شل کننده های عضلانی: فهرستی از داروهای تجویزی

شل کننده های عضلانی یا شل کننده های عضلانی، داروهایی هستند که برای درمان اسپاسم عضلانی یا اسپاسم عضلانی استفاده می شوند.

اسپاسم یا گرفتگی عضلانی انقباضات ناگهانی و غیرارادی یک عضله یا گروهی از عضلات است. آنها می توانند در اثر فشار بیش از حد عضلانی ایجاد شده و منجر به درد شوند. آنها هستند مرتبط است با شرایطی مانند کمردرد، گردن درد و فیبرومیالژیا.

از طرف دیگر اسپاسم عضلانی یک اسپاسم مداوم عضلانی است که باعث سفتی، سفتی یا سفتی می شود که می تواند در راه رفتن، صحبت کردن یا حرکت طبیعی اختلال ایجاد کند.

اسپاستیسیته عضلانی در اثر آسیب به قسمت هایی از مغز یا نخاع درگیر با حرکت ایجاد می شود. شرایطی که می تواند باعث اسپاستیسیته عضلانی شامل مولتیپل اسکلروزیس (MS)، فلج مغزی و اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) است.

داروهای تجویزی می توانند به تسکین درد و ناراحتی ناشی از اسپاسم یا اسپاسم عضلانی کمک کنند. علاوه بر این، برخی از داروهای بدون نسخه ممکن است برای درمان دردها و دردهای مرتبط با اسپاسم عضلانی استفاده شوند.

داروهای تجویزی به دو گروه ضد اسپاسم و ضد اسپاسم تقسیم می شوند.

داروهای ضد اسپاسم برای درمان اسپاسم عضلانی و ضد اسپاسم برای درمان اسپاسم عضلانی استفاده می شود. برخی از داروهای ضد اسپاسم مانند تیزانیدین می توانند برای درمان اسپاسم عضلانی استفاده شوند. با این حال، ضد اسپاسم ها نباید برای درمان اسپاسم عضلانی استفاده شوند.

ضد اسپاسم: شل کننده عضلات اسکلتی با اثر مرکزی (SMRs)

SMR های مرکزی عمل علاوه بر استراحت و فیزیوتراپی برای کمک به تسکین اسپاسم عضلانی استفاده می شوند. تصور می شود که آنها با ایجاد یک اثر آرام بخش یا با جلوگیری از ارسال سیگنال های درد توسط اعصاب به مغز شما کار می کنند.

شما باید از این شل کننده های عضلانی فقط تا حداکثر استفاده کنید ۲ یا ۳ هفته. ایمنی استفاده طولانی مدت هنوز مشخص نیست.

در حالی که می توان از داروهای ضد اسپاسم برای درمان اسپاسم عضلانی استفاده کرد، اما نشان داده نشده است که آنها بهتر از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) یا استامینوفن عمل می کنند. علاوه بر این، عوارض جانبی بیشتری نسبت به NSAID ها یا استامینوفن دارند.

عوارض جانبی رایج تر SMR های مرکزی عمل عبارتند از:

• خواب آلودگی
• سرگیجه
• سردرد
• عصبی بودن
• کاهش فشار خون در هنگام ایستادن

شما باید با پزشک خود در مورد مزایا و خطرات این داروها برای درمان اسپاسم عضلانی خود صحبت کنید.

فهرست SMR های مرکزی

ضد اسپاسم ها برای درمان اسپاسم عضلانی استفاده می شوند. آنها نباید برای درمان اسپاسم عضلانی استفاده شوند. این داروها عبارتند از به شرح زیر:

باکلوفن

باکلوفن (Lioresal) یک شل کننده عضلات اسکلتی است که برای تسکین اسپاسم ناشی از ام اس استفاده می شود. به طور کامل درک نشده است که چگونه کار می کند، اما به نظر می رسد سیگنال های عصبی از نخاع را که باعث اسپاسم عضلات می شود، مسدود می کند. عوارض جانبی می تواند شامل خواب آلودگی، سرگیجه، ضعف و خستگی باشد.

دانترول ها

دانترولن (دانتریوم) یک شل کننده عضلات اسکلتی است که برای درمان اسپاسم عضلانی ناشی از آسیب نخاعی، سکته مغزی، فلج مغزی یا ام اس استفاده می شود. با اثر مستقیم بر روی ماهیچه های اسکلتی، اسپاسم عضلانی را آرام می کند. عوارض جانبی می تواند شامل خواب آلودگی، سرگیجه، سبکی سر و خستگی باشد.

