ضربه مغزی – تشخیص و درمان

پزشک علائم و نشانه های شما را ارزیابی می کند، سابقه پزشکی شما را بررسی می کند و یک معاینه عصبی انجام می دهد. علائم و نشانه های ضربه مغزی ممکن است تا چند ساعت یا چند روز پس از آسیب ظاهر نشود.

آزمایشاتی که ممکن است پزشک شما انجام دهد یا توصیه کند شامل معاینه عصبی، تست شناختی و تست های تصویربرداری است.

معاینه عصبی

پس از اینکه پزشک سؤالات مفصلی در مورد آسیب شما پرسید، ممکن است معاینه عصبی انجام دهد. این ارزیابی شامل بررسی موارد زیر است:

• چشم انداز
• شنیدن
• قدرت و احساس
• تعادل
• هماهنگی
• رفلکس ها

تست شناختی

پزشک شما ممکن است چندین آزمایش برای ارزیابی مهارت های تفکر (شناختی) شما در طول معاینه عصبی انجام دهد. آزمایش ممکن است چندین عامل را ارزیابی کند، از جمله:

• حافظه
• تمرکز
• امکان یادآوری اطلاعات

تست های تصویربرداری

تصویربرداری از مغز ممکن است برای برخی از افراد با علائم و نشانه هایی مانند سردرد شدید، تشنج، استفراغ مکرر یا علائمی که بدتر می شوند توصیه شود. تصویربرداری از مغز ممکن است تعیین کند که آیا آسیب شدید است و باعث خونریزی یا تورم در جمجمه شده است.

توموگرافی کامپیوتری جمجمه (سی تی اسکن) آزمایش استاندارد در بزرگسالان برای ارزیابی مغز بلافاصله پس از آسیب است. آ سی تی اسکن از یک سری اشعه ایکس برای به دست آوردن تصاویر مقطعی از جمجمه و مغز شما استفاده می کند.

برای کودکان مشکوک به ضربه مغزی، سی تی اسکن تنها در صورتی استفاده می شود که معیارهای خاصی مانند نوع آسیب یا علائم شکستگی جمجمه رعایت شود. این برای جلوگیری از قرار گرفتن در معرض اشعه در کودکان خردسال است.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) ممکن است برای شناسایی تغییرات در مغز شما یا برای تشخیص عوارضی که ممکن است پس از ضربه مغزی رخ دهد استفاده شود.

یک ام آر آی از آهنرباهای قدرتمند و امواج رادیویی برای تولید تصاویر دقیق از مغز شما استفاده می کند.

مشاهده

ممکن است پس از ضربه مغزی لازم باشد یک شبه برای مشاهده در بیمارستان بستری شوید.

اگر پزشک شما موافقت کند که ممکن است در خانه تحت نظر باشید، شخصی باید در کنار شما بماند و حداقل ۲۴ ساعت شما را معاینه کند تا مطمئن شود که علائم شما بدتر نمی شود.

ممکن است لازم باشد مراقب شما به طور منظم شما را بیدار کند تا مطمئن شود که می توانید به طور طبیعی بیدار شوید.

درمان

مراحلی وجود دارد که می توانید برای کمک به بهبود مغز و سرعت بخشیدن به بهبودی انجام دهید.

استراحت جسمی و روحی

در چند روز اول پس از ضربه مغزی، استراحت نسبی مناسب‌ترین راه برای بهبود مغز است. پزشک به شما توصیه می کند که برای بهبودی پس از ضربه مغزی استراحت جسمی و روحی داشته باشید.

استراحت نسبی که شامل فعالیت‌های محدودکننده است که نیاز به تفکر و تمرکز ذهنی دارد، برای دو روز اول پس از ضربه مغزی توصیه می‌شود. اما استراحت کامل مانند دراز کشیدن در اتاق تاریک و دوری از همه محرک ها به بهبودی کمک نمی کند و توصیه نمی شود. در ۴۸ ساعت اول، اگر این فعالیت‌ها باعث تشدید علائم شما می‌شوند، به طور کلی باید فعالیت‌هایی را که نیاز به تمرکز ذهنی بالایی دارند (مانند بازی‌های ویدیویی، تماشای تلویزیون، انجام تکالیف مدرسه، خواندن، ارسال پیامک یا استفاده از رایانه) محدود کنید.

همچنین باید از فعالیت‌های فیزیکی که علائم شما را افزایش می‌دهند، مانند فعالیت بدنی عمومی، ورزش یا هر حرکت شدید، تا زمانی که این فعالیت‌ها دیگر علائم شما را تحریک نکنند، خودداری کنید.

