تشخیص
اگر پزشک مشکوک باشد که شما دچار سکته مغزی شده اید یا دچار سکته شده اید، یا اگر خیلی پیر هستید یا ضربه ای به سرتان وارد شده است، پزشک ممکن است فورا ام آر آی یا سی تی اسکن را تجویز کند.
پزشک ابتدا از بیمارانی که از سرگیجه شکایت دارند در مورد علائم و داروهایی که مصرف می کنند می پرسد و سپس آنها را معاینه فیزیکی می کند. در طول این آزمایش، پزشک نحوه راه رفتن و تعادل و نحوه عملکرد اعصاب اصلی سیستم عصبی مرکزی را بررسی می کند.
همچنین ممکن است به آزمایشهای شنوایی و تعادل نیاز داشته باشید، مانند:
- تست حرکت چشم پزشک ممکن است هنگام ردیابی یک جسم متحرک، مسیر چشم شما را کنترل کند. همچنین ممکن است آزمایش حرکت چشم انجام دهید که در آن آب یا هوا وارد کانال گوش شما می شود.
- تست حرکت سر اگر پزشک شما مشکوک باشد که سرگیجه شما ناشی از سرگیجه موضعی حمله ای خوش خیم است، ممکن است یک تست حرکتی ساده سر به نام مانور دیکس هولبک را برای تأیید تشخیص انجام دهد.
- موقعیت بدن با این آزمایش، پزشک متوجه میشود که بیشتر به کدام بخش از سیستم تعادلی خود اعتماد دارید و ممکن است باعث مشکلات شما شود. شما با پای برهنه روی یک سکو می ایستید و سعی می کنید تعادل خود را در شرایط مختلف حفظ کنید.
- تست صندلی چرخشی. در طول این تست، شما روی یک صندلی کنترل شده توسط کامپیوتر می نشینید که بسیار آهسته در یک دایره کامل حرکت می کند. در سرعت های بالاتر، در یک قوس بسیار کوچک به جلو و عقب حرکت می کند.
همچنین ممکن است برای بررسی عفونت و سایر آزمایشات برای بررسی سلامت قلب و عروق خونی به شما آزمایش خون داده شود.
رفتار
سرگیجه معمولا بدون درمان بهبود می یابد. در عرض دو هفته، بدن شروع به تطبیق با عامل ایجاد آن می کند.
اگر به دنبال درمان هستید، پزشک به علت بیماری و علائم شما بستگی دارد. ممکن است شامل داروها و تمرینات تعادلی باشد. حتی اگر علتی پیدا نشود یا سرگیجه ادامه یابد، علائم ممکن است با داروهای تجویزی یا سایر درمانها کنترل شوند.
دارویی
- قرص های آب اگر به بیماری منیر مبتلا هستید، پزشک ممکن است قرص های آب (ادرار آور) تجویز کند. این، همراه با خوردن یک رژیم غذایی کم نمک، ممکن است به کاهش دفعات تجربه سرگیجه کمک کند.
- داروهایی که سرگیجه و حالت تهوع را کاهش می دهند. پزشک شما ممکن است داروهایی را تجویز کند که باعث تسکین فوری حالت تهوع، سرگیجه و سبکی سر می شوند، از جمله آنتی هیستامین ها و آنتی کولینرژیک های تجویزی. بسیاری از این داروها باعث خواب آلودگی می شوند.
- داروهای ضد اضطراب. دیازپام (والیوم) و آلپرازولام (زاناکس) جزو دسته ای از داروها به نام بنزودیازپین ها هستند و می توانند اعتیادآور شوند. همچنین ممکن است باعث خواب آلودگی شود.
- داروی پیشگیری از میگرن برخی از داروها به پیشگیری از حملات میگرن کمک می کنند.
رفتار
- مانورهای موقعیت یابی سر تکنیکی به نام جابجایی کانال (یا مانور Epley) معمولاً BPP را سریعتر از انتظار برای از بین رفتن سرگیجه برطرف می کند. این می تواند توسط پزشک، شنوایی شناس یا فیزیوتراپ شما انجام شود و شامل یک مانور موقعیت یابی سر است. این روش معمولاً پس از یک یا دو درمان مؤثر می شود. قبل از انجام این روش، اگر مشکل گردن یا کمر، جدا شدن شبکیه چشم یا مشکلات عروق خونی دارید، به پزشک خود اطلاع دهید.
