بیماری شوگرن: علائم، درمان

پزشکان بیماری شوگرن را به عنوان اولیه یا ثانویه دسته بندی می کنند.

در بیماری شوگرن اولیه، هیچ بیماری روماتیسمی دیگری وجود ندارد. در  بیماری شوگرن ثانویه ، فرد به بیماری خودایمنی دیگری مبتلا می شود.

بیماری شوگرن اولیه تهاجمی تر است و می تواند باعث خشکی بیشتر شود.

بیماری شوگرن می تواند کل بدن را تحت تاثیر قرار دهد. علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:

• خشکی دهان ، که می تواند بر صحبت کردن و بلع تأثیر بگذارد و خطر ایجاد حفره را افزایش دهد
• سوزش سردل
• مجاری بینی خشک
• خشکی چشم ، که می تواند مانند احساس سوزش یا مانند یک جسم خارجی در چشم شما باشد
• خشکی واژن
• پوست خشک
• خستگی
• بثورات
• درد مفاصل
• یبوست
• سرفه خشک  که از بین نمی رود
• التهاب اندام، که ممکن است بر اندام هایی مانند کلیه ها، ریه ها و پانکراس تأثیر بگذارد

افراد  احتمالاً  به دلیل ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی، مانند عفونت قبلی با ویروس ها یا باکتری ها، به بیماری شوگرن مبتلا می شوند. برخی از عوامل خطر  ممکن است شامل موارد زیر باشند :

• تعیین جنسیت در بدو تولد:  بیماری شوگرن زنان را بیشتر از مردان مبتلا می کند و از هر ۱۰ نفر مبتلا به این بیماری ۹ نفر زن هستند.
• سن:  در حالی که افراد در هر سنی ممکن است به بیماری شوگرن مبتلا شوند، علائم معمولا بین ۴۵ تا ۵۵ سالگی ظاهر می شوند.
• یکی دیگر از بیماری های روماتیسمی:  حدود نیمی از افراد مبتلا به بیماری شوگرن به  آرتریت روماتوئید ،  لوپوس اریتماتوز سیستمیک ،  اسکلرودرمی یا  پلی میوزیت مبتلا هستند .

هیچ آزمایش تشخیصی برای این بیماری وجود ندارد. پزشکان معمولاً با معاینه فیزیکی و سابقه سلامتی شروع می کنند.

از آنجایی که علائم بیماری شوگرن علائم عمومی هستند، پزشکان معمولاً آزمایش‌های مختلفی را برای تشخیص آن تجویز می‌کنند. این می تواند شامل موارد زیر باشد:

• آزمایش خون برای بررسی آنتی بادی های خاصی که با بیماری شوگرن مرتبط هستند
• آزمایش برای بررسی رطوبت چشم
• آزمایش هایی برای بررسی تولید غدد بزاقی
• سیالوگرام  یا اشعه ایکس از غدد بزاقی

پزشک شما ممکن است در مورد هر دارو یا مکملی که مصرف می کنید سوال کند زیرا عوارض جانبی برخی داروها مشابه علائم بیماری شوگرن است.

هیچ درمانی برای بیماری شوگرن وجود ندارد، اما درمان می تواند به تسکین علائم کمک کند. این می تواند شامل موارد زیر باشد:

• درمان هایی برای جایگزینی رطوبت، مانند  قطره چشم برای خشکی چشم  یا لوسیون برای پوست خشک
• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) برای مشکلات مفصلی
• داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی  یا کورتیکواستروئیدها برای علائم شدید
• داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs)  برای کاهش فعالیت سیستم ایمنی و کمک به جلوگیری از آسیب اندام

ابتلا به بیماری شوگرن می تواند خطر ابتلا  به لنفوم را افزایش دهد . این سرطان سیستم لنفاوی است که مربوط به سیستم ایمنی است.

موارد زیر همگی می توانند علائم لنفوم باشند:

• تورم غدد لنفاوی شما
• عرق شبانه
• تب
• خستگی
• کاهش وزن غیر قابل توضیح

در صورت مشاهده هر یک از این علائم فوراً با پزشک صحبت کنید.

امید به زندگی با بیماری شوگرن چقدر است؟

بسیاری از افراد مبتلا به بیماری شوگرن دارای  امید به زندگی معمولی هستند  ، به خصوص اگر بیماری خفیف باشد. افرادی که به لنفوم یا سایر عوارض ناشی از بیماری شوگرن مبتلا می شوند، ممکن است امید به زندگی کمتری داشته باشند.

اگر بیماری شوگرن درمان نشود چه اتفاقی می افتد؟

بدون درمان، بیماری شوگرن می تواند باعث کیفیت پایین زندگی و  عوارضی از جمله  حفره های دندانی ، اختلال عملکرد عصبی، زخم در سطح چشم، خونریزی بینی، تورم غدد بزاقی، مشکل در بلع، سوزش سر دل، تخلیه آهسته معده، علائم روده و … شود. علائم کلیه

درمان می تواند به کاهش علائم و جلوگیری از عوارض کمک کند.

چه چیزی باعث تشدید بیماری شوگرن می شود؟

برخی از داروهایی که ترشحات را کاهش می دهند می توانند بیماری شوگرن را بدتر کنند. ممکن است متوجه شوید که سایر محرک‌ها، مانند  استرس ، می‌توانند علائم شما را بدتر کنند.

پوست با بیماری شوگرن چگونه به نظر می رسد؟

اگر بیماری شوگرن دارید، ممکن است پوست خشک و بثورات داشته باشید.

بیماری شوگرن یک اختلال خود ایمنی است که در درجه اول غدد ایجاد کننده رطوبت در چشم و دهان را تحت تاثیر قرار می دهد. این می تواند بر تولید اشک و بزاق تأثیر بگذارد و علائمی مانند خشکی دهان و خشکی چشم را ایجاد کند. بیماری شوگرن همچنین می تواند پوست و سایر اندام ها را تحت تاثیر قرار دهد.

در صورت ابتلا به آرتریت روماتوئید یا سایر بیماری های خودایمنی ممکن است احتمال ابتلا به آن بیشتر باشد.

درمان می تواند به کاهش علائم و جلوگیری از عوارض کمک کند.