آیا در رژیم غذایی کم کربوهیدرات و کتو، گرفتگی عضلات پا را فلج کننده تجربه می کنید؟ آیا در شب با احساس ترس از خواب بیدار می شوید زیرا سفت شدن غیرقابل انکار روی انگشتان پا، ماهیچه ساق پا یا قوس پا شروع به خزش می کند؟
خوشبختانه، گرفتگی عضلات پا برای همه افراد دارای رژیم کم کربوهیدرات و کتو اتفاق نمی افتد. با این حال، اگر برای شما اتفاق بیفتد، آن سوزن سوزن شدن اولیه ناگهان می تواند به یک اسب چارلی تمام عیار و عذاب آور تبدیل شود که گاهی احساس می کند عضله را از استخوان جدا می کند.
درد عضلانی می تواند برای روزها ادامه داشته باشد. برخی از افراد ممکن است گرفتگی عضلات پا را به صورت شبانه تجربه کنند که به بی خوابی شدید کمک می کند و به طور بالقوه خطر زمین خوردن را در شب افزایش می دهد.
اگر این اتفاق برای شما افتاد، این راهنما به شما کمک خواهد کرد. برای کنترل گرفتگی عضلات پا به شش مورد کلیدی می پردازیم.
گرفتگی شبانه ساق پا یک شکایت رایج در شیوه های پزشکی حتی در بین افرادی است که رژیم کم کربوهیدرات یا رژیم کتوژنیک مصرف نمی کنند. ارزیابی دقیق تعداد افرادی که از گرفتگی پا رنج می برند دشوار است، اما برخی تخمین ها به ۳۳ درصد از کل بزرگسالان بالای ۵۰ سال می رسد.
در میان کسانی که کربوهیدرات کم و کتو می خورند، گرفتگی عضلات پا ممکن است حتی بیشتر باشد. در حالی که بدست آوردن اعداد دقیق دشوار است، افزایش دفعات گرفتگی عضلات پا به طور کلی یکی از عوارض جانبی رایج رژیم غذایی در نظر گرفته می شود.
در اینجا شش نکته کلیدی وجود دارد که باید بدانید تا گرفتگی عضلات پای خود را از بین ببرید:
۱. کمبود منیزیم ممکن است برای بسیاری مشکل ساز باشد
برخی از محققان معتقدند که بیشتر گرفتگی عضلات پا به دلیل کمبود منیزیم ایجاد می شود. با این حال، شواهد با کیفیتی برای حمایت از این نظریه وجود ندارد.
منیزیم یک ماده معدنی حیاتی است که بدن برای بیش از ۳۰۰ واکنش آنزیمی از جمله انقباضات عضلانی و هدایت عصبی-عضلانی سیگنال ها به آن نیاز دارد.
“منیزیم عضلات (از جمله قلب)، اعصاب و مغز را آرام می کند. دکتر استفن فینی و جف ولک در کتاب خود توضیح میدهند که وقتی سطح منیزیم در این اندامها کاهش مییابد، «پیچشکن» میشوند. ۲>.
همانطور که آنها در کتاب خود اشاره می کنند، گرفتگی عضلات در طول یا بعد از ورزش یا در شب ممکن است نشانه ای از کمبود منیزیم در بدن باشد. با این حال، اثبات آن در مطالعات علمی دشوار بوده است.
این ممکن است تا حدی به این دلیل باشد که آزمایش کمبود منیزیم می تواند چالش برانگیز و غیر قابل اعتماد باشد. آزمایشهای استاندارد خون، منیزیم سرم را اندازهگیری میکنند، اما کارشناسان پیشنهاد میکنند که آنچه واقعاً اهمیت دارد، سطح منیزیم سلولی است و ممکن است قبل از اینکه در آزمایش خون نشان داده شود، پایین باشد. بنابراین، ممکن است فردی برای سطح منیزیم خود “طبیعی” آزمایش کند، اما همچنان در سطح سلولی کمبود داشته باشد.
علاوه بر این، کمبود منیزیم تحت بالینی – به این معنی که کمبود هنوز علائم ظاهری را نشان نمی دهد – ممکن است یک مشکل مهم در جمعیت باشد. تخمین زده می شود که تقریبا ۵۰ درصد از جمعیت ایالات متحده نیاز روزانه رژیم غذایی به منیزیم را برآورده نمی کنند.
