افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نسبت به جمعیت عادی در معرض خطر بیشتری برای وابستگی به نیکوتین و سایر اختلالات مصرف مواد (SUDs) قرار دارند.

تحقیقات سیگار کشیدن را با دوره های شیدایی شدیدتر و شدیدتر و با بدتر شدن کلی علائم دوقطبی مرتبط دانسته است. این علاوه بر سایر خطرات شناخته شده سلامتی سیگار، از جمله سرطان ریه است.

اجتناب یا ترک سیگار ممکن است به افراد مبتلا به اختلال دوقطبی کمک کند تا علائم خود را مدیریت کنند و به سلامت کلی آنها کمک کند.

ما به آنچه تاکنون در مورد ارتباط بین مصرف نیکوتین و اختلال دوقطبی، خطرات بالقوه سلامتی، و نکاتی برای ترک سیگار، معروف به ترک سیگار، می دانیم، خواهیم پرداخت.

تحقیق در مورد نیکوتین و اختلال دوقطبی

داده‌ها نشان می‌دهد که افراد مبتلا به اختلال دوقطبی و سایر بیماری‌های روانی بیشتر از افراد بدون آن‌ها سیگاری هستند.

Smoking is Common Among People with Bipolar Disorders, Here's Why That's a Problem

در تحقیقات سال ۲۰۱۶ در مورد ارتباط بین سیگار کشیدن و اختلال دوقطبی، مشخص شد که سیگار کشیدن با بدتر شدن علائم مشخصه این اختلال مرتبط است که به افسردگی، شیدایی و شکل خفیف آن، هیپومانیا اشاره دارد.

یک مطالعه در سال ۲۰۱۵ نشان داد که افراد مبتلا به اختلال دوقطبی دو تا سه برابر بیشتر از جمعیت عادی در معرض سیگار کشیدن هستند.

این امر به ویژه در مورد افرادی که دوره های شیدایی را تجربه می کردند، که بیش از سه برابر بیشتر از افراد مبتلا به سایر اختلالات روانپزشکی به دخانیات وابسته بودند، صادق بود.

افراد مبتلا به اختلال دوقطبی که سیگار می‌کشند ممکن است برای مدیریت اپیزودهای خلقی مشکل‌تری داشته باشند، که می‌تواند منجر به اقامت بیشتر و طولانی‌تر در مراکز بهداشت روان شود.

علاوه بر این، سیگار کشیدن می‌تواند با برخی از داروهای دوقطبی تداخلات نامطلوب داشته باشد. تحقیقات قبلی در سال ۲۰۱۲ نشان داد که برخی از داروهای تثبیت کننده خلق و خو (مانند توپیرامات) ممکن است متابولیسم نیکوتین را افزایش دهند.

این بدان معناست که افراد مبتلا به اختلال دوقطبی که این داروها را مصرف می کنند، ممکن است تمایل بیشتری به سیگار کشیدن داشته باشند و در ترک آن مشکل بیشتری داشته باشند.

یافتن ارتباط بین نیکوتین و اختلال دوقطبی

تحقیقات نشان می دهد که رابطه پیچیده ای بین سیگار کشیدن و اختلال دوقطبی وجود دارد.

برخی از محققان حدس می زنند که سن نقش دارد. با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، اکثر سیگاری ها اولین سیگار خود را در سن ۱۸ سالگی می نوشند، اما اختلال دوقطبی عموماً برای اولین بار زمانی که افراد در اوایل دهه ۲۰ زندگی خود هستند ایجاد می شود.

با این حال، تحقیقات دیگر نشان داده است که ممکن است ارتباط مستقیمی بین سیگار کشیدن و ابتلا به اختلال دوقطبی وجود داشته باشد. تحقیقات بیشتری هنوز مورد نیاز است.

در حال حاضر، تعیین اینکه چه چیزی در مورد اختلال دوقطبی ممکن است شانس سیگار کشیدن را افزایش دهد یا چه چیزی در مورد سیگار کشیدن ممکن است خطر ابتلا به اختلال دوقطبی را افزایش دهد، دشوار است.