پس از یک دوره استراحت نسبی، اگر می‌توانید بدون ایجاد علائم آن را تحمل کنید، توصیه می‌شود که به تدریج فعالیت‌های روزانه مانند زمان تماشای صفحه را افزایش دهید. شما می توانید فعالیت های فیزیکی و ذهنی را در سطوحی شروع کنید که باعث بدتر شدن علائم نشود. نشان داده شده است که ورزش سبک و فعالیت بدنی که چند روز پس از آسیب شروع می شود باعث تسریع بهبودی می شود. با این حال، تا زمانی که به طور کامل بهبود یابید، باید از هر گونه فعالیتی که خطر بالای قرار گرفتن در معرض ضربه سر دیگری را دارد، اجتناب کنید.

ممکن است پزشک به شما توصیه کند که روزهای مدرسه یا روزهای کاری را کوتاه کنید، در طول روز استراحت کنید، یا حجم کاری مدرسه یا تکالیف کاری را در حین بهبودی پس از ضربه مغزی تغییر داده یا کاهش دهید. پزشک شما ممکن است درمان های مختلفی را نیز توصیه کند، مانند توانبخشی برای بینایی، توانبخشی برای مشکلات تعادل، یا توانبخشی شناختی برای مشکلات تفکر و حافظه.

بازگشت به فعالیت های معمول

همانطور که علائم شما بهبود می یابد، ممکن است به تدریج فعالیت های بیشتری را اضافه کنید که شامل تفکر است، مانند انجام بیشتر تکالیف مدرسه یا تکالیف کاری، یا افزایش زمان صرف شده در مدرسه یا محل کار.

پزشک به شما می گوید چه زمانی از سرگیری فعالیت بدنی سبک برای شما بی خطر است. معمولاً پس از چند روز اول پس از آسیب، قبل از اینکه علائم شما به طور کامل از بین برود، مجاز به انجام فعالیت بدنی سبک – مانند دوچرخه سواری یا دویدن سبک – هستید، تا زمانی که به طور قابل توجهی علائم را بدتر نکند.

در نهایت، هنگامی که همه علائم و نشانه‌های ضربه مغزی برطرف شد، شما و پزشکتان می‌توانید مراحلی را که باید برای انجام دوباره ورزش‌های ایمن انجام دهید، در میان بگذارید. از سرگیری ورزش خیلی زود خطر آسیب مغزی دیگر را افزایش می دهد.

مسکن درد

سردرد ممکن است در چند روز یا هفته پس از ضربه مغزی رخ دهد. برای مدیریت درد، از پزشک خود بپرسید که آیا مصرف مسکن هایی مانند استامینوفن (تیلنول و سایرین) بی خطر است یا خیر. از مسکن‌های دیگر مانند ایبوپروفن (Advil، Motrin IB، دیگران) و آسپرین خودداری کنید، زیرا این داروها ممکن است خطر خونریزی را افزایش دهند.

آماده شدن برای قرار ملاقات شما

برای هر کسی که آسیب به سر دارد مهم است که توسط پزشک ارزیابی شود، حتی اگر مراقبت های اورژانسی لازم نباشد.

اگر کودک شما آسیبی به سر شما وارد کرده است، فوراً با پزشک کودک خود تماس بگیرید. بسته به علائم و نشانه ها، پزشک ممکن است به دنبال مراقبت های پزشکی فوری باشد.

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که به شما کمک می کند تا برای قرار ملاقات پزشکی خود آماده شوید و بهترین استفاده را ببرید.

آنچه شما می توانید انجام دهید

• از هرگونه محدودیت یا دستورالعمل قبل از قرار ملاقات آگاه باشید. مهمترین کاری که باید در زمان انتظار انجام دهید این است که از فعالیت هایی که باعث ایجاد یا بدتر شدن علائم شما می شود خودداری کنید. از ورزش یا فعالیت های بدنی شدید پرهیز کنید و کارهای سخت، استرس زا یا طولانی مدت ذهنی را به حداقل برسانید. در زمانی که قرار ملاقات می گذارید، بپرسید که شما یا فرزندتان چه اقداماتی را برای تشویق بهبود یا جلوگیری از آسیب مجدد باید انجام دهید. کارشناسان توصیه می کنند که ورزشکاران تا زمانی که از نظر پزشکی مورد ارزیابی قرار نگرفته اند به بازی بازنگردند.
• علائمی را که شما یا فرزندتان تجربه کرده اید فهرست کنید و مدت زمانی است که آنها رخ می دهند.
• فهرست اطلاعات کلیدی پزشکی، از جمله سایر مشکلات پزشکی که شما یا فرزندتان برای آنها تحت درمان هستید و هرگونه سابقه آسیب قبلی به سر. همچنین نام هر دارو، ویتامین، مکمل یا سایر داروهای طبیعی را که خود یا فرزندتان مصرف می کنید، یادداشت کنید.
• یکی از اعضای خانواده یا دوست را همراه خود ببرید. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعاتی که در یک قرار ملاقات به شما ارائه شده است، دشوار است. کسی که با شما می آید ممکن است چیزی را به یاد بیاورد که از دست داده اید یا فراموش کرده اید.
• سوالاتی را که بخواهید بپرسید بنویسید

