درد و درد در پشت پاها ممکن است نشانه آسیب همسترینگ باشد. همسترینگ شما گروهی از عضلات است که در پشت ران شما قرار دارند. کشیدگی در این ماهیچه ها نسبتاً رایج است، به خصوص در افرادی که ورزش هایی را انجام می دهند که شامل دوی سرعت است، مانند فوتبال، بسکتبال یا پیست.
آسیب های خفیف همسترینگ ممکن است به استراحت، داروهای بدون نسخه (OTC) و یخ پاسخ خوبی بدهد، اما موارد شدیدتر ممکن است ماه ها طول بکشد تا بهبود یابد.
برای اطلاعات بیشتر در مورد علل آسیب به همسترینگ، نحوه تسکین درد و زمان مراجعه به پزشک، ادامه مطلب را بخوانید.
علت اصلی آسیب به همسترینگ اضافه بار عضلانی است. کشیدگی و پارگی زمانی اتفاق میافتد که عضله در حال انقباض یا کوتاه شدن است. همچنین ممکن است در صورتی که عضله بیش از حد کشیده شود یا به طور ناگهانی مالیات گرفته شود، اتفاق بیفتد.
به عنوان مثال، وقتی دوی سرعت انجام می دهید، عضلات همسترینگ شما باید به طور مکرر منقبض شوند، زیرا پای شما با گام بلند می شود. تمام این طولانی شدن و بارگذاری عضلات، محیطی عالی برای آسیب ایجاد می کند. ممکن است هر چیزی از درد ناگهانی گرفته تا احساس ترکیدن یا ضربه خوردن در پای خود را احساس کنید. همسترینگ شما ممکن است حساس باشد و حتی ممکن است کبودی را در محل آسیب مشاهده کنید.
چندین عامل خطر برای کشیدگی همسترینگ وجود دارد:
- ورزش با عضلات سفت. ورزشکارانی که عضلات به خصوص سفت دارند ممکن است بیشتر دچار آسیب شوند.
- عدم تعادل عضلانی، جایی که برخی از عضلات قوی تر از سایرین هستند.
- تهویه ضعیف اگر ماهیچه ها ضعیف باشند، کمتر می توانند با نیازهای برخی ورزش ها یا تمرینات مقابله کنند.
- خستگی در عضلات، زیرا عضلات خسته انرژی زیادی جذب نمی کنند.
فشار همسترینگ معمولا در افرادی که در فعالیت های زیر شرکت می کنند دیده می شود:
- فوتبال
- فوتبال
- بسکتبال
- تنیس
- دویدن و دوی سرعت و سایر رویدادهای پیست
- رقصیدن
ورزشکاران مسنتری که بهعنوان ورزش اولیه راه میروند نیز در معرض خطر بیشتری هستند. نوجوانانی که بدنشان هنوز در حال رشد است نیز همینطور. ماهیچه ها و استخوان ها لزوما با سرعت یکسانی رشد نمی کنند. این بدان معناست که هر گونه نیرو یا فشار وارده به ماهیچه ها، مانند پرش یا ضربه، ممکن است آنها را در برابر پارگی آسیب پذیر کند.
اگر احساس درد ناگهانی در همسترینگ خود کردید، کاری را که انجام می دهید متوقف کنید تا از آسیب بیشتر جلوگیری کنید. شاید قبلاً نام مخفف RICE را شنیده باشید. ممکن است به شما کمک کند تا بهتر و سریعتر شوید.
RICE مخفف:
- باقی مانده. از انجام فعالیت هایی که ممکن است آسیب شما را تشدید کند خودداری کنید. این ممکن است به معنای استراحت کامل یا حتی استفاده از عصا یا سایر وسایل کمک حرکتی باشد.
- یخ. استفاده از بسته سرد برای ۱۵ تا ۲۰ در طول روز هر ۲ تا ۳ ساعت یکبار. حتی ممکن است از چیزی مانند نخود فرنگی یخ زده در یک حوله سبک استفاده کنید. یخ را مستقیماً روی پوست نمالید.
- فشرده سازی. برای محدود کردن تورم و حرکت، ران خود را با یک پوشش الاستیک بانداژ کنید.
- ارتفاع. سعی کنید پای خود را روی بالش نگه دارید تا ورم را محدود کنید.
داروهای مسکن OTC ممکن است به کاهش ناراحتی شما در آسیب همسترینگ کمک کنند. داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی خوراکی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن (Motrin، Aleve)، یا سایر داروهای ضد درد OTC مانند استامینوفن (تیلنول)، ممکن است برای تسکین کوتاه مدت مفید باشند.
کرم ها یا ژل های NSAID موضعی نیز می توانند به کاهش درد کمک کنند. با این حال، اگر احساس میکنید به شدت به خود آسیب رساندهاید، بهتر است قبل از خوددرمانی به پزشک مراجعه کنید.