مکانیسمی که در آن افرادی که از رژیم غذایی کم کربوهیدرات پیروی می کنند ممکن است دچار کمبود منیزیم شوند، مشخص نیست. با این حال، آنچه ما می دانیم این است که منبع اصلی منیزیم ما – غذایی که می خوریم – ممکن است برای نیازهای ما کافی نباشد زیرا مواد معدنی موجود در خاک ما از طریق کشاورزی مدرن و سطوح پایین منیزیم در غذاهای فرآوری شده کاهش می یابد. روش های پخت و پز نیز می تواند میزان منیزیم موجود در غذا را کاهش دهد.
ترفندهای زیر ممکن است به شما کمک کند تا منیزیم بیشتری را از غذا دریافت کنید، اگرچه مطالعات رسمی انجام نشده است: سبزیجات را زیاد نپزید، از چکه های گوشت بریان شده استفاده کنید، آب استخوان درست کنید یا آبی که سبزیجات در آن پخته شده اند را نگه دارید و از آن برای سوپ استفاده کنید. یا سس ها
مکمل منیزیم
انواع مختلفی از منیزیم خوراکی موجود است، از جمله آسپارتات منیزیم، سیترات منیزیم، کلرید منیزیم، لاکتات منیزیم، مالات منیزیم، منیزیم تورات، گلوکونات منیزیم، گلیسینات منیزیم و اکسید منیزیم.
مکمل های منیزیم می توانند برای برخی افراد باعث اسهال شوند که می تواند میزان جذب منیزیم را کاهش دهد. تحقیقات حیوانی نشان میدهد که آسانترین نوع آنها که ممکن است کمترین ناراحتی را برای دستگاه گوارش داشته باشند، گلیسینات، مالات و تورات هستند. با این حال، یک بررسی گسترده در مورد جذب منیزیم نتایج متناقضی را نشان داده است که توصیه قوی یک فرم را به دیگری دشوار می کند.
سیترات منیزیم و اکسید منیزیم به طور معمول به عنوان “مهن های اسمزی” استفاده می شوند – به این معنی که آب را از دیواره روده می کشند – و بنابراین به احتمال زیاد باعث ایجاد اسهال می شوند. ممکن است مجبور شوید آزمایش کنید تا بهترین نوع را پیدا کنید. البته، برای افرادی که در رژیم کتو کم کربوهیدرات از یبوست رنج می برند، اثر ملین منیزیم ممکن است یک عارضه جانبی خوشایند باشد.
روغنها و لوسیونهای موضعی منیزیم یا سولفات منیزیم (نمکهای اپسوم) که از طریق پوست جذب میشوند، برای معده آسانتر میشوند – اما در ادبیات پزشکی بحثهای زیادی وجود دارد که آیا کاربردهای موضعی منیزیم میتواند در مقادیر کافی جذب شود که معنیدار باشد. با این حال، اگر نمیتوانید مکملهای خوراکی را تحمل کنید، محصولات موضعی منیزیم ممکن است ارزش امتحان کردن را داشته باشند تا ببینید آیا به گرفتگی عضلات پا کمک میکنند یا خیر.
در اینجا یک عامل دیگر وجود دارد که باید در نظر گرفت: کیفیت و اثربخشی فرمولاسیون های تجاری منیزیم به طور قابل توجهی متفاوت است. ConsumerLab.com، شرکتی که به طور مستقل مکملها را برای تأیید ادعاهای برچسب آزمایش میکند، بیش از ۴۰ فرمول منیزیم را آزمایش کرد و دریافت که بسیاری از مکملها حاوی منیزیم کمتری نسبت به ادعا یا منیزیم هستند. پس از بلع به درستی متلاشی نمی شود و میزان جذب را کاهش می دهد. (همچنین برخی از مکمل ها حتی حاوی سرب بودند.)
اگر به طور منظم منیزیم مصرف می کردید اما مشکل گرفتگی عضلات پا را حل نمی کرد، این امکان وجود دارد که منیزیم راه حل شما نباشد. اما، این امکان نیز وجود دارد که شما به اندازه کافی جذب نکنید، و بنابراین ممکن است نیاز داشته باشید که نوع منیزیم یا نحوه مصرف آن را تنظیم کنید.
