معمولاً می توان زخم های باز جزئی را در خانه با اعمال فشار و بانداژ کنترل کرد. اما زخم‌های بزرگ یا زخم‌هایی که خونریزی را متوقف نمی‌کنند، نیاز به مراقبت‌های پزشکی دارند.
زخم باز چیست؟
زخم باز آسیبی است که شامل شکستگی خارجی یا داخلی در بافت بدن است که معمولاً پوست را درگیر می کند. تقریباً هر کسی در مقطعی از زندگی خود یک زخم باز را تجربه خواهد کرد. بیشتر زخم های باز جزئی هستند و در خانه قابل درمان هستند.
سقوط، تصادف با اجسام نوک تیز و تصادفات رانندگی از شایع ترین علل زخم باز هستند. در صورت وقوع یک حادثه جدی، باید فورا به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. این امر به ویژه اگر خونریزی زیاد باشد یا خونریزی بیش از ۲۰ دقیقه طول بکشد صادق است.
چهار نوع زخم باز وجود دارد که بسته به علت آنها طبقه بندی می شوند.
سایش
ساییدگی زمانی اتفاق می افتد که پوست شما روی یک سطح زبر یا سخت ساییده یا خراشیده شود. راش جاده نمونه ای از سایش است. معمولاً خونریزی زیادی وجود ندارد، اما برای جلوگیری از عفونت، زخم باید شسته و تمیز شود.
پارگی
پارگی بریدگی یا پارگی عمیق پوست شما است. تصادفات با چاقو، ابزار و ماشین آلات از علل شایع پارگی هستند. در مورد پارگی های عمیق، خونریزی می تواند سریع و گسترده باشد.
پنچر شدن
سوراخ کردن سوراخ کوچکی است که توسط یک جسم بلند و نوک تیز مانند میخ یا سوزن ایجاد می شود. گاهی اوقات، یک گلوله می تواند باعث سوراخ شدن زخم شود.
سوراخ ها ممکن است خونریزی زیادی نداشته باشند، اما این زخم ها می توانند به اندازه ای عمیق باشند که به اندام های داخلی آسیب برسانند. اگر حتی یک زخم سوراخ کوچک دارید، برای تزریق واکسن کزاز و جلوگیری از عفونت به پزشک مراجعه کنید.
انحراف
برداشتن پارگی جزئی یا کامل پوست و بافت زیرین آن است. بیرون زدگی معمولاً در هنگام تصادفات خشونت آمیز مانند تصادفات له کردن بدن، انفجار و شلیک گلوله رخ می دهد. خونریزی شدید و سریع دارند.
برخی از زخم ها ممکن است در خانه درمان شوند و برخی دیگر ممکن است نیاز به مراجعه به پزشک برای یک رویکرد پزشکی داشته باشند.
مراقبت در منزل برای زخم های جزئی
زخم های جزئی را می توان در خانه درمان کرد. ابتدا زخم را بشویید و ضد عفونی کنید تا همه کثیفی ها و زباله ها پاک شوند. برای کنترل خونریزی و تورم از فشار و ارتفاع مستقیم استفاده کنید.
هنگام پیچیدن زخم، همیشه از یک پانسمان یا باند استریل استفاده کنید. زخم های بسیار جزئی ممکن است بدون پانسمان بهبود یابد. شما باید زخم را به مدت پنج روز تمیز و خشک نگه دارید. همچنین باید مطمئن شوید که استراحت کافی دارید.
درد معمولاً با زخم همراه است. می توانید طبق دستورالعمل روی بسته استامینوفن (تیلنول) مصرف کنید. از محصولات حاوی آسپرین خودداری کنید زیرا می توانند باعث خونریزی یا طولانی شدن آن شوند.
