در مورد تکرر ادرار زنان چه باید دانست؟

گاهی اوقات، تکرر ادرار به دلیل نوشیدن بیش از حد نوشیدنی هایی است که تولید ادرار را افزایش می دهند یا مثانه را تحریک می کنند. به عنوان مثال می توان به مصرف بیش از حد کافئین از طریق قهوه، چای و برخی نوشیدنی های گازدار اشاره کرد.

با این حال، تکرر ادرار ممکن است به دلیل تعدادی از شرایط پزشکی نیز باشد. مثالها عبارتند از:

• سنگ مثانه
• دیابت
• سیستیت بینابینی، یک اختلال مزمن و التهابی مثانه
• سطوح پایین استروژن
• مثانه بیش‌فعال
• عفونت مجاری ادراری
• اندام های ضعیف کف لگن

چاقی عامل دیگری است. اضافه وزن می تواند فشار بیشتری بر مثانه وارد کند. نتیجه می‌تواند ضعیف‌تر شدن عضلات کف لگن و نیاز به تکرر ادرار باشد.

یکی دیگر از عوامل خطر برای تکرر ادرار بارداری است. رحم در حال رشد می تواند در دوران بارداری فشار بیشتری به مثانه وارد کند. در نتیجه، یک زن ممکن است مجبور شود بیشتر به دستشویی برود.

بر اساس یک مطالعه، تخمین زده می شود ۴۱.۲۵ درصد در زنان باردار در دوران بارداری تکرر ادرار افزایش می یابد. از این زنان، حدود ۶۸.۸ درصد گزارش می دهند که افزایش دفعات باعث ناراحتی یا ناراحتی آنها می شود.

یائسگی همچنین می تواند بر کنترل مثانه تأثیر بگذارد. وقتی زنان دیگر پریود نمی شوند، بدن آنها استروژن را متوقف می کند. این هورمون می تواند پوشش مثانه و مجرای ادرار را تحت تاثیر قرار دهد. در نتیجه، یک زن ممکن است نیاز به دفع ادرار بیشتر داشته باشد.

یکی دیگر از عوامل خطر برای تکرر ادرار، سابقه زایمان طبیعی است. زایمان می تواند عضلات کف لگن را که مثانه را در جای خود نگه می دارند ضعیف کند.

با این حال، گاهی اوقات تکرر ادرار ممکن است به دلیل آسیب به اعصاب مثانه نیز باشد. گاهی اوقات یک زن بلافاصله پس از زایمان با مشکلی در کنترل مثانه مواجه نمی شود، اما ممکن است سال ها بعد علائم را تجربه کند.

یک زن ممکن است علاوه بر دفعات دفع ادرار، علائم دیگری نیز داشته باشد. این ممکن است به پزشکان سرنخی در مورد علت احتمالی تکرر ادرار او بدهد.

مثالها عبارتند از:

• تغییر رنگ ادرار، مانند قرمز، صورتی یا کولا رنگ
• تجربه یک میل ناگهانی و شدید برای ادرار کردن
• مشکل در تخلیه کامل مثانه
• نشت ادرار یا از دست دادن کنترل کامل بر مثانه
• درد یا سوزش هنگام ادرار کردن

عوارض مرتبط با تکرر ادرار اغلب به علت زمینه ای بیماری بستگی دارد. به عنوان مثال، اگر تکرر ادرار یک زن به دلیل عفونت دستگاه ادراری باشد، در صورت عدم درمان ممکن است دچار عفونت شدید و سیستمیک شود. این می تواند به کلیه های او آسیب برساند و باعث باریک شدن مجرای ادرار شود.

اگر تکرر ادرار به خودی خود و بدون بیماری قابل درمان فوری رخ دهد، می تواند کیفیت زندگی زن را تحت تاثیر قرار دهد. ممکن است یک زن به دلیل اینکه مجبور است اغلب برای دستشویی رفتن از خواب بیدار شود، نتواند خوب بخوابد. او همچنین ممکن است به دلیل ترس از اینکه مکرر به دستشویی برود از رویدادهای اجتماعی خودداری کند.

این عوارض همگی می توانند بر احساس خوب بودن زن تأثیر بگذارند.

اگر تکرر ادرار با علائم عفونت احتمالی همراه باشد، زنان باید به پزشک خود مراجعه کنند. مثلاً تب، درد هنگام ادرار کردن، و ادرار صورتی یا خونی.