چگونه منیزیم بیشتری دریافت کنیم؟
در اینجا بهترین نکات ما برای افزایش ذخایر منیزیم بدن شما وجود دارد.
- یک مکمل منیزیم آهسته رهش برای حداقل ۲۰ روز مصرف کنید: Dr. فینی و ولک پروتکلی برای گرفتگی عضلات پا ایجاد کردهاند که در آن سه قرص منیزیم آهسته رهش در روز به مدت ۲۰ روز مصرف میشود. فرمولاسیون های آهسته رهش شامل Mag64، Slow Mag یا Mag-Delay هستند. (این فرمولها در ایالات متحده موجود هستند، اما گاهی اوقات در کشورهای دیگر موجود نیستند. از داروساز محلی خود بپرسید که آیا نسخه آهسته رهش در منطقه شما وجود دارد یا خیر.) اگر پس از اتمام پروتکل ۲۰ روزه مکملهای آهسته رهش، گرفتگی عضلات بازگشته است. دوباره این کار را انجام دهید و سپس مصرف یک قرص در روز را ادامه دهید. اگر گرفتگی عود کرد، دو قرص آهسته رهش در روز به طور دائم مصرف کنید.
- یک سوم دوز استاندارد شیر منیزیا را روزانه مصرف کنید: دکتر. اریک وستمن توصیه میکند که بیمارانش روزانه یک دوز کوچک شیر منیزیم (هیدروکسید منیزیم)، حدود ۱ قاشق چایخوری در روز، که یک سوم دوز مصرفی برای خواص ملین آن است، مصرف کنند. این مقدار کم باعث اسهال بیشتر افراد نمی شود، اما میزان جذب منیزیم را افزایش می دهد.
- سعی کنید منیزیم را از طریق پوست جذب کنید: حمام منظم با نمک اپسوم (سولفات منیزیم) راهی آرامش بخش برای تسکین درد عضلات است، اگرچه مشخص نیست که آیا این اثر مفید می تواند باشد یا خیر. به جذب پوستی منیزیم نسبت داده می شود. همچنین میتوانید روغنها یا لوسیونهای حاوی منیزیم را روی پوست ماساژ دهید. اما، همانطور که در بالا ذکر شد، تحقیقات تا به امروز نشان می دهد که جذب معنی دار منیزیم از طریق این روش اثبات نشده است.
- آب معدنی با منیزیم بنوشید: برخی از آبهای معدنی منیزیم بسیار کمی دارند، اما چند برند منبع بسیار خوبی از منیزیم عنصری هستند که به راحتی جذب میشوند و به راحتی روی معده جذب میشوند. آب معدنی اگر حداقل ۵۰ میلی گرم در لیتر منیزیم داشته باشد، منبع منیزیم محسوب می شود. دو آب معدنی آلمانی که به طور گسترده در دسترس هستند دارای منیزیم بالایی هستند، آپولیناریس با ۱۳۰ میلی گرم در لیتر و گرولشتاینر با ۱۰۸ میلی گرم در لیتر. برچسب سایر آب های معدنی موجود در منطقه خود را از نظر سطح منیزیم آنها بررسی کنید.
برای بسیاری از افرادی که رژیم کم کربوهیدرات یا کتو دارند، مکمل منیزیم برای حل مشکل گرفتگی عضلات کافی است. دکتر فینی و ولک خاطرنشان می کنند که برخی از افراد ممکن است برای اصلاح کمبود قابل توجه منیزیم نیاز به مکمل تا یک سال داشته باشند. و برخی از افراد ممکن است نیاز به مکمل های طولانی مدت داشته باشند.
اگر مصرف منظم مکمل منیزیم گرفتگی عضلات پا را از بین نمی برد، به سایر عوامل زیر توجه کنید.
۲. نمک
تغییرات الکترولیتی که در رژیم غذایی کم کربوهیدرات اتفاق میافتد عمدتاً نتیجه از دست دادن نمک از طریق ادرار است. زمانی که مصرف کربوهیدرات ها کم باشد، بدن انسولین کمتری ترشح می کند که باعث می شود کلیه ها نمک بیشتری را از طریق ادرار دفع کنند.
