رژیم کتوژنیک درمان اوتیسم

علیرغم افزایش هشداردهنده موارد اختلال طیف اوتیسم در ۴۰ سال گذشته، پاسخ ها هنوز دور از دسترس هستند. به دلیل تنوع در علائم بین هر کودک مبتلا به اوتیسم، تعیین علت قطعی، درمان و تشخیص که بتواند به طور جامع هر کودک مبتلا به این اختلال را پوشش دهد، دشوار است.

با این اوصاف، هنوز برای خانواده ها و کودکانی که با اوتیسم دست و پنجه نرم می کنند، امید وجود دارد. در چند دهه گذشته تحقیقاتی در حال ظهور است که به آرامی قطعات پازل اوتیسم را کنار هم می‌گذارد.

آیا رژیم کتوژنیک می تواند به کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم کمک کند؟ در زیر، مروری بر ادبیات تحقیق خواهید یافت.

---

اختلال طیف اوتیسم چیست؟

بارزترین علائم اوتیسم بین ۲ تا ۳ سالگی ظاهر می شود. در برخی موارد، می توان آن را در ۱۸ ماهگی یا زودتر تشخیص داد، زیرا بسیاری از تأخیرهای رشدی مرتبط با اوتیسم را می توان در اوایل شناسایی و رفع کرد.

از بین افرادی که مبتلا به اوتیسم تشخیص داده شده است، حدود یک سوم از آنها ارتباط کلامی ندارند و حدود ۳۰ درصد دارای ناتوانی ذهنی هستند. این اختلال همچنین اغلب با سایر مسائل سلامت روانی و پزشکی از جمله اختلالات گوارشی (GI)، تشنج، اختلالات خواب، اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD)، اضطراب و فوبیا نیز تجربه می شود. این مسائل مربوط به سلامت، سرنخ‌های قانع‌کننده‌ای را در اختیار ما قرار می‌دهد که می‌تواند ما را در جهت یافتن علل اختلال طیف اوتیسم راهنمایی کند.

---

علل بالقوه اوتیسم

پس از دهه‌ها تحقیق، اکنون به یقین می‌دانیم که یک علت برای اوتیسم وجود ندارد – دلایل زیادی وجود دارد. محققان پیشنهاد می کنند که اوتیسم از ترکیبی از تأثیرات ژنتیکی و غیر ژنتیکی یا محیطی ایجاد می شود که منجر به ناهنجاری در ساختار یا عملکرد مغز می شود.

به نظر می رسد که این تأثیرات خطر ابتلای کودک به اوتیسم را افزایش می دهد. با این حال، مهم است که به خاطر داشته باشید که این عوامل خطر را افزایش می دهند، اما در واقع باعث ایجاد اختلالr نمی شوند. برای مثال، برخی از تغییرات ژنی مرتبط با اوتیسم را می‌توان در افرادی که اصلاً این اختلال را ندارند، یافت.

به طور مشابه، هر فردی که در معرض یک عامل خطر محیطی برای اوتیسم قرار می گیرد، به این اختلال مبتلا نمی شود. در واقع، اکثر آنها این کار را نخواهند کرد. از سوی دیگر، اگر چندین عامل روی یک کودک تأثیر بگذارد، احتمال ابتلای او به اختلال طیف اوتیسم بسیار بیشتر است. در زیر فهرستی از عواملی که محققان در افزایش خطر ابتلا به اوتیسم یافته اند آورده شده است:

خطرات ژنتیکی برای اوتیسم

تحقیقات به ما می گوید که تغییرات ژنی مرتبط با اوتیسم در خانواده ها وجود دارد. اگر والدین حامل یک یا چند ژن از این ژن ها باشند، ممکن است به کودک منتقل شوند (حتی اگر والدین اوتیسم نداشته باشند).

به عنوان مثال، اوتیسم بیشتر از حد انتظار در میان افرادی که دارای برخی بیماری‌های مرتبط با ژن هستند، مانند سندرم X شکننده، توبروس اسکلروزیس، سندرم سرخجه مادرزادی و فنیل کتونوری درمان‌نشده (PKU) رخ می‌دهد.

