درک عمق توانایی درک جهان به صورت سه بعدی (سه بعدی) و قضاوت در مورد فاصله اجسام است. مغز شما با پردازش تصاویر مختلف از هر چشم و ترکیب آنها برای تشکیل یک تصویر سه بعدی به آن دست می یابد.
درک عمق این امکان را برای چشمان شما فراهم می کند که فواصل بین اجسام را تعیین کند و تشخیص دهد که چیزی نزدیک شما یا دور است.
نشانه های بصری و درک عمق
درک عمق به نشانه های بصری متکی است. این نشانه‌ها سیگنال‌های فیزیکی و تفسیر مغز از آنها هستند که مسئول بینایی شما هستند، زیرا مغز و بدن شما با هم کار می‌کنند.
برای داشتن درک عمق، باید دید دوچشمی داشته باشید که به آن استریوپسیس نیز می‌گویند. شما همچنین به نشانه های تک چشمی از هر چشم به طور جداگانه تکیه می کنید، و همچنین به نشانه های بینایی حرکتی که از نحوه حرکت چشم های شما در کنار هم برای حفظ تمرکز ناشی می شود.
نشانه های تک چشمی
نشانه های تک چشمی حتی زمانی که دو چشم به درستی با هم کار نمی کنند، امکان درک عمق را فراهم می کند. آنها حتی زمانی که هستند هنوز مورد نیاز هستند و نشانه هایی از جمله:
- اختلاف منظر حرکتی: این نشانه به احساس خود حرکتی شما کمک می کند. زمانی اتفاق می افتد که سر خود را به جلو و عقب حرکت دهید. اجسام در فواصل مختلف با سرعت کمی متفاوت حرکت می کنند. اجسام نزدیکتر در خلاف جهت حرکت سر و اجسام دور با سر حرکت می کنند.
- تداخل: هنگامی که اشیاء روی یکدیگر همپوشانی دارند، نشانه های تک چشمی به ما می دهد که کدام یک نزدیکتر است.
- پرسپکتیو هوایی: نشانه های رنگ و کنتراست سرنخ هایی را در مورد اینکه یک شی چقدر دور است ارائه می دهد. همانطور که نور حرکت می کند، پراکنده می شود و باعث ایجاد خطوط تار می شود که مغز شما آن را دورتر تفسیر می کند.
نشانه های دوچشمی
مهمترین جنبه دید دوچشمی داشتن دو چشم است. افرادی که فقط از یک چشم بینایی دارند، برای اندازه‌گیری عمق باید به سایر نشانه‌های بصری تکیه کنند و درک عمق آنها عموماً دقت کمتری دارد.
نداشتن درک دقیق از عمق می تواند تأثیر زیادی بر زندگی شما داشته باشد، از یادگیری در اوایل کودکی گرفته تا کارهایی که می توانید انجام دهید. دلیلش این است که نشانه‌های دوچشمی شما برای ایجاد درک عمق مورد نیاز برای کارهای بی‌شماری کار می‌کنند.
برخی از نشانه های ارائه شده از طریق دید دوچشمی عبارتند از:
- تغییر نابرابری: این نشانه‌ها تابعی از stereopsis هستند که به چشمان شما اجازه می‌دهد تا بر اساس فاصله بین آنها درک عمق ایجاد کنند. این حساسیت به نابرابری، و نحوه پردازش مغز تفاوت جزئی، به یک تصویر سه بعدی دقیق کمک می کند.
- تفاوت سرعت: بینایی دوچشمی شما مسئول پردازش تفاوت‌ها در سرعت یا سرعت است که به درک عمق کمک می‌کند در حالی که شما و دنیایی که با آن تعامل دارید در حال حرکت هستید.
نشانه های حرکتی چشمی
این نشانه ها بر اساس نحوه عملکرد عضلات چشم شما هستند و شامل دو ویژگی کلیدی به نام همگرایی و تطبیق می شوند. این نشانه های چشمی حرکتی چه کاری انجام می دهند:
- همگرایی: هنگامی که به یک شی از نزدیک نگاه می کنید، زاویه چشمان شما به سمت داخل می شود. این حرکت زمانی کار می‌کند که روی چیزی تمرکز می‌کنید که فاصله کمی با شما دارد.
- محل اقامت: این نشانه نیز فقط در فواصل کوتاه کار می کند. عضلات چشم شما فوکوس عدسی چشم را تغییر می دهند و به شما کمک می کنند اشیاء مختلف را در فواصل مختلف با درک دقیق عمق ببینید.
این حرکات چشم به چشمان شما اجازه می دهد تا با هم کار کنند تا روی یک شی با درک دقیق عمق تمرکز کنند.
علل اختلال در درک عمق
عدم درک عمق می تواند ناشی از شرایط متعدد باشد. این شامل:
- آمبلیوپی: همچنین به آن “تنبلی چشم” نیز گفته می شود، این وضعیتی است که در آن یک چشم ضعیف تر از دیگری است. این معمولاً به دلیل رشد غیر طبیعی بینایی در دوران کودکی و کاهش دید در یک یا هر دو چشم اتفاق می افتد.