بنابراین، همانطور که دکتر رژیم غذایی در پست های دیگر در مورد آن صحبت کرده است، ممکن است زمانی که از یک رژیم کتوژنیک کم کربوهیدرات استفاده می کنید به نمک بیشتری نیاز داشته باشید.
بسیاری از افرادی که به رژیم کتو کم کربوهیدرات می آیند نه تنها به توصیه های تغذیه ای برای پرهیز از چربی برای سال ها توجه کرده اند، بلکه سال ها از مصرف نمک نیز اجتناب کرده اند. ممکن است مجبور شوید بیشتر نمک مصرف کنید، به خصوص در روزهای گرم یا بعد از تمرین. از افزودن نمک به غذای خود نترسید و سعی کنید چند تکان نمک به یک لیوان آب اضافه کنید یا به طور منظم آب استخوان نمکی بنوشید.
نوشیدن آب ترشی یکی دیگر از توصیه های رایج برای جلوگیری از گرفتگی عضلات پا ناشی از کاهش نمک است. این کاری است که تنیسور آمریکایی، فرانسیس تیافو برای جلوگیری از گرفتگی در طول مسابقات تنیس آزاد استرالیا ۲۰۱۹ انجام داد. در حالی که در دهه گذشته بیش از ده ها مطالعه در مورد استفاده از آب ترشی برای پیشگیری از گرفتگی عضلات در مجلات ورزشی منتشر شده است، اثربخشی و تأثیر آن هنوز تحت بحث و بررسی است.
۳. پتاسیم نیز ممکن است کمک کند
Franziska Spritzler، متخصص تغذیه کم کربوهیدرات و متخصص تغذیه Diet Doctor، خاطرنشان می کند که گرفتگی عضلات، انقباضات عضلانی و ضربان قلب سریع همه می توانند از علائم کمبود پتاسیم باشند. او در راهنمای خود در مورد مکمل های الکترولیت اشاره می کند که وقتی نمک با سرعت بیشتری از بدن به دلیل خوردن کربوهیدرات کم از دست می رود، کلیه ها ممکن است با افزایش جذب سدیم و دفع پتاسیم بیشتر در ادرار در تلاش برای حفظ تعادل بیوشیمیایی پاسخ دهند.
افزایش مصرف غذاهای پر پتاسیم مانند آووکادو، شاتوت سوئیس و اسفناج اغلب می تواند تمام چیزی باشد که برای افزایش سطح پتاسیم شما لازم است. بیشتر افراد می توانند مقدار کافی از مصرف را تنها از طریق غذایی که می خورند دریافت کنند.
مکملهای پتاسیم را نیز میتوان مصرف کرد، اما خطر مصرف بیش از حد آن وجود دارد. اکثر مولتی ویتامین ها حدود ۸۰ میلی گرم پتاسیم در هر قرص دارند، اما شما می توانید پتاسیم را به تنهایی خریداری کنید. با این حال، مکملسازان طبق مقررات FDA مجاز به تولید فرمولاسیون با بیش از ۹۹ میلیگرم پتاسیم در هر قرص نیستند – به همین دلیل است که قرصها بسیار ریز هستند.
همانطور که دکتر برت شر، متخصص قلب و عروق اشاره می کند، مصرف بیش از حد پتاسیم می تواند باعث مشکلات سلامتی، به ویژه برای کسانی که بیماری کلیوی دارند، مانند ریتم های بالقوه خطرناک قلب و اختلال عملکرد عضلات اسکلتی، شود. عوارض جانبی رایج حتی دوزهای کوچک مکمل های پتاسیم حالت تهوع و ناراحتی های گوارشی است.
دکتر شر توصیه می کند: «کسانی که عملکرد کلیه را تغییر داده اند، باید در مصرف مکمل های پتاسیم بیشترین احتیاط را داشته باشند و آنها را فقط تحت نظارت پزشکی مصرف کنند.
