بررسی اجمالی
سیکلوتیمیا (sy-kloe-THIE-me-uh)، که اختلال سیکلوتیمیک نیز نامیده می شود، یک اختلال خلقی نادر است. سیکلوتیمیا باعث فراز و نشیب های عاطفی می شود، اما آنها به اندازه اختلال دوقطبی I یا II شدید نیستند.
با سیکلوتیمیا، دورههایی را تجربه میکنید که خلق و خوی شما بهطور محسوسی از سطح پایه بالا و پایین میرود. ممکن است برای مدتی احساس کنید که در بالای دنیا هستید و پس از آن یک دوره کم که تا حدودی احساس افسردگی می کنید. بین این اوج و فرودهای سیکلوتیمیک، ممکن است احساس ثبات و خوبی داشته باشید.
اگرچه اوج و فرودهای سیکلوتیمیا نسبت به اختلال دوقطبی شدیدتر است، اما بسیار مهم است که برای مدیریت این علائم به دنبال کمک باشید، زیرا می توانند با توانایی شما در عملکرد تداخل کنند و خطر ابتلا به اختلال دوقطبی I یا II را افزایش دهند.
گزینه های درمانی سیکلوتیمیا شامل گفتگو درمانی (روان درمانی)، داروها و پیگیری مداوم و نزدیک با پزشک است.
علائم
علائم سیکلوتیمیا به طور متناوب بین اوج و پایین احساسی است. اوج سیکلوتیمیا شامل علائم خلق و خوی بالا (علائم هیپومانیک) است. پایین بودن شامل علائم افسردگی خفیف یا متوسط است.
علائم سیکلوتیمیا مشابه علائم اختلال دوقطبی I یا II است، اما شدت آنها کمتر است. هنگامی که سیکلوتیمیا دارید، معمولاً می توانید در زندگی روزمره خود عمل کنید، اگرچه همیشه خوب نیست. ماهیت غیرقابل پیش بینی تغییرات خلق و خوی شما ممکن است به طور قابل توجهی زندگی شما را مختل کند زیرا هرگز نمی دانید چه احساسی خواهید داشت.
علائم هیپومانیک
علائم و نشانه های اوج سیکلوتیمیا ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- احساس اغراق آمیز شادی یا رفاه (سرخوشی)
- خوش بینی افراطی
- عزت نفس متورم
- صحبت کردن بیشتر از حد معمول
- قضاوت ضعیف که می تواند منجر به رفتار پرخطر یا انتخاب های نابخردانه شود
- افکار مسابقه ای
- رفتار تحریک پذیر یا تحریک پذیر
- فعالیت بدنی بیش از حد
- افزایش انگیزه برای انجام یا دستیابی به اهداف (جنسی، کاری یا اجتماعی)
- کاهش نیاز به خواب
- تمایل به منحرف شدن آسان
- ناتوانی در تمرکز
علائم افسردگی
علائم و نشانه های کاهش سیکلوتیمیا ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- احساس غم، ناامیدی یا پوچی
- اشک ریختن
- تحریک پذیری به خصوص در کودکان و نوجوانان
- از دست دادن علاقه به فعالیت هایی که زمانی لذت بخش تلقی می شد
- تغییرات در وزن
- احساس بی ارزشی یا گناه
- مشکلات خواب
- بی قراری
- خستگی یا احساس کند شدن
- مشکلات تمرکز
- فکر مرگ یا خودکشی
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
اگر علائم سیکلوتیمیا دارید، در اسرع وقت به دنبال کمک پزشکی باشید. سیکلوتیمیا معمولاً به خودی خود بهتر نمی شود. اگر تمایلی به درمان ندارید، جرأت کنید و به کسی اعتماد کنید که می تواند به شما در برداشتن اولین قدم کمک کند.
اگر یکی از نزدیکانتان علائم سیکلوتیمیا را دارد، با آن شخص در مورد نگرانی های خود به طور آشکار و صادقانه صحبت کنید. شما نمیتوانید کسی را مجبور کنید که به دنبال کمک حرفهای باشد، اما میتوانید برای یافتن یک پزشک واجد شرایط یا ارائهدهنده سلامت روان، حمایت و کمک کنید.
افکار خودکشی
اگرچه افکار خودکشی ممکن است با سیکلوتیمیا رخ دهد، اما در صورت ابتلا به اختلال دوقطبی I یا II احتمال بروز آنها بیشتر است.
علل
مشخص نیست که چه چیزی باعث سیکلوتیمیا می شود. مانند بسیاری از اختلالات سلامت روان، تحقیقات نشان می دهد که ممکن است از ترکیبی از موارد زیر ناشی شود:
- ژنتیک، از آنجایی که سیکلوتیمیا در خانواده ها ایجاد می شود
- تفاوت در نحوه عملکرد مغز، مانند تغییرات در نوروبیولوژی مغز
- مسائل زیست محیطی، مانند تجربیات آسیب زا یا دوره های طولانی استرس
عوامل خطر
تصور می شود سیکلوتیمیا نسبتاً نادر باشد. اما تخمین های واقعی دشوار است زیرا ممکن است افراد به دلیل داشتن سایر اختلالات خلقی، مانند افسردگی، تشخیص داده نشوند یا اشتباه تشخیص داده شوند.
سیکلوتیمیا معمولاً در سنین نوجوانی یا جوانی شروع می شود. تقریباً تعداد یکسانی از مردان و زنان را تحت تأثیر قرار می دهد.
عوارض
اگر سیکلوتیمیا دارید:
- عدم درمان آن می تواند منجر به مشکلات عاطفی قابل توجهی شود که بر هر بخش از زندگی شما تأثیر می گذارد
- خطر ابتلای بعدی به اختلال دوقطبی I یا II وجود دارد
- سوء استفاده از مواد رایج است
- شما همچنین ممکن است یک اختلال اضطرابی داشته باشید
- شما ممکن است در خطر افزایش افکار خودکشی و خودکشی باشید
جلوگیری
هیچ راه مطمئنی برای جلوگیری از سیکلوتیمیا وجود ندارد. با این حال، درمان در اولین نشانه های اختلال سلامت روان می تواند به جلوگیری از تشدید سیکلوتیمیا کمک کند. درمان پیشگیرانه طولانی مدت همچنین می تواند از تبدیل شدن علائم جزئی به دوره های کامل هیپومانیا، مانیا یا افسردگی اساسی جلوگیری کند.