ترس از لمس شدن: علل و درمان هافوبیا

هافوفوبیا یک اختلال اضطرابی است که با ترس از لمس شدن مشخص می شود. نام های دیگر هافوفوبیا عبارتند از chiraptophobia، aphenphosmphobia و thixophobia.

لمس شدن توسط غریبه ها یا بدون رضایت می تواند باعث ناراحتی بسیاری از افراد شود. با این حال، اگر ترس شدید باشد، حتی در صورت لمس خانواده یا دوستان ظاهر می شود، و اگر باعث ناراحتی قابل توجهی شود، ممکن است هافوبیا باشد.

این وضعیت با حساسیت بیش از حد به لمس متفاوت است که به آن آلودینیا می گویند. فرد مبتلا به آلوداینیا ممکن است از لمس شدن خودداری کند، اما این کار را به این دلیل انجام می دهد که به جای ترس، احساس درد می کند.

علائم

ترس از لمس شدن زمانی یک فوبیا در نظر گرفته می‌شود که ترس تقریباً هر بار که شخص را لمس می‌کند، به مدت بیش از ۶ ماه ادامه می‌یابد، و زمانی که به روابط یا زندگی کاری آسیب می‌زند.

علائم زیر ممکن است نشان دهنده هافوبیا باشد:

• ترس یا اضطراب فوری هنگام لمس کردن، یا زمانی که به لمس شدن فکر می کنید
• حملات پانیک، که می تواند شامل افزایش ضربان قلب، تعریق، گرگرفتگی، سوزن سوزن شدن و لرز باشد.
• اجتناب از موقعیت هایی که ممکن است فرد را لمس کند
• آگاهی از اینکه ترس غیرمنطقی و نامتناسب است
• اضطراب عمومی، افسردگی و کیفیت پایین زندگی در نتیجه فوبیا

کودکان ممکن است هنگام لمس علائم زیر را نشان دهند:

• گریان
• انجماد در موقعیت
• بداخلاقی
• چسبیده به مراقب خود

پزشکان برای تشخیص فوبیا، که اختلالات اضطرابی مربوط به اشیا یا موقعیت‌های خاص هستند، به علائم ذکر شده در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) اشاره می‌کنند.

علل

 Haphephobia ممکن است با ochlophobia، که ترس از جمعیت است، مرتبط باشد.

هافوفوبیا ممکن است در اثر تجربه یا مشاهده یک رویداد آسیب زا که شامل لمس شدن است، ایجاد شود. ممکن است فردی رویدادی را که باعث ایجاد فوبیا شده است به خاطر نیاورد، به خصوص اگر در آن زمان بسیار جوان بوده باشد.

فوبیا می تواند در خانواده نیز وجود داشته باشد. اگر شخص مورد علاقه خود را در حال ابراز ترس یا اجتناب از لمس شدن مشاهده کند، می تواند ترس از لمس شدن را بیاموزد.

در حالی که هافوبیا گاهی اوقات می تواند به خودی خود رخ دهد، می تواند به سایر شرایط نیز مربوط باشد. این شامل:

• ترس از میکروب ها (میسوفوبیا): ممکن است شخص به دلیل ترس از آلودگی یا ناپاک بودن از لمس شدن خودداری کند.
• ترس از شلوغی (اکلوفوبیا): فرد مبتلا به آکلوفوبیا می تواند از لمس شدن توسط غریبه ها در میان جمعیت احساس اضطراب کند.
• اختلال وسواس فکری اجباری (OCD): فرد مبتلا به OCD ممکن است از موقعیت های خاصی خارج از کنترل خود ترس داشته باشد، مانند لمس شدن توسط افراد دیگر.
• اختلال استرس پس از سانحه (PTSD): ترس از لمس شدن می تواند ناشی از یک تجربه آسیب زا قبلی باشد که شامل لمس شدن است، مانند مشاهده یا تجربه یک تجاوز یا سوء استفاده جنسی.

عوامل خطر

فوبیا نسبتاً شایع هستند. موسسه ملی سلامت روان (NIH) تخمین زده است ۱۲.۵ درصد بزرگسالان در ایالات متحده در مقطعی از زندگی خود فوبیا را تجربه می کنند.