تغییرات ژنتیکی که خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش می دهد نیز می تواند به طور خود به خود در جنین اولیه یا اسپرم و/یا تخمک که برای ایجاد جنین ترکیب می شوند ایجاد شود. یکی از دلایل بالقوه این تغییرات، مصرف مواد مضر در دوران بارداری یا بارداری است.

با این حال، به خاطر داشته باشید که اکثر این عوامل خطر ژنتیکی به خودی خود باعث اوتیسم نمی شوند – آنها به سادگی شانس ابتلای کودک به علائم اختلال طیف اوتیسم را افزایش می دهند. عوامل دیگری مانند عوامل محیطی ممکن است با این تغییرات ژنتیکی برای ایجاد اختلال کار کنند.

عوامل خطر زیست محیطی اوتیسم

تحقیقات زیادی نشان می‌دهد که تأثیرات محیطی خاص می‌تواند خطر اوتیسم را در افرادی که از نظر ژنتیکی مستعد ابتلا به این اختلال هستند، افزایش دهد یا کاهش دهد.

برخی از عوامل محیطی که خطر اختلال طیف اوتیسم را افزایش می دهند عبارتند از:

• بچه دار شدن در حالی که یکی از والدین در سنین بالا هستند
• عوارض بارداری و زایمان (به عنوان مثال، نارسی شدید [قبل از ۲۶ هفته]، وزن کم هنگام تولد، حاملگی چند قلو [دو قلو، سه قلو، و غیره])
• بارداری هایی با فاصله کمتر از یک سال
• استرس های مزمن مادر در دوران بارداری
• کمبود ویتامین D و فولات در دوران بارداری
• ابتلا به برخی عفونت های باکتریایی یا ویروسی در دوران بارداری
• قرار گرفتن بیش از حد در معرض فلزات سنگین، آفت کش ها و سایر مواد شیمیایی محیطی
• مصرف داروهای خاص در دوران بارداری مانند والپروئیک اسید، تالیدومید و میزوپروستول

عوامل محیطی که خطر اوتیسم را کاهش می دهند:

• مصرف ویتامین های دوران بارداری حاوی اسید فولیک و ویتامین D3، قبل و در زمان بارداری و در طول بارداری

محیط‌زیست‌هایی که هیچ خطری ندارند (با وجود اختلاف نظر):

• واکسن. در زیر نقل قولی از سازمان Autism Speaks در رابطه با این موضوع داغ خواهید دید:

هر خانواده تجربه منحصر به فردی با تشخیص اوتیسم دارد، و برای برخی، با زمان واکسیناسیون فرزندشان مطابقت دارد. در عین حال، دانشمندان در دو دهه گذشته تحقیقات گسترده ای را برای تعیین اینکه آیا ارتباطی بین واکسیناسیون دوران کودکی و اوتیسم وجود دارد انجام داده اند. نتایج این تحقیق واضح است: واکسن ها باعث اوتیسم نمی شوند. آکادمی اطفال آمریکا فهرست جامعی از این تحقیق را گردآوری کرده است. می‌توانید فهرست را از اینجا مشاهده و دانلود کنید.

ژنتیک + عوامل محیطی = تفاوت در مغز و دستگاه گوارش که ممکن است باعث اوتیسم شود

چگونه این تأثیرات ژنتیکی و غیر ژنتیکی باعث ایجاد اوتیسم می شود؟

اگرچه این مسائل در هر کودکی که تحت تاثیر اختلال طیف اوتیسم است رخ نمی دهد، به نظر می رسد این موارد شایع ترین هستند.

تحقیقات قبلاً به این علل بالقوه با رویکردهای مختلف از جمله مکمل‌ها، رژیم‌های غذایی و داروها پرداخته است و نتایج غیرقطعی و کاملاً گیج‌کننده بوده است. با این حال، برخی مطالعات نویدبخش روش های خاص غذا خوردن و مکمل های طبیعی در درمان اوتیسم، به ویژه مکمل های تقویت کننده کتون و رژیم کتوژنیک هستند.

