در حالی که فعالیت جنسی باعث عفونت قارچی نمی شود، می تواند با وارد کردن باکتری های جدید به واژن، خطر ابتلا به آن را افزایش دهد. در این مقاله بیشتر بدانید.
عفونت های مخمری به ویژه در زنان شایع است. آنها معمولا جدی نیستند و مردم اغلب می توانند آنها را با داروهایی که می توانند از داروخانه خریداری کنند درمان کنند.
بر اساس دفتر سلامت زنان، اکثر زنان در مقطعی از زندگی خود به عفونت قارچی مبتلا می شوند.
پزشکان عفونت های مخمری را به عنوان عفونت های مقاربتی (STIs) در نظر نمی گیرند. با این حال، فعالیت جنسی ممکن است بر ابتلای فرد به عفونت قارچی تأثیر بگذارد.
برای اطلاعات بیشتر در مورد علل و درمان عفونتهای قارچی و همچنین چگونگی تأثیر فعالیت جنسی بر این خطر، به خواندن ادامه دهید.
علل عفونت قارچی
رشد بیش از حد کاندیدا میکروسکوپی باعث عفونت قارچی قارچی می شود.
قارچ کاندیدا بخشی طبیعی از محیط واژن است و در صورت حفظ تعادل بی ضرر است.
با این حال، تحت شرایط خاصی، این قارچ ممکن است خارج از کنترل رشد کند و باعث عفونت قارچی شود.
آیا رابطه جنسی می تواند باعث عفونت قارچی شود؟
آمیزش جنسی مستقیماً باعث عفونت قارچی نمی شود و پزشکان عفونت های قارچی را یک بیماری مقاربتی نمی دانند.
با این حال، برخی از فعالیت های جنسی، مانند آلت تناسلی، اسباب بازی یا گذاشتن انگشت، می تواند باکتری را وارد واژن کند. باکتری جدید به طور بالقوه می تواند باعث رشد قارچ کاندیدا شود و باعث ایجاد عفونت مخمری شود.
همچنین ممکن است به دنبال رابطه جنسی دهانی عفونت قارچی ایجاد شود. دهان و بزاق فرد نیز باکتری را معرفی می کند.
سایر عوامل خطر و پیشگیری
همیشه نمی توان از بروز عفونت های قارچی جلوگیری کرد. با این حال، اقداماتی وجود دارد که یک فرد می تواند برای کاهش عوامل خطر خود انجام دهد، از جمله:
- تعویض مکرر تامپون، پد، و سایر محصولات قاعدگی
- پوشیدن لباس زیر تنفسی
- در اسرع وقت بعد از ورزش یا شنا لباس های خیس را بیرون بیاورید
- دوش نکردن
- اجتناب از محصولات معطر زنانه
- همیشه بعد از استفاده از توالت از جلو به عقب پاک کنید
- کنترل قند خون
- اجتناب از وان آب گرم یا حمام آب گرم
برخی از داروها می توانند احتمال ابتلای فرد به عفونت قارچی واژن را افزایش دهند. اینها شامل آنتی بیوتیک ها، قرص های ضد بارداری و کورتیکواستروئیدها می شود.
افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند و افرادی که باردار یا شیرده هستند نیز در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت قارچی هستند.
آیا رابطه جنسی با عفونت قارچی بی خطر است؟
هنگامی که فردی مبتلا به عفونت قارچی است، بهتر است از رابطه جنسی خودداری کند. این به این دلیل است که شرکا می توانند عفونت را به یکدیگر سرایت کنند و عفونت را به عقب و جلو منتقل کنند.
تقریبا ۱۵ درصد از مردان در افرادی که با فردی مبتلا به عفونت قارچی واژن رابطه جنسی دارند، بثورات خارش دار در آلت تناسلی خود ایجاد می شود.
مردان مبتلا به دیابت و کسانی که آلت تناسلی خود را ختنه نکرده اند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت قارچی هستند.
کاندوم و بند دندان ممکن است به جلوگیری از گسترش عفونت های مخمری بین همسران کمک کند، اما همیشه برای این نوع عفونت موثر نیستند.
افراد همچنین باید به شریک جنسی خود اطلاع دهند که آیا عفونت دارد تا آنها نیز بتوانند به دنبال درمان باشند.
درمان
اگر فردی مشکوک به عفونت قارچی است، باید با پزشک صحبت کند، که می تواند سایر عفونت های بالقوه شدیدتر را رد کند. دوره معمول درمان عفونت قارچی، داروهای ضد قارچی است.
اکثر مردم می توانند داروهای ضد قارچ بدون نسخه (OTC) را بدون نسخه از داروخانه محلی خود خریداری کنند. درمان ها به اشکال مختلفی از جمله قرص، کرم، پماد و شیاف انجام می شود.
درمان می تواند یک دوز باشد یا ممکن است در طول یک هفته پخش شود. مردم میتوانند دستورالعملهای روی بستهبندی را دنبال کنند و اگر سؤالی داشتند از داروساز بپرسند.
برخی افراد عفونت های قارچی مکرر یا عفونت هایی را تجربه می کنند که با درمان های OTC از بین نمی روند. در این صورت، پزشک ممکن است داروی ضد قارچ قوی تری را تجویز کند.
گاهی اوقات، برای کمک به پیشگیری از عفونت های بعدی، فرد باید تا ۶ ماه از داروهای ضد قارچ استفاده کند.
چشم انداز
اگر مقاربت جنسی جسم خارجی مانند باکتری را وارد واژن کند، ممکن است فرد پس از رابطه جنسی دچار عفونت قارچی شود.
عفونت های مخمری دلیل عمده ای برای نگرانی نیست. هنگامی که فردی اولین عفونت قارچی خود را تجربه می کند، ممکن است تشخیص را از پزشک خود دریافت کند. درمان اکثر عفونت های قارچی با داروهای OTC امکان پذیر است.
افراد مبتلا به عفونت های قارچی فعال باید از رابطه جنسی برای جلوگیری از گسترش عفونت اجتناب کنند.