عوامل زیر ممکن است هافوبیا را بیشتر احتمال دهد:

• تجربیات منفی گذشته که شامل لمس شدن است.
• سابقه خانوادگی هافوبیا یا سایر اختلالات اضطرابی. ترس ها را می توان از طریق مشاهده آموخت. همچنین ممکن است عوامل ژنتیکی وجود داشته باشد که افراد را بیشتر در معرض ابتلا به اختلالات اضطرابی یا فوبیا قرار دهد.
• سایر فوبیاها با توجه به DSM-5، در اطراف ۷۵ درصد افراد مبتلا به یک اختلال فوبی خاص بیش از یک فوبی خواهند داشت.
• سایر شرایط سلامت روان مانند OCD، PTSD یا اختلال اضطراب عمومی.
• جنسیت. فوبیای موقعیتی مانند هافوبیا هستند دو برابر احتمال دارد در زنان نسبت به مردان رخ می دهد.
• نوع شخصیت. داشتن شخصیت روان رنجور یا تمایل به بازداری رفتاری می تواند یک عامل خطر برای ایجاد اختلالات اضطرابی و فوبی باشد.

درمان و مقابله

یکی از بزرگترین موانع در غلبه بر فوبیا، اجتناب از موقعیتی است که باعث ترس می شود. هدف از درمان کمک به فرد برای مقابله با اضطراب ناشی از ترس و غلبه بر ترس است.

درمان های موثر برای فوبیا عبارتند از:

روان درمانی یا گفتار درمانی

کسانی که مبتلا به هاهفوبیا هستند ممکن است CBT را برای رسیدگی به اضطراب آنها مفید بدانند.

انواع مختلفی از درمان برای کمک به فرد برای مدیریت یا غلبه بر فوبیا وجود دارد. این شامل:

• درمان شناختی رفتاری (CBT) می‌تواند رفتارها و فرآیندهای فکری جدیدی را به فرد بیاموزد تا به او کمک کند تا با اضطرابی که هنگام لمس احساس می‌کند مقابله کند.
• مواجهه درمانی جایی است که فرد به تدریج در یک محیط امن و کنترل شده طی هفته ها یا ماه ها در معرض ترس خود قرار می گیرد. این ممکن است با تصور لمس شدن شروع شود و تا لمس فیزیکی یا ایستادن در یک فضای شلوغ پیشرفت کند.
• درمان مواجهه با واقعیت مجازی امکان قرار گرفتن امن و کنترل‌شده با اشیا یا موقعیت‌های هراسی را بدون خطر قرار گرفتن در نزدیکی جسم یا موقعیت می‌دهد. یک بررسی دریافتند که این می تواند یک درمان مفید برای فوبیا باشد.

داروها

داروهایی مانند بتابلوکرها یا داروهای ضد افسردگی می توانند به کاهش فوری علائم اضطراب و هراس کمک کنند. این داروها اغلب همراه با روان درمانی استفاده می شوند.

مکانیسم های مقابله ای

تمرینات تنفسی و سایر تکنیک های آرامش بخشی برای مدیریت اضطراب و حملات پانیک مفید هستند. تمرکز بر نفس کشیدن طولانی و عمیق می تواند کاهش علائم فوری اضطراب وقتی یک شخص لمس می شود

تمرین ذهن آگاهی می تواند به فرد کمک کند تا فرآیندهای فکری و رفتارهای خود را درک کند و راه های بهتری برای مقابله با اضطراب ایجاد کند. آ بررسی اخیر دریافتند که ذهن آگاهی برای درمان و پیشگیری از اضطراب و افسردگی موثر است.

ورزش، وقت گذاشتن برای استراحت و خواب کافی راه های قدرتمندی برای ارتقای سلامت کلی روان هستند.

خودمراقبتی اغلب برای کاهش اضطراب و هراس استفاده می شود و همچنین می تواند به فرد کمک کند تا با فوبیای خود مقابله کند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

ترس های خاص می توانند شدید باشند، به ویژه در کودکان، اما اغلب بدون درمان پزشکی از بین می روند.

ترس از لمس شدن به دلیل انتظارات فرهنگی و اجتماعی در اطراف لمس ترسی است که مقابله با آن دشوار است.

اگر این ترس بیش از ۶ ماه ادامه داشته باشد، منجر به اجتناب شدید از موقعیت‌های روزمره شود و در مسیر زندگی شخصی یا کاری قرار بگیرد، فرد باید با پزشک خود تماس بگیرد.

فوبیای خاص به خوبی به درمان پاسخ می دهند. استفاده از مکانیسم‌های مقابله‌ای روزانه می‌تواند تاثیر فوبیا را بر زندگی افراد کاهش دهد و به او کمک کند تا در درازمدت بر فوبیا غلبه کند.
Source link

هافوفوبیا یک اختلال اضطرابی است که با ترس از لمس شدن مشخص می شود. نام های دیگر هافوفوبیا عبارتند از chiraptophobia، aphenphosmphobia و thixophobia.

