درماتیت پلک: درمان، علائم، علل و …

اگر پلک‌های شما اغلب خارش، متورم یا تحریک می‌شوند، ممکن است یک یا چند نوع درماتیت پلک داشته باشید که یک بیماری بسیار شایع است. دو نوع درماتیت پلک عبارتند از: درماتیت تماسی آتوپیک (آلرژیک) و درماتیت تماسی تحریکی.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد درماتیت پلک، از جمله درمان ها، علل، علائم و راه های پیشگیری از آن، به خواندن ادامه دهید.

علائم درماتیت پلک می تواند در یک یا هر دو چشم ظاهر شود. علائم شما ممکن است مزمن (طولانی مدت) باشد یا فقط گاهی اوقات اتفاق بیفتد. آنها همچنین ممکن است شامل پلک ها به تنهایی یا اطراف آن باشند.

علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• خارش
• تورم
• درد یا احساس سوزش
• پوسته پوسته پوسته شده و تحریک شده
• پوست ضخیم و چین خورده
• بثورات قرمز یا صورتی در رنگ‌های پوست روشن‌تر یا راش قهوه‌ای یا خرمایی تیره‌تر در پوست‌های تیره‌تر

پوست پلک های شما بسیار نازک است. حاوی رگ های خونی زیاد و چربی کمی است. این ترکیب آنها را مستعد تحریک و مستعد واکنش های آلرژیک می کند.

درماتیت پلک دلایل زیادی دارد و تشخیص اینکه چه چیزی باعث علائم شما می شود ممکن است چالش برانگیز باشد.

در افراد مبتلا به درماتیت تماسی آتوپیک، علائم می تواند ناشی از آلرژی باشد. علائم زمانی رخ می دهند که سیستم ایمنی بدن شما در واکنش به ماده ای که به آن حساسیت دارید، آنتی بادی تولید کند.

این آنتی بادی ها ایمونوگلوبولین E (IgE) نامیده می شوند. آنتی بادی ها یک واکنش شیمیایی در سلول ها ایجاد می کنند که باعث علائم آلرژیک مانند قرمزی و خارش می شود.

درماتیت تماسی تحریک کننده زمانی رخ می دهد که ناحیه اطراف پلک شما با یک ماده تحریک کننده تماس پیدا کند. نیازی نیست به این ماده حساسیت داشته باشید.

به عنوان مثال، آرایش یا کرم دور چشم ممکن است باعث درماتیت تماسی تحریک کننده شود، حتی اگر به هیچ یک از ترکیبات آلرژی نداشته باشید.

بسیاری از موادی که باعث درماتیت تماسی آلرژیک می شوند نیز باعث درماتیت تماسی تحریکی می شوند. تفاوت بین این دو حالت با واکنش سیستم ایمنی بدن شما مشخص می شود.

مهم نیست که چه نوع درماتیت پلک دارید، نتیجه می تواند خارش و ناراحت کننده باشد. هر دو نوع را می توان با دارو یا تغییر سبک زندگی درمان کرد.

داشتن یک دفتر روزانه ممکن است به شما کمک کند تا یک آلرژن یا حساسیتی را که ممکن است در ایجاد درماتیت پلک شما نقش داشته باشد، کشف کنید.

سعی کنید محصولاتی را که هر روز استفاده می کنید یادداشت کنید و به دنبال سرنخ هایی در لیست مواد تشکیل دهنده باشید. این محصولات باید شامل محصولات مراقبت شخصی باشد که روی صورت، مو و بدن خود استفاده می کنید، مانند صابون، لوسیون و شامپو.

همچنین باید به مواردی که در اطراف خانه استفاده می‌کنید، مانند پاک‌کننده‌ها توجه کنید، زیرا ممکن است با دست‌هایتان مواد تحریک‌کننده را به پلک‌هایتان منتقل کنید.

