علائم سندرم میلودیسپلاستیک (MDS)

MDS یک اصطلاح به روز شده برای چیزی است که قبلاً به عنوان پیش سرطان خون شناخته می شد. به گروهی از اختلالات خونی اشاره دارد که زمانی رخ می دهد که انواع خاصی از سلول های خونی ناکارآمد می شوند.

سندرم میلودیسپلاستیک (MDS) قبلاً به عنوان “پیش لوسمی” یا گاهی اوقات “لوسمی در حال دود” نامیده می شد. MDS گروهی از شرایط است که زمانی رخ می دهد که سلول های خون ساز موجود در مغز استخوان غیر طبیعی می شوند. ممکن است باعث شود سطوح پایینی از موارد زیر داشته باشید:

  • سلول های قرمز خون
  • گلبول های سفید خون
  • پلاکت ها

انواع مختلفی از MDS وجود دارد. آنها در درجه اول بر اساس ظاهر سلول ها هنگام مشاهده زیر میکروسکوپ هستند. عوامل دیگری مانند تعداد انواع سلول های خونی نیز نقش دارند.

علائم MDS

علائم MDS بسته به نوع (یا نوع) سلول های خونی می تواند متفاوت باشد. بسیاری از افراد مبتلا به MDS هیچ علامتی ندارند و تشخیص آنها با یافته های اتفاقی در آزمایش خون انجام می شود.

علائم سندرم میلودیسپلاستیک (MDS)healthline.comhttps://www.healthline.com › سلامتی

در صورت بروز، علائم احتمالی MDS عبارتند از:

۱. خستگی

MDS می تواند باعث کاهش سطح گلبول های قرمز خون شود، وضعیتی که به نام کم خونی شناخته می شود. گلبول های قرمز مهم هستند زیرا اکسیژن و مواد مغذی را در سراسر بدن شما حمل می کنند. این می تواند منجر به خستگی شود، که یک علامت شناخته شده کم خونی است.

سایر علائم کم خونی عبارتند از:

  • تنگی نفس
  • سبکی سر، سرگیجه
  • رنگ پریدگی
  • دست و پاهای سرد
  • ضعف عمومی
  • ضربان قلب نامنظم
  • سردرد
  • درد قفسه سینه

علائم کم خونی با گذشت زمان بدتر می شود.

۲. کبودی یا لکه های مشخص روی پوست بدون دلیل

اگر MDS باعث ترومبوسیتوپنی یا سطوح پایین پلاکت ها شود، ممکن است برخی علائم پوستی را تجربه کنید.

پلاکت ها اجزای خون شما هستند که آن را قادر به لخته شدن می کنند. مشکلات مربوط به لخته شدن خون، مانند فقدان لخته شدن خون کافی در صورت نیاز، می تواند باعث خونریزی در پوست شما شود که منجر به کبودی های قرمز، قهوه ای یا بنفش غیر قابل توضیحی شود که به نام پورپورا یا لکه های قرمز یا ارغوانی به نام پتشی شناخته می شود.

این نقاط باریک ممکن است برآمده یا صاف روی پوست باشند. آنها معمولاً خارش یا درد ندارند اما حتی اگر آنها را فشار دهید قرمز می مانند.

642x361 SLIDE 1 Pre Leukemia Symptoms

۳. خونریزی به راحتی

سطوح پایین پلاکت می تواند باعث خونریزی راحت شما شود، حتی پس از یک ضربه یا خراش جزئی. همچنین ممکن است خونریزی خود به خودی بینی یا خونریزی لثه را تجربه کنید، به خصوص پس از انجام کارهای دندانپزشکی.

۴. عفونت های مکرر

اگر سطح گلبول های سفید خونی به نام نوتروفیل ها کم باشد، ممکن است عفونت های مکرر رخ دهد. سطح پایین نوتروفیل ها به عنوان نوتروپنی نیز شناخته می شود.

تعداد کم گلبول های سفید خون به عنوان لکوپنی شناخته می شود. گلبول های سفید خون بخش مهمی از سیستم ایمنی بدن شما هستند و به بدن شما در مبارزه با عفونت کمک می کنند.