- تعادل درمانی ممکن است تمرینات خاصی را بیاموزید تا به کاهش حساسیت سیستم تعادلی خود به حرکت کمک کند. این تکنیک فیزیوتراپی توانبخشی دهلیزی نامیده می شود. این دارو برای افرادی که دچار سرگیجه ناشی از بیماری های گوش داخلی، مانند نوریت دهلیزی هستند، استفاده می شود.
- روان درمانی. این نوع درمان ممکن است به افرادی که به دلیل اختلالات اضطرابی سرگیجه دارند کمک کند.
جراحی ها و سایر روش ها
- تزریقات پزشک شما می تواند آنتی بیوتیک جنتامایسین را به گوش داخلی شما تزریق کند تا عملکرد تعادل را مختل کند. گوش آسیب دیده این عملکرد را بر عهده می گیرد.
- برداشتن اندام حسی گوش داخلی. روشی که به ندرت استفاده می شود لابیرنتکتومی نامیده می شود. دخمه پرپیچ و خم عصب دهلیزی در گوش آسیب دیده را مختل می کند. گوش دیگر وظیفه تعادل را بر عهده می گیرد. اگر کم شنوایی شدید دارید و از دست دادن هوشیاری به درمان های دیگر پاسخ نداده است، ممکن است از این روش استفاده شود.
شیوه زندگی و درمان های خانگی
اگر تمایل به تجربه حملات مکرر سرگیجه دارید، این نکات را در نظر بگیرید:
- توجه داشته باشید که می توانید تعادل خود را از دست بدهید که می تواند منجر به سقوط و آسیب جدی شود.
- از حرکت ناگهانی خودداری کنید و در صورت لزوم با عصا برای ثبات قدم بزنید.
- با از بین بردن خطرات زمین خوردن مانند فرشها و سیمهای برق در معرض خطر، از خود در برابر خطر سقوط در خانه محافظت کنید. از تشک های ضد لغزش در کف حمام و دوش خود استفاده کنید. از نور خوب استفاده کنید.
- وقتی احساس سرگیجه کردید فورا بنشینید یا دراز بکشید. اگر دچار حمله حاد سرگیجه هستید، با چشمان بسته در اتاقی تاریک دراز بکشید.
- در صورت بروز سرگیجه مکرر بدون هشدار از رانندگی یا کار با ماشین آلات سنگین خودداری کنید.
- از مصرف کافئین، الکل، نمک و تنباکو خودداری کنید. استفاده بیش از حد از این مواد می تواند علائم و نشانه های شما را بدتر کند.
- مایعات کافی بنوشید، غذای سالم بخورید، به اندازه کافی بخوابید و از استرس دوری کنید.
- اگر سرگیجه شما ناشی از مصرف دارو است، با پزشک خود در مورد قطع آن یا کاهش دوز مصرفی خود صحبت کنید.
- اگر سرگیجه شما با حالت تهوع همراه است، از آنتی هیستامین های بدون نسخه مانند مکلیزین یا دیمن هیدرینات (درامامین) استفاده کنید. این ممکن است باعث خواب آلودگی شود. آنتی هیستامین هایی که باعث خواب آلودگی نمی شوند موثر نیستند.
- اگر سرگیجه شما ناشی از گرمازدگی یا کم آبی بدن است، در جای خنک استراحت کنید و آب یا نوشیدنی ورزشی بنوشید (Gatorade، Powerade، و غیره).
برای قرار ملاقات خود آماده شوید
پزشک یا ارائه دهنده مراقبت های اولیه احتمالاً قادر به تشخیص و درمان علت سرگیجه شما خواهد بود. او ممکن است شما را به یک متخصص گوش، حلق و بینی یا یک پزشک متخصص در درمان مغز و سیستم عصبی (متخصص مغز و اعصاب) ارجاع دهد.
در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که به شما کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.
چه کاری می توانی انجام بدهی؟
- هر دستورالعملی را که پزشک قبل از ویزیت به شما می دهد دنبال کنید. در زمانی که قرار ملاقات می گذارید، در مورد هر دستورالعملی که باید قبل از ملاقات رعایت کنید بپرسید، مثلاً کمتر غذا بخورید. اگر قرار است آزمایش عصب دهلیزی انجام دهید، پزشک دستورالعملهایی را در مورد هر گونه درمان برای اجتناب از شب قبل و آنچه در روز آزمایش بخورید ارائه میکند.