در صورت کبودی یا تورم از یخ استفاده کنید و از برداشتن دلمه ها خودداری کنید. اگر زمانی را در خارج از منزل می گذرانید، از کرم ضد آفتابی با فاکتور محافظتی در برابر آفتاب (SPF) 30 روی آن ناحیه استفاده کنید تا زمانی که به طور کامل بهبود یابد.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
اگرچه می توانید برخی از زخم ها را در خانه درمان کنید، اما در موارد زیر باید به پزشک مراجعه کنید:
- یک زخم باز عمیق تر از ۱/۲ اینچ است
- خونریزی با فشار مستقیم متوقف نمی شود
- خونریزی بیش از ۲۰ دقیقه طول می کشد
- خونریزی نتیجه یک تصادف جدی است
درمان های پزشکی
پزشک ممکن است از تکنیک های مختلفی برای درمان زخم باز شما استفاده کند. پس از تمیز کردن و احتمالاً بی‌حس کردن ناحیه، پزشک ممکن است زخم را با استفاده از چسب پوست، بخیه یا بخیه ببندد. در صورت وجود زخم سوراخ شده ممکن است واکسن کزاز دریافت کنید.
بسته به محل زخم و احتمال عفونت، پزشک ممکن است زخم را نبندد و اجازه دهد به طور طبیعی بهبود یابد. این به عنوان شفا با نیت ثانویه شناخته می شود، یعنی از پایه زخم تا اپیدرم سطحی.
این فرآیند ممکن است به شما نیاز داشته باشد که زخم خود را با گاز بسته بندی کنید. اگرچه ممکن است این درمان زیبا به نظر نرسد، اما از عفونت و تشکیل آبسه جلوگیری می کند.
درمان دیگری برای زخم باز شامل داروهای ضد درد است. در صورت وجود عفونت یا خطر بالای ابتلا به عفونت، پزشک شما همچنین ممکن است پنی سیلین یا آنتی بیوتیک دیگری را تجویز کند. در برخی موارد ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید.
اگر قسمتی از بدن بریده شد، باید برای اتصال مجدد احتمالی به بیمارستان آورده شود. قسمت بدن را در گاز مرطوب بپیچید و آن را در یخ قرار دهید.
وقتی مطب دکتر را ترک می کنید، ممکن است باند و پانسمان داشته باشید. هنگام تعویض باند و پانسمان، شستن دست ها و کار روی سطح تمیز بسیار مهم است.
قبل از پانسمان مجدد زخم را کاملا ضد عفونی و خشک کنید. پانسمان ها و باندهای قدیمی را در کیسه های پلاستیکی بیندازید.
عارضه اصلی زخم باز خطر عفونت است. اگر سوراخ، پارگی عمیق یا تصادف جدی داشتید و علائم خونریزی یا عفونت قابل توجهی را نشان دادید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.
علائم خونریزی شامل خونریزی مداوم است که به فشار مستقیم پاسخ نمی دهد. اگر زخم نشان دهد ممکن است عفونت داشته باشید:
- افزایش زهکشی
- چرک ضخیم سبز، زرد یا قهوه ای
- چرک با بوی بد
سایر علائم عفونت عبارتند از:
- تب بیش از ۱۰۰.۴ درجه فارنهایت (۳۸ درجه سانتیگراد) برای بیش از چهار ساعت
- یک توده حساس در کشاله ران یا زیر بغل شما
- زخمی که خوب نمی شود
در صورت ایجاد عفونت باکتریایی، پزشک زخم را تخلیه یا جدا می کند و اغلب آنتی بیوتیک تجویز می کند. در موارد جدی، ممکن است برای برداشتن بافت عفونی و گاهی اوقات بافت اطراف آن نیز به جراحی نیاز داشته باشید.
شرایطی که ممکن است از زخم باز ایجاد شود عبارتند از:
- فک قفلی. این عارضه در اثر عفونت ناشی از باکتری های عامل کزاز ایجاد می شود. می تواند باعث انقباض عضلات در فک و گردن شود.
- فاشئیت نکروزان این یک عفونت شدید بافت نرم است که توسط باکتری های مختلف از جمله ایجاد می شود کلستریدیوم و استرپتوکوک که می تواند منجر به از دست دادن بافت و سپسیس شود.
- سلولیت. این عفونت پوست شما است که در تماس فوری با زخم نیست.
چه زخم باز جزئی یا جدی‌تری داشته باشید، مهم است که سریع اقدام کنید. برخی از زخم های باز را می توان در خانه درمان کرد، اما همیشه اینطور نیست.
اگر بریدگی عمیق دارید یا اگر خونریزی زیادی دارید، به مراقبت پزشکی نیاز دارید. این تضمین می کند که مناسب ترین درمان را دریافت کرده و خطر عوارض و عفونت را کاهش می دهد.