اگر مفاصل شما ملتهب هستند، به خصوص در شانه، زانو یا آرنج، ممکن است تاندونیت داشته باشید. درمان های خانگی یا توصیه های پزشک می تواند به شما در مدیریت درد کمک کند.
تاندون ها تارهای ضخیمی هستند که ماهیچه های شما را به استخوان های شما می پیوندند. هنگامی که تاندون ها تحریک یا ملتهب می شوند، این بیماری را تاندونیت می نامند. این باعث درد و حساسیت شدید می شود و حرکت مفصل آسیب دیده را دشوار می کند.
هر تاندونی میتواند دچار تاندونیت شود، اما احتمال بروز آن در شانه، زانو، آرنج، پاشنه یا مچ دست بیشتر است.
تاندونیت ممکن است با یکی از نام های زیر نیز خوانده شود:
- شانه شناگر
- زانوی جامپر
- شانه پارچ
- آرنج گلف باز
- آرنج تنیس بازان
شایع ترین علت تاندونیت، عمل تکراری است. تاندون ها به شما کمک می کنند تا حرکت خاصی را بارها و بارها انجام دهید. اگر در حین ورزش یا کار مکرراً همین حرکت را انجام دهید، ممکن است دچار تاندونیت شوید. اگر حرکت را اشتباه انجام دهید، خطر افزایش می یابد.
تاندونیت همچنین می تواند ناشی از موارد زیر باشد:
- جراحت
- سالخورده
- بیماری های خاص مانند دیابت یا آرتریت روماتوئید
- آنتی بیوتیک های خاص (کینولون ها مانند لواکین)
ورزشکارانی که در برخی ورزشها مانند تنیس، گلف، بولینگ یا بسکتبال شرکت میکنند، بیشتر در معرض خطر تاندونیت هستند. همچنین اگر شغل شما نیاز به فعالیت بدنی، بلند کردن سر، یا حرکات یا کارهای تکراری داشته باشد، ممکن است در معرض خطر بیشتری باشید.
درد ناشی از تاندونیت معمولاً یک درد مبهم است که در اطراف ناحیه آسیب دیده یا مفصل متمرکز شده است. هنگامی که ناحیه آسیب دیده را جابجا می کنید افزایش می یابد. این ناحیه حساس خواهد بود و اگر کسی آن را لمس کند، درد بیشتری احساس خواهید کرد.
ممکن است دچار سفتی شوید که حرکت آن ناحیه را دشوار می کند. ممکن است مقداری ورم نیز داشته باشید.
در صورت بروز علائم تاندونیت، با استراحت دادن به ناحیه و استفاده از یخ شروع کنید. اگر وضعیت شما پس از چند روز استراحت بهبود نیافت، به پزشک مراجعه کنید.
در قرار ملاقات شما، پزشک در مورد سابقه پزشکی شما می پرسد و یک معاینه فیزیکی از ناحیه آسیب دیده انجام می دهد. آنها همچنین حساسیت و دامنه حرکتی شما را بررسی خواهند کرد.
آماده باشید که در مورد موارد زیر به پزشک خود بگویید:
- صدمات اخیر یا گذشته
- ورزش و فعالیت های بدنی گذشته و حال
- شرایط پزشکی قبلاً تشخیص داده شده است
- هر گونه داروی تجویزی، داروهای بدون نسخه و مکمل های گیاهی که مصرف می کنید
اگر پزشک شما نتواند با معاینه فیزیکی تشخیص دهد، ممکن است آزمایشهای اضافی را تجویز کند. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:
- اشعه ایکس
- اسکن های ام آر آی
- سونوگرافی ها
گزینه های درمانی تاندونیت به کاهش درد و التهاب در تاندون کمک می کند. درمان های خانگی اصلی عبارتند از:
- استراحت یا بالا بردن تاندون طبق توصیه پزشک
- اعمال گرما یا یخ
- مصرف داروهایی مانند استامینوفن (تیلنول)، آسپرین (بایر)، ایبوپروفن (ادویل، موترین) یا ناپروکسن (Aleve، Naprosyn)
- ناحیه را در یک باند فشاری بپیچید تا تورم برطرف شود
- انجام حرکات کششی و تمرینات برای تقویت قدرت و بهبود تحرک در ناحیه
اگر وضعیت شما شدید باشد، پزشک ممکن است موارد زیر را نیز توصیه کند:
- تکیه گاه هایی مانند آتل، بریس یا عصا
- جراحی برای برداشتن بافت التهابی
- فیزیوتراپی
- تزریق کورتیکواستروئید
یک بار تزریق کورتیکواستروئید می تواند درد و التهاب را کاهش دهد، اما تزریق مکرر می تواند باعث ضعیف شدن تاندون و افزایش احتمال آسیب شود.
هنگامی که به موقع درمان شود، تاندونیت معمولاً به سرعت برطرف می شود. برای برخی افراد، ممکن است عود کند و به یک مشکل مزمن یا طولانی مدت تبدیل شود. اگر حرکات تکراری یا استفاده بیش از حد منجر به التهاب تاندون شما شد، تغییر آن رفتارها می تواند خطر ابتلای مجدد به آن را کاهش دهد.
اگر التهاب بدون درمان ادامه یابد، میتوانید آسیب بیشتری مانند پارگی تاندون ایجاد کنید. جراحی اغلب برای پارگی تاندون و مواردی که به درمان های دیگر به خوبی پاسخ نمی دهند ضروری است.
این اقدامات ساده را برای کاهش احتمال ابتلا به تاندونیت انجام دهید:
- آمادگی جسمانی خود را حفظ کنید و تون عضلانی خود را بسازید.
- قبل از ورزش بدن خود را گرم کنید.
- از استفاده بیش از حد و حرکات تکراری خودداری کنید.
- اگر ورزشکار هستید، تمرین متقابل انجام دهید.
- هنگام کار پشت میز یا انجام کارهای دیگر از وضعیت مناسب استفاده کنید.
- برای مدت طولانی در همان موقعیت باقی نمانید. به صورت دوره ای حرکت کنید.
- در محل کار و در حین فعالیت های ورزشی از تجهیزات مناسب استفاده کنید.
اگر شروع به احساس درد تاندونیت کردید، فعالیت خود را متوقف کنید. برای گذاشتن یخ و استراحت ۲۰ دقیقه استراحت کنید.
Source link