برای برخی افراد، گرد و غبار یا حتی آب و هوا ممکن است علائم درماتیت پلک را ایجاد کند.

اگر محرکی برای علائم شما قابل شناسایی باشد، حذف آن اولین و بهترین خط دفاعی شما خواهد بود. اگر محرک غذایی پیدا شد، حذف آن از رژیم غذایی شما کلیدی است.

پزشک ممکن است استفاده از کورتیکواستروئیدهای موضعی یا خوراکی کوتاه مدت را تجویز کند که باعث کاهش التهاب، تورم و خارش می شود.

اگر تصمیم دارید یک درمان موضعی بدون نسخه را امتحان کنید، ابتدا لیست مواد تشکیل دهنده را بررسی کنید. برخی از این محصولات شامل مواد نگهدارنده و سایر موادی هستند که ممکن است به آنها حساسیت داشته باشید. از مواردی که دارای:

• رایحه اضافه شده
• فرمالدئید
• لانولین
• پارابن ها

تمیز نگه داشتن پلک ها بسیار مهم است. بهتر است از دست زدن به پوست، خاراندن یا مالیدن چشم خودداری کنید. سعی کنید در این مدت از آرایش یا پاک کننده های معطر استفاده نکنید. حتی تا زمانی که علائم شما بهبود نیابد، حتی از لوازم آرایشی ضد حساسیت نیز باید اجتناب کرد.

اگر در محیطی بسیار گرد و غبار یا آلوده کار می کنید، استفاده از عینک های محافظ می تواند به از بین بردن سوزش پلک های شما کمک کند.

تعدادی از درمان‌های خانگی وجود دارد که می‌توانید امتحان کنید. احتمالاً باید از روش آزمون و خطا استفاده کنید. با درمانی که تسکین نمی دهد یا به نظر می رسد علائم شما را بدتر می کند، ادامه ندهید.

برنامه های کاربردی که ممکن است بخواهید امتحان کنید عبارتند از:

• کمپرس پارچه سرد غوطه ور در آب
• برش های خیار
• مرهم ساخته شده از بلغور جو دوسر ساده و عسل که روی پوست بمالید
• ژل آلوئه ورا

محرک‌های درماتیت پلک متفاوت است، بنابراین ممکن است پس از مواجهه با یک محرک مجبور به پیشگیری از مشکلات بعدی شوید. در اینجا چند راه برای دور نگه داشتن آلاینده ها و محرک ها از چشم شما آورده شده است:

• از آرایش و مراقبت از پوست کهنه یا تاریخ مصرف گذشته خودداری کنید. برای جلوگیری از تحریک، فقط از لوازم آرایشی استفاده کنید که هیچ علامتی از انقضا نشان نداده باشد.
• مواد خشن را روی پلک ها محدود کنید. این می تواند شامل بنزوئیل پراکسید، رتینول ها، لایه بردارها و سایر مواد فعال مراقبت از پوست باشد.
• به آرامی با محصولات جدید شروع کنید. فقط یک محصول جدید صورت را در یک زمان امتحان کنید، فقط در صورتی که در نهایت واکنش نشان دهید. شما راحت تر می توانید مقصر را مشخص کنید.
• با چشمان خود ملایم باشید. سعی کنید چشم های خود را بیش از حد مالش یا لمس نکنید، زیرا ممکن است خطر عفونت را افزایش دهد.
• مراقب وعده های غذایی خود باشید اگر آلرژی غذایی دارید، بهتر است از آن غذاها اجتناب کنید، زیرا ممکن است باعث درماتیت پلک شوند.
• برخی از ترکیبات مراقبت از پوست را محدود کنید. برچسب‌های مواد روی مرطوب‌کننده‌ها و لوازم آرایش را برای محرک‌های رایج بررسی کنید. اینها می تواند شامل عطر (اغلب با برچسب “عطر” یا “پرفیوم”)، فرمالدئید، لانولین یا پارابن باشد. همه به این مواد حساس نیستند. مارک های لوازم آرایش ضد حساسیت ممکن است کمک کنند.
• از عینک و دستکش محافظ استفاده کنید. عینک‌های محافظ، عینک‌های محافظ و دستکش‌ها می‌توانند در شرایطی که محرک‌ها با دست‌ها یا صورت شما تماس پیدا می‌کنند یا در هوا شناور هستند، کمک کنند.
• از صابون های ملایم استفاده کنید. مانند مرطوب‌کننده‌ها و آرایش، در صابون‌ها، شوینده‌های بدن و محصولات مو به دنبال هر گونه مواد تحریک‌کننده باشید.