برای بقیه ما، مکمل پتاسیم عمدتا بی خطر است، اما همچنان می توانیم با مصرف بیش از حد مکمل ها دچار مشکل شویم. دکتر شر میگوید: «بهترین گزینه این است که با مصرف بیش از ۹۹ میلیگرم در روز شروع کنید، اما اگر فکر میکنید ممکن است به مقدار بیشتری نیاز داشته باشید، آزمایش خون و مکمل را برای هدف قرار دادن سطح طبیعی بالا (حدود ۴.۵ میلیگرم در دسیلیتر) انجام دهید. “
یک پزشک ونکوور، دکتر جی ورتمن، در ابتدا در درمان گرفتگی عضلات پا ناشی از کربوهیدرات کم با منیزیم موفق شد. وقتی متوجه شد که گرفتگی عضلات پایش تکرار می شود، نه تنها پروتکل منیزیم آهسته رهش Phinney-Volek را مجدداً راه اندازی کرد، بلکه تصمیم گرفت که پتاسیم را به روشی ساده و ارزان جایگزین کند. او جایگزینهای نمک «لایت» را از راهروی خواربارفروشی میخرد که در آن کلرید سدیم ۵۰ درصد با کلرید پتاسیم مخلوط میشود. چند تکان نمک لایت و او تمام پتاسیم اضافی مورد نیاز خود را دریافت می کند. مراقب باشید که فقط از مقادیر کمی نمک لایت استفاده کنید، زیرا نمک لایت ۳۵۰ میلی گرم در هر چهارم قاشق چای خوری را فراهم می کند.
آیا در رژیم کتو به مکمل الکترولیت نیاز دارید؟
راهنما گوشت، ماهی، تخم مرغ، لبنیات، آجیل و سبزیجات سرشار از تمام مواد مغذی کلیدی هستند که بدن شما به طور روزانه به آنها نیاز دارد. با این حال، در برخی موارد، مکمل با مواد معدنی معروف به الکترولیت ممکن است مفید باشد.
۴. کم آبی یا بیش از حد آب بدن؟
برخی از متخصصان کم آبی بدن را یکی از دلایل اصلی گرفتگی عضلات پا به ویژه پس از ورزش شدید می دانند، اما این نظریه به شدت مورد بحث است.
در حالی که حفظ آب بدن بسیار مهم است، نوشیدن بیش از حد آب در واقع می تواند منجر به وضعیت خطرناکی به نام هیپوناترمی شود – به معنای واقعی کلمه سدیم بسیار کم. مطالعهای در سال ۲۰۱۶ درباره دستورالعملهای هیدراتاسیون از سایتهای ورزش در سراسر اینترنت نشان داد که توصیههایی برای نوشیدن آب کافی در طول ورزش برای جلوگیری از گرفتگی عضلات در واقع به هیدراتاسیون بیش از حد و هیپوناترمی برای برخی افراد کمک میکند.
یک راه ساده برای بررسی اینکه آیا به خوبی هیدراته شده اید یا خیر، توجه به رنگ ادرار است. اگر زرد تیره باشد، ممکن است از نوشیدن آب بیشتر سود ببرید. اگر به شدت رنگ پریده است، ممکن است بیش از حد آب می نوشید. یکی دیگر از تست های ساده این است که پوست پشت دست خود را بین انگشت شست و سبابه به مدت حدود پنج ثانیه نیشگون بگیرید. آزمایش تورگ پوست نامیده میشود، وقتی پوست گیر کرده را رها میکنید، باید به سرعت به جای خود برگردد. اگر “خاموش” بماند یا به آرامی به موقعیت خود برگردد، ممکن است دچار کم آبی شده باشید.
پس از توجه به این چهار نکته هنوز هم گرفتگی عضلات را تجربه می کنید؟ خوب، اکنون به شناسایی فعال محرک های رایج می پردازیم.
۵. عوامل خطر موقعیتی: «Ts» محرک رایج
ادبیات تحقیق نشان می دهد که محرک های موقعیتی رایج برای گرفتگی عضلات پا وجود دارد.
- مصرف داروهای ادرارآور: داروهای ادرار آور با دفع نمک از بدن و مصرف مایعات با آن، فشار خون را کاهش می دهند. این داروها می توانند عوارض جانبی ایجاد کرامپ ساق پا داشته باشند. خوشبختانه، یک رژیم کم کربوهیدرات فشار خون بالا را برای بسیاری از افراد بهبود میبخشد، که در برخی موارد برای قطع دارو کافی است.
