آپاندیس شما – کیسه کوچکی که به روده بزرگ شما متصل است – می تواند ملتهب شده و مملو از باکتری و چرک شود و در نتیجه وضعیت دردناکی به نام آپاندیسیت ایجاد شود. اگر آپاندیسیت به موقع درمان نشود، آپاندیس عفونی پاره میشود و باکتریهای خود را در بقیه قسمتهای شکم آزاد میکند و منجر به یک عفونت بالقوه تهدید کننده زندگی میشود.
جراحی برای درمان آپاندیسیت: آپاندکتومی
آپاندکتومی، یک روش جراحی برای برداشتن آپاندیس، درمان استاندارد آپاندیسیت است. اما آنتی بیوتیک ها اغلب همراه با آپاندکتومی و گاهی اوقات به جای جراحی در صورتی که مورد بدون عارضه باشد استفاده می شود.
پزشکان بیش از ۱۰۰ سال است که آپاندیسیت را با آپاندکتومی درمان می کنند. (۱)
اگر تحت آپاندکتومی باز یا لاپاراسکوپی قرار می گیرید، می توانید انتظار داشته باشید که یک یا دو روز پس از جراحی بیمارستان را ترک کنید (آپاندکتومی باز به یک برش ۲ تا ۴ اینچی نیاز دارد، در حالی که آپاندکتومی لاپاراسکوپی به سه برش کوچک نیاز دارد). برخی از آپاندکتومی های لاپاراسکوپی حتی به صورت سرپایی انجام می شود. (۲) بهبودی کامل نسبتا سریع است (چند هفته) و عوارض کمی بعد از عمل رخ می دهد. اکثر بیماران پس از عمل نیازی به تغییر سبک زندگی یا رژیم غذایی ندارند. (۳)
قبل از انجام آپاندکتومی، جراحان معمولاً به بیماران خود آنتی بیوتیک های طیف وسیعی می دهند که علیه طیف وسیعی از باکتری ها عمل می کند. (۴)
آنتی بیوتیک های مورد استفاده برای درمان آپاندیسیت
آنتی بیوتیک های مورد استفاده برای آپاندیسیت عبارتند از:
- سفوتتان (سفوتان)
- سفوتاکسیم (کلافوران)
- پیپراسیلین و تازوباکتام (Zosyn)
- آمپی سیلین و سولباکتام (Unasyn)
- سفتریاکسون (روسفین)
- سفپیم (ماکسیپیم)
- جنتامایسین (گارامایسین)
- مروپنم (Merem)
- ارتاپنم (اینوانز)
- مترونیدازول (فلاژیل)
- کلیندامایسین (کلئوسین)
- لووفلوکساسین (لواکین)
در مورد پارگی آپاندیس، پزشکان پس از برداشتن آپاندیس، یک آنتی بیوتیک داخل وریدی (IV) را برای درمان عفونت شکمی – مانند پریتونیت، عفونت جدی غشای صفاقی که حفره شکمی شما را می پوشاند، تجویز می کنند.
پزشک شما ممکن است تصمیم بگیرد که این موضوع را با چند هفته آنتی بیوتیک خوراکی که در خانه مصرف می کنید پیگیری کند، اما تحقیقات نشان می دهد که سه تا پنج روز آنتی بیوتیک IV کافی است. (۴)
اگر بیمار آپاندیس پاره شده باشد، پزشکان اغلب آپاندکتومی به اصطلاح اینتروال را انتخاب می کنند. در این مورد، شما با آنتی بیوتیک های IV چند روزه درمان می شوید و سپس ممکن است با آنتی بیوتیک خوراکی به خانه فرستاده شوید. برخی تحقیقات نشان داده اند که درمان IV به تنهایی در بیمارستان کافی است. پس از یک فاصله زمانی شش تا هشت هفته ای، اگر عفونت شما برطرف شد، تحت عمل آپاندکتومی قرار خواهید گرفت.
