آیا سرفه مزمن دارم؟ علائم، درمان و موارد دیگر
سرفه مزمن زمانی است که سرفه ای دارید که هشت هفته یا بیشتر طول می کشد. درمان بستگی به علت دارد. یک درمان خانگی ممکن است کافی باشد، یا ممکن است برای درمان پزشکی نیاز به مراجعه به پزشک داشته باشید.
بیشتر سرفه ها کوتاه مدت هستند. ممکن است به ویروس مبتلا شوید، چند روز یا چند هفته سرفه کنید و سپس احساس بهتری پیدا کنید.
در موارد کمتر، سرفه برای چندین هفته، ماه یا حتی سالها ادامه دارد. سرفه ای که ۸ هفته یا بیشتر طول بکشد، سرفه مزمن نامیده می شود.
سرفه گاهی اوقات ممکن است ناراحت کننده باشد، اما در واقع یک هدف مفید است. هنگام سرفه، مخاط و مواد خارجی را از مجاری تنفسی بیرون می آورید که می تواند ریه های شما را تحریک کند. سرفه همچنین می تواند در پاسخ به التهاب یا بیماری باشد.
حتی سرفه های مزمن اغلب یک علت قابل درمان دارند. آنها می توانند ناشی از شرایطی مانند قطره بعد از بینی یا آلرژی باشند. فقط به ندرت نشانه سرطان یا سایر بیماری های ریوی بالقوه تهدید کننده زندگی هستند.
هر چند سرفه مزمن می تواند تاثیر زیادی بر زندگی شما داشته باشد. می تواند شما را در شب بیدار نگه دارد و حواس شما را از کار و زندگی اجتماعی منحرف کند. به همین دلیل است که باید از پزشک خود بخواهید هر سرفه ای را که بیش از چند هفته طول بکشد معاینه کند.
شایع ترین علل سرفه مزمن عبارتند از:
- آسم، به ویژه آسم نوع سرفه، که باعث سرفه به عنوان علامت اصلی می شود
- رفلاکس اسید یا بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD)
- سندرم سرفه راه هوایی فوقانی، که گاهی اوقات به قطره پس از بینی مربوط می شود
- برونشیت ائوزینوفیلیک غیر آسم، که شامل التهاب در راه های هوایی شما می شود
- مهارکنندههای آنزیمهای مبدل آنژیوتانسین (ACE)، که داروهایی هستند که برای درمان فشار خون بالا استفاده میشوند.
- سیگار کشیدن
- محرک های محیطی، مانند گرد و غبار یا شوره حیوانات
- برونشیت باکتریایی (در کودکان)
علل دیگر عبارتند از:
- بیماری انسداد مزمن ریه (COPD)
- برونکواسپاسم، که می تواند پس از عفونت های ریه مانند ذات الریه رخ دهد
- سیاه سرفه (سیاه سرفه)
- استنشاق جسم خارجی (در کودکان)
علل نادر سرفه مزمن عبارتند از:
- برونشیولیت، که یک عفونت و التهاب برونشیول ها، راه های هوایی کوچک در ریه ها است.
- فیبروز کیستیک، یک بیماری ارثی که با ایجاد ترشحات غلیظ به ریه ها و سایر اندام ها آسیب می رساند.
- بیماری ریه بینابینی، وضعیتی که شامل اسکار بافت ریه است
- نارسایی قلبی
- سرطان ریه
- سارکوئیدوز که متشکل از خوشه هایی از سلول های ملتهب به نام گرانولوم است که در ریه ها و سایر قسمت های بدن تشکیل می شود.