لمس شدن توسط غریبه ها یا بدون رضایت می تواند باعث ناراحتی بسیاری از افراد شود. با این حال، اگر ترس شدید باشد، حتی در صورت لمس خانواده یا دوستان ظاهر می شود، و اگر باعث ناراحتی قابل توجهی شود، ممکن است هافوبیا باشد.

این وضعیت با حساسیت بیش از حد به لمس متفاوت است که به آن آلودینیا می گویند. فرد مبتلا به آلوداینیا ممکن است از لمس شدن خودداری کند، اما این کار را به این دلیل انجام می دهد که به جای ترس، احساس درد می کند.

علائم

ترس از لمس شدن زمانی یک فوبیا در نظر گرفته می‌شود که ترس تقریباً هر بار که شخص را لمس می‌کند، به مدت بیش از ۶ ماه ادامه می‌یابد، و زمانی که به روابط یا زندگی کاری آسیب می‌زند.

علائم زیر ممکن است نشان دهنده هافوبیا باشد:

• ترس یا اضطراب فوری هنگام لمس کردن، یا زمانی که به لمس شدن فکر می کنید
• حملات پانیک، که می تواند شامل افزایش ضربان قلب، تعریق، گرگرفتگی، سوزن سوزن شدن و لرز باشد.
• اجتناب از موقعیت هایی که ممکن است فرد را لمس کند
• آگاهی از اینکه ترس غیرمنطقی و نامتناسب است
• اضطراب عمومی، افسردگی و کیفیت پایین زندگی در نتیجه فوبیا

کودکان ممکن است هنگام لمس علائم زیر را نشان دهند:

• گریان
• انجماد در موقعیت
• بداخلاقی
• چسبیده به مراقب خود

پزشکان برای تشخیص فوبیا، که اختلالات اضطرابی مربوط به اشیا یا موقعیت‌های خاص هستند، به علائم ذکر شده در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) اشاره می‌کنند.

علل

 Haphephobia ممکن است با ochlophobia، که ترس از جمعیت است، مرتبط باشد.

هافوفوبیا ممکن است در اثر تجربه یا مشاهده یک رویداد آسیب زا که شامل لمس شدن است، ایجاد شود. ممکن است فردی رویدادی را که باعث ایجاد فوبیا شده است به خاطر نیاورد، به خصوص اگر در آن زمان بسیار جوان بوده باشد.

فوبیا می تواند در خانواده نیز وجود داشته باشد. اگر شخص مورد علاقه خود را در حال ابراز ترس یا اجتناب از لمس شدن مشاهده کند، می تواند ترس از لمس شدن را بیاموزد.

در حالی که هافوبیا گاهی اوقات می تواند به خودی خود رخ دهد، می تواند به سایر شرایط نیز مربوط باشد. این شامل:

• ترس از میکروب ها (میسوفوبیا): ممکن است شخص به دلیل ترس از آلودگی یا ناپاک بودن از لمس شدن خودداری کند.
• ترس از شلوغی (اکلوفوبیا): فرد مبتلا به آکلوفوبیا می تواند از لمس شدن توسط غریبه ها در میان جمعیت احساس اضطراب کند.
• اختلال وسواس فکری اجباری (OCD): فرد مبتلا به OCD ممکن است از موقعیت های خاصی خارج از کنترل خود ترس داشته باشد، مانند لمس شدن توسط افراد دیگر.
• اختلال استرس پس از سانحه (PTSD): ترس از لمس شدن می تواند ناشی از یک تجربه آسیب زا قبلی باشد که شامل لمس شدن است، مانند مشاهده یا تجربه یک تجاوز یا سوء استفاده جنسی.

عوامل خطر

فوبیا نسبتاً شایع هستند. موسسه ملی سلامت روان (NIH) تخمین زده است ۱۲.۵ درصد بزرگسالان در ایالات متحده در مقطعی از زندگی خود فوبیا را تجربه می کنند.