آیا آنتی بیوتیک به تنهایی برای آپاندیسیت کافی است؟
در سالهای اخیر، برخی تحقیقات نشان دادهاند که آپاندکتومی برای درمان آپاندیسیت بدون عارضه، که آپاندیسیت بدون آپاندیس پاره شده، آبسههای پر از چرک یا پریتونیت است، ضروری نیست. در عوض، درمان فقط آنتی بیوتیکی می تواند این کار را انجام دهد. در کارآزماییهای بالینی، بیماران مبتلا به آپاندیسیت بدون عارضه که فقط با آنتیبیوتیکها درمان میشدند، به دوز کمتری از مواد مخدر نیاز داشتند، سریعتر به محل کار خود بازگشتند و نرخ سوراخشدگی بالاتری نسبت به افرادی که تحت آپاندکتومی فوری قرار گرفتند، نداشتند. (۵)
اگرچه شواهد فزاینده ای برای حمایت از این رویکرد در آپاندیسیت بدون عارضه وجود دارد، با این وجود نگرانی هایی وجود دارد. تشخیص آپاندیسیت بدون عارضه از آپاندیسیت پیچیده دشوار است و گاهی اوقات پیچیدگی یک مورد تا زمان جراحی مشخص نمی شود. (۵) و همانطور که کالج جراحان آمریکا اشاره می کند، با درمان فقط آنتی بیوتیکی احتمال عود بیشتری وجود دارد. (۶)
طبق یک مطالعه در سال ۲۰۱۲، تا ۶۳ درصد از بیمارانی که فقط برای آپاندیسیت حاد بدون عارضه درمان با آنتی بیوتیک دریافت می کنند، که به سرعت ایجاد می شود، حداقل برای یک سال نیازی به درمان اضافی ندارند. تجزیه و تحلیل چهار کارآزمایی کنترل شده شامل ۹۰۰ بیمار. علاوه بر این، طبق این مطالعه، درمان فقط با آنتی بیوتیک ارزانتر از جراحی است و منجر به ۳۱ درصد عوارض کمتری میشود (اگرچه آپاندکتومیها در حال حاضر نرخ عوارض پایینی دارند). (۷)
گزارشی در سال ۲۰۱۵ همچنین نشان داد که گزینه “ابتدا آنتی بیوتیک ها” ممکن است برای افرادی که عوارض جراحی قبلی داشته اند مفید باشد. با این حال این گزارش همچنین نشان داد که «بیش از نیمی از بیمارانی که تحت درمان قرار میگیرند، در مراحل اولیه با شکست مواجه میشوند و همه در معرض خطر آپاندیسیت مکرر هستند که ممکن است در نهایت به آپاندکتومی نیاز داشته باشد». (۸)
علاوه بر این، مطالعه سال ۲۰۱۲ اشاره کرد که حدود ۲۰ درصد از بیمارانی که فقط تحت درمان آنتیبیوتیکی قرار گرفتند، در عرض یک سال دوباره از آپاندیسیت رنج بردند. و ۲۰ درصد از آن افراد ردرمان لازم برای آپاندیس پاره شده و عوارض مرتبط با آن در مورد آپاندیسیت مکرر آنها. (۷)
یک مطالعه جداگانه در سال ۲۰۱۵ میزان شکست مشابهی در درمان آنتی بیوتیکی را نشان داد. در بیماران مبتلا به آپاندیسیت بدون عارضه (همانطور که با سی تی اسکن ثابت شد)، ۲۷ درصد نیاز به مداخله جراحی در طی یک سال داشتند. با این حال، اکثر بیمارانی که تحت درمان آنتی بیوتیکی قرار می گیرند، در طول دوره پیگیری یک ساله نیازی به آپاندکتومی نداشتند، و کسانی که نیاز به آپاندکتومی داشتند، عوارض قابل توجهی را تجربه نکردند. (۹)
در آن پسزمینه، الف بررسی مطالعات ۲۰۱۷ بر اساس تجزیه و تحلیل شواهد موجود، بررسی کرد که آیا درمان غیر جراحی باید جایگزین آپاندکتومی به عنوان درمان خط اول شود. محققان به این نتیجه رسیدند که در حالی که درمان غیرجراحی “قطعاً یک جایگزین عملی و موثر برای آپاندیسیت بدون عارضه” است، آپاندکتومی به دلیل نرخ بالای اثربخشی درمانی، “استاندارد طلایی درمان” برای آپاندیسیت بدون عارضه باقی می ماند. (۱۰)
مطالب مرتب به این موضوع که ممکن است به مطالعه آنها علاقهمند باشید:
آنتی بیوتیک | درمان عفونت | انواع، کاربردها و عوارض جانبی