پیش‌بینی اینکه چه کسی به محرک‌هایی که می‌توانند باعث درماتیت پلک شوند، حساس‌تر است، دشوار است. چند عامل ممکن است نقش داشته باشد:

• سن. نوزادان و کودکان اغلب مستعد ابتلا به بیماری‌های پوستی، به‌ویژه راش‌ها و بیماری‌هایی مانند درماتیت سبورئیک هستند.
• ژنتیک آلرژی و سایر صفات ارثی می تواند فرد را مستعد ابتلا به درماتیت کند.
• استفاده نادرست از محصولات مراقبت شخصی استفاده از محصولات قدیمی یا عدم استفاده از محصولات طبق توصیه می تواند باعث تحریک ناحیه حساس پلک شود.
• داروها برخی از داروها مانند آنتی بیوتیک ها، بتا بلوکرها، نئومایسین (که اغلب در کرم های آنتی بیوتیک یافت می شود)، داروهای سولفا و بی حس کننده های موضعی می توانند باعث درماتیت شوند.
• شرایط پزشکی برخی از بیماری های پوستی مانند آکنه یا پسوریازیس و شرایطی مانند آسم گاهی اوقات می توانند باعث درماتیت شوند.
• حرفه ها مشاغلی که در آنها در معرض مواد محرک یا تحریک کننده قرار می گیرید می تواند یک عامل باشد. اینها شامل مشاغل در مزرعه و کشاورزی، ساخت و ساز و کارخانه است.

اگر علائم شما به وضوح با یک محصول خاص مانند ریمل مرتبط است، حذف محصول باید علائم شما را نیز از بین ببرد.

اگر نمی توانید علت این عارضه را تشخیص دهید، مراجعه به پزشک، مانند متخصص آلرژی یا متخصص پوست، می تواند کمک کننده باشد.

پزشک علائم شما را بررسی می کند و از شما سوالاتی می پرسد که ممکن است به کشف محرک های بالقوه کمک کند. آنها همچنین از شما در مورد واکنش های آلرژیکی که داشته اید و سابقه شما سوال می کنند:

• اگزمای آتوپیک
• تب یونجه
• آسم
• سایر بیماری های پوستی

اگر پزشک شما مشکوک به آلرژی باشد، ممکن است یک یا چند آزمایش برای تعیین حساسیت شما انجام شود. برخی از اینها نیاز به سوزن یا لانست دارند اما کمترین درد را ایجاد می کنند. آزمایشات شامل:

تست پچ

آزمایش پچ معمولاً روی بازو یا پشت شما انجام می شود. پزشک شما حدود ۲۵ تا ۳۰ آلرژن بالقوه را برای آزمایش در شما انتخاب می کند. مقدار کمی از هر یک از آلرژن ها روی پوست شما قرار می گیرد و با نوار ضد حساسیت پوشانده می شود و یک پچ تشکیل می دهد.

شما این پچ را به مدت ۲ روز می‌پوشید و پس از آن پزشک ناحیه مورد نظر را بررسی می‌کند تا ببیند آیا واکنش آلرژیک داشته‌اید یا خیر.