---

رژیم کتوژنیک به عنوان یک درمان برای اختلال طیف اوتیسم

۲۳ نفر از ۳۰ کودک رژیم غذایی را بیش از چهار هفته اولیه تحمل کردند و از این تعداد، ۵ نفر دیگر رژیم را به دلیل عدم بهبودی متوقف کردند. از ۱۸ کودک باقیمانده، دو پسر از نظر علائم به اندازه کافی بهبود یافتند که از کلاس های آموزش ویژه خارج شدند و در آموزش معمولی قرار گرفتند.

به طور کلی، ۱۸ کودکی که به رژیم کتوژنیک پایبند بودند «با بهبود در رفتار و تعاملات اجتماعی، گفتار، همکاری، کلیشه [حرکات یا گفته های تکراری] و … بیش فعالی که به طور قابل توجهی به بهبود یادگیری آنها کمک کرد، نشان دادند.»

اینها نتایج باورنکردنی هستند، اما شگفت‌انگیزترین یافته این مطالعه این است که بچه‌ها زمانی که به رژیم غذایی عادی خود بازگشتند، پیشرفت‌های خود را حفظ کردند.

با این حال، نتایج برای همه کودکان در مطالعه مثبت نبود. به عنوان مثال، کودکان مبتلا به شدیدترین موارد اوتیسم، به رژیم غذایی خود پایبند نبودند و هیچ بهبودی مشاهده نکردند. این فواید فقط در کودکان مبتلا به موارد خفیف‌تر اوتیسم مشاهده شد.

یکی دیگر از اشکالات این مطالعه این است که تصادفی یا کنترل نشده است، بنابراین نتایج باید با مقدار زیادی نمک گرفته شود. برای به دست آوردن تصویر واقعی تر از تأثیر واقعی رژیم کتوژنیک برای افراد مبتلا به اوتیسم، باید به یک متاآنالیز اخیر از همه مطالعات در مورد این موضوع مراجعه کنیم.

در یک متاآنالیز اخیر، دو مرورگر مستقل رابطه بین اختلال طیف اوتیسم و ​​رژیم غذایی کتوژنیک در انسان و مطالعات تجربی را بررسی کردند. بازبینان سه مطالعه با حیوانات و پنج مطالعه با انسان پیدا کردند که معیارهای ورود آنها را برآورده کردند. پس از تجزیه و تحلیل داده های این مطالعات، محققان به این نتیجه رسیدند که:

تعداد محدودی از گزارش‌های بهبود پس از درمان با KD [رژیم غذایی کتوژنیک] برای اثبات عملی بودن KD به عنوان درمانی برای ASD [اختلال طیف اوتیسم] کافی نیست، اما هنوز هم نشانگر خوبی است که این رژیم غذایی امیدوارکننده است. گزینه درمانی برای این اختلال

به عبارت دیگر، شواهد کافی برای حمایت از رژیم کتوژنیک به عنوان یک درمان برای اوتیسم وجود ندارد، اما این یک گزینه امیدوارکننده است. در واقع، این ممکن است امیدوارکننده ترین گزینه غذایی در بین رژیم های غذایی مورد مطالعه باشد.

---

رژیم کتوژنیک در مقابل سایر رژیم های غذایی در درمان اوتیسم

بسیاری از رژیم های غذایی در درمان بیماران مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در چند سال گذشته مورد مطالعه قرار گرفته اند، اما رژیم کتوژنیک امیدوارکننده ترین است (به خصوص که می تواند برای سایر اختلالات عصبی مانند صرع و بیماری آلزایمر مفید باشد).