یکی دیگر از گزینههای تسکین درد، استفاده از فوم غلتک برای اعمال آنچه که رهاسازی میوفاشیال نامیده میشود روی همسترینگ شما است. غلتک را درست بالای پشت زانوی خود قرار دهید و به سمت بالا در جهت جریان خون بچرخانید تا عضلات را ماساژ دهید. ماساژ ورزشی حرفه ای نیز ممکن است به کاهش درد شما کمک کند.
بسیاری از آسیب های همسترینگ به خوبی به درمان خانگی پاسخ می دهند و ظرف چند روز بهبود می یابند. اگر درد شما از بین نمی رود یا علائم شما بدتر می شود، بهتر است با پزشک خود تماس بگیرید تا یک قرار ملاقات تعیین کند. در موارد شدید، آسیب همسترینگ شما ممکن است به جراحی و چندین ماه استراحت و فیزیوتراپی نیاز داشته باشد.
صرف نظر از شدت، پزشک می تواند نکات مهمی را در مورد مدت زمان استراحت یا ورزش هایی که ممکن است به شما در جلوگیری از آسیب های بعدی کمک کند، به شما ارائه دهد. پزشک شما همچنین می تواند شما را به یک فیزیوتراپیست ارجاع دهد تا بر روی هرگونه عدم تعادل عضلانی که ممکن است به آسیب شما کمک کند کار کند.
بهبودی شما به میزان فشار شما بستگی دارد. یک سویه خفیف یا “درجه ۱” به راحتی در a بهبود می یابد تعداد کمی روزها. پارگی کامل یا سویه “درجه ۳” ممکن است ماه ها طول بکشد.
در برخی موارد، پزشک ممکن است از شما بخواهد که برای درمان بی حرکتی از آتل استفاده کنید. این باعث می شود پای شما در وضعیت خنثی قرار گیرد تا بتواند به طور کامل استراحت کند و بهبود یابد.
فیزیوتراپی (PT) گزینه دیگری است که می توانید پس از کاهش تورم خود امتحان کنید. در PT، تمرینات مختلفی را برای افزایش دامنه حرکتی، انعطاف پذیری و قدرت عضلات خود انجام خواهید داد.
اگر دچار کنده شدن تاندون شده اید، ممکن است نیاز به جراحی برای بخیه زدن عضله در جای خود داشته باشید. آسیب برداشتن زمانی اتفاق می افتد که تاندون از استخوان جدا می شود و استخوان همراه با آن کشیده می شود.
پس از بهبودی، ممکن است برای مدتی قبل از شروع برنامه PT از عصا یا بریس استفاده کنید. بهبودی شما پس از جراحی ممکن است سه تا شش ماه طول بکشد.
همه ی کشیدگی های همسترینگ قابل پیشگیری نیستند. شما ممکن است در یک گروه در معرض خطر بالاتر باشید، مانند یک بزرگسال یا یک نوجوان، یا یک ضربه ناگهانی را تجربه کنید که باعث آسیب می شود. با این حال، تمرینات کششی و تقویتی منظم ممکن است به شما در کاهش خطر کشیدگی عضلات همسترینگ کمک کند. از پزشک یا مربی خود بخواهید تمرینات خاصی را پیشنهاد دهد که ممکن است برای فعالیت خاص شما بهترین کار را داشته باشد.
در زیر چند نکته کلی برای پیشگیری آورده شده است:
- قبل از ورزش یا ورزش بدنتان را گرم کنید و بعد از آن خنک شوید.
- برای حفظ تناسب اندام قلبی عروقی و عضلانی خود به طور منظم ورزش کنید. انجام این کار به شما کمک می کند از آسیب های مربوط به خستگی جلوگیری کنید.
- زمانی را به کشش و تقویت عضلات در برنامه ورزشی هفتگی خود اختصاص دهید. انجام این کار به جلوگیری از عدم تعادل عضلانی که ممکن است باعث آسیب شود کمک می کند.
- روزهایی را مرخصی بگیرید یا روزهای آسانی را بین جلسات بدنی مخصوصا سخت داشته باشید تا به بدن خود استراحت کافی بدهید.
- سعی کنید کار با سرعت را به روال خود اضافه کنید تا عضلات همسترینگ را برای انواع نیروهایی که ممکن است منجر به آسیب شوند آماده کنید.
درد همسترینگ می تواند ناراحت کننده باشد و شما را از ورزش های مورد علاقه و فعالیت های دیگر دور کند. بیشتر موارد فشار احتمالاً طی چند روز کاهش می یابد. با کمی استراحت، یخ، فشرده سازی و ارتفاع، باید در کمترین زمان روی پای خود بازگردید.
اگر احساس می کنید آسیب شما جدی تر است، از تماس با پزشک خود دریغ نکنید. هر چه زودتر کمک دریافت کنید، زودتر می توانید به فعالیت های مورد علاقه خود بازگردید.Source link