تیموما چیست؟

تیموم نادر است. تنها حدود ۴۰۰ مورد تیموم در سال در ایالات متحده وجود دارد. کارسینوم تیموس ۲۰ درصد از کل تومورهای تیموس را تشکیل می دهد.

در این مقاله به بررسی انواع تیموما و علائم این سرطان، علل آن، عوامل خطر، تشخیص، درمان و پیش آگهی می پردازیم. همچنین چگونگی کنار آمدن با تشخیص تیموما را پوشش می دهد.

انواع تیموما

تیموما اغلب با هم توده می شود کارسینوم های تیموس. آنها هر دو تومورهای اپیتلیال تیموس (TETs) هستند که از سلول های لایه بیرونی تیموس شروع می شوند. با این حال، دو نوع TET متفاوت هستند. سلول های تیموما طبیعی به نظر می رسند، به کندی رشد می کنند و معمولا در تیموس باقی می مانند.

در کارسینوم تیموس، سلول های سرطانی غیر طبیعی به نظر می رسند و به سرعت رشد می کنند. کارسینوم تیموس بیشتر احتمال دارد به سایر قسمت های بدن سرایت کند و درمان آن چالش برانگیزتر است. آنها حدود ۲۰ درصد از TET ها را تشکیل می دهند.

تیموم ها با استفاده از یک سیستم توسعه یافته توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) طبقه بندی می شوند. این حروف را به انواع مختلف تیموما اختصاص می دهد.

تیمومای نوع A نزدیکترین به سلولهای تیموس طبیعی هستند. این نادرترین نوع است اما بهترین پیش آگهی را دارد. بقای کلی در ۵ و ۱۰ سال ۱۰۰% گزارش شده است.

تیموماهای نوع AB یا مختلط شبیه تیمومای نوع A هستند اما دارای مناطقی از سلول های غیرطبیعی تر هستند. بقای کلی در ۵ و ۱۰ سال ۸۰ تا ۱۰۰ درصد گزارش شده است.

نوع B به سه نوع تقسیم می شود.

• نوع B1 عمدتاً دارای سلول‌های تیموس با ظاهر طبیعی است اما حاوی تعداد زیادی گلبول سفید است. اکثر آنها مرحله ۱ هستند.
• نوع B2 دارای تعداد زیادی گلبول سفید و سلول های تیموس بزرگ با ساختار غیر طبیعی است.
• نوع B3 گلبول های سفید کمی دارد و بیشتر سلول های تیموس طبیعی هستند.

نوع C خطرناک ترین نوع تیموم است. معمولاً با خطر بالای بازگشت و چشم انداز ضعیف بقا گسترش می یابد. این اصطلاح دیگری است که برای کارسینوم تیموس استفاده می شود. سلول های تیموس آن بسیار غیر طبیعی به نظر می رسند و اغلب در بافت های مجاور رشد کرده اند. این تومورها ممکن است پس از یافتن به بافت ها و اندام های دور گسترش یافته باشند (متاستاز).

شایع ترین انواع تیموم، نوع AB و نوع B2 است. کم رایج ترین نوع A است.

علائم تیموم

علائم تیموم معمولاً خفیف است. اغلب، افراد مبتلا به تیموما علائمی ندارند. بسیاری از تیموماها زمانی پیدا می شوند که فردی به دلیل دیگری اسکن می شود.

علائمی که ظاهر می شوند می توانند شامل موارد زیر باشند:

• یک سرفه طولانی مدت
• مشکلات تنفسی، از جمله تنگی نفس
• درد در قفسه سینه
• مشکلات بلع
• از دست دادن اشتها
• کاهش وزن
• تغییرات در صدا، از جمله گرفتگی صدا
• تورم در صورت، گردن، بالاتنه یا بازوها

اگر تومور روی یک رگ خونی بزرگ فشار بیاورد، ممکن است علائم زیر را ایجاد کند:

• وریدهای بزرگ شده در صورت، گردن، قسمت بالایی بدن یا بازوها
• سردرد
• احساس سرگیجه یا سبکی سر

تیموما با ایجاد خودایمنی همراه است پارانئوپلاستیک سندرم ها این بیماری ها در افراد مبتلا به سرطان ایجاد می شوند، جایی که سیستم ایمنی به سلول های طبیعی بدن حمله می کند. آنها عبارتند از:

• میاستنی گراویس: ضعف عضلانی که معمولا ابتدا در چشم ظاهر می شود. ممکن است باعث تاری یا دوبینی دید و افتادگی پلک شود. این بیماری در ۳۰ تا ۶۵ درصد افراد مبتلا به تیموما دیده می شود، اما علل زمینه ای بسیاری دارد.
• مرتبط با تیموم هیپوگاماگلوبولینمی (سندرم خوب): حدود ۵ تا ۱۰ درصد افراد مبتلا به تیموما به این سندرم مبتلا هستند. این منجر به سطوح پایین پروتئین های سیستم ایمنی به نام آنتی بادی می شود. ممکن است خطر عفونت را افزایش دهد.
• آپلازی سلول قرمز خالص خودایمنی مرتبط با تیموما: در حدود ۵ درصد از افراد مبتلا به تیموما، این سندرم منجر به کم خونی (تعداد کم گلبول های قرمز سالم) می شود که باعث ضعف، سرگیجه، تنگی نفس و خستگی سریع می شود.

علل

محققان در مورد عوامل ایجاد کننده تیموما یا سایر سرطان های تیموس اطلاعات زیادی ندارند. محققان هیچ عامل خطر ارثی، محیطی یا سبک زندگی خاصی که خطر ابتلا به تیموما را افزایش دهد، پیدا نکرده اند.

تیموما در بزرگسالان میانسال بیشتر از افراد جوان دیده می شود و بیشتر در افراد ۷۰ ساله دیده می شود. در ایالات متحده، تیموما در آسیایی ها و جزایر اقیانوس آرام بیشتر از سایر قومیت ها تشخیص داده می شود.

تشخیص

اگر یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی فکر می کند که شما ممکن است تیموما داشته باشید، با یک معاینه کامل، از جمله معاینه فیزیکی و بحث در مورد سابقه پزشکی و خانوادگی شما شروع می کند.

آنها احتمالاً انواع آزمایش های تصویربرداری از تیموس را سفارش خواهند داد. معمولاً تیموم ها بر اساس ظاهر غده تیموس در این آزمایشات تصویربرداری تشخیص داده می شوند.

آزمایش خون لزوما به تشخیص تیموما کمک نمی کند، اما می تواند به غربالگری سندرم های خودایمنی مرتبط کمک کند.

آنها ممکن است بخواهند نمونه تیموس را برای بررسی در آزمایشگاه (به نام بیوپسی) بگیرند، اما این همیشه لازم نیست. آنها به احتمال زیاد تا زمان انجام جراحی برای درمان صبر می کنند.

درمان

درمان تیموما اغلب با جراحی برای برداشتن تومور شروع می شود. به طور معمول، جراحی کل تیموس را حذف می کند. ممکن است قسمت هایی از اندام ها یا رگ های خونی مجاور نیز برداشته شود.

بسیاری از تیموماهای در مراحل اولیه نیازی به درمان اضافی ندارند. تیمومای بزرگتر ممکن است به بافتهای مجاور گسترش یافته باشد و ممکن است برای کشتن سلولهای سرطانی باقیمانده به درمانهای دیگری نیاز داشته باشد، از جمله:

اگر تومور خیلی بزرگ یا نزدیک به ساختارهای حیاتی برای برداشتن باشد، ممکن است از شیمی درمانی قبل از جراحی برای کوچک کردن آن استفاده شود. اگر تومور کوچک شود، شیمی درمانی ممکن است با جراحی و درمان های بیشتری دنبال شود.

پیش بینی

تیموم به کندی رشد می کند و احتمال گسترش آن وجود ندارد، بنابراین معمولاً پیش آگهی خوبی دارد. میزان بقای کلی پنج ساله برای تیموما تقریباً ۹۰ درصد است.

برای سرطان تیموس، میزان بقا کمی بدتر است. به طور کلی نرخ بقای پنج ساله برای سرطان تیموس ۷۱٪ است. پیش آگهی برای سرطان های تیموس که زودتر از قبل از گسترش پیدا می شوند بهتر است.

• سرطان فقط در تیموس دارای نرخ بقای پنج ساله ۹۵٪ است.
• سرطان آویشن که به سایر نواحی قفسه سینه یا غدد لنفاوی گسترش یافته است، نرخ بقای پنج ساله ۷۹ درصدی دارد.
• سرطان های آویشن که به نواحی دوردست بدن گسترش یافته اند، نرخ بقای پنج ساله ۴۰ درصدی دارند.

عواملی که می توانند بر پیش آگهی تیموما تأثیر بگذارند عبارتند از:

• اگر سلول های سرطانی گسترش یابد
• اگر جراح بتواند تومور را با جراحی خارج کند
• اگر سرطان جدید است یا پس از درمان عود کرده است

در حالی که تیموما اغلب با موفقیت قابل درمان است، ممکن است خیلی دیرتر عود کند. سرطان می تواند دوباره در تیموس یا سایر قسمت های بدن ظاهر شود.