رژیم غذایی دیگری که مورد توجه محققان قرار گرفته رژیم غذایی بدون کازئین بدون گلوتن است. محبوبیت این رژیم غذایی به عنوان درمان بالقوه اوتیسم ناشی از تحقیقاتی است که نشان می دهد اجزای کوچکتر گلوتن و کازئین ممکن است در منشاء اوتیسم نقش داشته باشند. به طور خاص، برخی از بخش‌های کوچک‌تر پروتئین‌های گلوتن و کازئین باعث فعالیت بیش از حد مواد افیونی می‌شوند که ممکن است فیزیولوژی و روان‌شناسی اوتیسم را توضیح دهد.

هر دوی این رژیم‌ها فرضیه‌های امیدوارکننده‌ای دارند (و شواهد غیرقطعی در حمایت از آنها)، اما کدام یک در درمان اوتیسم مؤثرتر است؟ یک مطالعه اخیر به دنبال یافتن پاسخ بود.

در این مطالعه ۴۵ کودک مبتلا به اوتیسم به طور مساوی به سه گروه تقسیم شدند. گروه اول یک رژیم غذایی از نوع رژیم کتوژنیک به نام رژیم اصلاح شده اتکینز، گروه دوم رژیم غذایی بدون کازئین بدون گلوتن و گروه سوم تغذیه متعادل دریافت کردند و به عنوان گروه کنترل خدمت کردند.

هر دو گروه رژیم غذایی در آزمایش‌های مختلف مرتبط با اوتیسم در مقایسه با گروه کنترل بهبود قابل‌توجهی نشان دادند، اما گروه رژیم غذایی کتوژنیک در مقایسه با گروه رژیم غذایی بدون کازئین بدون گلوتن نتایج بهتری در شناخت و جامعه‌پذیری کسب کردند.

این مطالعه به وضوح به این سؤال پاسخ می دهد که کدام رژیم غذایی برای اوتیسم بهتر است، اما تفاوت بین آنها و مزایای پیشنهادی آنها نشان می دهد که ممکن است در صورت ترکیب با هم موثرتر باشند.

---

رژیم غذایی کتوژنیک بدون کازئین بدون گلوتن به عنوان درمانی برای اوتیسم: مطالعه موردی

در حین پیروی از رژیم غذایی، کودک بهبودهایی را در فعالیت‌های تشنجی، عملکرد مغز، مهارت‌های شناختی و اجتماعی، عملکرد زبان و رفع کامل کلیشه‌ها (حرکات یا گفته‌های تکراری) تجربه کرد. دوز داروهای ضد تشنج بدون تشدید تشنج نیز کاهش یافت.

اگرچه این نتایج بسیار دیدنی هستند، برخی از متغیرهای گیج کننده وجود دارد که باید به آنها توجه کرد. این رژیم با انبوهی از داروها، کاهش وزن قابل توجه و انتقال به بلوغ همراه بود، بنابراین ارزیابی دقیق نقش این رژیم دشوار است.

وقتی عمیق‌تر به اثرات کاهش وزن، بلوغ، و داروهایی که کودک مصرف می‌کرد بر بدن نگاه می‌کنیم، می‌توانیم فرض کنیم که اینها احتمالاً ارتباط چندانی با نتایج مثبت ندارند. احتمال اینکه رژیم کتوژنیک اصلاح شده بدون کازئین بدون گلوتن مقصر برگرداندن بسیاری از علائم کودک باشد بسیار بیشتر است.

---

رژیم غذایی کتوژنیک اصلاح شده بدون گلوتن چگونه به اوتیسم کمک می کند

نتایج مثبت مطالعاتی که در طول این مقاله بررسی کردیم را می توان با چند مکانیسم شناخته شده توضیح داد. ابتدا، با حذف گلوتن و کازئین از رژیم غذایی، یک علت بالقوه علائم مشابه اوتیسم را به طور کامل از بدن حذف می کنید.

از سوی دیگر، نتایج برتری که رژیم کتوژنیک نسبت به سایر رژیم ها دارد به احتمال زیاد ناشی از دو عامل است. اولین عامل این است که سلول‌های مغز وقتی از کتون‌ها برای سوخت استفاده می‌کنند به جای قند، کارآمدتر عمل می‌کنند. ثانیاً کتون ها بر سلول های عصبی اثر مهاری دارند. چه اتفاقی می افتد وقتی یک سیستم عصبی بیش از حد تحریک پذیر را کارآمدتر و کمتر فعال کنید؟ رفتارها و علائم کمتر شبیه اوتیسم.