همراه با سرفه، بسته به علت، ممکن است علائم دیگری نیز داشته باشید. علائم رایجی که اغلب همراه با سرفه مزمن هستند عبارتند از:
- چکه پس از بینی، یا احساس چکیدن مایع در پشت گلو
- سوزش سردل
- صدای خشن
- آبریزش بینی
- گلو درد
- بینی پر شده
- خس خس سینه
- تنگی نفس
علائم جدیتر نادر هستند، اما اگر موارد زیر را دارید با پزشک تماس بگیرید:
- سرگیجه یا غش شدن
- سرفه کردن خون
- عرق شبانه داشته باشید
- تب شدید دارند
- در تنفس یا دریافت هوای کافی مشکل دارند
- بدون تلاش وزن کم کنید
- درد مداوم قفسه سینه دارند
سرفه مزمن می تواند کیفیت زندگی شما را تحت تاثیر قرار دهد. سرفه خود می تواند ناراحت کننده باشد و داشتن یک علامت که از بین نمی رود می تواند ناامید کننده باشد.
عوارض بالقوه سرفه مزمن عبارتند از:
- سردرد
- غش کردن
- اضطراب یا افسردگی
- از دست دادن خواب
- نشت ادرار
- استفراغ
- درد عضلانی
- دنده های شکسته
شاید دانستن اینکه سرفه مزمن اغلب یک علت قابل درمان دارد کمک کند. اولین قدم صحبت با پزشک است. آنها می توانند به شما کمک کنند تا یک برنامه درمانی برای تسکین یا مدیریت سرفه خود را شروع کنید.
عوامل خطر
در حالی که سرفه مزمن علل زمینهای مختلفی دارد، عوامل خطر و شرایط متعددی وجود دارد که احتمال ابتلا به آن را افزایش میدهد. این شامل:
- سیگار کشیدن
- سیستم ایمنی ضعیف شده
- آسم
- التهاب سینوس
- GERD
اگر سرفه شما بیش از چند هفته طول کشید به پزشک مراجعه کنید. همچنین اگر علائمی مانند کاهش وزن بدون برنامه ریزی، تب، سرفه خونی یا مشکل خواب را تجربه کردید، با آنها تماس بگیرید.
در طول قرار ملاقات، پزشک در مورد سرفه و سایر علائم شما سوال خواهد کرد. بسته به علائم شما، آنها ممکن است آزمایش های خاصی را درخواست کنند، مانند:
- تست رفلاکس اسید میزان اسید موجود در مایع داخل مری شما را اندازه گیری می کند.
- اسپیرومتری یک تست عملکرد ریه است که جریان هوا را در داخل و خارج از ریه های شما اندازه گیری می کند.
- آندوسکوپی از یک ابزار انعطاف پذیر و روشن برای بررسی مری، معده و روده کوچک استفاده می کند.
- کشت خلط مخاطی که سرفه می کنید را از نظر باکتری و سایر عفونت ها بررسی می کند.
- تستهای عملکرد ریوی میزان عملکرد ریههای شما را اندازهگیری میکنند.
- آزمایش های تصویربرداری مانند اشعه ایکس و سی تی اسکن می تواند به پزشک کمک کند قفسه سینه و مجاری تنفسی شما را ببیند.
- تست های آلرژی می توانند به تشخیص آلرژی های محیطی که می توانند باعث واکنش شوند کمک کنند.
- آزمایش خون می تواند نشانه های عفونت یا سایر شرایط را جستجو کند.
درمان به علت سرفه شما بستگی دارد. برخی از علل شایع تر عبارتند از:
رفلکس اسید
پزشک ممکن است تغییراتی در رژیم غذایی و سبک زندگی شما توصیه کند. آنها همچنین ممکن است داروهایی را برای خنثی کردن، کاهش یا مسدود کردن تولید اسید توصیه کنند. داروهای رفلاکس عبارتند از:
- آنتی اسیدها
- مسدود کننده های گیرنده H2
- مهار کننده های پمپ پروتون
می توانید برخی از این داروها را بدون نسخه (OTC) دریافت کنید. سایرین نیاز به نسخه پزشک دارند.
آسم
داروهای مورد استفاده برای درمان آسم می تواند شامل استروئیدهای استنشاقی و گشادکننده های برونش باشد که نیاز به نسخه دارند. این داروها تورم راههای هوایی را کاهش میدهند و راههای هوایی باریک را باز میکنند تا به شما کمک کنند راحتتر نفس بکشید.