دیازپام

دیازپام (والیوم) یک بنزودیازپین است که برای تسکین اسپاسم عضلانی ناشی از التهاب، ضربه یا اسپاسم عضلانی استفاده می شود. با افزایش فعالیت یک انتقال دهنده عصبی خاص برای کاهش وقوع اسپاسم عضلانی عمل می کند. دیازپام یک داروی آرام بخش است. عوارض جانبی می تواند شامل خواب آلودگی، خستگی و ضعف عضلانی باشد.

لیست داروهای ضد اسپاسم

شل کننده های عضلانی مانند کاریزوپرودول و دیازپام می توانند عادت ساز باشند. حتما داروی خود را دقیقاً طبق دستور پزشک مصرف کنید.

شل کننده های عضلانی نیز می تواند باعث شود علائم ترک، مانند تشنج یا توهم (احساس چیزهایی که واقعی نیستند). مصرف داروی خود را به طور ناگهانی قطع نکنید، به خصوص اگر برای مدت طولانی آن را مصرف کرده اید.

همچنین، شل‌کننده‌های عضلانی سیستم عصبی مرکزی (CNS) را تحت فشار قرار می‌دهند و توجه یا بیدار ماندن را سخت می‌کنند. هنگام مصرف شل کننده عضلانی، از فعالیت هایی که نیاز به هوشیاری ذهنی یا هماهنگی دارند، مانند رانندگی یا استفاده از ماشین آلات سنگین، اجتناب کنید.

شما نباید شل کننده های عضلانی را با موارد زیر مصرف کنید:

• الکل
• داروهای مضعف CNS، مانند مواد افیونی یا روانگردان
• داروهای خواب آور
• مکمل های گیاهی مانند مخمر سنت جان

با پزشک خود در مورد چگونگی استفاده ایمن از شل کننده های عضلانی صحبت کنید اگر:

• بزرگتر از ۶۵ سال هستند
• مشکل سلامت روان یا اختلال مغزی دارند
• مشکلات کبدی دارند

پزشکان می‌توانند از داروهای خاصی برای درمان اسپاستیک استفاده کنند، حتی زمانی که داروها برای این منظور توسط انجمن غذا و داروی ایالات متحده (FDA) تأیید نشده باشند. به این می گویند مصرف مواد مخدر بدون برچسب. داروهای زیر در واقع شل کننده عضلانی نیستند، اما همچنان می توانند به تسکین علائم اسپاسم کمک کنند.

بنزودیازپین ها

بنزودیازپین ها آرام بخش هایی هستند که می توانند به آرامش عضلات کمک کنند. آنها کار می کنند افزایش می یابد اثرات برخی انتقال دهنده های عصبی، که مواد شیمیایی هستند که پیام ها را بین سلول های مغز شما منتقل می کنند.

نمونه هایی از بنزودیازپین ها عبارتند از:

• کلونازپام (کلونوپین)
• لورازپام (آتیوان)
• آلپرازولام (زاناکس)

عوارض جانبی بنزودیازپین ها می تواند شامل خواب آلودگی و مشکلات تعادل و حافظه باشد. این داروها همچنین می توانند عادت ساز باشند.

گاباپنتین

گاباپنتین (نورونتین) یک داروی ضد تشنج است به طور معمول استفاده می شود برای تسکین تشنج همچنین ممکن است به جلوگیری از پاسخ های درد مرتبط با اسپاستیسیتی کمک کند. گاباپنتین در نسخه های نام تجاری و عمومی موجود است.

درمان OTC به عنوان درمان خط اول برای اسپاسم عضلانی ناشی از شرایطی مانند کمردرد حاد یا سردرد تنشی توصیه می شود. این بدان معنی است که شما باید قبل از داروهای تجویزی، درمان های OTC را امتحان کنید.

گزینه های درمانی OTC شامل داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، استامینوفن یا ترکیبی از هر دو است. پزشک یا داروساز شما می تواند به شما در انتخاب درمان OTC کمک کند.

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)

NSAID ها کار شده توسط جلوگیری از ساخت مواد خاصی که باعث التهاب و درد می شود را در بدن شما مسدود می کند. NSAID ها در نسخه های عمومی و نام تجاری موجود هستند. آنها معمولا بدون نسخه فروخته می شوند. نسخه های قوی تر با نسخه در دسترس هستند.

NSAID ها به صورت قرص، کپسول یا سوسپانسیون خوراکی عرضه می شوند. آنها همچنین به عنوان قرص های جویدنی برای کودکان عرضه می شوند. عوارض جانبی این داروها می تواند شامل ناراحتی معده و سرگیجه باشد.