به طور خاص، با سوزاندن کتون ها برای سوخت، کودک اوتیستیک می تواند بسیاری از مسائل میتوکندری و عصبی را که باعث اختلال در عملکرد مغز او می شود، دور بزند. کتون ها همچنین به عنوان یک آنتی اکسیدان محافظ عصبی عمل می کنند که عملکرد مغز را برای تقریباً همه افراد، به ویژه افراد مبتلا به اوتیسم، بهبود می بخشد.

علاوه بر این، افزایش اجسام کتون در مغز GABA (یک انتقال دهنده عصبی تنظیمی) را در سطح بالاتری حفظ می کند – پدیده ای که ممکن است به تأثیر مفید رژیم کتوژنیک در کودکان مبتلا به صرع و شاید کودکان دارای رفتار اوتیسم کمک کند.

رژیم غذایی کتوژنیک اصلاح شده بدون کازئین بدون گلوتن، و همچنین رژیم کتوژنیک استاندارد، تأثیر فوق العاده ای بر میکروبیوم روده و سلامت روده دارد، که مشخص شده است که نقش مهمی در اوتیسم دارد. با خوردن غذاهای کامل و کم کربوهیدرات که معمولاً در رژیم کتوژنیک مصرف می‌شوند، میکروبیوم به گونه‌ای تغییر می‌کند که می‌تواند سلامت روده را بهبود بخشد، که فواید زیادی برای مغز دارد.

غذای اصلی: رژیم کتوژنیک اصلاح شده بدون کازئین بدون گلوتن ممکن است بهترین رژیم غذایی برای برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم باشد. دلیلش اینه:

• گلوتن و کازئین را از بین می برد، که ممکن است علائمی شبیه اوتیسم ایجاد کند.
• استفاده از کتون ها را برای سوخت ترویج می کند، که عملکرد مغز را از بسیاری جهات که تحت تأثیر اوتیسم است، بهبود می بخشد.
• این به آرام کردن سیستم عصبی بیش فعالی که اکثر کودکان مبتلا به اوتیسم دارند کمک می کند.
• سلامت روده را بهبود می بخشد، که تأثیر بسیار مثبتی بر رفتار و سلامت مغز دارد.

---

ملاحظات برای قرار دادن کودک مبتلا به اوتیسم در رژیم غذایی کتوژنیک

هنگام اجرای رژیم کتوژنیک برای یک کودک اوتیستیک نکات زیادی وجود دارد که باید از آنها آگاه بود. در اینجا چند پیشنهاد وجود دارد:

