بیماری خودایمنی چیست؟

بیماری خودایمنی وضعیتی است که در آن سیستم ایمنی بدن، بافت‌ها، اندام‌ها و سلول‌های سالم بدن را هدف قرار داده و به آنها حمله می‌کند.

یک سیستم ایمنی سالم از شما در برابر تهدیدات خارجی که می تواند منجر به بیماری شود محافظت می کند. نمونه هایی از این مهاجمان عبارتند از باکتری ها، ویروس ها، مواد سمی و بسیاری از عوامل خارجی دیگر.

خودایمنی متفاوت است. اگر یک بیماری خودایمنی دارید، ممکن است سیستم ایمنی بدن شما به اشتباه سلول های سالم را هدف قرار دهد. این مشکل در صورت عدم وجود هرگونه عفونت یا تهدید خارجی رخ می دهد. اختلالات خودایمنی تقریباً می تواند تأثیر بگذارد هر قسمت از بدن شما

در حالی که هیچ علت شناخته شده ای برای بیماری های خودایمنی وجود ندارد، محققان فکر می کنند که هر دو عوامل ژنتیکی و محیطی می تواند کمک کند. بیماری‌های خودایمنی نیز ممکن است در خانواده‌ها ایجاد شود، اگرچه ممکن است شما مانند یک خویشاوند خونی به بیماری خود مبتلا نشوید.

در حالی که شما می توانید ژن هایی را که ممکن است منجر به برخی بیماری های خودایمنی شوند به ارث برده و منتقل کنید، بیماری های خودایمنی مسری نیستند. شما نمی توانید مستقیماً یک بیماری خودایمنی را به شخص دیگری منتقل کنید.

وجود دارد بیش از ۸۰ بیماری های خود ایمنی شناخته شده، شامل:

• آلوپسی آره آتا
• بیماری گریوز
• تیروئیدیت هاشیموتو
• ترومبوسیتوپنی ایمنی
• لوپوس
• اسکلروز چندگانه
• پسوریازیس
• روماتیسم مفصلی
• دیابت نوع ۱
• ویتیلیگو

چرا ایدز یک بیماری خودایمنی نیست؟

“A” در ایدز مخفف “اکتسابی” است، نه “خود ایمنی”. تغییرات ایمنی در ایدز نتیجه یک عفونت اکتسابی (HIV) است. ایدز معیارهای یک بیماری خود ایمنی را برآورده نمی کند.

ظهور یک بیماری خودایمنی باعث می شود سیستم ایمنی بدن شما به سلول های سالم حمله کند. HIV بر سیستم ایمنی بدن شما به روشی متفاوت تأثیر می گذارد. سلول های CD4، نوعی گلبول سفید را از بین می برد.

بر خلاف بیماری های خودایمنی، ایدز از ویروسی سرچشمه می گیرد که بین افراد منتقل می شود.

اختلال نقص ایمنی چیست؟

اختلال نقص ایمنی (که بیماری نقص ایمنی نیز نامیده می شود) یک اصطلاح چتر برای توصیف هر وضعیتی است که سیستم ایمنی سالم را به خطر می اندازد. پزشکان این موارد را به عنوان اولیه (اکتسابی) یا ثانویه (محیطی) طبقه بندی می کنند.

بیماری‌های نقص ایمنی اولیه (PIDDs) به دلیل جهش‌های ژنی که شما به ارث می‌برید ایجاد می‌شوند. این جهش ها به روش های مختلفی بر سیستم ایمنی بدن شما تأثیر می گذارد. برخی از PIDD ها به طور نامحسوس بر سیستم ایمنی بدن شما تأثیر می گذارند، اما برخی دیگر می توانند اثرات بسیار جدی داشته باشند.

وجود دارد بیش از ۲۰۰ PIDD ها، از جمله:

• سندرم لنفوپرولیفراتیو خودایمنی (ALPS)
• بیماری گرانولوماتوز مزمن (CGD)
• نقص ایمنی متغیر رایج (CVID)
• کمبود چسبندگی لکوسیت (LAD)
• دو کمبود

برخلاف PIDD ها که ارثی هستند، اختلالات نقص ایمنی ثانویه به دلیل قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی ایجاد می شوند. این شامل ویروس ها و سموم است.