ادرار دردناک یا دردهای لگنی نیز همراه با تکرر ادرار از دلایل نگرانی هستند. همچنین یک زن باید هر زمان که علائمی را تجربه کرد که برای او ناراحت کننده است یا کیفیت زندگی او را مختل می کند، به پزشک خود مراجعه کند.

اغلب، شیوه‌های زندگی و روش‌های پزشکی برای درمان تکرر ادرار وجود دارد تا زن مجبور نباشد از علائم رنج ببرد.

تکرر ادرار چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک با پرسیدن سوالاتی در مورد سابقه سلامتی یک زن، شروع به تشخیص علل احتمالی تکرر ادرار می کند.

نمونه هایی از این سوالات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• اولین بار چه زمانی متوجه شروع علائم خود شدید؟
• چه چیزی علائم شما را بدتر می کند؟ آیا چیزی آنها را بهتر می کند؟
• در حال حاضر چه داروهایی مصرف می کنید؟
• میانگین مصرف روزانه غذا و نوشیدنی شما چقدر است؟
• آیا هنگام ادرار کردن علائمی مانند درد، سوزش یا احساس عدم تخلیه کامل مثانه دارید؟

پزشک ممکن است برای ارزیابی نمونه ادرار بگیرد. یک آزمایشگاه می‌تواند وجود گلبول‌های سفید یا قرمز خون و همچنین سایر ترکیباتی را که نباید در ادرار وجود داشته باشد و می‌تواند نشان‌دهنده عفونت زمینه‌ای باشد، شناسایی کند.

آزمایش‌های دیگر ممکن است شامل سیستومتری یا اندازه‌گیری فشار در مثانه یا سیستوسکوپی باشد که شامل استفاده از ابزارهای ویژه برای بررسی داخل مجرای ادرار و مثانه است.

سایر روش های تشخیصی ممکن است به علائم خاص یک زن بستگی داشته باشد.

اگر عفونت دستگاه ادراری باعث تکرر ادرار در زنان شده باشد، مصرف آنتی بیوتیک برای درمان عفونت ممکن است کمک کند.

سایر درمان ها و تکنیک های پیشگیرانه برای تکرر ادرار که به دلیل عفونت نیست عبارتند از:

• اصلاح سبک زندگی: پرهیز از غذاها و نوشیدنی‌هایی که مثانه را تحریک می‌کنند می‌تواند به زن کمک کند که دفعات کمتری از تکرر ادرار را تجربه کند. مثلاً پرهیز از کافئین، الکل، نوشیدنی‌های گازدار، شکلات، شیرین‌کننده‌های مصنوعی، غذاهای تند و غذاهایی که بر پایه گوجه‌فرنگی هستند، می‌شود.
• تنظیم الگوهای مصرف مایعات: پرهیز از نوشیدن بیش از حد آب قبل از خواب می تواند احتمال بیدار شدن از خواب شبانه برای رفتن به دستشویی را کاهش دهد.
• بازآموزی مثانه: بازآموزی مثانه روش دیگری برای کاهش تعداد دفعات دستشویی رفتن خانم ها در روز است. برای انجام این کار، او به جای اینکه همیشه منتظر بماند تا زمانی که احساس نیاز به ادرار کند، طبق یک برنامه منظم از کار خارج می شود.

در صورت امکان، یک زن باید از تکنیک هایی مانند آرام سازی استفاده کند تا ببیند که آیا نیاز به ادرار کردن برطرف می شود یا خیر. زنان نباید برنامه بازآموزی مثانه را بدون مشورت با پزشک خود شروع کنند.

علاوه بر این روش‌ها، پزشکان می‌توانند داروهایی تجویز کنند که اسپاسم مثانه را کاهش می‌دهند و آرامش مثانه را تشویق می‌کنند. این امر باعث کاهش میل به دستشویی رفتن می شود.

نمونه هایی از داروهای مورد استفاده برای درمان تکرر ادرار عبارتند از:

• ایمی پرامین (توفرانیل)
• میربگرون (میربتریک)
• اکسی بوتینین (دیتروپان)
• تولترودین با رهش طولانی مدت (دترول)

گاهی اوقات پزشک تزریق سم بوتولینوم (BOTOX) را توصیه می کند که می تواند بروز اسپاسم مثانه را کاهش دهد. بوتاکس همچنین می تواند مثانه را شل کند تا قبل از اینکه خانمی تمایل به ادرار کردن داشته باشد، مثانه پرتر شود.