نمونه هایی از NSAID ها عبارتند از:

• ایبوپروفن (Advil، موترین)
• ناپروکسن (الو)

استامینوفن

استامینوفن (تیلنول) تصور می شود که توسط مسدود کردن بدن شما از ساخت مواد خاصی که باعث درد می شود. استامینوفن در نسخه های عمومی و نام تجاری موجود است. این دارو به صورت قرص و کپسول خوراکی با رهش فوری و طولانی رهش، قرص های متلاشی کننده خوراکی، قرص های جویدنی و محلول های خوراکی عرضه می شود.

شایع ترین عوارض جانبی استامینوفن می تواند شامل حالت تهوع و ناراحتی معده باشد.

مطالعات نشان می دهد ترکیبات خاصی در شاهدانه می توانند به عنوان شل کننده عضلانی عمل کنند، از جمله تتراهیدروکانابینول (THC)، ماده ای که مسئول اثرات روانگردان ماری جوانا است.

با این حال، تحقیقات در مورد خواص دارویی شاهدانه محدود است، زیرا کشت، عرضه و نگهداری آن هنوز در بسیاری از مناطق ممنوع است.

بنابراین، تحقیقات بیشتری برای درک اینکه آیا شاهدانه یا ترکیبات موجود در آن می تواند به کاهش اسپاسم عضلانی یا اسپاسم عضلانی کمک کند، نیاز است.

شما اغلب می توانید اسپاسم عضلانی یا علائم اسپاسم خود را به تنهایی مدیریت کنید، اما در برخی موارد، ممکن است به مشاوره یا مراقبت پزشکی نیاز داشته باشید. در صورت وجود موارد زیر حتما با پزشک خود تماس بگیرید:

• برای اولین بار اسپاستیسیتی دارند و علت آن را نمی دانند
• توجه داشته باشید که اسپاستیسیتی شدیدتر می شود، بیشتر اتفاق می افتد، یا وظایف را دشوار می کند
• اسپاسم عضلانی شدید و مکرر دارند
• متوجه تغییر شکل قسمت هایی از بدن خود شوید که تحت تاثیر اسپاسم عضلانی قرار گرفته اند
• دارای عوارض جانبی شل کننده عضلانی است
• به دلیل انقباض که دامنه حرکتی شما را کاهش می دهد یا باعث ایجاد زخم فشاری می شود، “مفصل یخ زده” دارید
• افزایش ناراحتی یا درد دارند

۵ شل کننده عضلانی برتر کدامند؟

گزینه ها به نیاز شما و سایر عوامل بستگی دارد، اما پنج داروی معمول تجویز شده عبارتند از:

• باکلوفن (Lioresal)
• دانترولن (دانتریوم)
• کاریزوپرودول (سوما)
• کلرزوکسازون (Lorzon)
• متوکاربامول (روباکسین)

آیا شل کننده عضلانی بدون نسخه وجود دارد؟

در حال حاضر هیچ داروی شل کننده عضلانی بدون نسخه در ایالات متحده وجود ندارد، اما استامینوفن و NSAID ها، مانند ایبوپروفن، می توانند به مدیریت درد عضلات کمک کنند.

آیا مصرف شل کننده های عضلانی بی خطر است؟

این به نیازهای فردی شما بستگی دارد، زیرا برخی از انواع می توانند وابستگی ایجاد کنند. برخی ممکن است با الکل و سایر داروها نیز تداخل داشته باشند. همیشه مزایا و خطرات شل کننده عضلانی را با پزشک تجویز کننده خود در میان بگذارید و حتماً هر دستورالعملی را با دقت دنبال کنید.

درمان اسپاسم و اسپاسم عضلانی مهم است. اسپاستیسیتی شدید و طولانی مدت می تواند منجر به انقباض عضلانی شود که می تواند دامنه حرکتی شما را کاهش دهد یا مفاصل آسیب دیده را برای همیشه خمیده نگه دارد. و اسپاسم عضلانی نه تنها می تواند ناراحت کننده باشد، بلکه می تواند نشانه ای از یک مشکل پزشکی زمینه ای باشد.

اسپاسم یا اسپاسم عضلانی شما احتمالاً با استراحت، فیزیوتراپی، داروها یا همه موارد فوق قابل درمان است. با پزشک خود همکاری کنید تا یک برنامه مراقبتی تنظیم کنید که می تواند درد شما را کاهش دهد و شما را به راحتی حرکت دهد.