عوامل زیر ممکن است هافوبیا را بیشتر احتمال دهد:

• تجربیات منفی گذشته که شامل لمس شدن است.
• سابقه خانوادگی هافوبیا یا سایر اختلالات اضطرابی. ترس ها را می توان از طریق مشاهده آموخت. همچنین ممکن است عوامل ژنتیکی وجود داشته باشد که افراد را بیشتر در معرض ابتلا به اختلالات اضطرابی یا فوبیا قرار دهد.
• سایر فوبیاها با توجه به DSM-5، در اطراف ۷۵ درصد افراد مبتلا به یک اختلال فوبی خاص بیش از یک فوبی خواهند داشت.
• سایر شرایط سلامت روان مانند OCD، PTSD یا اختلال اضطراب عمومی.
• جنسیت. فوبیای موقعیتی مانند هافوبیا هستند دو برابر احتمال دارد در زنان نسبت به مردان رخ می دهد.
• نوع شخصیت. داشتن شخصیت روان رنجور یا تمایل به بازداری رفتاری می تواند یک عامل خطر برای ایجاد اختلالات اضطرابی و فوبی باشد.

درمان و مقابله

یکی از بزرگترین موانع در غلبه بر فوبیا، اجتناب از موقعیتی است که باعث ترس می شود. هدف از درمان کمک به فرد برای مقابله با اضطراب ناشی از ترس و غلبه بر ترس است.

درمان های موثر برای فوبیا عبارتند از:

روان درمانی یا گفتار درمانی

کسانی که مبتلا به هاهفوبیا هستند ممکن است CBT را برای رسیدگی به اضطراب آنها مفید بدانند.

انواع مختلفی از درمان برای کمک به فرد برای مدیریت یا غلبه بر فوبیا وجود دارد. این شامل:

• درمان شناختی رفتاری (CBT) می‌تواند رفتارها و فرآیندهای فکری جدیدی را به فرد بیاموزد تا به او کمک کند تا با اضطرابی که هنگام لمس احساس می‌کند مقابله کند.
• مواجهه درمانی جایی است که فرد به تدریج در یک محیط امن و کنترل شده طی هفته ها یا ماه ها در معرض ترس خود قرار می گیرد. این ممکن است با تصور لمس شدن شروع شود و تا لمس فیزیکی یا ایستادن در یک فضای شلوغ پیشرفت کند.
• درمان مواجهه با واقعیت مجازی امکان قرار گرفتن امن و کنترل‌شده با اشیا یا موقعیت‌های هراسی را بدون خطر قرار گرفتن در نزدیکی جسم یا موقعیت می‌دهد. یک بررسی دریافتند که این می تواند یک درمان مفید برای فوبیا باشد.

داروها

داروهایی مانند بتابلوکرها یا داروهای ضد افسردگی می توانند به کاهش فوری علائم اضطراب و هراس کمک کنند. این داروها اغلب همراه با روان درمانی استفاده می شوند.

مکانیسم های مقابله ای

تمرینات تنفسی و سایر تکنیک های آرامش بخشی برای مدیریت اضطراب و حملات پانیک مفید هستند. تمرکز بر نفس کشیدن طولانی و عمیق می تواند کاهش علائم فوری اضطراب وقتی یک شخص لمس می شود

تمرین ذهن آگاهی می تواند به فرد کمک کند تا فرآیندهای فکری و رفتارهای خود را درک کند و راه های بهتری برای مقابله با اضطراب ایجاد کند. آ بررسی اخیر دریافتند که ذهن آگاهی برای درمان و پیشگیری از اضطراب و افسردگی موثر است.

ورزش، وقت گذاشتن برای استراحت و خواب کافی راه های قدرتمندی برای ارتقای سلامت کلی روان هستند.

خودمراقبتی اغلب برای کاهش اضطراب و هراس استفاده می شود و همچنین می تواند به فرد کمک کند تا با فوبیای خود مقابله کند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

ترس های خاص می توانند شدید باشند، به ویژه در کودکان، اما اغلب بدون درمان پزشکی از بین می روند.

ترس از لمس شدن به دلیل انتظارات فرهنگی و اجتماعی در اطراف لمس ترسی است که مقابله با آن دشوار است.

اگر این ترس بیش از ۶ ماه ادامه داشته باشد، منجر به اجتناب شدید از موقعیت‌های روزمره شود و در مسیر زندگی شخصی یا کاری قرار بگیرد، فرد باید با پزشک خود تماس بگیرد.

فوبیای خاص به خوبی به درمان پاسخ می دهند. استفاده از مکانیسم‌های مقابله‌ای روزانه می‌تواند تاثیر فوبیا را بر زندگی افراد کاهش دهد و به او کمک کند تا در درازمدت بر فوبیا غلبه کند.
Source link