شراب یک نوشیدنی است که این نوشیدنی الکلی از تخمیر باکتریایی انگور تولید می شود. ترکیب آن و غلظت الکل در درجه اول با نوع انگور مورد استفاده ، فرآیند تخمیر و تکنیک های شراب سازی به کار رفته تعیین می شود.
یکی از ویژگی های بارز شراب ، در مقایسه با سایر نوشیدنی های الکلی ، محتوای بالای آن از مواد فنولیک است. این ترکیبات که شامل تانن ها و ایزوفلاون ها هستند ، آنتی اکسیدان های قدرتمند هستند. شایع ترین در بین آنها ترانس-رزورراتول است.
این مواد از انگور به شراب منتقل می شوند ، فرآیندی که پوست انگور ، دانه ها و ساقه ها در تماس با آب انگور باقی مانده است. هرچه این فرآیند طولانی تر باشد ، محتوای این ترکیبات مفید بیشتر می شود.
با این حال، با وجود این فواید سلامتی، مصرف شراب برای همه توصیه نمی شود. برخی از شرایط فیزیولوژیکی یا مشکلات بهداشتی ، مانند دیابت ، ممکن است از مصرف شراب بهره مند نشود و به طور بالقوه می تواند آسیب متابولیکی را تجربه کند.

دیابت چیست
دیابت یک اختلال متابولیک است که با اختلال در رابطه بین انسولین و گیرنده های آن مشخص می شود. این بیماری به دیابت نوع ۱ و نوع ۲ طبقه بندی می شود.
دیابت نوع ۱ وابسته به انسولین است و ناشی از نقص غدد درون ریز در لوزالمعده است.
دیابت نوع ۲ معمولاً وابسته به انسولین است اما با ناکارآمدی جذب هورمون محیطی مشخص می شود.
این بیماری می تواند به دلیل کاهش تولید انسولین ، تغییرات در عملکرد آن ، مقاومت به انسولین ناشی از رژیم و چاقی یا ترکیبی از این عوامل رخ دهد. ویژگی ثابت دیابت قند خون یا قند خون بالا است.
شراب و دیابت
به طور کلی ، متخصصان در مورد مصرف منظم مشروبات الکلی از جمله شراب برای افراد مبتلا به دیابت توصیه نمی کنند. با این حال ، برخی از مطالعات تعامل جالبی بین شراب و گلیسمی نشان داده اند.
در یک مطالعه ارتباط مستقیمی بین مصرف الکل و افزایش پاسخ انسولین وجود دارد. این امر به ویژه برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ ، که اغلب با چاقی و سایر عوارض متابولیک مبارزه می کنند ، نگران کننده است. سطح بالای انسولین در گردش می تواند منجر به عدم تعادل ، از جمله ذخیره بیش از حد چربی و کاهش کارایی حمل و نقل کلسترول شود.
جالب اینجاست که مطالعات دیگر مکانیسم مستقل از انسولین را شناسایی کرده اند که در درجه اول افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ را تحت تأثیر قرار می دهد. مصرف الکل می تواند تولید گلوکز را از منابع غیر کربوهیدرات مهار کند و عمل هورمونهای قند خون را سرکوب کند. این می تواند به طور قابل توجهی بر تعادل گلیسمی تأثیر بگذارد و به طور بالقوه باعث ایجاد هیپوگلیسمی شود، یک بیماری شدید که با سطح قند خون پایین خطرناک مشخص می شود.
در موارد شوک هیپوگلیسمی در افرادی که بیش از حد الکل مصرف می کنند، تجویز فروکتوز و دوزهای کوچک انسولین نه تنها می تواند سطح قند خون را بازگرداند بلکه باعث تسریع در حذف الکل می شود.
علاوه بر این، در حالی که مصرف شراب و سایر مشروبات الکلی به طور مستقیم باعث دیابت نمی شود ، مشاهدات آماری و بالینی حاکی از زیرگروه دیابت نوع ۲ مرتبط با سوء مصرف الکل است.
در پایان ، در حالی که شراب از مزایای سلامتی برخوردار است ، مصرف سیستماتیک آن برای افراد مبتلا به دیابت توصیه نمی شود. اگرچه الکل می تواند یک اثر هیپوگلیسمی را القا کند ، که ممکن است برای افراد مبتلا به دیابت مطلوب به نظر برسد ، اما می تواند منجر به سوءاستفاده ، اعتیاد و عوارض بالینی مختلف از جمله نوعی دیابت مربوط به الکل شود.
بنابراین ، برای افراد مبتلا به دیابت ضروری است که هنگام بررسی مصرف الکل ، احتیاط کرده و با ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی مشورت کنند.