برای ضربه مغزی، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

• آیا من ضربه مغزی دارم؟
• چه نوع آزمایشاتی لازم است؟
• چه روش درمانی را پیشنهاد می کنید؟
• چه زود علائم شروع به بهبود خواهند کرد؟
• خطر ضربه مغزی در آینده چیست؟
• خطر عوارض طولانی مدت چیست؟
• چه زمانی بازگشت به ورزش های رقابتی ایمن خواهد بود؟
• چه زمانی از سرگیری ورزش های شدید بی خطر خواهد بود؟
• آیا بازگشت به مدرسه یا محل کار بی خطر است؟
• آیا رانندگی با ماشین یا کار با تجهیزات برقی بی خطر است؟
• من مشکلات پزشکی دیگری دارم. چگونه می توان آنها را با هم مدیریت کرد؟
• آیا باید با متخصص مشورت کرد؟ هزینه آن چقدر است و آیا بیمه من ملاقات با متخصص را پوشش می دهد؟ ممکن است لازم باشد برای برخی از این پاسخ ها با ارائه دهنده بیمه خود تماس بگیرید.
• آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود به خانه ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

علاوه بر سوالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید، از پرسیدن سوالاتی که در حین ویزیت برایتان پیش می آید تردید نکنید.

از پزشک خود چه انتظاری دارید

آماده بودن برای پاسخ دادن به سؤالات پزشک ممکن است زمانی را برای بررسی هر نکته ای که می خواهید در مورد آنها عمیق صحبت کنید، اختصاص دهد.

شما یا فرزندتان باید آماده پاسخگویی به سوالات زیر در مورد آسیب و علائم و نشانه های مرتبط باشید:

• آیا شما ورزش تماسی انجام می دهید؟
• چطور به این مصدومیت رسیدی؟
• بلافاصله پس از آسیب چه علائمی را تجربه کردید؟
• یادتان هست درست قبل و بعد از مصدومیت چه اتفاقی افتاد؟
• آیا بعد از آسیب هوشیاری خود را از دست دادید؟
• آیا تشنج داشتید؟
• آیا از زمان آسیب دیدگی حالت تهوع یا استفراغ داشته اید؟
• آیا شما سردرد داشته اید؟ چقدر بعد از مصدومیت شروع شد؟
• آیا از زمان آسیب دیدگی هیچ مشکلی در هماهنگی بدنی مشاهده کرده اید؟
• آیا از زمان آسیب دیدگی با حافظه یا تمرکز مشکلی داشته اید؟
• آیا متوجه حساسیت یا مشکلی در بینایی و شنوایی خود شده اید؟
• آیا تغییرات خلقی، از جمله تحریک پذیری، اضطراب یا افسردگی داشته اید؟
• آیا از زمان آسیب دیدگی احساس بی حالی کرده اید یا به راحتی خسته شده اید؟
• آیا در خواب مشکل دارید یا از خواب بیدار می شوید؟
• آیا متوجه تغییراتی در حس بویایی یا چشایی خود شده اید؟
• آیا سرگیجه یا سرگیجه دارید؟
• نگران چه علائم یا علائم دیگری هستید؟
• آیا قبلاً آسیبی به سر داشتید؟

کاری که در این بین می توانید انجام دهید

مهمترین کاری که باید قبل از قرار ملاقات انجام دهید این است که از فعالیت هایی که به طور قابل توجهی علائم شما را افزایش می دهند و مواردی که خطر ضربه دیگری به سر را افزایش می دهند خودداری کنید. این شامل پرهیز از ورزش یا سایر فعالیت‌های فیزیکی است که ضربان قلب شما را افزایش می‌دهد، مانند دویدن، یا نیاز به انقباضات شدید عضلانی، مانند وزنه‌برداری دارد.

به تدریج فعالیت های عادی روزانه خود، از جمله زمان تماشای صفحه نمایش را از سر بگیرید، زیرا می توانید بدون بدتر شدن علائم، آنها را تحمل کنید.

اگر سردرد دارید، استامینوفن (تیلنول و سایرین) ممکن است درد را کاهش دهد. اگر مشکوک به ضربه مغزی هستید، از مصرف مسکن‌های دیگر مانند آسپرین یا ایبوپروفن (ادویل، موترین IB، سایرین) خودداری کنید. اینها ممکن است خطر خونریزی را افزایش دهند.