ممکن است لازم باشد آنها را هر روز، طولانی مدت، برای جلوگیری از حملات آسم یا در صورت نیاز برای توقف حملات در صورت وقوع، مصرف کنید.
COPD
گشادکنندههای برونش و استروئیدهای استنشاقی نیز برای درمان برونشیت مزمن و سایر اشکال COPD استفاده میشوند.
عفونت ها
آنتی بیوتیک ها می توانند به درمان پنومونی یا سایر عفونت های باکتریایی مانند سیاه سرفه کمک کنند.
چکه بعد از بینی
داروهای ضد احتقان می توانند ترشحات را خشک کنند. آنتی هیستامین ها و اسپری های بینی استروئیدی می توانند پاسخ آلرژیک را که باعث تولید مخاط می شود را مسدود کرده و به کاهش تورم در مجرای بینی شما کمک کنند.
درمان های اضافی
- گفتار درمانی: گفتار درمانی ممکن است در کاهش شدت سرفه مزمن موثر باشد. پزشک می تواند به شما یک ارجاع به یک گفتاردرمانگر ارائه دهد.
- داروهای سرکوب کننده سرفه OTC: داروهای سرفه حاوی دکسترومتورفان (Mucinex، Robitussin) ممکن است به آرام کردن رفلکس سرفه کمک کنند.
- داروهای سرکوب کننده سرفه با نسخه: اگر گزینه های OTC کمکی نکرد، پزشک ممکن است دارویی مانند بنزوناتات (Tessalon) را تجویز کند. این رفلکس سرفه را بی حس می کند.
- گاباپنتین: داروی تجویزی گاباپنتین (Neurontin)، یک داروی ضد تشنج، در برخی از افراد مبتلا به سرفه مزمن مفید است.
- داروهای ضد سرفه: برخی از داروهای سرفه تجویزی حاوی مواد مخدر مانند کدئین یا هیدروکودون هستند. اگرچه این داروها می توانند به آرام کردن سرفه شما کمک کنند، اما می توانند عوارض جانبی جدی ایجاد کنند.
محققین به مطالعه درمانهای جدیدی که ممکن است سرفه مزمن را در افرادی که به درمانهای دیگر پاسخ ندادهاند، تسکین دهد، ادامه میدهند. این احتمالاً منجر به درمان های مؤثرتری در آینده می شود.
درمانهای خانگی
بسته به اینکه چه چیزی باعث سرفه شما شده است، این نکات ممکن است به شما در مدیریت آن کمک کند:
- آب زیاد بنوشید. مایع اضافی مخاط را شل و رقیق می کند. مایعات گرم مانند چای و آبگوشت می توانند به ویژه برای گلو تسکین دهند.
- پاستیل سرفه را بمکید.
- اگر رفلاکس اسید معده دارید، سعی کنید ۲ تا ۳ ساعت قبل از خواب از پرخوری و غذا خوردن خودداری کنید. اگر اضافه وزن یا چاقی در بروز علائم نقش داشته باشد، کاهش وزن نیز می تواند کمک کننده باشد.
- یک مرطوب کننده را روشن کنید تا رطوبت هوا را افزایش دهید، یا یک دوش آب گرم بگیرید و بخار را تنفس کنید.
- از اسپری بینی نمکی یا یک وسیله شستشوی بینی مانند گلدان نتی استفاده کنید. آب نمک شل شده و به تخلیه مخاطی که باعث سرفه شما می شود کمک می کند.
- اگر سیگار میکشید، از پزشک خود برای ترک سیگار راهنمایی بخواهید.
چشم انداز شما بستگی به این دارد که چه چیزی باعث سرفه مزمن شما شده است و چگونه باید آن را درمان کرد. اغلب سرفه ها با درمان مناسب از بین می روند.
اگر بیش از چند هفته با سرفه دست و پنجه نرم می کنید، به پزشک مراجعه کنید. هنگامی که متوجه شدید چه چیزی باعث سرفه می شود، می توانید اقدامات لازم را برای درمان آن انجام دهید.