تیموما همچنین با خطر بالاتر ابتلا به انواع مختلف سرطان مرتبط است. ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما احتمالاً از شما می‌خواهد که برای پیگیری منظم در طول زندگی خود بازگردید.

مقابله

تشخیص تیموما می تواند بسیار ناراحت کننده باشد. علائم سندرم پارانئوپلاستیک خود ایمنی مرتبط می تواند کیفیت زندگی شما را تحت تاثیر قرار دهد. سرطانی که قبلاً گسترش یافته یا با جراحی قابل برداشتن نیست، ممکن است شما را برای زندگی خود بترساند و درمان شدیدتر می تواند باعث استرس و علائم فیزیکی شود.

هر سوالی را به تیم درمانی خود بیاورید تا متوجه شوید که انتخاب های خود در درمان، چه عوارض جانبی ممکن است رخ دهد و پیش آگهی شما دانستن چالش‌هایتان می‌تواند به شما کمک کند تا برای حمایت بیشتر برنامه‌ریزی کنید.

خانواده و دوستان شما می توانند منابعی برای حمایت عاطفی و فیزیکی باشند. درخواست حمایت می تواند چالش برانگیز باشد، اما می توانید در طول تشخیص و درمان از این کمک بهره مند شوید.

حتی اگر بدون علائم باشید و درمان شما موفقیت آمیز باشد، ممکن است احساسات شدیدی از جمله شادی، نگرانی، تسکین، احساس گناه و ترس داشته باشید.

سرطان می تواند شما را در مورد سلامتی و نحوه برخورد با زندگی روزمره بسیار مضطرب کند. بازگشت برای بازدیدهای بعدی ضروری ممکن است باعث استرس شود.

در حالی که بسیاری از تیموماها را می توان تنها با جراحی درمان کرد، تیموما می تواند عود کند و نیاز به درمان های اضافی داشته باشد. طبیعی است که نگران این موضوع باشید.

از تیم درمانی خود در مورد گروه های پشتیبانی آنلاین یا حضوری برای افراد مبتلا به تیموما یا شرایط مشابه سوال کنید. این ممکن است زمانی برای کمک گرفتن از یک متخصص یا مشاور سلامت روان باشد.

خلاصه

تیموم یک نئوپلاسم نادر غده تیموس است. تیموم ها بر اساس اینکه سلول های آنها چقدر غیرطبیعی به نظر می رسند و احتمال انتشار آنها از بهترین پیش آگهی (A) تا بدترین (C) طبقه بندی می شود. برخی از آنها به معنای واقعی کلمه مانند تومورهای خوش خیم رفتار می کنند. برخی دیگر رفتار بدخیم دارند و تمایل به تهاجم موضعی و انتشار در فاصله دارند.

نوع A بهترین پیش آگهی اما کمترین پیش آگهی است. نوع AB و نوع B2 رایج ترین هستند. بیشتر رایج. تیموماهای تیپ B1، B2 و B3 بیشتر از نوع A پیش آگهی بدتری دارند. نوع C نیز سرطان تیموس نامیده می شود و خطرناک ترین تیموم است.

علائم تیموم شامل سرفه و گرفتگی صدا، مشکلات تنفسی، درد قفسه سینه و تورم در قسمت فوقانی بدن است. هیچ دلیل شناخته شده ای برای تیموما وجود ندارد. در عوض، آنها با اسکن تصویربرداری تشخیص داده می شوند.

جراحی رایج ترین و گاهی تنها درمان مورد نیاز برای تیموما است. سایر گزینه های درمانی شامل پرتو درمانی، شیمی درمانی، درمان هدفمند و آزمایشات بالینی است.

تیموم به کندی رشد می کند و احتمال گسترش آن وجود ندارد، بنابراین معمولاً پیش آگهی خوبی دارد. میزان بقای کلی پنج ساله برای تیموما تقریباً ۹۰ درصد است.

تشخیص تیموم ممکن است ترسناک باشد زیرا ممکن است تا قبل از عمل جراحی ندانید که تومور شما چقدر خطرناک یا بدخیم است. با تیم مراقبتی خود در مورد پیش آگهی و درمان علائم خود صحبت کنید. در حالی که پیش آگهی و میزان بقا برای بسیاری از انواع تیموما مناسب است، در این زمان چالش برانگیز به دنبال حمایت باشید.