تست آلرژی داخل پوستی

برخلاف پچ تست، این تست در کمتر از ۳۰ دقیقه نتایج را ارائه می دهد. سوزن های ریز برای تزریق مقادیر کمی از آلرژن های بالقوه درست در زیر سطح پوست، معمولاً روی بازو استفاده می شود.

پزشک شما می تواند چندین ماده را در یک زمان آزمایش کند. هر ناحیه برای یک واکنش آلرژیک، مانند قرمزی، تورم یا کهیر مشاهده می شود.

تست خراش (خراش) پوست

این آزمایش همچنین نتایج سریعی را ارائه می دهد و می توان از آن برای آزمایش حداکثر ۴۰ ماده در یک زمان استفاده کرد. مقدار کمی از عصاره های مختلف آلرژن با استفاده از یک ابزار برش به نام لانست به آرامی مستقیماً زیر پوست قرار می گیرد.

علاوه بر آلرژن ها، هیستامین نیز برای بررسی صحت آزمایش وارد می شود. هیستامین باید در همه افراد واکنش آلرژیک ایجاد کند. اگر یک مورد در شما ایجاد نکرد، کل آزمایش نامعتبر در نظر گرفته می شود.

گلیسیرین یا سالین نیز وارد می شود. این مواد نباید باعث واکنش آلرژیک شوند. اگر این کار را انجام دهند، پزشک شما ممکن است تشخیص دهد که به جای آلرژی، پوست بسیار حساسی دارید و دچار سوزش هستید، نه یک واکنش آلرژیک.

تست رادیو آلرژی

این یک آزمایش خون است که آنتی بادی های خاص IgE را تشخیص می دهد. ممکن است به پزشک شما کمک کند تا موادی را که به آنها حساسیت دارید مشخص کند.

درماتیت پلک در صورت شدید می تواند عوارضی داشته باشد. این شامل:

• عفونت خاراندن، مالش یا به طور کلی لمس بیش از حد چشم می تواند باعث عفونت پوست یا خود چشم شود. برای جلوگیری از تحریک بیشتر، لمس را محدود کنید و ملایم باشید.
• مسائل روزمره. علائم درماتیت پلک ممکن است آنقدر شدید باشد که باعث مشکلاتی در بینایی، کار، خواب و انجام کارهای روزمره شود.
• علائم اضافی از آنجایی که پلک ها ناحیه بسیار حساسی هستند، ممکن است علائم پلک را قبل از علائم اضافی در جاهای دیگر مانند بقیه صورت یا دستان خود تجربه کنید.
• نورودرماتیت. خاراندن مداوم می تواند باعث پوسته پوسته شدن و ضخیم شدن پوست به نام نورودرماتیت شود.

هم درماتیت آتوپیک و هم درماتیت تماسی را می توان با موفقیت درمان و از بین برد. تعیین اینکه چه چیزی باعث علائم شما می شود می تواند به کاهش احتمال عود شما کمک کند.

محرک ها و آلرژن های زیادی در محیط وجود دارد، بنابراین همیشه نمی توان فهمید که چه چیزی باعث علائم شما می شود.

اگر پوستی دارید که به راحتی تحریک می شود، ممکن است به موادی که زمانی قادر به تحمل آنها بودید نیز حساس شوید. استفاده از محصولات مراقبت شخصی و پاک کننده های ساخته شده از مواد ضد حساسیت می تواند کمک کننده باشد.

همچنین باید سعی کنید پلک ها و دست های خود را تمیز نگه دارید که ممکن است به پیشگیری یا کاهش عود در آینده کمک کند. سعی کنید دستان خود را از چشمان خود دور نگه دارید و روزانه از چیزهایی که می خورید و محصولاتی که استفاده می کنید یادداشت کنید تا به دنبال الگوهای شعله ور شوید.

در نهایت، مهم است که اگر پلک های شما تحریک شده است، با پزشک خود صحبت کنید. هر چه زودتر به دنبال کمک باشید، زودتر می توانید درمان را شروع کنید و تسکین پیدا کنید.