خطرات نیکوتین برای سلامتی

اغلب تصور می شود که سیگار با سلامت ریه و سایر نگرانی های مربوط به سلامت تنفسی مرتبط است. این پیوند توسط تحقیقات پشتیبانی شده است، اما این تنها راهی نیست که سیگار کشیدن به سلامت شما آسیب برساند. طیف وسیعی از خطرات سلامتی مرتبط با سیگار کشیدن وجود دارد.

خطرات سرطان

سرطان ریه شایع ترین سرطان مرتبط با سیگار است. سیگار عاملی است که در ۸۰ تا ۹۰ درصد مرگ و میر ناشی از سرطان ریه در ایالات متحده نقش دارد.

با این حال، سیگار یک عامل خطر در سایر سرطان ها نیز از جمله سرطان پانکراس، دهانه رحم، دستگاه گوارش و کلیه و سرطان خون است.

شرایط مزمن

استفاده از نیکوتین اثرات ثابتی بر سیستم ایمنی دارد. این امر بر بیماری های حاد و مزمن تأثیر می گذارد. افراد سیگاری نسبت به افراد غیرسیگاری در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت ها (از جمله عفونت های ریوی) هستند و ممکن است بهبود و بهبودی کندتری را تجربه کنند.

شرایط مزمن مرتبط با مصرف نیکوتین عبارتند از:

  • بیماری لثه
  • زخم معده
  • دیابت
  • بیماری قلبی
  • سکته
  • لخته شدن خون
  • بیماری عروق کرونر
  • بیماری شریان محیطی
  • آنوریسم آئورت
  • بیماری انسداد مزمن ریه (COPD)
  • پوکی استخوان
  • آب مروارید

سایر اثرات سلامتی

استعمال دخانیات در طول زمان می تواند اثرات فیزیکی بسیار قابل مشاهده ای بر بدن داشته باشد.

اینها ممکن است شبیه به این باشند:

  • تسریع پیری پوست، چین و چروک
  • آکنه
  • لکه شدن دندان ها، اغلب به رنگ زرد یا قهوه ای

مصرف نیکوتین همچنین می تواند بر سلامت جنسی و تولید مثل تأثیر بگذارد. این شامل خطرات کاهش باروری، عوارض بارداری و اختلال نعوظ در برخی افراد است.

نکاتی برای ترک سیگار

برای بسیاری از افرادی که سیگار می کشند، ترک سیگار یک چالش است که نیاز به آمادگی، تعهد و حمایت اجتماعی دارد. نیکوتین ماده ای است که باعث وابستگی می شود (اغلب یک ماده اعتیاد آور نامیده می شود)، به این معنی که در واقع مسیرهای شیمیایی را در مغز شما تغییر می دهد.

چالش توقف مصرف نیکوتین ارزش آن را دارد، زیرا فواید سلامتی زیادی دارد.

حتی پس از چند روز بدون سیگار کشیدن، بدن شما شروع به بهبود می کند. پس از سال‌ها دوری از سیگار، می‌توانید خطر ابتلا به بیماری‌های جدی را به میزان قابل توجهی کاهش دهید.

جدول زمانی کامل از فواید ترک سیگار برای سلامتی را بررسی کنید.

اگر آماده ترک سیگار هستید، این نکات می تواند کمک کند:

  • برنامه ریزی کنید: برنامه ترک ابزاری است که می توانید از آن برای تعیین اهداف، پیگیری پیشرفت خود، نظارت بر سلامت خود و موارد دیگر استفاده کنید. می توانید یک طرح را به صورت رایگان در Smokefree.gov ایجاد کنید.
  • فهرستی تهیه کنید: نوشتن فهرستی از دلایلی که می خواهید سیگار را ترک کنید می تواند بسیار انگیزه دهنده باشد. این می تواند به شما کمک کند متمرکز بمانید و به شما یادآوری کند که چرا این تعهد را انجام داده اید.
  • به دوستان و خانواده خود بگویید: گفتن به اطرافیانتان که قصد ترک سیگار را دارید می تواند شما را تشویق کند که به آن پایبند باشید. بعلاوه، در طول مسیر پشتیبانی خواهید داشت.
  • تاریخ شروع را انتخاب کنید: ایده خوبی است که چند روز به خود فرصت دهید تا برای ترک سیگار آماده شوید. انتخاب تاریخ ترک می تواند به شما زمان بدهد و به شما در تعیین اولین هدف کمک کند.
  • محرک های خود را ردیابی کنید: محرک های سیگار چیزها و موقعیت هایی هستند که باعث می شوند شما هوس سیگار کنید. برای مثال، قرار گرفتن در کنار افراد خاص، قرار گرفتن در معرض موقعیت‌های خاص، یا در مکان‌های خاص، همگی می‌توانند باعث هوس‌ها شوند. دانستن محرک های خود می تواند به شما در جلوگیری، آمادگی و مدیریت هوس ها کمک کند.
  • سیگارهای باقی مانده را دور بریزید: نگه داشتن سیگار در اطراف می تواند وسوسه سیگار کشیدن دوباره را قوی تر کند. حذف وسوسه ها از خانه می تواند به شما کمک کند تا به برنامه خود ادامه دهید.
  • برای علائم ترک آماده باشید: ترک طیف وسیعی از مزایای سلامتی دارد، اما کنترل علائم ترک ممکن است دشوار باشد. ممکن است افسردگی، اضطراب یا تحریک پذیری را تجربه کنید یا در خواب و تمرکز مشکل داشته باشید. درمان جایگزین نیکوتین مانند لثه ها، استنشاق ها و چسب ها می تواند به کاهش علائم کمک کند.
  • پشتیبانی را پیدا کنید: علاوه بر دوستان و خانواده، می توانید به منابع پشتیبانی تخصصی برای افراد سیگاری نیز مراجعه کنید. این منابع برای کمک به ترک سیگار طراحی شده اند. با بررسی صفحه منابع در Smokefree.gov می توانید برنامه ها، وب سایت ها، چت های آنلاین و موارد دیگر را بیابید .
  • یک روز مصرف کنید: هر روزی که سیگار ندارید یک پیروزی است. تمرکز بر گذراندن آن در هر روز می تواند به ایجاد احساس قابل کنترل در ترک کمک کند.
  • فعال بمانید: همیشه ورزش کردن و فعال ماندن ایده خوبی است. وقتی سعی می کنید سیگار را ترک کنید، می تواند بیش از هر زمان دیگری به شما کمک کند. نه تنها می تواند به بهبود سلامت شما کمک کند، بلکه می تواند ذهن شما را از سیگار کشیدن نیز دور نگه دارد.
  • آدامس و آب نبات ذخیره کنید: داشتن آدامس، آب نبات یا جایگزین های دیگر می تواند به شما در مقاومت در برابر هوس کمک کند.
  • قهوه را جایگزین آب کنید: کافئین می تواند هوس را بدتر کند. بعلاوه، حفظ هیدراته بودن در زمانی که در دوران کناره گیری هستید، مهم است.
  • استراحت کافی داشته باشید: خستگی می تواند باعث میل به سیگار شود. استراحت زیاد و تمرین مراقبت از خود در حین ترک سیگار می تواند کمک بزرگی باشد.

شما می توانید این کار را انجام دهید!

بسیاری از سیگاری ها قبل از اینکه برای همیشه ترک کنند، چندین بار سعی می کنند سیگار را ترک کنند. اما به یاد داشته باشید: شما تنها نیستید و دستیابی به ترک سیگار با برنامه ریزی و حمایت صحیح کاملا امکان پذیر است.

مدیریت اختلال دوقطبی

دوقطبی یک بیماری مزمن است، به این معنی که باید در طول زندگی مدیریت شود. با این حال، اختلال دوقطبی قابل درمان است. اگر سیگار می کشید، درمان ترک سیگار احتمالا بخشی از برنامه کلی درمان دوقطبی شما خواهد بود.