سطوح پایین گلبول های سفید می تواند شما را مستعد ابتلا به عفونت هایی کند که بر روی بدن شما تأثیر می گذارد:

  • ریه ها
  • گلو
  • سینوس ها
  • پوست
  • دهان
  • گوش
  • لثه ها

۵. درد استخوان

اگر MDS شدید شود، می تواند باعث درد استخوان شود.

علل و عوامل خطر MDS

MDS توسط سلول های بنیادی مغز استخوان معیوب ایجاد می شود. مغز استخوان ماده ای است که در داخل استخوان های شما یافت می شود. جایی که سلول های خونی شما ساخته می شوند. سلول های بنیادی نوعی سلول هستند که در مغز استخوان شما یافت می شوند و مسئول تولید سلول های خونی شما هستند.

در MDS، این سلول های بنیادی مغز استخوان شروع به تولید سلول های خونی غیرطبیعی می کنند که به درستی تشکیل نشده اند و خیلی سریع می میرند یا توسط بدن شما از بین می روند. این باعث می‌شود بدن شما با تعداد کمی سلول‌های خونی کارآمد برای حمل اکسیژن، توقف خونریزی و مبارزه با عفونت‌ها باقی بماند.

علت ایجاد سلول‌های بنیادی معیوب همیشه مشخص نیست، اگرچه دانشمندان فکر می‌کنند جهش‌های ژنتیکی ممکن است علت باشد دو طبقه بندی MDS وجود دارد. اکثر مردم MDS اولیه یا de novo MDS دارند. در MDS اولیه، سلول های بنیادی مغز استخوان معیوب هیچ علت شناخته شده ای ندارند.

MDS ثانویه مربوط به درمان است. معمولاً در افرادی رخ می دهد که قبلاً برای سرطان درمان شده اند. این به این دلیل است که شیمی درمانی و پرتودرمانی می تواند به سلول های بنیادی در مغز استخوان شما آسیب برساند.

عوامل متعددی می توانند خطر ابتلا به MDS را افزایش دهند:

  • درمان قبلی با شیمی درمانی
  • پرتودرمانی قبلی یا سایر مواجهه طولانی مدت با پرتو
  • قرار گرفتن طولانی مدت در معرض سطوح بالای بنزن یا تولوئن

اکثریت قریب به اتفاق افرادی که مبتلا به MDS تشخیص داده شده اند در ۷۰ سالگی خود هستند. ایجاد این بیماری قبل از سن ۵۰ غیرمعمول است. احتمال ابتلا به MDS در مردان  بیشتر از زنان است.

اگر در معرض خطر بالاتر ابتلا به MDS هستید و برخی از علائم را دارید، با پزشک خود وقت ملاقات بگیرید.

MDS چگونه تشخیص داده می شود؟

بسیاری از افراد مبتلا به MDS هیچ علامتی ندارند یا فقط علائم جزئی دارند. پزشک ممکن است آزمایش MDS را بر اساس نتایج یک آزمایش خون معمول توصیه کند.

در MDS، شمارش خون معمولا پایین است. اما در برخی موارد، سطح شمارش سفید خون یا تعداد پلاکت ها بالاتر از حد طبیعی است.

برای تشخیص MDS، پزشک آسپیراسیون مغز استخوان و بیوپسی مغز استخوان. در طی این روش‌ها، یک سوزن نازک و توخالی به استخوان لگن وارد می‌شود تا نمونه‌ای از مغز، خون و استخوان برداشته شود.

تجزیه و تحلیل میکروسکوپی کروموزوم ها، که به عنوان مطالعه سیتوژنتیک شناخته می شود، وجود هر گونه سلول غیر طبیعی مغز استخوان را نشان می دهد.

درمان MDS

پیوند خون و مغز آلوژنیک (BMT) که به عنوان پیوند مغز استخوان یا پیوند سلول های بنیادی نیز شناخته می شود، تنها درمان بالقوه برای MDS است.