اچ آی وی و ایدز اختلالات نقص ایمنی ثانویه هستند زیرا از یک ویروس و نه جهش ژنی ایجاد می شوند. نمونه های دیگر نقص ایمنی ثانویه ممکن است شامل سیستم ایمنی ضعیف ناشی از داروهای شیمی درمانی و سوء تغذیه باشد.

اچ آی وی و ایدز چگونه بر سیستم ایمنی بدن تاثیر می گذارند؟

HIV ویروسی است که به سیستم ایمنی بدن شما حمله کرده و آن را ضعیف می کند با تخریب گلبول های سفید خون به نام سلول های CD4. این سلول ها به طور معمول به مبارزه با عفونت ها کمک می کنند.

در حالی که بسیاری از درمان‌های موثر می‌توانند به توقف پیشرفت HIV کمک کنند، هنوز هم گاهی اوقات می‌تواند منجر به ایدز شود.

خوشبختانه، با رژیم های درمانی ضدرتروویروسی جدید، موثر و بسیار قابل تحمل، این امر بسیار کمتر رایج می شود. احتمال ابتلا به ایدز با اچ‌آی‌وی تشخیص‌نشده یا درمان‌نشده بیشتر است، جایی که ممکن است میزان ویروس در خون شما افزایش یابد. ۱۰ سال یا بیشتر.

با ایدز، سیستم ایمنی بدن شما بسیار آسیب دیده است. این امر باعث می‌شود که بدن شما در برابر باکتری‌ها، ویروس‌ها و سایر میکروب‌ها سخت‌تر از خود دفاع کند. این ممکن است خطر ابتلا به موارد مکرر را افزایش دهد شدیدتر بیماری ها در طول زمان

آیا افراد مبتلا به HIV یا ایدز در معرض خطر ابتلا به بیماری های خود ایمنی هستند؟

ممکن است در کنار اچ آی وی یا ایدز، یک بیماری خودایمنی ایجاد شود. اما دانشمندان فکر نمی کنند که این ویروس یا سندرم می تواند باعث ایجاد شرایط خودایمنی شود.

یک بررسی که گروهی متشکل از ۵۱۸۶ نفر مبتلا به HIV را مورد مطالعه قرار داد، شیوع بیماری خودایمنی را در کمتر از ۱ درصد موارد مشاهده کرد.

این مطالعه نشان داد که شرایط خاصی مانند ترومبوسیتوپنی در مقایسه با جمعیت عمومی بیشتر است. اما نتایج کلی نشان می دهد که هیچ ارتباطی بین ایجاد بیماری خودایمنی و HIV یا ایدز وجود ندارد.

با این حال، اگر علائم احتمالی یک بیماری خودایمنی را تجربه کردید، مهم است که از تیم مراقبت های بهداشتی خود مشاوره بگیرید. را رایج ترین عبارتند از:

• خستگی غیر معمول
• تغییرات در پوست شما، مانند تاول و بثورات
• تغییر وزن ناخواسته
• درد و سفتی مفاصل
• دردهای عضلانی

بردن

ایدز سندرمی است که به طور قابل توجهی سیستم ایمنی بدن شما را ضعیف می کند. این یک بیماری نقص ایمنی است که نه همان بیماری خود ایمنی

عوامل خارجی باعث بیماری های نقص ایمنی ثانویه می شوند. اما شرایط خودایمنی ناشی از ترکیبی از ژنتیک و محیط است. بیماری‌های خودایمنی همچنین شامل حمله به سلول‌ها، اندام‌ها و بافت‌های سالم هستند.

مهم است که با تیم مراقبت های بهداشتی خود در تماس باشید و هرگونه علائم جدید یا تغییر در بهزیستی کلی خود را گزارش دهید. در حالی که ممکن است یک بیماری خودایمنی در کنار ایدز ایجاد شود، دومی علت مستقیم اولی نیست.