درمان های مدیریت اختلال دوقطبی عبارتند از:

  • دارو: چندین کلاس مختلف دارویی برای اختلال دوقطبی وجود دارد. ممکن است لازم باشد چندین مورد را امتحان کنید تا بتوانید یکی را پیدا کنید که علائم شما را به بهترین شکل مدیریت کند. گزینه ها شامل تثبیت کننده های خلق و خو، داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد روان پریشی، داروهای ضد اضطراب و ترکیبی از این موارد است.
  • درمان: درمان جزء استاندارد طلایی هر طرح درمانی اختلال دوقطبی در نظر گرفته می شود. انواع مختلفی از درمان وجود دارد که می تواند به اختلال دوقطبی کمک کند. اینها شامل گفتار درمانی، مشاوره خانواده، درمان شناختی رفتاری (CBT)، ریتم درمانی بین فردی و اجتماعی و گروه درمانی است.
  • دارو همراه با درمان: برای بسیاری از افراد، ترکیبی از انواع درمان علاوه بر دارو درمانی موثرترین رویکرد برای مدیریت اختلال دوقطبی است.
  • تغییرات سبک زندگی: مراحلی مانند خوردن یک رژیم غذایی متعادل، پایبندی به یک برنامه روتین، و داشتن دفترچه یادداشت یا نمودار خلقی می تواند به شما در مدیریت علائم کمک کند. انجام فعالیت بدنی منظم نیز مهم است. همچنین ایده خوبی است که اطراف خود را با افراد حمایت کننده و روابط مثبت احاطه کنید.
  • ترک مواد: اگر سیگار می‌کشید، الکل می‌نوشید یا از مواد دیگر استفاده می‌کنید، ممکن است پزشک به شما توصیه کند که آن را ترک کنید. ممکن است به یک برنامه درمانی SUD ارجاع داده شوید تا شما را در این فرآیند راهنمایی و پشتیبانی کند.
  • برنامه های درمانی روزانه: اگر برای مدیریت علائم خود به کمک و حمایت بیشتری نیاز دارید، ممکن است پزشک به شما پیشنهاد کند که در یک برنامه روزانه شرکت کنید. برنامه‌های روزانه می‌توانند مکانی امن و حمایت‌کننده را در اختیار شما قرار دهند تا با مدیریت علائم خود به آنجا بروید.
  • برنامه های درمانی بستری: برای درمان فشرده تر، پزشک ممکن است اقامت در بیمارستان را پیشنهاد دهد. بستری شدن در بیمارستان می تواند به تثبیت خلق و خوی شما کمک کند اگر علائم چالش برانگیزی مانند احساس خودکشی یا تجربه تمایلات تهاجمی، رفتارهای بسیار پرخطر و تکانشی یا روان پریشی دارید.
  • الکتروشوک درمانی (ECT): این درمان جریان های الکتریکی را از طریق مغز شما ارسال می کند و نشان داده شده است که به کاهش اپیزودهای خلقی کمک می کند، اما این درمان خط اول برای اختلال دوقطبی در نظر گرفته نمی شود. ECT معمولاً فقط در صورتی توصیه می شود که سایر روش ها مؤثر واقع نشده باشند، اگر به دلیل بارداری یا شرایط سلامتی نمی توانید دارو مصرف کنید، یا اگر علائم شما بسیار شدید باشد.

خلاصه

افراد مبتلا به اختلال دوقطبی در مقایسه با افراد عادی و افراد مبتلا به سایر بیماری های روانی در معرض خطر سیگار کشیدن هستند.

رابطه دقیق بین سیگار کشیدن و اختلال دوقطبی به طور کامل شناخته نشده است، اما مشخص است که سیگار کشیدن با اپیزودهای خلقی شدیدتر مرتبط است.

ترک سیگار می تواند به شما در مدیریت اختلال دوقطبی و بهبود سلامت کلی کمک کند. در واقع، اولویت دادن به ترک سیگار و استفاده از مواد دیگر اغلب بخش اصلی هر برنامه درمانی برای اختلال دوقطبی است.

این بخش از درمان شما ممکن است شامل تعیین اهداف، ایجاد حمایت اجتماعی، درمان های جایگزین نیکوتین و ورود به برنامه های خاص برای ترک سیگار باشد.