خارش اصطلاح پزشکی برای خارش ناشی از یک احساس تحریک کننده روی پوست است که باعث می شود شما بخواهید خاراندن کنید. این می تواند در هر نقطه از پوست شما رخ دهد.
بسیاری از موقعیت ها می توانند منجر به خارش پا شوند، از جمله قرار گرفتن در معرض موارد زیر:
- مرطوب
- محیط های خشک که منجر به خشکی پوست می شود
- تحریک کننده ها، هنگام راه رفتن با پای برهنه
- باکتری های عفونی، ویروس ها، انگل ها یا قارچ ها
اگرچه خارش پا معمولاً دلیلی برای نگرانی نیست، اما می تواند نشان دهنده یک بیماری پوستی زمینه ای یا حتی یک بیماری داخلی عمیق تر باشد. درک علائمی که باید و نباید نگران آن باشید می تواند به شما کمک کند تا از نگرانی خلاص شوید.
خارش پا ممکن است به دلایل مختلفی ناشی شود، از جمله:
بیماری ها
خارش پا ناشی از یک وضعیت پزشکی ممکن است با افزایش تولید ناقل عصبی سروتونین مرتبط باشد. به همین دلیل، پزشک ممکن است یک داروی انتخابی مهارکننده بازجذب سروتونین (SSRI) را برای درمان خارش تجویز کند.
شرایط پزشکی که باعث خارش پا می شوند عبارتند از:
- بیماری کبد
- کلستاز، که باعث کاهش جریان صفرا به سمت جلو از طریق درخت صفراوی می شود
- سرطان
- نوروپاتی محیطی، وضعیتی که معمولاً با دیابت همراه است
- پلی سیتمی روبرا ورا
- بیماری کلیوی
- بیماری غده تیروئید
- خارش بارداری در دوران بارداری (ممکن است کلستاز همراه داشته باشد یا نباشد)
شرایط پوستی
بیماری های پوستی که باعث خارش پا می شوند عبارتند از:
- درماتیت تماسی آلرژیک، که می تواند ناشی از چیزی شبیه به مواد شوینده جدید باشد
- پای ورزشکار یا کچلی پا (عفونت قارچی)
- درماتیت آتوپیک
- درماتوز کف پا نوجوانان
- پسوریازیس
- زخم ها
- نیش حشرات
- پوست خشک
- هجوم آفات، مانند شپش یا گال
قرار گرفتن در معرض عوامل تحریک کننده
یک محرک می تواند هر ماده ای باشد که باعث واکنش در بدن یا روی بدن شما شود. آنها حتی می توانند داروها یا پمادهای موضعی باشند که برای درمان سایر بیماری ها استفاده می کنید.
داروهایی که باعث خارش بدن و پا می شوند عبارتند از مواد افیونی یا مواد مخدر مانند مورفین سولفات، مهارکننده های ACE و استاتین ها.
خارش پا باعث می شود که بخواهید پوست خود را بخراشید. تغییرات در پوست شما ممکن است با احساس خارش همراه باشد. نمونه هایی از تغییرات پوستی عبارتند از:
- تاول ها
- مناطق ترک خورده و باز
- پلاک های خشک و فلس مانند
- خارش
- کهیر
- سرخی
- تورم
- لکه های سفید
همچنین ممکن است پاهای شما بدون تغییرات فیزیکی سطح پوست خارش داشته باشند.
اگر خارش پاهای شما با مراقبت های خانگی بهبود نیافت یا اگر علائم شما با گذشت زمان بدتر شد، به پزشک مراجعه کنید.
پزشک شما یک تاریخچه پزشکی کامل می گیرد و یک معاینه فیزیکی برای تشخیص علل خارش پا انجام می دهد. سوالاتی که ممکن است از شما بپرسند عبارتند از:
- آیا اخیراً شروع به مصرف داروهای جدید کرده اید؟
- آیا در معرض محرک های احتمالی قرار گرفته اید؟
- آیا شرایط پزشکی مزمن مانند دیابت یا اگزما دارید؟
- آیا هیچ یک از اعضای خانواده، دوستان یا هم تیمی ها اخیراً نگرانی های مربوط به پوست را تجربه کرده اند؟
در صورت لزوم، پزشک شما می تواند آزمایشاتی از جمله:
- تراشیدن پوست
- فرهنگ
- بیوپسی
- آزمایش خون
برخی از آزمایش‌ها می‌توانند نواحی داخل یا بالای پوست شما را از نظر وجود میکروب‌ها، مانند قارچ، بررسی کنند.
پزشک خارش پا را با توجه به علت آن درمان می کند. برای واکنش های آلرژیک، اجتناب از محصول یا محصولاتی که باعث واکنش آلرژیک می شوند می تواند به کاهش خارش کمک کند.
درمان هایی که ممکن است خارش پا را تسکین دهد شامل موارد زیر است:
- یک آنتی هیستامین مسدود کننده H1، مانند دیفن هیدرامین (بنادریل)، ممکن است به تسکین خارش کمک کند. آنتی هیستامین ها می توانند آرام بخش و سایر عوارض جانبی غیر منتظره داشته باشند. ممکن است لازم باشد افراد مسن از استفاده از آنها خودداری کنند.
- اگر پای ورزشکار دارید، اسپری های ضد قارچ یا کرم ها ممکن است کمک کنند. عفونت قارچی مزمن ممکن است نیاز به درمان ضد قارچی تجویز شده توسط پزشک داشته باشد.
- داروی موضعی ضد خارشنرم‌کننده‌هایی مانند وازلین و کرم‌های استروئیدی ممکن است به کاهش خارش موضعی روی سطح پوست کمک کنند.
- علاوه بر این، داروهای تجویزی مانند SSRI ها، گاباپنتین یا داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای ممکن است در برخی بیماران مفید باشد.
عادات خوب مراقبت از پا می تواند به کاهش خارش پا و جلوگیری از برخی علل مانند عفونت قارچی کمک کند. این شامل پوشیدن کفش‌های ضد آب، مانند دمپایی، در دوش‌های مشترک یا کف سالن‌های ورزشی می‌شود. شما همچنین می توانید از این اقدامات مراقبت از پا استفاده کنید:
- از پوشیدن کفش و جوراب تا خشک شدن کامل پا خودداری کنید
- پاهای خود را به طور منظم با صابون ملایم بشویید، به نواحی بین انگشتان پای خود توجه کنید و پس از پایان حمام از مرطوب کننده استفاده کنید.
- جوراب نخی یا پشمی بپوشید
- کفش‌هایی بپوشید که تهویه مناسبی دارند، مانند کفش‌هایی که سوراخ‌های مشبکی دارند که به خشکی پا کمک می‌کند
اگر دوره‌های منظم پای ورزشکار را تجربه می‌کنید، ممکن است لازم باشد قبل از پوشیدن جوراب یا کفش، یک پودر ضد قارچ روی پاهای خود بمالید.