اگر همچنان نیاز به مصرف دارویی برای فشار خون بالا دارید، به کلاس دیگری بروید. داروهای ضد فشار خون ممکن است کمک کنند. - نشستن زیاد: یک روز طولانی پشت میز نشستن بدون استراحت برای قدم زدن، یک ماشین سواری طولانی، یک پرواز طولانی با هواپیما – همه اینها ممکن است به طور بالقوه به شب کمک کنند -گرفتگی زمانی نشستن بیش از حد طولانی، به خصوص پاهای روی هم، ماهیچه های ساق پا را سفت می کند. مطمئن شوید که به طور منظم برای حرکت و کشش در طول روز از خواب برخیزید.
- تلاش بیش از حد: تلاش ورزشی یک محرک شناخته شده است، اما اینکه چرا دقیقاً فقط در برخی از ورزشکاران باعث گرفتگی عضلات می شود هنوز مورد بحث است. اگر قصد دارید از نظر بدنی بسیار فعال باشید، به مکمل های منیزیم و نمک توجه بیشتری داشته باشید، با آب معمولی یا آب معدنی به خوبی هیدراته بمانید و قبل از ورزش و خواب، حرکات کششی انجام دهید.
- عضلات خیلی سفت ساق پا: عضلات ساق پا و همسترینگ سفت ممکن است بیشتر مستعد گرفتگی باشند. کلاسهای منظم یوگا، کشش قبل از خواب و فوم چرخاندن پاها، همانطور که در این ویدیو نشان داده شده است، میتواند به بلند شدن پاها کمک کند و ممکن است از گرفتگی عضلات جلوگیری کند. یک کارآزمایی تصادفی در سال ۲۰۱۲ در مورد کشش شبانه قبل از خواب، کاهش دفعات گرفتگی عضلات را در بزرگسالان مسنتر نشان داد.
- شراب زیاد: تحقیقات در فرانسه نشان داده است که حتی نوشیدن الکل یک بار در هفته ممکن است خطر گرفتگی عضلات پا را برای بزرگسالان بالای ۶۰ سال تقریباً هفت برابر افزایش دهد. مصرف الکل ، به ویژه شراب قرمز، یک محرک حکایتی شناخته شده برای بسیاری از مردم است.
- سفر: سفر اغلب مستلزم نشستن زیاد در هواپیما یا اتومبیل، دورههای غیرمعمول فعالیت یا فعالیت، خطر کمآبی بدن و احتمالاً مصرف الکل در تعطیلات بیشتر از حد معمول است. توجه به مصرف نمک، سطوح منیزیم، هیدراتاسیون کافی و کشش ممکن است به ویژه برای جلوگیری از گرفتگی عضلات پا در طول سفر بسیار مهم باشد.
۶. کافئین ممکن است برای برخی محرک باشد
اگر عاشق قهوه هستید و تمام این مراحل بالا هنوز به طور قابل اعتمادی مشکل گرفتگی عضلات پا شما را حل نکرده است، در اینجا یک چیز دیگر نیز باید امتحان کنید: کاهش یا حذف مصرف کافئین برای مدتی. فقط ممکن است کمک کند.
قهوه یک محرک عضلانی شناخته شده است. مطالعات نشان داده اند که نیروی انقباض ماهیچه های اسکلتی را افزایش می دهد. در طول دو دهه گذشته، بسیاری از مطالعات نقش کافئین را در بهبود قدرت عضلانی، افزایش استقامت و افزایش عملکرد در ورزشکاران رقابتی بررسی کردهاند.
با این حال، تعدادی از مطالعات، تنوع زیادی در فردی پیدا کردهاند که احتمالاً مربوط به ژنها است. در حالی که برخی ممکن است متوجه شوند که این کار باعث بهبود عملکرد عضلات آنها می شود، برخی دیگر ممکن است متوجه شوند که عملکرد ماهیچه های آنها را تضعیف می کند. کافئین همچنین یک ادرارآور طبیعی است و باعث افزایش هدر رفتن نمک توسط کلیه ها و سایر مواد معدنی می شود.
در حالی که مطالعات خوبی وجود ندارد، یک مطالعه موردی در سال ۲۰۰۷ نشان داد که حذف قهوه از رژیم غذایی یک مرد ۵۴ ساله مبتلا به گرفتگی عضلات پا به طور کامل آنها را برطرف کرد.
آیا در رژیم کتو مکرر دچار گرفتگی عضلات پا شده اید؟ اگر این نکات کمک می کند، به ما اطلاع دهید. چی برای تو بهتره؟