• مطمئن شوید که کودک پروتئین و کالری کافی را از غذاهای کامل دریافت می کند. اگر کودک پروتئین و سایر مواد مغذی کافی مصرف نکند، وزن کم می کند و رشدش متوقف می شود. می‌توانید از ماشین‌حساب کتو ما استفاده کنید تا برآورد نسبتاً دقیقی از نیازهای درشت مغذی‌های کودک به دست آورید.
• مصرف چربی های اشباع شده با زنجیره بلند را محدود کنید. برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است دارای نقایص ژنتیکی باشند که بر توانایی آنها در سوزاندن مستقیم چربی برای سوخت تأثیر می گذارد. به همین دلیل، بسیاری از این کودکان باید رژیمی مصرف کنند که عمدتاً شامل اسیدهای چرب اشباع با زنجیره کوتاه و متوسط ​​و اسیدهای چرب غیراشباع باشد. اسیدهای چرب اشباع شده با زنجیره متوسط ​​به ویژه مفید هستند زیرا مستقیماً در کبد به کتون تبدیل می شوند که منبع سوخت جایگزین مورد نیاز مغز اوتیستیک را فراهم می کند.
• مکمل با کارنیتین، کوآنزیم Q10، تیامین و اسید لیپوئیک. این ترکیبات می‌توانند مواد مغذی مورد نیاز سلول‌ها را برای دور زدن مشکلات میتوکندریایی که در بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم تجربه می‌کنند فراهم کنند. .
• سعی کنید از رژیم غذایی کتوژنیک چرخه ای استفاده کنید. تحقیقات نشان می دهد که کودک مبتلا به اوتیسم مجبور نیست تا پایان عمر خود از رژیم کتوژنیک استفاده کند. بسیاری از مزایای رژیم کتوژنیک برای هفته ها تا ماه ها پس از توقف رژیم ادامه خواهد داشت. به همین دلیل، سعی کنید یک رژیم غذایی چرخه‌ای کتوژنیک را امتحان کنید که در آن رژیم کتوژنیک برای هفته‌ها تا ماه‌ها دنبال می‌شود و سپس کربوهیدرات‌ها به آرامی به رژیم غذایی کودک بازگردانده می‌شوند. اگر علائم پس از معرفی مجدد کربوهیدرات بدتر شد، سپس شروع به کاهش کربوهیدرات کنید تا زمانی که کودک احساس بهتری کند.

این فهرست فقط شامل مهم‌ترین ملاحظاتی است که در حال حاضر می‌توانم به آنها فکر کنم و پیدا کنم، بنابراین قبل از ایجاد چنین تغییر رژیم غذایی مهمی با پزشک خود و سایر متخصصان بهداشتی مرتبط مشورت کنید.

---

خلاصه عملی: رژیم غذایی ایده آل برای کودک مبتلا به اوتیسم

با توجه به نتایج متناقض و پیچیدگی بیماری، نمی توان گفت که آیا رژیم کتوژنیک یا مکمل های کتون به همه کودکان مبتلا به اوتیسم کمک می کند یا خیر. با این حال، این بدان معنا نیست که به برخی از افراد مبتلا به اوتیسم کمک نمی کند. در واقع، حتی ممکن است (به نحوی) به اکثر کودکان مبتلا به اوتیسم کمک کند.

برای اعمال اطلاعات موجود در این مقاله در زندگی خود، سعی کنید مکمل های تقویت کننده کتون مانند MCTs، روغن نارگیل، نمک های کتون یا استرهای کتون را امتحان کنید. اگر افزایش سطح کتون علائم را بهبود می بخشد و مشکلی ایجاد نمی کند، برای به دست آوردن مزایای بیشتر، به رژیم غذایی کتوژنیک کامل بروید.

با توجه به آنچه گفته شد، برخی از مطالعات نشان می دهد که افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است به رژیم غذایی بدون گلوتن و کازئین نیز پاسخ دهند. اگرچه شواهد برای این رویکرد قطعی نیست (مانند شواهد مربوط به رژیم کتوژنیک)، حذف گلوتن و کازئین از رژیم غذایی ممکن است برخی علائم را بهبود بخشد، در حالی که مصرف آنها ممکن است اختلال را بدتر کند.

متأسفانه، یکی از اصلی ترین عناصر رژیم کتوژنیک لبنیات (مانند پنیر، خامه ترش، خامه غلیظ و غیره) است که حاوی کازئین است. با این حال، این بدان معنا نیست که شما باید یک رژیم غذایی را انتخاب کنید. جایگزین های لبنیات زیادی وجود دارد که می توانید از آنها برای ایجاد رژیم کتوژنیک بدون گلوتن بدون کازئین خود استفاده کنید.

برای یادگیری اصول اولیه نحوه شروع رژیم کتوژنیک، راهنمای مبتدیان ما را بخوانید. هنگامی که اصول کتو را درک کردید، می توانید یاد بگیرید که چگونه آن را به یک رژیم کتوژنیک بدون گلوتن بدون کازئین با استفاده از جایگزین های لبنی که در راهنمای ما برای رژیم کتوژنیک وگان خواهید یافت، تبدیل کنید.