BMT شامل استفاده از داروهای شیمی درمانی با دوز بالا و به دنبال آن تزریق خون اهداکننده و مغز استخوان است. این می تواند یک روش خطرناک باشد، به خصوص برای افراد مسن. برای همه مناسب نیست

وقتی BMT یک گزینه نیست، دیگر درمان‌ها می‌توانند علائم را کاهش داده و ایجاد لوسمی میلوئید حاد (AML) را به تاخیر بیندازند. برخی از این موارد عبارتند از:

  • ترانسفوزیون درمانی برای افزایش تعداد گلبول‌های قرمز و پلاکت‌ها
  • آنتی بیوتیک برای جلوگیری از عفونت
  • کیلاسیون درمانی برای حذف آهن اضافی از خون
  • درمان با فاکتور رشد برای افزایش تعداد گلبول های قرمز
  • شیمی درمانی برای از بین بردن یا توقف رشد سلول های با رشد سریع
  • درمان اپی ژنتیک برای تحریک ژن های سرکوب کننده تومور
  • درمان بیولوژیکی برای بهبود تولید گلبول های قرمز در افرادی که بازوی بلند کروموزوم ۵ را از دست داده اند، که به عنوان سندرم 5q منهای شناخته می شود.

علائم MDS و AML اولیه مشابه هستند. حدود یک سوم از افراد مبتلا به MDS در نهایت به AML مبتلا می‌شوند، اما درمان زودهنگام برای MDS می‌تواند به تأخیر در این بیماری کمک کند. شروع AML درمان سرطان در مراحل اولیه آسان‌تر است، بنابراین بهتر است هر چه سریع‌تر تشخیص داده شود.

سوالات متداول

آیا پیش از لوسمی سرطان است؟

سندرم میلودیسپلاستیک یک سرطان در نظر گرفته می شود.

این مجموعه ای از شرایط است که زمانی رخ می دهد که سلول های مغز استخوان که سلول های خونی جدید تولید می کنند، ناکارآمد هستند. هنگامی که این سلول های خونی آسیب دیده سلول های خونی جدید را تشکیل می دهند، دچار نقص می شوند و یا زودتر از سلول های طبیعی می میرند یا بدن سلول های غیر طبیعی را از بین می برد و در نتیجه شمارش خون بیمار کم می شود.

در حدود یک سوم بیماران مبتلا به MDS، لوسمی حاد میلوئیدی به دلیل پیشرفت سرطان مغز استخوان که به سرعت در حال رشد است، ایجاد می شود. از آنجایی که این وضعیت در اکثر بیماران MDS رخ نمی دهد، اصطلاحات «پیش لوسمی» و «لوسمی در حال دود» دیگر استفاده نمی شوند.

چه مدت می توانید با سندرم میلودیسپلاستیک زندگی کنید؟

امید به زندگی یک فرد مبتلا به سندرم میلودیسپلاستیک می تواند بر اساس سطح خطر در یکی از دو سیستم امتیازدهی مورد استفاده برای پیش بینی چشم انداز افراد مبتلا به این سرطان ها بسیار متفاوت باشد. میانگین رتبه‌بندی بقا می‌تواند از کمتر از یک سال تا تقریباً ۱۲ سال متغیر باشد. این میزان بستگی به امتیاز فرد دارد . همچنین مهم است که توجه داشته باشید این آمار در طول زمان با بهبود درمان ها بهبود می یابد.

علائم هشدار دهنده اولیه سرطان خون چیست؟

لوسمی می تواند باعث خستگی، عفونت های مکرر، خونریزی و کبودی مکرر، و کم خونی و سایر علائم شود. افراد مبتلا به سندرم میلودیسپلاستیک، که در بعضی موارد می تواند به لوسمی میلوئید حاد تبدیل شود، ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند. . اما ممکن است تعداد گلبول های خون پایین یا تعداد گلبول های سفید یا پلاکت خون بالا باشد.

آیا چیزی به نام لوسمی مرزی وجود دارد؟

زمانی که مغز استخوان بزرگتر یا مساوی ۲۰٪

سندرم میلودیسپلاستیک (MDS) زمانی اتفاق می‌افتد که مغز استخوان فرد سلول‌هایی تولید می‌کند که ناکارآمد هستند. در یک سوماز افراد مبتلا به MDS، لوسمی حاد میلوئیدی ایجاد می‌شود.

لینک منبع

دیدگاهتان را بنویسید

متخصص تغذیه و رژیم درمانی (PhD). ارائه دهنده رژیم های تخصصی آنلاین با خدمات ویژه