انسولین مقاومت نشان می دهد، به این معنی است که بدن او در پردازش گلوکز کمتر موثر می شود، که به نوبه خود خطر ابتلا به پیش دیابت یا دیابت نوع ۲ را افزایش می دهد.

به گفته پزشکان، گاهی اوقات ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی از آزمایش تحمل گلوکز خوراکی (OCTT) برای غربالگری دیابت نوع ۲ با اندازه گیری پاسخ بدن به گلوکز استفاده می کنند. کلینیک مایو. این آزمایش ناهنجاری‌هایی را در نحوه کنترل گلوکز بدن بعد از غذا مشخص می‌کند.

در گروهی که خواب محدود بود، مقاومت به انسولین به طور متوسط ​​۱۴.۸ درصد افزایش یافت. برای زنان یائسه، مقاومت به انسولین تا ۲۰.۱ درصد افزایش یافته است. به عبارت دیگر، زنانی که کمبود خواب داشتند، به انسولین بیشتری برای عادی سازی قند خون نیاز داشتند.

در زنان پیش از یائسگی، محدودیت خواب باعث افزایش سطح انسولین ناشتا شد، در حالی که سطوح انسولین ناشتا و گلوکز ناشتا در زنان یائسه تمایل به افزایش داشت.

در مدت زمان طولانی‌تری، استرس مداوم بر سلول‌های تولیدکننده انسولین می‌تواند باعث از کار افتادن آنها شود و در نهایت منجر به دیابت نوع ۲ شود. St-Onge در این انتشار گفت: اگر این وضعیت در طول زمان ادامه یابد، ممکن است خواب ناکافی طولانی مدت در میان افراد مبتلا به پیش دیابت بتواند پیشرفت دیابت نوع ۲ را تسریع کند.

محققان همچنین به بررسی این موضوع پرداختند که آیا وزن اضافه شده توسط زنان در طول مطالعه می‌تواند باعث افزایش وزن شود، زیرا افراد تمایل دارند در حالت‌های محدود خواب بیشتر غذا بخورند. با این حال، آنها دریافتند که تأثیرات بر مقاومت به انسولین تا حد زیادی مستقل از تغییرات وزن بدن است و هنگامی که زنان دوباره شروع به خواب هفت تا نه ساعت در شب کردند، سطح انسولین و گلوکز آنها به حالت عادی بازگشت.

مقاومت به انسولین با خطر بالاتر فشار خون بالا، بیماری قلبی و برخی از انواع سرطان مرتبط است

می‌گوید: اگر نتیجه‌گیری‌های نویسندگان را کاملاً بپذیرید، به نظر می‌رسد که مشکلات خواب مرتبط با یائسگی به طور بالقوه می‌تواند خطر ابتلا به دیابت را افزایش دهد. سان کیم، دکتر، دانشیار و متخصص غدد در پزشکی استانفورد در کالیفرنیا.

دکتر کیم می گوید، با این حال، مقاومت به انسولین مترادف با پیش دیابت یا دیابت نیست. قبل از تشخیص پیش دیابت باید مقاومت به انسولین داشته باشید و مقاومت مزمن به انسولین می تواند منجر به پیش دیابت یا دیابت نوع ۲ شود. کلینیک کلیولند.

افرادی که مقاومت به انسولین دارند بیشتر در معرض خطر ابتلا به پیش دیابت/دیابت و سایر بیماری ها از جمله فشار خون بالا، دیس لیپیدمی هستند. [high cholesterol]او می گوید، بیماری قلبی عروقی و برخی از انواع سرطان.

اما در این مطالعه، انسولین به طور مستقیم در طول OGTT اندازه‌گیری نشد – یک نشانگر جایگزین استفاده شد، و یافته‌های نشان‌داده‌شده در اینجا لزوماً نشان نمی‌دهد که خواب کمتر باعث افزایش مقاومت به انسولین می‌شود.

چرا کمبود خواب می تواند باعث شود که بدن کمتر به گلوکز پاسخ دهد؟

محققان هنوز به طور کامل درک نمی کنند که چرا کم خوابی به طور منظم ممکن است باعث این تغییر شود. St-Onge می‌گوید: «این امکان وجود دارد که کوتاه کردن خواب فرآیندهای ریتمیک بدن را تغییر دهد.

کیم مطمئن نیست که این مطالعه ثابت کند که کوتاه مدت مقاومت به انسولین را بدتر می کند، اما اگر واقعاً چنین باشد، او یک نظریه بالقوه ارائه می دهد. خواب کوتاه ممکن است مقاومت به انسولین را از طریق مسیرهای متعدد، از جمله افزایش استرس، یا کورتیزول، التهاب و سیستم عصبی سمپاتیک بدتر کند. [response]او می‌گوید که به واکنش‌های پرواز یا مبارزه نیز معروف است. همچنین ممکن است تغییراتی در توزیع چربی یا عملکرد چربی وجود داشته باشد، اگرچه این مطالعه تفاوت عمده‌ای در سطح چربی بدن پیدا نکرد.

اگر خواب یک مبارزه است، این را امتحان کنید

مشکلات خواب اغلب زنان را در دوران یائسگی آزار می دهد. بسته به سابقه پزشکی و سبک زندگی شما، هورمون درمانی ممکن است کمک کند انجمن یائسگی آمریکای شمالی.

تغییرات سبک زندگی همچنین می تواند به مدیریت مشکلات خواب کمک کند. را سیستم پزشکی دانشگاه مریلند نکات زیر را ارائه می دهد:

• از کافئین و غذاهای تند پرهیز کنید.
• یک برنامه منظم قبل از خواب را دنبال کنید که شامل یک فعالیت آرام بخش قبل از خوابیدن است.
• قبل از خواب یک وعده غذایی بزرگ نخورید.
• روزانه ورزش کنید اما نه خیلی نزدیک به زمان خواب.
• هر روز در ساعت معینی به رختخواب بروید و بیدار شوید.
• اگر سیگار می کشید، سعی کنید آن را ترک کنید.
• الکل را محدود کنید.
• خانه خود را در شب خنک و ساکت نگه دارید.
• مدیتیشن، تنفس عمیق یا سایر تکنیک های تمرکز حواس را تمرین کنید.
• زمان استفاده از صفحه نمایش را قبل از خواب محدود کنید. بهتر است در صورت امکان، تلفن ها و تبلت ها را به طور کلی از اتاق خواب خود دور نگه دارید.