- آماده باشید تا سرگیجه را با عبارات خاص توصیف کنید. وقتی دورههایی از سرگیجه دارید، آیا احساس میکنید که اتاق به دور شما میچرخد یا انگار در داخل اتاق میچرخید؟ آیا احساس می کنید که در شرف غش هستید؟ شرح این علائم برای کمک به پزشک در تشخیص بیماری ضروری است.
- هر بیماری یا علائم دیگری را که تجربه می کنید فهرست کنید از جمله هر شرایطی که ممکن است به نظر غیرمرتبط با سرگیجه شما باشد. به عنوان مثال، اگر اخیراً احساس افسردگی یا اضطراب کرده اید، این اطلاعات مهمی برای پزشک شما است.
- اطلاعات شخصی اولیه خود را وارد کنید، از جمله هرگونه استرس عمده یا تغییرات اخیر زندگی.
- فهرستی از تمام داروهای تجویزی و بدون نسخه تهیه کنید. یا ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید.
- سوالاتی را بنویسید که بپرسید روی دکترت
زمان شما با پزشک محدود است. بنابراین تهیه لیستی از سوالات از قبل به شما کمک می کند تا از زمان با هم بودن خود نهایت استفاده را ببرید. برای سرگیجه، برخی از سوالات اساسی که ممکن است بخواهید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:
- محتمل ترین علت علائم من چیست؟
- آیا دلایل احتمالی دیگری برای علائم من وجود دارد؟
- چه آزمایشاتی را پیشنهاد می کنید؟
- آیا این مشکل موقتی است یا طولانی مدت؟
- آیا علائم من بدون درمان از بین می رود؟
- چه گزینه های درمانی ممکن است کمک کند؟
- آیا باید از محدودیت های فعالیت پیروی کنم؟ مثلا آیا رانندگی برای من بی خطر است؟
- آیا باید با متخصص مشورت کنم؟
- آیا دارویی جایگزین از همان نوع دارویی که توضیح می دهید وجود دارد؟
- آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود به خانه ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
کاری که دکتر می تواند انجام دهد
پزشک شما احتمالاً تعدادی سؤال در مورد سرگیجه از شما می پرسد، مانند:
- آیا می توانید توصیف کنید که اولین بار که دچار سرگیجه شدید چه احساسی داشتید؟
- آیا سرگیجه شما ثابت است یا در قسمت ها یا قسمت ها اتفاق می افتد؟
- اگر سرگیجه شما در تصادفات رخ دهد، این دوره ها چقدر طول می کشد؟
- هر چند وقت یکبار دچار سرگیجه می شوید؟
- به نظر می رسد طلسم های سرگیجه شما چه زمانی رخ می دهد و چه چیزی آنها را تحریک می کند؟
- آیا یک قسمت از سرگیجه باعث می شود که احساس کنید اتاق در اطراف شما می چرخد یا احساس حرکت وجود دارد؟
- آیا هنگام سرگیجه، احساس ضعف یا سرگیجه نیز می کنید؟
- آیا سرگیجه باعث از دست دادن تعادل شما می شود؟
- آیا علائم شما با صدای زنگ یا سنگینی در گوش (وزوز گوش) یا مشکل در شنوایی همراه است؟
- آیا سرگیجه باعث تاری دید می شود؟
- آیا هر چه بیشتر سر خود را حرکت دهید سرگیجه شما بدتر می شود؟
- چه داروها، ویتامین ها و مکمل های غذایی مصرف می کنید؟
در این بین چه کاری می توانید انجام دهید؟
اگر اغلب هنگام ایستادن احساس سرگیجه می کنید، با تغییر وضعیت آن را آهسته انجام دهید. اگر در حین رانندگی دچار سرگیجه شدید، باید اقداماتی را برای استفاده از روش جایگزین حمل و نقل تا زمان مراجعه به پزشک انجام دهید.
و اگر این سرگیجه که شما را مبتلا می کند باعث می شود احساس کنید ممکن است زمین بخورید، باید اقدامات لازم را برای کاهش خطرات اطراف خود انجام دهید. خانه خود را به خوبی روشن و عاری از خطرات زمین خوردن نگه دارید. و از کف های فرش شده و سیم های برق در معرض دید دوری کنید. مبلمان را در جایی قرار دهید که نمی توانید به آن برخورد کنید و از کفپوش های ضد لغزش در وان حمام و کف حمام استفاده کنید.
Source link