- هیپوپلازی عصب بینایی: این زمانی اتفاق می افتد که عصب بینایی، که سیگنال های بصری را از چشمان شما به مغز می فرستد، قبل از تولد رشد ناقص داشته باشد. می تواند منجر به از دست دادن جزئی یا کلی بینایی در کودکان شود.
- استرابیسم: این زمانی اتفاق می‌افتد که چشم‌ها در جهت‌های مختلف قرار می‌گیرند، مانند یکی مستقیم به جلو و دیگری به سمت داخل یا پایین.
- تاری دید: شرایط متعددی می تواند باعث تاری دید در یک یا هر دو چشم شود، همانطور که می تواند ضربه به چشم شود.
- آسیب به یک چشم: ضربه می تواند بینایی شما را به طور موقت یا دائم تغییر دهد.
مسائل ادراک عمق می تواند از طرق مختلفی بر زندگی شما تأثیر بگذارد. آنها می توانند:
- بر توانایی کودک در یادگیری تأثیر می گذارد
- باعث مشکلات رانندگی و پیمایش صحیح جاده ها می شود
- از رسیدن یک ورزشکار به پتانسیل کامل خود جلوگیری کنید
- شما را از دستیابی به شغلی که نیاز به درک عمیق خوبی دارد، باز می دارد
تست های درک عمق
انجام یک معاینه جامع چشم اولین قدم برای ارزیابی کامل درک عمق شماست.
یک اپتومتریست یا چشم پزشک ابتدا بینایی شما را با اندازه گیری حدت بینایی یا کیفیت بینایی شما آزمایش می کند. اگر یک چشم خیلی تار باشد و دیگری نه، درک عمق شما محدود خواهد شد.
هنگامی که یک اپتومتریست عضلات چشم شما را بررسی می کند، یک تست پوششی انجام می دهد. یک تست پوششی با بررسی نحوه عملکرد یک چشم در هنگام پوشاندن چشم دیگر، میزان کارکرد چشم‌های شما را اندازه‌گیری می‌کند.
تست پوششی برای بررسی استرابیسم، مانند ازوتروپیا یا اگزوتروپی استفاده می شود. این یک مشکل عضله چشم است که در آن چشم ها به خوبی با هم کار نمی کنند، یا زمانی که یک چشم به داخل، خارج، بالا یا پایین می چرخد. اگر چشم ها در یک راستا کامل با یکدیگر نباشند، دید دوگانه یا به طور معمول، سرکوب اتفاق می افتد.
اگر چشم‌هایتان در یک راستا قرار نداشته باشند، مغز شما تصویر چشم‌های نامرتب را سرکوب می‌کند تا شما را از دوبینی جلوگیری کند. در نتیجه، شما واقعاً فقط از یک چشم استفاده می کنید. وقتی این اتفاق بیفتد، درک عمق خوبی نخواهید داشت.
سطوح دقیق درک عمق با استفاده از آزمون‌ها اندازه‌گیری می‌شود، برخی از آنها زمانی که برای کودکان خردسال طراحی شده‌اند به تصاویر یا کارتون‌ها تکیه می‌کنند. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- استریوگرام نقطه تصادفی، که دید سه بعدی را با استفاده از تصاویر تشکیل شده از نقطه اندازه گیری می کند
- کلیشه های کانتور، که دید سه بعدی را با اشکال و تصاویر طراحی شده برای ایجاد خطوط بررسی می کند
چگونه می توانم درک عمق را بهبود بخشم؟
این امکان وجود دارد که درک عمق خود یا فرزندتان را بهبود بخشید، اما درمان به دلیل مشکلات درک عمق بستگی دارد.
پایین ترین سطوح مداخله شامل راهبردهای ساده ای مانند:
- تمرینات چشم طراحی شده برای بهبود درک عمق یا تقویت عملکرد ورزشی
- محدودیت در زمان صفحه نمایش برای جلوگیری از آسیب استفاده بیش از حد ناشی از نوع تمرکز درگیر
- روشنایی بهبود یافته، اغلب برای به حداکثر رساندن توانایی درک عمق در افراد مسن استفاده می شود
درمان یک بیماری خاص مانند استرابیسم یا آمبلیوپی، که در آن یک چشم ضعیف‌تر از دیگری است، بر تقویت آن چشم متمرکز است. گاهی اوقات می توان این کار را با عینک، چسب های چشمی که در بخشی از روز استفاده می شود یا قطره چشم انجام داد. اگر مشکل ادامه یابد، برخی از افراد ممکن است برای بهبود درک عمق نیاز به جراحی روی عضلات چشم خود داشته باشند.
محققان همچنین در حال مطالعه استفاده از واقعیت مجازی (VR) به عنوان یک جایگزین امیدوارکننده در درمان مشکلات درک عمق هستند. یک مطالعه کوچک روی ۲۴ جوان، تقسیم شده به گروه های مساوی که بازی های ویدئویی سه بعدی یا دو بعدی انجام می دادند، بهبود دید دوچشمی را در بین بازیکنان سه بعدی نشان داد.
مطالعات بیشتری مورد نیاز است، اما استفاده از VR ممکن است در درمان آمبلیوپی، استرابیسم و سایر مشکلات درک عمق مفید باشد.